จากนั้น หลังจากที่โทรบอกลินดามารับ
แค่บอกลินดาว่า can u pick me up?
ลินดาก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดโดยทันที แล้วก็มารับเวลาห้าทุ่ม
ก่อนออกจากบ้าน ก็ได้รู้เรื่องอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง
พี่เพ็งแอบร้องไห้กะแคร์ เรื่องที่เราจะย้ายไป
แคร์เล่าให้ฟัง พี่เพ็งถามแคร์ว่า เน็ตไม่มีความสุขใช่ไหม ที่อยู่กะพี่
แคร์ก็ตอบว่า ไม่ใช่ แต่พี่เพ็งก็ยังเถียง ว่าใช่ แคร์ก็เลยตอบไปว่า
อาจจะไม่ใช่เพราะพี่เพ็งก็ได้นะ แคร์ว่าเป็นเพราะพี่มั่น
พี่เพ็งเค้าตอบมาว่า ..
บอกเน็ตว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พี่กะพี่มั่นหย่ากันแล้ว คบกันได้เลย
ห๊า!!!!!!!!
ได้ยินแล้วเสียความรู้สึกว่ะ แล้วคือแบบว่า ดูถูกกันมากเลยนะเนี่ย
เค้าเห็นเราต่ำต้อยขนาดจะลดตัวไปคบกะผัวแก่หื่นกามของเค้าเหรอเนี่ย
แล้วก็ได้รู้อีกอย่างว่า
พี่เพ็งรู้ตั้งนานแล้ว ว่าพี่มั่นชอบเน็ต เพราะพี่มั่นบอก(!)
แล้วพี่เพ็งว่าไงรู้ไหม พี่เพ็งเขายกเน็ตให้พี่มั่น ..
เอ๊ะ ยังไง นี่มรึงไม่ใช่แม่กูนะเนี่ย มรึงเป็นใครมายกกูให้คนอื่นซี้ซั้ว
พอเลย เรื่องทุเรศแบบนี้ พอกันที
เน็ตก็บอกลาพี่เพ็งพอเป็นพิธี เพราะโกรธ แล้วก็บอกเค้าว่า ที่จะย้าย ไม่ได้เป็นเพราะเค้า
ตอนแรกก็สำนึกบุญคุณอยู่นะ แต่เค้าทำเหมือนเค้าเป็นเจ้าของเรา
จะยกเราให้ใครก็ได้ งั้นเหรอ เลยแบบว่า พอเถอะ ความรู้สึกดีๆของชั้น มันพังไปแล้ว
ลินดารู้เรื่องนี้ ถึงกับพูดออกมาว่า
What?? She thinks u love her fucking ugly husband??
What the f***
Its good 4 u just get out of that shit
โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
รถที่จะขึ้นไปสนามบินซานฟราน ออกตอนตีสาม ถึงสนามบินตีสี่
ไฟลท์ออกหกโมงเช้า ระหว่างนั้น ลินดาก็พาไปบ้านเพื่อนเค้าก่อน
ไปปาร์ตี้เล็กๆกัน ก็คงรู้อ่ะนะ ปาร์ตี้เด็กฝรั่ง ถึงจะปาร์ตี้เล็กๆก็เหอะ
โหววว มีหมด ทั้งเหล้า เบียร์ บุหรี่ วอดก้า และ หึหึ .weed
เข้าไปในบ้าน มีหนุ่มน่ารักอยู่สามคน สาวน่ารักอีกสองคนแล้วก็เน็ต และลินดา
เข้าไปปุ๊บ หนุ่มหล่อก็ถามว่า do u smoke weed?
เราก็บอกไม่ เค้าก็ถามอีกว่า what about cigarettes or vodka?
เราก็เลย โอเค วอดก้า กลิ่นพีชด้วย อร่อย และ เหอเหอ แรง
อันที่จริงก็ไม่อยากจะมั่วสุมนะ แต่เข้ามาในดงนี้แล้ว คือ ..
