http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/10/17/katy-perry-prism-pop-rockelectropoprbdance-popexperimental-87-4-55/comment-page-1/#comment-249
http://www.facebook.com/hysteriaculture
Katy Perry : Prism : Pop-Rock/Electropop/R&B/Dance-Pop/Experimental (87% = 4.5/5)
ประกาศไว้เสียอย่างดิบอย่างดีว่าจะลาพักจากงานรีวิวไปแต่งนิยายสุสานนักเรียนตอนที่3บนเพจHysteriaให้จบแต่เอาจริงๆแต่งไปยันไม่ถึง5ฉากดีคืนนี้ดิฉันกลับต้องมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ่อเขียนวิจารณ์เพลงให้แก่หนึ่งในอัลบั้มที่ส่วนตัว อยากฟังที่สุด แห่งปี2013ศกนี้เลยทีเดียวซึ่งไม่ต้องคาดเดากันให้เหนื่อยเพราะว่าวินาทีนี้สำหรับคนรักเพลงพ็อพคงไม่มีอะไรเป็นที่ฮือฮามากไปกว่าอัลบั้ม Prism ของสาวเคที่ เพอร์รี่ขวัญใจอเมริกันชนคนล่าสุดอีกแล้ว - ดิฉันนี่มักจะต้องเสียคนผิดคำพูดและมีอันเป็นไปเพราะบรรดาดิว่าและเหล่าศิลปินหญิงประจำซึ่งไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะคะว่าเหล่าศิลปินพ็อพหญิงพวกนี้ทุกท่านดูจะเป็นอภิสิทธิ์ชนในรีวิวของดิฉันมากๆ ติดหรือค้างอะไรคนอ่านอยู่นี่ข้าไม่รู้ไม่สนขอลัดคิวเขียนก่อนเหอๆ
จากที่ก่อนหน้านี้เรียกได้ว่าสาวเคที่นี่เป็นศิลปินหญิงที่แทบจะโผล่หน้ามาในงานรีวิวของเพจHysteriaมากที่สุดของปีนี้เลยก็ว่าได้เพราะไม่ว่านางปล่อยอะไรมายัยบ.ก.เพจก็ดูเหมือนจะให้ความสนอกสนใจออกนอกหน้านอกตาไม่ว่าจะเป็นซิงเกิ้ลเปิดตัวหรือPromotional Singleสองเพลงที่ใจดีปล่อยมาเรียกน้ำย่อยเหล่าเหมียวหง่าวแฟนคลับทั้งหลายคุณแนสทิน่าก็อุทิศเวลางานแอบเจ้านายมาเขียนรีวิวยาวเหยียดเสมอชนิดไม่มีอางขนางค์ ประหม่าหรือแคร์ต่อหน้าอินทร์หน้าพรหม ณ ที่ทำงานใดๆ แรงไม่แรงล่ะคะDark Horseปล่อยมาเวลางานนางก็นั่งเขียนวิจารณ์ซะเวลางานมันตรงนั้นเลย! - พนักงานดีเด่นแห่งปีจริงๆ - พอเมื่อได้ฟังPrismแบบเต็มๆไปเมื่อคืนจนชุ่มปอดดิฉันก็ถึงกับนั่งเช็ดน้ำตาป้อยๆ งานดีสมค่าที่แฟนจ๋าเสี่ยงตายเพื่อเธอจริงๆค่ะตัว ด้วยตัวงานที่ฟังแล้วสะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการทางดนตรีทั้งในแง่ของความเติบโต ความหลากหลายและวิสัยทัศน์ความเป็นศิลปินอย่างเด่นจัดชัดจริงชนิดที่สามารถทลายคำครหาที่ว่าสาวเคที่เป็นเพียงแค่กระแสที่ยังต้องการการพิสูจน์ฝีไม้ลายมืออีกมากให้พังทลายลงอย่างราบคาบด้วยความที่เนื้องานของPrismสำหรับดิฉันแล้วเป็นอะไรที่ยกระดับและดึงชื่อของ เคที่ เพอร์รี่ ก้าวข้ามจากคำว่าพ็อพไอค่อนที่เป็นกระแสและรอคอยการพิสูจน์ตัวเองสู่ความเป็นพ็อพไอค่อนที่แสดงศักยภาพของความเป็นศิลปินออกมาให้สาธารณชนได้ประจักษ์จริงๆ อย่างในเจเนอเรชั่นล่าสุดคนที่ผ่านจุดนั้นไปแล้วคือ ริฮานน่า ซึ่งส่วนตัวก็เชื่อว่าต่อจากงานชุดนี้ไปสาวเคที่คงจะลอยลมบนแบบห่านศรีไดมอนด์ล่ะนะ
