คือที่ใช้คำว่า "ทำเพลง" เพราะมันไม่มีแค่ lyrics หรืออะไร มันทั้งการทำดนตรี การสร้างสตอรี่ การถ่ายทอดอารมณ์ให้ออกมา


ขอท้าวความอีกาก้าในความทรงจำนิดนึง

คือสมัยเปลี่ยนผ่านจากกะหรี่ดิว่ายุคแซยิด มาสู่ Pop Icon อีกาก้าก็เป็นหนึ่งในกะหรี่ที่ rule the world ในช่วงนั้น อีนี่ถือกำเนิดมาจากการที่ PD ยัดภาพลัการ์กะหรี่ผีบ้า LGBT ally fashionista บลาๆ จนออกมาเป็นเทรนด์เซ็ตเตอร์ ไอคอนกะเทย เพลงแต่ละเพลงของอีนี้คือล้ำยุค โจ๊ะ และถูกอกถูกใจมากๆ ถ้ามาฟังในสมัยนี้ก็อาจจะแบบยิ้มเจื่อนนิดนึงเพราะมันมีความเสี่ยวอยู่นิดนึง แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือ งานดนตรี งานนวตกรรมที่อีนี่ใส่(PDใส่) เข้ามาในเพลง คือทำถึง คือจึ้ง ล้ำยุค ลงตัว เก๋ และ serve โดยไม่มีตรงไหนเสร่อ ฟังตอนนี้ก็ยังรู้สึกเลยว่าดนตรีมันยังไม่เชย (พูดถึงสมัย the fame + tf monster) สิ่งนึงที่ต้องชมอีนี่คือนางคือ performer ตัวจริง เพราะเอาอยู่ เพลงทุกเพลงอีนี่ถ่ายทอดออกไม่ได้เต็มที่ถูกอกถูกใจกะเทยมาก

จนเวลาผ่านไป มุกกะหรี่บ้าบอก็เริ่มกลายเป้นเรื่องคลิเชเพราะครึ่งนึงของวงการหันมาแต่งตัวป้ำๆเป๋อๆ ทำเพลงอิเล้กทรอนิกส์ล้ำยุค ซึ่งกะหรี่หลายๆตัวในยุคนั้นก็ทำได้ดี จนกระทั้ง Born this way ของอีกาก้ากลายเป็นงานทดลองอิเล็กทรอนิกส์ขาดๆเกินๆ บางเพลงก็ก้อปตัวเองกินซะงั้น แถมแม่ยังเลือกจะก้าวไปทางสายฝีมือ(?) ด้วยการเริ่มเล่นเรื่องการเมือง ศาสนา อิสชู่ตั่งต่างตามรอยอีเหี่ยวฟ้า ซึ่งผลสุดท้ายก็คือ ไม่ปัง ลุคบ้าบอก็ไม่ได้ว้าวแล้ว

จนกระทั่ง Artpop นี่แหละ ตอแหลจะบอกเป็นงานศิลปะทั้งๆที่ตัวอัลบั้มเองเป็นเพลงป๊อปอิเล้กทรอนิกส์สมัยนิยมธรรมด๊าธรรมดา ก็ไม่วายโดนแหกหียาว แล้วความนิยมก็เสื่อมถอยจนแป้กหมาเมินในที่สุด


กลับมาได้อีกครั้งก็สมัยอีโจแอน ที่อีนี่หันมาขายฝีมือ ขายร็อกขายโซลอะไรก็ว่าไป เป็นที่ถูกอกถูกใจพวกดั้งขอผิวเผือก ก่อนตัวแม่มอนส์เต้อจะกลับมาทำเพลงอิเล็กทรอนิกส์เชยๆขาย และเกาะบารมีอีอาหรี่ดัง 1 เพลง ก่อนจะหายไปเลย

ในปี 2024 ที่เรื่อง genre of music มันไม่มีอะไรใหม่หรือพัฒนาไปยังอะไรที่ว้าวนอกจากวนกลับไปเอาเพลงสมัยก่อนมาทำใหม่เป็นงูกินหาง lyrics ก็ดูจะเป็นมาตรวัดนักร้องแต่ละคนในยุคนี้

