http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/07/08/back-in-the-day-tata-young-ready-for-love-poprbdance-pop-70-35/
Tata Young : Ready For Love : Pop/R&B/Dance-Pop (70% = 3/5)
อย่างที่ทราบกันดีว่าหลังจากอัลบั้มชุด Ready For Love สตูดิโออัลบั้มภาษาอังกฤษลำดับที่สามในปี2009ของพี่ทาทา อมิตา ทาทา ยัง จนวันนี้เราก็ยังไม่ได้ยินข่าวคราวความคืบหน้าอัลบั้มโกอินเตอร์ชุดที่สี่จากนางอีกเลยซึ่งนี่เวลาก็ล่วงเลยไป โห! ร่วมจะ5-6ปีได้แล้วกระมังและด้วยความที่ดิฉันก็ไม่ค่อยได้ติดตามหรือสนใจเธอมากมายก็เลยไม่รู้ว่าระหว่างนั้นเธอได้มีผลงานซิงเกิ้ลหรืออัลบั้มภาษาไทยใดๆหรือไม่ล่าสุดที่จำได้น่าจะเป็น Lets Play ที่เธอโชว์บนเวทีAcademy Fantasiaที่ผ่านหูผ่านตาดิฉันเข้ามาบ้างซึ่งนั่นก็เป็นเพลงภาษาอังกฤษเพลงสุดท้ายที่ดิฉันได้ฟังจากอดีตสาวน้อยมหัศจรรย์ท่านนี้
ถึงจะไม่ค่อยได้ติดตามผลงานของพี่ทาชนิดถึงขั้นเป็นแฟนคลับแบบจริงๆจังๆแต่หนึ่งในสิ่งที่แปลกก็คือทุกครั้งที่พี่ทาออกผลงานภาษาอังกฤษมาก็มักจะเป็นผลงาานที่ดิฉันหยิบขึ้นมาเปิดฟังบ่อยๆท่ามกลางกระแสติติงของคอเพลงและนักวิจารณ์เพลงสากลชาวไทยที่มีต่อผลงานของทาทา ยังต่างๆนานาก็ยังมีข้อดีที่ดิฉันเห็นในทุกผลงานอัลบั้มโกอินเตอร์ของพี่ทาตั้งแต่ I Believe,Temperature Rising ยัน Ready For Love นั่นคือ ความไพเราะ จนกล้าออกปากยืนยันว่าทุกอัลบั้มภาษาอังกฤษของพี่ทาทานั้นเพราะติดหูมากๆ ไม่มีอัลบั้มไหนไม่เพราะ! แถมยังฟังได้เพลิดเพลินทนทานวนไปเวียนมาได้หลายสิบรอบตลอดทั้งปีทุกชุดอีกต่างหาก
เรียกได้ว่าทาทา ยังเป็นศิลปินที่มีคุณสมบัติในการทำอัลบั้มได้เป็นมิตรต่อผู้ฟังซึ่งก็ใช่ว่าศิลปินที่เก่งและเจ๋งกว่าเธอจะทำได้แบบนี้กันทุกคน อย่างบางคนผลงานเก๋มากแต่เราฟังอัลบั้มของพวกเขาหรือเธอเหล่านั้นผ่านถึงห้ารอบได้ก็บุญโขแล้วกระมังคะ ในขณะที่ผลงานของพี่ทาทุกชุดถ้าว่ากันตามตรงแบบยุติธรรมก็จัดเป็นงานเมนทสตรีมพ็อพตามมาตรฐานงานพ็อพสายอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์เอาใจตลาดเพลงและสถานีวิทยุทั่วๆไปซึ่งก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นงานเพลงที่ดีที่สุดหรือเก๋ล้ำที่สุดแต่ข้อดีบนเสน่ห์ของงานพ็อพที่สมกับความเป็นพ็อพและความเป็นมิตรต่อผู้ฟังในระยะยาว(มากกกกก)จุดนี้ต้องยกให้เธอสอบผ่านโดยไร้ข้อกังขา - จะว่าไปสิ่งที่กำหนดให้อัลบั้มนั้นมีค่าก็ไม่ได้มีแค่เพียงความ เก๋,ล้ำหรือชั้นเชิงการนำเสนอขั้นเทพ เพียงเท่านั้นแต่อยู่ที่ว่าคนฟังที่เป็นผู้ตัดสินสัมผัสสิ่งดีอะไรได้จากมัน!