เรารู้จักเธอครั้งแรกจริงๆจากอัลบั้ม One Of The Boys - ที่ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นอัลบั้มชุดแรกแต่จริงๆแล้วไม่ใช่เพราะอันที่จริงแล้วเธอเคยออกผลงานชุด Katy Hudson งานคริสเตียนร็อคภายใต้ชื่อเดียวกับตัวเองตั้งแต่สมัยปี2001โน่น ซึ่งขอสารภาพว่ายังไม่เคยหามาฟังแต่อย่างใด - จากตอนแรกที่ซิงเกิ้ล I Kissed A Girl ดังกระหึ่มไปทั่วโลกนั่นแลในวินาทีนั้นบอกตามตรงว่าค่อนข้างประทับใจเธอเลยทีเดียวนะคิดว่า เออแฮะ ยัยคนนี้เก๋ดีว่ะ! ด้วยเรื่องลุ๊คส์ของแฟชั่นที่น่ารักโคตรและเพลงพ็อพจี๊ดๆที่มีท่อนฮุคเปรี้ยวๆติดหูหนึบโดยเฉพาะ HotN'Cold ที่ยังชอบมากจนถึงทุกวันนี้ซึ่งก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าเคที่ฉายแววของศิลปินพ็อพที่มียีนส์ในการทำพ็อพอย่างมีกึ๋นแม้ตอนนั้นเราอาจจะยังไม่ได้อะไรกับเธอมากมายก็ตามเถิด พอมาที่ Teenage Dream นี่คงต้องบอกว่ารักแทบจะทุกซิงเกิ้ลที่ปล่อยออกมา (ยกเว้น E.T.) เอาจริงๆเป็นอัลบั้มที่ทำให้ดิฉันประทับใจในตัวเธอมากๆด้วยความที่เป็นงานพ็อพคุณภาพที่นอกจากจะมีครบถ้วนทั้งเมโลดี้ไพเราะติดหู ความเป็นเทรนด์เป็นแฟชั่นที่น่านิยมในตัวเองรวมถึงความเป็นมิตรในระยะยาวสำหรับการให้ความบันเทิงต่อโสตประสาทอันเป็นดนตรีพ็อพที่สมกับนิยามพ็อพซึ่งก็พิสูจน์ตัวมันเองให้โลกเห็นไปแล้วว่าเป็นอัลบั้มที่สร้างปรากฏการณ์เขย่าบัลลังก์พ็อพของปีรวมถึงส่วนตัวเชื่อว่าเป็นหนึ่งในอัลบั้มตัวแทนที่ดีของพ็อพทศวรรษ2010s จากTeenage Dreamที่เป็นปรากฏการณ์ในฐานะขวัญใจอเมริกันชนและเด็กเจเนอเรชั่นใหม่ทั่วโลกสู่การพิสูจน์ตัวเองในฐานะศิลปินกับ Prism ผลงานชุดล่าสุดที่ภาคดนตรีเอาจริงๆแล้วสำหรับดิฉันรู้สึกว่าเป็นการต่อยอดจากความเป็นเคที่ในชุดที่แล้วด้วยงานเอาใจเมนทสตรีมที่ยืนพื้นบนความเป็นพ็อพร็อค อิเล็คโทรนิค เออร์บันและเต้นรำบนสรรพสำเนียงและเอกลักษณ์ที่มีความเป็นเคที่ เพอร์รี่สูงโด่ อย่างไรก็ตามนอกจากการต่อยอดด้วยการดึงความเป็นเคที่มาเป็นเสาหลักแกนกลางของอัลบั้มเธอยังเสี่ยงตายต่อยอดขึ้นไปทดลองกับซาวนด์ดนตรีใหม่ๆในผลงานชุดนี้อีกด้วยก็นับว่าเป็นการลองจับทิศทางตัวเองสู่งานในอนาคตชุดต่อๆไปได้ดีเพราะเท่าที่ฟังก็นับว่าหลากหลายพอควรเพราะมีตั้งแต่อัลเทอเนทีฟร็อค เรโทร นิวเวฟ เฮ้าส์ กอสเพลยันงานทดลองอิเล็คโทรนิคสุดโต่งเชิงเอ็กซ์เพอริเมนทัลซึ่งจุดที่ส่วนตัวประทับใจมันอยู่ตรงนี้นี่แหละค่ะเนื่องจากบ่อยครั้งที่ได้ยินงานประมาณๆนี้จากศิลปินพ็อพหลายคนแล้วมันคว่ำไม่เป็นท่าแต่สำหรับเคที่นี่นับว่าคุมทิศทางของดนตรีในอัลบั้มตัวเองอยู่หมัดคือต่อให้ซาวนด์มันต่างกันชนิดสุดขั้วแต่ฉันก็สามารถเรียบเรียงมันออกมาให้ลงตัวได้ แถมยังทำออกมาได้ถึงทุกเพลงไม่มีขัดเขินแล้วไหนจะยังรักษาความเป็นเคที่ เพอร์รี่ได้อย่างครบถ้วนทั้งๆที่บางเพลงมันไม่น่าจะเป็นเพลงที่เธอทำออกมาได้แต่เธอก็ออกมาเป็นเธอ ของแบบนี้หากันไม่ได้ง่ายๆนะคะ!