เลยชวนกะเทยมาเม๊ากันคร่ะเรื่องอีกาก้า

1.ว่าความสามรถในการทำเพลงนางได้ขนาดไหน

นี่ว่า เทรนด์ดนตรี อีนี่ไม่ตอบโจทย์แร่ะ คือตาย หมดยุคของ pd แต่ละคนของนางก็หมดแค่นั้น จะว่าโชคดีหรือไม่ดี อีกาก้าเป็นคนที่ดังมาด้วยภาพลักษณ์กะหรี่บ้าๆบอๆ พอภาพลักษณ์ขายไม่ออก เพลงก็พลอยขายไม่ออกตามกันไปซะงั้น ทั้งๆที่จริงๆแล้ว เพลงที่อีนี่แต่ง ก้ถือว่าอยู่ในเกณฑ์โอเค เอาโชว์คนอื่นได้ไม่อายใครว่ากูเขียนเอง (และคนทั้งโลกส่วนมากก็น่าจะ aware เรื่องนี้อยู่)

เทียบกับนักร้องสมัยนี้ อย่างอีลาน่า อีเทย์ อีบิลลี่ ที่ภาพลักษณ์ดูเป็นคนธรรมดาที่จับต้องได้มากกว่า ภาคดนตรีก็ง่วงหาวนอนกันไป แต่ที่เฉือนกันคือ lyrics และการถ่ายทอด

ด้าน lyrics

นี่ว่านางเป็นคนที่เล่าเรื่องราวได้ดีนะ แบบวรรณศิลป์ไม่ดีมาก ไม่ซับซ้อน แต่ทัช (คล้ายๆอีอเดล?) แต่สิ่งที่ทำให้อีนี่ได้เปรียบอีเทย์ หรือ อีล้านนา คือความทำถึง อินเนอร์ของนาง อย่างอี the edge of glory หรือ you and I คือ ถามว่ามันดีไหมมันก็ดี ก็คือขายแบบโจ้งๆเลยว่าทำซึ้งนะ แต่ทุกโน็ต ทุกท่อนที่อีนี่ร้อง คือถึงแก่นแตร่ดอย่างแท้จริง ยิ่งอี t's been a long time since I came around, this time I'm not leaving without you คือบั่บ อีดอกสาวคันทรีย์มาเอง หรือจะฉลาดขึ้นมาหน่อยก็อีเพลง Gypsy

ละอีหน้าหีนี่ร้องเพลง เพอฟอมได้หลายแนวมาก แจ็ซยันร็อก คันทรีย์ เอาอยู่


2. กะเทยว่าถ้าอีนี่เลิกทำเพลงประหลาดๆ พอๆกับที่ไม่ทำดนตรีที่ขายเฉพาะทางจนเกินไป(แบบอีโจแอน) หันมาทำเพลงธรรมดาๆแบบอีเทย์ จะได้รับการ recognized อีกครั้งแมะ

ทับกับ popstar ในยุคบ้านใกล้เรือนเคียง

- อีห่าน เอาทุกเพลงอยู่หมัดเหมือนอีกาก้า แต่ภาพลักษณ์แมสกว่า versatile กว่า ในขณะที่ความมีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์เพลง = 0 แถมเพอฟอมไม่ได้เรื่อง

- อีอเดล คล้ายกัน ถ่ายทอดดี produce ได้เยอะ แต่เพลงเข้าถึง public มากกว่ามากกๆๆๆๆๆ แถม lyirics อีช้างก็ทัชกว่า

- อีเจ็ดสี นี่ให้เก่งเท่าอีกาก้าเลย แต่ตอนเด เสือกดังน้อยกว่าอีก้าเลยได้เท่าที่เห็น

- อีบี เพอฟอมเม่อเหมือนกัน ใช้ pd ทำเพลงให้เหมือนกัน แต่กะเทยรู้โลกรู้ อีบีน่ะหรอ แต่งเพลงเอง? อีบีภาพลักษณ์ versatile กว่ามาก

- อีแข นมใหญ่กว่าอีกาก้า แค่นั้น

ในแง่ทำเพลง นี่ให้ระดับอีเคชช่า 55555 อันนี้ไม่ได้พูดเล่นนะ

คือกะเทยอาจติดภาพงานอิเล็กโทรพอพชั้นต่ำตอนโซโล่ แต่อีเคชช่าตอนทำเพลงให้ชาวบ้านคือไม่แย่เลย

อย่างอีก้าตอนทำให้อีหอก นี่ว่าก็ใช้ได้ประมาณนึง แต่พอกลับมางานตัวเอง นี่ติดตากับงานอีเรดวันมากกว่า

