เหม็นหีกันจริงๆป่ะ อีโอริมหน้าเจื่อนมากๆตอนตุ๊บมง ไหนบอกอีเทย์เป็นไอเด้า ไหนภาพคู่คร้ะ กรั่กๆๆ


_________________

วงวารนางเหมือนกัน เอาดีๆ ให้เบสพอพวอคัลก็ไม่ติด แต่ก็นะ เทียบกับsourคือได้อานิสงส์อีกึ๊ดฟอร์ยูด้วย ลำพังอีใบขับขี่คงส่งไม่พอ

เทียบกับอีเทย์คือหมดแอนตี้หีโล้ ก็ได้กระแสทัวร์กับอีcruel summerต่ออีก แม้จะคนอัลบั้มแต่คนก็ไม่ลืม อีโอริมคือเก็ทฮิมแบ็คที่หวังสานต่ออีgood 4 uคือหาย อีมีนเกวรีเมคกระแสก็กริบพอๆกันๆ เลยตุ๊บทุกมงอย่างที่เห็น


_________________

55555 ผลกรรมของการเล่นบทกะหรี่โหยหาควย

แต่อัลบั้มนึ้ก็ไม่เลว แค่พอมีนชนกะอีเทย์ละมันบ่าได้

ความเห็นเดี๊ยนคือ อี GUTS ในฐานะ 2nd album ถ้าเทียบกะอีเทย์ช็อตต่อช็อต ก็ดีกว่าอี Fearless อยู่นิดหน่อย (อาจจะเพราะชั้นแก่ละด้วยมั้งเลยรู้สึกแบบนี้) อีกัทส์ให้ความรู้สึกที่เข้มข้นมีมิติ(?)ทางด้านดนตรีมากกว่าอี fearless ที่เป็นแค่คันทรีย์ปลอมๆ ในขณะที่อีโอริม ปลุก poprock 2000s กลับมาอีกครั้ง เหมือนอีดัวปลุกดิสโก้ แต่ที่ทั้งอีดัวอีโอริมแชร์ร่วมกันคือไอเดียดี แต่ทำไม่ถึง ก็เป็นเรื่องของประสบการณ์ อายุที่ต้องสั่งสมกันไป ยิ่งไม่ได้มาเป็นสายกล่องอยู่ละ

เทียบดับอีเขียวบิลลี่ ที่ตอนเดบิ้ว จะจัญไรยังไงก็ดูมีstatement และเข้าตานักวิจารณ์มากกว่า อีโอก็ต้องเก็บแต้มบุญต่อไป อีอาหรี่กว่าจะมาก็นานอยู่ แถมที่ดังจนได้รางวัล ส่วนนึงก็เพราะเอาดีด้านการขายหีให้พวกไอ้มืด ก็แล่วแต่ว่าอีโอจะใช้วิธีไหน

5555 เอาจริง ถ้าให้เทียบ นี่เลือกอีเฟียเลส เพราะทำให้(เคย)เป็นสวิฟแตดเต็มตัว

จริงๆ หมัดเด็ดของอี2อัลบั้มนี้เหมือนกัน คือstorytellingที่โดดเด่น ตรงนี้ทำให้พลิกมาเป็นต่ออัลบั้มอื่นๆ (ได้คะแนนวิจารณ์สูงมากๆทั้งคู่) ทั้งที่ด้านอื่นๆเป็นรอง เช่น เนื้อหาหรือlyrics

เฟียเลสขายความแฟรี่เทล โพซิทีฟ เกวเน็กดอร์ ที่เป็นอะไรที่ใกล้ตัว บ้านๆ ดูเหมือนเล่าง่าย แต่ทำให้ทัชใจคนฟังได้ อันนี้ต่างหากที่ไม่ง่าย ไม่นับว่า ณ เวลานั้นอีนี่เป็นเด็กดันของพวกดั้งขอคนใหม่อีก การที่มงใหญ่ลง เอาดีๆส่วนตัวก็โอเคนะ เทียบกับอีก้า อีบี อีเย่ ที่อี2ตัวแรกคืองานกะเท้ยกะเทย ส่วนอีเย่ก็ไอ้มืดชายแทร่ อีเทย์คันทรี่พอพขวัญใจลุงๆเรดเน็กคนใหม่เป็นช้อยที่ดีที่สุดล่ะ (หลังจากดันอีลีแอนกับอีนอร่าไม่สำเร็จ)