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผลงานชุด Ready For Love ที่เห็นได้ชัดว่าหีบห่อและความละเมียดละไมของภาคดนตรีทำออกมาได้ประณีตกว่างานภาษาอังกฤสองชุดก่อนค่อนข้างมากอย่าง I Believe สำหรับเราเป็นอัลบั้มพ็อพที่มีพลังนะแต่โพรแกรมมิ่งยังดูหลอกๆและมีอะไรที่เติมไม่เต็มอีกเยอะ ในขณะที่ Temperature Rising ก็เป็นงานที่เพราะแต่ไม่ใช่งานที่ดีในฐานะอัลบั้มออริจินัลเสียเท่าไรเพราะพี่ทาเล่นคัฟเว่อร์ซะขนาดนั้นแถมหลายเพลงยังไปเหมือนศิลปินคนโน้นคนนี้อยู่หลายเพลง อาทิ บริทนี่ย์กับเจโล เป็นต้น แต่ในอัลบั้มชุดที่สามนี้ค่อนข้างสะท้อนความเป็น ทาทา ยัง มากกว่าจะสวมวิญญาณเป็นศิลปินคนอื่นที่สำคัญที่สุดในเรื่องของดนตรีพัฒนาขึ้นมากเห็นได้ชัดตั้งแต่ไทเทิ่ลแทร็ค Ready For Love (4/5) ที่ตัดโปรโมตมาเป็นซิงเกิ้ลแรกที่ผนวกเอาอิทธิพลของจิตวิญญาณแห่งอาร์แอนด์บีและโซลยุค60sเข้ากับงานพ็อพสไตล์อมิตา ทาทา ยังได้ลงตัวทีเดียวซึ่งนับว่าเก๋นะเพราะว่าแทนที่จะไปเหมือนงานของบียอนเซ่,เจนนิเฟอร์ ฮัดสันหรืออรีธ่า แฟรงคลินอย่างที่โปรดิวซ์เซอร์ตั้งใจแต่ผลลัพธ์ดันออกมาเป็นงานอาร์แอนด์บีสายอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์อารมณ์สว่างไสวสดใสแบบที่บ้านเราชอบทำกันจึงไม่ต้องแปลกใจที่กระแสตอบรับตามคลื่นวิทยุในบ้านเราจะดีมากๆแม้จะเป็นเพลงฝรั่งก็ตาม ส่วนตัวชอบที่ความรู้สึกดีๆและพลังด้านบวกที่ระเบิดออกมาจากเพลงนี้มันช่วยระบายรอยยิ้มและทำให้พร้อมที่จะวิ่งออกไปเพื่อสวัสดีความรักและสิ่งดีๆสมชื่อเพลงจริง เมื่อพูดถึงซิงเกิ้ลแรกแล้วจะไม่พูดถึงซิงเกิ้ลที้สองอย่าง My Bloody Valentine (4/5) ก็คงไม่ได้ แรกๆยอมรับว่าเฉยๆนะคะกับงานมิดเทมโพพ็อพอาร์แอนด์บีเนิบนาบตามสมัยนิยมแบบนี้แต่พอฟังนานๆไป ต๊ายยย หยุดฟังไม่ได้ จนท้ายที่สุดเพลงนี้ได้กลายเป็นหนึ่งในเพลงของทาทา ยังที่ดิฉันฟังบ่อยที่สุดและหนึ่งในเพลงทรงอิทธิพลที่สุดของนางไปแล้ว Mission Is You (3.5/5) ที่เห็นว่ากระแสตอบรับในหมู่ชาวเกย์ที่ดีเจสเตชั่น สีลมซอยสองนั้นดีนักหนาแต่ส่วนตัวดันกลับเฉยๆอาจจะเป็นเพราะว่าดันหูหาเรื่องฟังแล้วไปคิดถึง Poker Face ของสาว เลดี้กาก้า