อย่างไรก็ตามคงจะต้องเรียนว่า 4.5 ดาวนี่ว่ากันตามตรงนี่ โอเวอร์เรต ตามความประทับใจส่วนตนของผู้เขียนอ่ะนะคะ (เคยได้ยินมั้ยว่าคะแนนอยู่ที่ปลายปากกา) ซึ่งจริงๆแล้วเนื้องานของอัลบั้ม Prism นี่ถ้าตัดกันตามตรงมาตรฐานมันอยู่ที่ประมาณ3.5-4ดาวแล้วแต่นักวิจารณ์จะให้แต่ที่ส่วนตัวแอบเพิ่มให้.5นี่อาจจะด้วยเหตุผลในส่วนที่ส่วนตัวสัมผัสได้ถึงความทุ่มเทและความตั้งใจที่เธอมอบให้งานชุดนี้จริงๆ รวมถึงอย่างที่กล่าวไปด้านบนว่าจากการเรียบเรียงและนำเสนอของเธอส่วนตัวยอม!!! เพราะมีให้เห็นไม่มากจริงๆที่ศิลปินจะสามารถรักษาอัตลักษณ์ของตนเองไว้ได้สูงเสียดฟ้าติดเพดานบนขนาดนี้เวลาที่หลอมตัวเองไปเล่นกับซาวนด์นอกสังเวียนไม่ต้องอื่นไกลดู คริสทิน่า อากิเลร่า กับอัลบั้ม Bionic ที่เธอเป็นได้หมดทั้งเลดี้ทรอน,เซีย,ซานติโกลด์และM.I.A.หรือล่าสุด ไมลี่ย์ ไซรัส ที่ยังเวียนว่ายอยู่ในเงาของริฮานน่า,พิ้งค์,อาวริล ลาวีญ,นิคกี้ ไมนาจและเลดี้กาก้า เป็นต้น (ซึ่งงานก็ดีทั้งคู่) แต่ในขณะที่เคที่เธอเป็นตัวของเคที่เองตรงนี้แหละที่ได้ใจ! จะว่าไปฟัง Prism แล้วอดนึกถึงอัลบั้มชุด In The Zone ของบริทนี่ย์ สเปียรส์ไม่ได้ซึ่งเป็นงานทดลองจับทิศทางที่ดีและมีความเป็นตัวเองสูงส่งไม่แพ้กันต่างกันตรงที่อัลบั้มของเจ๊หอกขยายศักยภาพไปได้ถึงขีดสุดมากกว่าในขณะที่เคที่ก็ไปสุดในบางเพลงแต่โดยรวมยังมีวางกรอบและทิศทางให้ตัวเองเพื่อรักษาตลาดและฐานแฟนๆอยู่ ทั้งนี้ทั้งนั้นสำหรับดิฉัน Prism เป็นอัลบั้มที่ฟังได้เรื่อยๆไม่มีขัดใจใดๆ
คงจะต้องบอกว่าพวกซิงเกิ้ลที่ปล่อยๆออกมาก่อนหน้านี้พอมาฟังในอัลบั้มแล้วต้องย้อนกลับไปเพิ่มคะแนนให้เกือบหมดทีเดียวเชียวค่ะเนื่องจากพอมารวมเป็นกลุ่มก้อนในอัลบั้มแล้วสำแดงอภินิหารได้ทรงพลังสูงเสียดฟ้ามากๆไม่ว่าจะเป็นซิงเกิ้ลเปิดตัวอย่าง Roar (4/5) ที่ไม่พ้นต้องกลับไปบวกเพิ่มให้อีก.5ทั้งที่รู้แก่ใจดีว่าไม่พ้นได้โดนว่าเข้าข้างลำเอียงแน่นอน เอาเถอะค่ะแม้ว่าหลายท่านจะเบ้ปากใส่เพลงนี้ว่าเคที่หากินกับมุขและสูตรสำเร็จเดิมๆแต่ส่วนตัวแล้วมันคลิ๊กกับดิฉันจริงๆว่ะกับไอ้งานพ็อพร็อคแบบฉบับเคที๊ เคที่แท้ๆนี่แหละอาจจะด้วยความที่ชอบภาคเนื้อหาและคอรัสที่ติดหูหนึบกระมัง พยายามจะยุติธรรมแล้วจริงๆแต่คนมันชอบไม่รู้จะทำไง! อย่าง Dark Horse (4/5)ที่ร่วมงานกับJuicy J ที่ตอนฟังมันฉายเดี่ยวแล้วรู้สึกโคตรจะเพลีย เยินว่ะ! งานเออร์บันย่ำรอยE.T.