อืมมม ตอบยากนะ แต่ถ้าถามความเห็นส่วนตัวนะ ช้านมีเหตุให้2ข้อ ข้อแรก อาจจะเพราะด้วยกลุ่มทาร์เก็ต กลุ่มทาร์เก็ตที่ฟังนักร้องชะนี ส่วนใหญ่คือกะเทยกับชะนีเป็นหลัก ซึ่งเพศที่กล่าวมานี้ มักจะชอบอะไรที่นำเทรนด์ ล้ำสมัย มีความเป็นเทรนด์เซ็ตเตอร์ เหมือนที่กะเทยชอบเอามาพูดกันว่า อีนี่มีความร่วมสมัย ชิคแอนด์แกลม ไฮแฟชั่น บลาๆๆ ซึ่งนักร้องชะนีที่ตกขบวนไม่ได้ไปต่อ ร้อยทั้งร้อย คือทำเพลงตกยุค catch up with the trendไม่ทัน
ในขณะที่นักร้องฝั่งผู้เอง ถามว่ามันมีevolutionในตัวแนวทางไหม แน่นอนว่ามี ร็อคปัจจุบันก็ต่างจากร็อค70s 80s หรือ90s หรือฮิพฮอพเองก็มีพัฒนาการต่างจากช่วง90sหรือช่วงยุคมิลเลนเนียม ไม่รวมถึงงานโฟล์ค/คันทรี่อีก
แต่... ความคาดหวังของคนฟังต่องานนักร้องผู้ชาย เราคงไม่ได้คาดหวังวิวัฒนาการทางดนตรีที่ก้าวกระโดด หรือต้องสร้างสรรค์ความแปลกใหม่ตลอดเวลาด้วยละมั้ง พูดยังไงดี เหมือนเราให้คุณค่าเพลงของนักร้องผู้ชายจากภาคเนื้อหามากกว่าว่างานที่ดี ควรมีเนื้อหาที่มีมิติและซับซ้อน ที่ไม่ใช่แบบเพลงของอีอดัมอะค่ะ ในขณะที่ฝั่งชะนี เรากลับคำนึงที่ภาคดนตรี รวมถึงแฟชั่นก่อนเป็นอันดับแรก
อีกเหตุผลนึง เพราะตำนานแต่ละบทของประวัติศาสตร์pop culture ส่วนใหญ่ถูกสรรสร้างโดยผู้ชายด้วย เอาง่ายๆ บรรดาพอพไอคอนหรือพอพสตาร์ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารเอง ก็ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชายทั้งสิ้น จะมองเป็นเรื่องของการsexismก็ได้ แต่ต้องยอมรับว่าคนที่set the trend ณ ช่วงเวลาในแต่ละยุคสมัยนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชายทั้งสิ้น (จะชายแท้ ชายเทียม หรือกะเทย ก็เป็นอีกกรณีนึง)
ขอไม่พูดถึงเอลวิสกับเดอะบีเทิลส์แล้วกัน เพราะข้อมูลที่ส่วนตัวมีไม่มากพอ (ขี้เกียจรีเสิร์ชเพิ่ม) แต่อย่างป้าไมค์เนี่ย ครองบัลลังก์เบอร์หนึ่งยาวนานตั้งแต่ยุค80s แม้90sกับมิลเลนเนียมอาจจะแพ้กระแสอีหมีกับอีหอก แต่ก็ยังเป็นเบอร์หนึ่งของฝ่ายผู้จนถึงวาระสุดท้ายอยู่ดี อ้าว แล้วไหนบอกว่านักร้องผู้เบอร์หนึ่งของยุคมิลเลนเนียมคือป๋าเน็ม นั้นก็ใช่ แต่... ถ้าถามว่าใครเป็นนักร้องเบอร์หนึ่งของประวัติศาสตร์pop cultureยุคปัจจุบัน ต่อจากยุคเอลวิสและบีเทิลส์ ป้าไมค์ก็ยังยืนหนึ่งอย่างเป็นเอกฉันท์อยู่ดี
_________________