ส่วนเดอะเฟม เอาดีๆ นี่ว่าลุคนางลอกป้าเกว็นเกิน เลิฟแอบเจิ้ลมิวสิคเบบี้ นี่เยี่ยวมาก แทบจะเรียกได้ว่าเป็นไบเบิ้ลของกะเทยยุค00sเลยก็ว่าได้ แต่อีก้าต้องบอกว่ามาถูกที่ถูกเวลา ด้วยความที่ยุคนั้น สิ่งที่ตอบสนองกะเทยได้ต้องฟิวเจอริสติค ชิคแอนด์แกลม

ซึ่ง ณ เวลานั้น ทั้งอีแข อีก้า อีเทย์ สภาพแต่ละตัวก็อย่างที่กะเทยเห็น ทาร์เก็ตมีแต่กะะทยหัวโปกกับกะเทยตลาดล่าง ส่วนอีบีที่งานขยับมาเอาใจบรรดากะเทยกล้ามปูก็จริง แต่ถามว่าขายแฟชั่นเหรอ ก็ไม่ อีซาช่าเฟียสนี่แฟชั่นอะไร กะหรี่ขาหมูเซลลูไลท์กระเพื่อมเหรอ อันนี้พูดแบบไม่อคติเลยนะ

พอพูดถึงขายภาพลักษณ์ ขายแฟชั่น ความเป็นไอคอน บลาๆๆด้วย ตรงนี้อีก้าเลยมีภาษีมากกว่าอีที่เหลือ (ไม่นับอีเปรตเรสที่มีอิทธิพลมากในตอนนั้นหนุนนาง เพื่อดับอีหรี่อีก)

แต่พอมาบอร์ดดีสเวย์ นี่ว่าภาพรวมมันออกมาล้นเกิน ด้วยความอีนี่อยากเป็นตัวแม่จนหีสั่น ทุกอย่างมันเลยออกมาดูtoo muchไปหมด ทั้งที่ความจริง อัลบั้มนี้ก็ไม่แย่ แม้แต่งานก็อปปี้เพสท์อย่างอีจู๋ดาด เอาดีๆนี่ว่าก็ไม่เลว แต่พออีนี่เล่นกับกระแสมากเกินไป ฟีดแบ็คมันเลยออกมาอย่างที่เห็น action=reactionอะนะ

ยิ่งพอมาอาร์ฟล็อบนี่ กระแสอะไรก็ไม่เหลือแล้ว เพราะคนเบื่อดูหนังซ้ำ ที่ทั้งหมดมุก และไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์คนฟังได้อีกแล้ว ที่สำคัญคือบรรดานักร้องรุ่นเดียวกัน ต่างก็พาสร้างidentityให้ตัวเองได้อีก ทำให้อีก้าไม่ได้ผูกขาดความเป็นพอพไอคอนได้อีกต่อไป

จุดที่เป็นเทิร์นนิ้งพ้อยจริงๆ นี่กลับว่ามองคือสตาร์อีสบอร์นมากกว่า โจแอนนี่เฉยๆ มองว่าภาพรวมมันออกจะขาดๆเกินๆ คือพออีนี่แป๊กสนั่นตอนอาร์ตฟล็อบ ก็เหมือนจะรู้ตัวว่าไปต่อกับขายประหลาดไม่ได้อีกแล้ว ประกอบกับอีนี่เป็นคนร้องได้ เล่นดนตรีได้ ก็เลยหาลองหลายๆแนว เช่น แจ๊สกับลุงโทนี่ชั้น14งี้ เพื่อหาทางลงให้ตัวเองไม่กลายเป็นอีบ้าอีบอของวงการ (แต่สุดท้ายนางก็กลับมาตายรังกับ80sรียูสอะนะ)

อีสตาร์อีสบอร์นนี่เหมือนแฟลชแบ็คอีเหี่ยวฟ้า ตอนโดนแหกหีตอนอีโรติก้า แล้วจะไปแหล่ไม่ไปแหล่ เบบี้เฟซก็พอช่วยได้บ้าง แต่ที่กลับมาได้จริงๆแบบgreatest comebackคือเอวิต้า+ray of light ซึ่งจะมองว่าสตาร์อีสบอร์นคือเอวิต้าของอีก้าก็ได้ แต่นางยังขาดอัลบั้มที่สร้างอิมแพ็คให้วงการเพลงพอพแบบray of lightไม่ได้แค่นั้น


_________________