คือที่ใช้คำว่า "ทำเพลง" เพราะมันไม่มีแค่ lyrics หรืออะไร มันทั้งการทำดนตรี การสร้างสตอรี่ การถ่ายทอดอารมณ์ให้ออกมา
ขอท้าวความอีกาก้าในความทรงจำนิดนึง
คือสมัยเปลี่ยนผ่านจากกะหรี่ดิว่ายุคแซยิด มาสู่ Pop Icon อีกาก้าก็เป็นหนึ่งในกะหรี่ที่ rule the world ในช่วงนั้น อีนี่ถือกำเนิดมาจากการที่ PD ยัดภาพลัการ์กะหรี่ผีบ้า LGBT ally fashionista บลาๆ จนออกมาเป็นเทรนด์เซ็ตเตอร์ ไอคอนกะเทย เพลงแต่ละเพลงของอีนี้คือล้ำยุค โจ๊ะ และถูกอกถูกใจมากๆ ถ้ามาฟังในสมัยนี้ก็อาจจะแบบยิ้มเจื่อนนิดนึงเพราะมันมีความเสี่ยวอยู่นิดนึง แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือ งานดนตรี งานนวตกรรมที่อีนี่ใส่(PDใส่) เข้ามาในเพลง คือทำถึง คือจึ้ง ล้ำยุค ลงตัว เก๋ และ serve โดยไม่มีตรงไหนเสร่อ ฟังตอนนี้ก็ยังรู้สึกเลยว่าดนตรีมันยังไม่เชย (พูดถึงสมัย the fame + tf monster) สิ่งนึงที่ต้องชมอีนี่คือนางคือ performer ตัวจริง เพราะเอาอยู่ เพลงทุกเพลงอีนี่ถ่ายทอดออกไม่ได้เต็มที่ถูกอกถูกใจกะเทยมาก
จนเวลาผ่านไป มุกกะหรี่บ้าบอก็เริ่มกลายเป้นเรื่องคลิเชเพราะครึ่งนึงของวงการหันมาแต่งตัวป้ำๆเป๋อๆ ทำเพลงอิเล้กทรอนิกส์ล้ำยุค ซึ่งกะหรี่หลายๆตัวในยุคนั้นก็ทำได้ดี จนกระทั้ง Born this way ของอีกาก้ากลายเป็นงานทดลองอิเล็กทรอนิกส์ขาดๆเกินๆ บางเพลงก็ก้อปตัวเองกินซะงั้น แถมแม่ยังเลือกจะก้าวไปทางสายฝีมือ(?) ด้วยการเริ่มเล่นเรื่องการเมือง ศาสนา อิสชู่ตั่งต่างตามรอยอีเหี่ยวฟ้า ซึ่งผลสุดท้ายก็คือ ไม่ปัง ลุคบ้าบอก็ไม่ได้ว้าวแล้ว
จนกระทั่ง Artpop นี่แหละ ตอแหลจะบอกเป็นงานศิลปะทั้งๆที่ตัวอัลบั้มเองเป็นเพลงป๊อปอิเล้กทรอนิกส์สมัยนิยมธรรมด๊าธรรมดา ก็ไม่วายโดนแหกหียาว แล้วความนิยมก็เสื่อมถอยจนแป้กหมาเมินในที่สุด
กลับมาได้อีกครั้งก็สมัยอีโจแอน ที่อีนี่หันมาขายฝีมือ ขายร็อกขายโซลอะไรก็ว่าไป เป็นที่ถูกอกถูกใจพวกดั้งขอผิวเผือก ก่อนตัวแม่มอนส์เต้อจะกลับมาทำเพลงอิเล็กทรอนิกส์เชยๆขาย และเกาะบารมีอีอาหรี่ดัง 1 เพลง ก่อนจะหายไปเลย
ในปี 2024 ที่เรื่อง genre of music มันไม่มีอะไรใหม่หรือพัฒนาไปยังอะไรที่ว้าวนอกจากวนกลับไปเอาเพลงสมัยก่อนมาทำใหม่เป็นงูกินหาง lyrics ก็ดูจะเป็นมาตรวัดนักร้องแต่ละคนในยุคนี้
เลยชวนกะเทยมาเม๊ากันคร่ะเรื่องอีกาก้า
1.ว่าความสามรถในการทำเพลงนางได้ขนาดไหน
นี่ว่า เทรนด์ดนตรี อีนี่ไม่ตอบโจทย์แร่ะ คือตาย หมดยุคของ pd แต่ละคนของนางก็หมดแค่นั้น จะว่าโชคดีหรือไม่ดี อีกาก้าเป็นคนที่ดังมาด้วยภาพลักษณ์กะหรี่บ้าๆบอๆ พอภาพลักษณ์ขายไม่ออก เพลงก็พลอยขายไม่ออกตามกันไปซะงั้น ทั้งๆที่จริงๆแล้ว เพลงที่อีนี่แต่ง ก้ถือว่าอยู่ในเกณฑ์โอเค เอาโชว์คนอื่นได้ไม่อายใครว่ากูเขียนเอง (และคนทั้งโลกส่วนมากก็น่าจะ aware เรื่องนี้อยู่)
เทียบกับนักร้องสมัยนี้ อย่างอีลาน่า อีเทย์ อีบิลลี่ ที่ภาพลักษณ์ดูเป็นคนธรรมดาที่จับต้องได้มากกว่า ภาคดนตรีก็ง่วงหาวนอนกันไป แต่ที่เฉือนกันคือ lyrics และการถ่ายทอด
ด้าน lyrics
นี่ว่านางเป็นคนที่เล่าเรื่องราวได้ดีนะ แบบวรรณศิลป์ไม่ดีมาก ไม่ซับซ้อน แต่ทัช (คล้ายๆอีอเดล?) แต่สิ่งที่ทำให้อีนี่ได้เปรียบอีเทย์ หรือ อีล้านนา คือความทำถึง อินเนอร์ของนาง อย่างอี the edge of glory หรือ you and I คือ ถามว่ามันดีไหมมันก็ดี ก็คือขายแบบโจ้งๆเลยว่าทำซึ้งนะ แต่ทุกโน็ต ทุกท่อนที่อีนี่ร้อง คือถึงแก่นแตร่ดอย่างแท้จริง ยิ่งอี t's been a long time since I came around, this time I'm not leaving without you คือบั่บ อีดอกสาวคันทรีย์มาเอง หรือจะฉลาดขึ้นมาหน่อยก็อีเพลง Gypsy
ละอีหน้าหีนี่ร้องเพลง เพอฟอมได้หลายแนวมาก แจ็ซยันร็อก คันทรีย์ เอาอยู่
2. กะเทยว่าถ้าอีนี่เลิกทำเพลงประหลาดๆ พอๆกับที่ไม่ทำดนตรีที่ขายเฉพาะทางจนเกินไป(แบบอีโจแอน) หันมาทำเพลงธรรมดาๆแบบอีเทย์ จะได้รับการ recognized อีกครั้งแมะ