เป๊ะๆพูดก็พูดเถอะงานอาร์แอนด์บีติดบีทฮิพฮอพกระฉึกกระฉัก โพรแกรมมิ่งหลอนหัวแยงประสาทและประสานสรรพสำเนียงตะวันออกกลางแบบนี้มันเกลื่อนกลาดไร้ชั้นเชิงไปแล้วแต่ไม่รู้ว่าผีเข้าหรือไงนะคะพอมาฟังในอัลบั้มแล้ว แหม๊ เอ่อ คือ ทำไมมันเก๊ เก๋คะ?หรือว่าฉันรู้สึกตัวช้าไป?หรือว่าหล่อนทำของใส่ใช่มั้ยๆๆๆ?/Meปิดปากเงียบแล้วเพิ่มคะแนน สรุปแล้วเคยเขียนด่าไปยาวเหยียดท้ายที่สุดไม่พ้นชอบ ส่วนพวกที่ไม่รู้จะเพิ่มคะแนนตรงไหนอย่าง Walking On Air (5/5) ที่ให้ไปเต็มแม็คเต็มเอี๊ยดแล้วนี่ก็คงต้องบอกนี้คือหนึ่งในเพลงที่ดีที่สุดเท่าที่เคยฟังเคที่ทำออกมายืนยันว่าถึงแม้ทุกวันนี้ก็ยังไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินเธอทำงานแด๊นซ์เฮ้าส์กรุยกรายแบบปลุกวิญญาณเฮ้าส์90sขึ้นมาให้อิบิซ่าสะเทือนกันเล่นๆทั้งเกาะอีกทั้งลูกเล่นของความเป็นงานแบบ Hi-NRG (High Energy) ที่เป็นงานEDMยุค70sอันผสานเอาจิตวิญญาณของอิเล็คโทรนิคหลอมรวมเข้ากับดิสโก้และโซลกอสเพลสวยๆเริ่ดๆได้เจิดจรัสฟ้าสุดๆ ยืนยันว่าเป็นเพลงที่ดีที่สุดของPrismเอ้า! มาที่ Unconditionally (3/5) ซิงเกิ้ลที่สองเป็นงานพ็อพบัลลาดสวยๆเชิงอินดี้พ็อพที่แกลมเอาบีทร็อคและโพรแกรมมิ่งอิเล็คโทรนิคลอยๆมาเกี่ยวก้อยกันดำเนินเนื้อเรื่องแต่พอเข้าท่อนคอรัสนี่ตบกลิ่นอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์เข้ามาซะจนสับรางเข้าเป็นงานเมนทสตรีมแทบไม่ทัน ฟังไปฟังมาก็เพราะดีนะแต่ส่วนตัวรู้สึกเฉยๆคิดว่าPromotional Singleอย่างDark HorseหรือWalking On Air ยังดูมีพลังมากกว่าแต่ถ้าคิดในแง่ที่ลองอะไรใหม่ๆดูก็ไม่เสียหายเพราะ ถ้าตัดDark Horseก็จะกลายเป็นโดนครหาว่าซ้ำซากลอกงานของตัวเองส่วน Walking On Air ก็คงจะเสี่ยงต่อการไม่ดังเพราะแนวดนตรีมันหลุดวงโคจรไปนานละแต่เสียดายยอด Itunes อ่ะถ้ากล้าตัดอาจจะไปได้สวยนะ
สำหรับเพลงอื่นๆคงเขียนวิจารณ์ไม่หมดจึงขอเลือกมาเขียนแนะนำเฉพาะเพลงที่ชอบจริงๆก็แล้วกันนะคะ เริ่มที่ Birthday (4.5/5) รักมากเพลงนี้ อยากให้เป็นซิงเกิ้ลเลยอ่ะ! งานพ็อพเต้นรำจังหวะกระฉึกกระฉักน่ารักเจือกลิ่นอายอาร์แอนด์บีอ่อนๆและเรโทรจากความเป็นฟั้งค์กี้ย์ดิสโก้พร้อมแซมเครื่องเป่าโซลสวยๆสุดสุนทรีย์แทรกความร่วมสมัยด้วยดั๊บสเต็ปเบรคเสริมทัพเข้ามาได้ลงตัวฟังแล้วเพลิดเพลินอารมณ์ดีแท้ๆ Legendary Lovers (4.5/5) แค่ขึ้นต้นมาก็น่าสนใจแล้วส่วนตัวชอบความเป็นงานเชิงทดลองที่เรียบเรียงดนตรีได้มีชั้นเชิงดีมีทั้งอิเล็คโทรนิค อาร์แอนด์บี กลิ่นอายอารยธรรมพื้นเมืองแบบเวิลด์มิวสิค เต้นรำหรือแม้แต่อัลเทอเนทีฟร็อค ดูลึกลับ มีเสน่ห์และทรงพลังดี By The Grace Of God (4.5/5) งานพ็อพบัลลาดบริสุทธิ์ดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่ายบนท่วงทำนองของเพียโนละเมียดละไมตัวช่วงเบรคแทรกความเป็น CCM (Contemporary Christian Music) เข้ามาจากชั้นเชิงเรียบเรียงเสียงประสานแบบกอสเพลชวนขนลุก ท่อนคอรัสเพราะมาก! Spiritual (4.5/5) อีกหนึ่งเพลงที่กระเดียดไปทางเอ็กซ์เพอริเมนทัลชัดเจนที่สุดของอัลบั้มนี้ตั้งแต่เสียงซินธิ์แบบ80sที่กระหน่ำฟาดช่วงต้น โพรแกรมมิ่งแบบพยายามจะทำเป็นทริพฮอพดาวน์เทมโพหนืดๆชนกับช่วงคอรัสที่ตั้งใจจะให้ลอยละล่องหวูดหวิวตามโพรแกรมมิ่งอิเล็คโทรนิคหลอนหัวแบบแอมเบี้ยนท์และพวกซาวนด์แบบมินิมัลลิสท์ทั้งหลายแหล่ เป็นเพลงที่ดีนะถ้าจะกล้ากว่านี้สักนิดเพราะนี่ยังดูเกร็งๆกลัวๆอยู่ไม่เด็ดขาดเท่าที่ควร It Takes Two (4.5/5) งานพ็อพร็อคบัลลาดเพราะกินใจที่ดูเหมือนว่าจะได้แรงบันดาลใจมาจากงานพวกอารีน่าร็อคและร็อคยุค80s เคที่ร้องแนวๆนี้ขึ้นอยู่แล้ว และ Choose Your Battles (4/5) ปิดท้ายอัลบั้มได้อย่างน่าสนใจอาจจะได้เห็นเธอต่อยอดขึ้นไปทำงานเอ็กซ์เพอริเมนทัลร็อคที่ชัดเจนกว่านี้ในอนาคต
เสียดายที่ปีนี้หนูไมลี่ย์ ไซรัสดันชิงออกอัลบั้มมาก่อนไม่อย่างนั้นดิฉันคงจะรักอัลบั้ม Prism มากกว่านี้เทียบกับ Bangerz ของไมลี่ย์แล้วอาจจะแพ้ในแง่ของความแรงและความสดแต่เรื่องของลูกบ้า วิสัยทัศน์ คุณภาพ ความหลากหลายและพัฒนาการไม่แพ้กันแต่ในแง่ของการเรียบเรียงส่วนตัวคิดว่า Prism เหนือกว่านะคะที่สำคัญเคที่ เพอร์รี่เป็นตัวของตัวเองในขณะที่ไมลี่ย์ยังต้องพยายามตรงจุดนี้ต่ออีกเยอะ อย่างไรก็ตามเป็นอัลบั้มของศิลปินพ็อพหญิงที่ประทับใจที่สุดของปีนี้พอๆกับ Girl Who Got Away ของไดโด้และ Closer To The Truth ของย่าแฌร์ นับว่าตอนนี้สาวเคที่ก็สร้างมาสเตอร์พีซของตัวเองในระดับเดียวกับที่เลดี้กาก้าได้สร้างไว้ใน Born This Way และริฮานน่ากับอัลบั้ม Unapologetic มาคอยลุ้นกันต่อไปดีกว่าว่าพวกเธอจะสร้างความตื่นตาตื่นใจอะไรให้พวกเรากันอีกในอนาคต/นั่งรอ ARTPOP,Britney JeanและThe Art Of Letting Go