ก็เป็นได้แต่ฟังนานๆไปแล้วก็เป็นงานพ็อพเต้นรำจำพวกคลับแบงเกอร์ที่เรียบเรียบเรียงดนตรีได้ดีเหมือนกันมีตั้งแต่ซินธิ์พ็อพ อาร์แอนด์บีจวบจนกลิ่นอายยูโรแด๊นซ์90sกลายๆเหมือนกับที่เคยได้ยินจาก Lonely In Space ในอัลบั้มแรกของเธอ Suffocate (4.5/5) เป็นเพลงที่ขอยกตำแหน่งแทร็คที่โปรดปรานที่สุดของอัลบั้มนี้และเป็นหนึ่งในเพลงที่ดีที่สุดตลอดกาลของทาทา ยังสำหรับเราโดยปราศจากข้อกังขาคือเป็นงานพ็อพบัลลาดที่เหนือระดับบัลลาดทั่วไปที่ทาทาเคยทำออกมาแค่ในเรื่องของการสื่อสารที่ระเบิดความทุกข์ระทมมาจากก้นบึ้งของหัวใจและเปล่งออกมาเป็นเสียงร้องที่ทุกถ้อยคำทุกประโยคมันช่วงปวดร้าวเฉือนเฉือนใจเหลือเกิน เป็นอีกหนึ่งเพลงช้าของพี่ทาที่คนฟังสามารถสัมผัสสภาวะด้านในของเธอได้อย่างเป็นรูปธรรม อีกเพลงที่ไพเราะมากๆยกให้ Burning Out (4/5) อีกหนึ่งงานบัลลาดสวยๆที่ดำเนินบนการพรมเพียโนพลิ้วๆและบีทอาร์แอนด์บีพองามถ้าจะหานิยามของคำว่า Free Spirited ล่ะก็ลองฟังท่อนคอรัสของเพลงนี้ดูแล้วคุณจะน้ำตาซึม Perfection (4/5) โดดบนท่วงทำนองอาร์แอนด์บีและบีทอคูสติคและการเรียบเรียงโพรแกรมมิ่งที่ดูแตกต่างออกไปจากหลายๆเพลงในอัลบั้ม เมโลดี้สวยมากๆ เพลงที่ชอบจริงๆก็เห็นจะมีแค่นี้
มาถึงจุดนี้คงไม่มีใครครหาว่าทาทา ยังไม่มี ศักยภาพ พอที่จะโกอินเตอร์ซึ่งสำหรับดิฉันเอาจริงๆเธอทำได้นะเพราะพี่ทาเสียงดี สำเนียงภาษาอังกฤษก็ดีและร้องเพลงสื่อสารถึงอารมณ์ได้ถึงใจทีเดียวคงติดอยู่ในเรื่องของ โปรดิวซ์เซอร์ ซึ่งถ้าต้นสังกัดกล้าจ้างวานคนที่ทำเพลงส่งเธอจริงๆล่ะก็เชื่อว่าทาทา ยังเรามีทีเด็ดที่ทำให้ทั่วโลกอึ้งได้ ย้อนมาดูงานดนตรีตลอดทั้งสามอัลบั้มก็คงจะเห็นแล้วว่า แค่เพลงเพราะคงจะไม่พอสำหรับการไปตียุโรปหรืออเมริกา เพราะในเรื่องของมีเดียและการทันต่อกระแสของตลาดเพลงในยุคปัจจุบันนั้นสำคัญมากซึ่งเป็นอุปสรรคใหญ่ของพี่ทาเนื่องจากวิสัยทัศน์และตัวตนของเธอเหมือนจะอยู่ในยุค90sและต้นยุค2000sทำให้งานของเธอออกมาค่อนข้าล้ากว่าตลาดอินเตอร์ในช่วงเวลานั้นๆค่อนข้างมาก (ทั้งสามอัลบั้ม) ถ้าพี่ทาสามารถหาหนทางในการปรุงแต่งผลงานของตัวเองให้ทันต่อกระแสของตลาดสากลในยุคนี้ได้,ได้โปรดิวซ์เซอร์ที่กล้าจะส่งเธอให้แรงจริงๆและนำอิมเมจความเป็น ทาทา ยัง ใส่เข้าไปในผลงานโกอินเตอร์ของเธอและทำให้คนจดจำเธอได้ (ว่าแต่อิมเมจของทาทา ยังในตลาดอินเตอร์เป็นไงผ่านมาสามผลงานแล้วก็ยังไม่เจอเลย) เชื่อว่าเธอประสบความสำเร็จได้แน่นอน