Gutsขายความโกรธเกี้ยว aggressive เป็นงานที่โครตชะนี้ชะนี กะเทยอาจจะมองว่าแล้วต่างอะไรกับอีsourล่ะ นี่ว่าแม้เนื้อหาจะเซม แต่มันมีไดเร็คชั่นขึ้น มีมิติของอารมณ์มากขึ้น ที่สำคัญเชดของเพลงก็ต่างจากsourที่เต็มไปแต่เพลงชะนีอกหัก ในแง่ดนตรี อย่างที่กะเทยบอกว่าอีนี่ทำได้ดีนะ แต่มันขาดอะไรนิดๆหน่อยๆไป ซึ่งก็ต้องสะสมชั่วโมงบินกันไป


ส่วนอีบิลหรี่พูดหน่อยละกัน การทำให้ดนตรีlofiแมสได้ อันนี้ไม่ง่ายนะ อีเทย์ขายโฟล์คขายคันทรี่ คือมันก็ขาประจำแกรมมี่อยู่แล้วป่ะ ดนตรีคนขาวrepresentความเป็นอเมริกั้นอเมริกัน เอาจริงๆ นี่ค่อนข้างชื่นชมนางด้วยซ้ำ ไม่ง่าย ที่นักร้องระดับพอพสตาร์แล้ว จะยืนหยัดรักษาเอกลักษณ์แนวดนตรีที่ขายยากได้นานขนาดนี้ อย่างอีหลอดอีเทย์ พอขายไม่ได้ คือกลับมาเทิร์นแมสเลย แต่อีบิลหรี่ฟังนางอย่างน้อยก็ไม่สูญเสียตัวตน อีเฮตเต้อที่ค่อนขอดนาง โดยเฉพาะติ่งอีแคระ คือดูงานแม่มึงก่อน นับวันงานยิ่งไร้คุณภาพ แอ้นเย็ดกับwhat was i made for คนมีสติสัมปชัญญะดีๆก็ต้องรู้ป่ะ ว่าอะไรที่เรียกว่าเพลงที่ดี


_________________

ความเห็นเดี๊ยนคือ อี GUTS ในฐานะ 2nd album ถ้าเทียบกะอีเทย์ช็อตต่อช็อต ก็ดีกว่าอี Fearless อยู่นิดหน่อย (อาจจะเพราะชั้นแก่ละด้วยมั้งเลยรู้สึกแบบนี้) อีกัทส์ให้ความรู้สึกที่เข้มข้นมีมิติ(?)ทางด้านดนตรีมากกว่าอี fearless ที่เป็นแค่คันทรีย์ปลอมๆ ในขณะที่อีโอริม ปลุก poprock 2000s กลับมาอีกครั้ง เหมือนอีดัวปลุกดิสโก้ แต่ที่ทั้งอีดัวอีโอริมแชร์ร่วมกันคือไอเดียดี แต่ทำไม่ถึง ก็เป็นเรื่องของประสบการณ์ อายุที่ต้องสั่งสมกันไป ยิ่งไม่ได้มาเป็นสายกล่องอยู่ละ

เทียบดับอีเขียวบิลลี่ ที่ตอนเดบิ้ว จะจัญไรยังไงก็ดูมีstatement และเข้าตานักวิจารณ์มากกว่า อีโอก็ต้องเก็บแต้มบุญต่อไป อีอาหรี่กว่าจะมาก็นานอยู่ แถมที่ดังจนได้รางวัล ส่วนนึงก็เพราะเอาดีด้านการขายหีให้พวกไอ้มืด ก็แล่วแต่ว่าอีโอจะใช้วิธีไหน