ก็ขอเลือกวอดก้าแทนวีดแล้วกันนะ ปลอดภัยสุด
มาอเมริกานี่คุ้มจริงๆเว้ย เจอมาหมดแล้ว สุดยอดดดดดด
พอถึงเวลา เค้าก็ไปส่งเราที่ป้ายรถบัส ยืนรอรถกันสามคน
สุดยอดแห่งความหนาวจริงๆ ตีสาม ก่อนขึ้นรถ ลินดาก็กอดเรา แน่นมาก
แล้วบอก(เป็นภาษาอังกริด โปรดจินตนาการเอา)ว่า
ไม่ไหวก็กลับมานะ มาอยู่บ้านชั้น ชั้นว่าเธอต้องกลับมาแน่ๆ เน็ต
แล้วจะทำห้องไว้รอ(แน๊ะ) แล้วเราก็ขึ้นรถ โบกมือลากันจนลับสายตา(ซึ้ง)
ใจหายมากๆเลย จะจากแคลิฟอร์เนียแล้วเหรอเนี่ย
ที่จริงน่ะ ชอบที่นี่มากเลยนะ เสียแต่ว่า เจอแต่คนไม่ดี สังคมแย่ๆ
แต่รู้สึกปลอดภัย และโล่งใจมากขึ้น ที่จะได้หลุดพ้นจากเรื่องอุบาทว์นี้ซะที
ถึงซานฟราน ขึ้นสะพานโกลเด้นเกท ด้วยใจละห้อย
พอถึงสนามบิน โทรหาแม่ เล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ฟัง
ตอนแรกแม่ก็โวยใหญ่เลย แต่พอฟังไปฟังมา แม่บอก
หยุดเถอะ ไม่ต้องเล่าแล้ว แม่กลัว รีบย้ายไปไมอามี่เร็วๆ
หุหุ ที่จริงก็ไม่อยากบอก แต่ต้องบอกว่าอยู่ที่ไหน เลยจำต้องเล่า
และแล้ว ก็นึกขึ้นได้ อีกเรื่อง ..
แล้วที่โครงการบอกว่าจะโดนจับ มันจะจริงป่าววะเนี่ย
ถ้าเกิดถูกจับขึ้นมา ถูกส่งกลับไทย ตังค์ก็ไม่ได้ แถมเข้าเมกาไม่ได้อีก
แต่
เอาไงเอากันสิวะ เดินหน้าแล้ว จะไม่หันหลังกลับแน่นอน
ว่าแล้ว ก็ต่อแถว เช็คอิน โคตรลุ้นเลย ตอนเขาตรวจพาสปอร์ตและวีซ่า
แต่ก็ ผ่านเฉยเลย เย้! ด่านแรก โอเค
ด่านที่สอง security check ที่นี่เขาให้ถอดทุกอย่างที่เป็นโลหะออก รวมทั้ง
เงินเหรียญ นาฬิกา เข็มขัด รองเท้า โอ๊ยย ถอดหมดแล้วเปลือยเข้าไปดีกว่ามั้ย
รอบแรก ไม่ผ่าน ไม่รู้ว่าต้องเอาเหรียญออก
รอบสอง ดันไม่ผ่านอีก ลืมถอดเข็มขัด ทีนี้ล่ะ ซวยเลย
พนักงานที่นี่เคร่งครัดมาก ว่าแล้ว ก็ถูกพี่มืดเชิญ(แกมบังคับ) ให้ไปนั่งรอ
และแล้ว ก็มีพนักงานสามคน ตรงเข้ามา ล็อคตัว ให้กางแขนกางขา
พร้อมบอก dont touch anything and dont move
แล้วมาเจือกคันตอนนี้พอดี ถ้าที่ไทย เกานิดเกาหน่อย เขาไม่ว่าหรอกใช่ไหม
แต่เราดันมูฟไปนิดหนึ่ง ทันใดนั้น พนักงานพี่มือคนนึงก็ตะคอกใส่ทันที
I told u not to move!! แล้วมันก็เอื้อมมือไปจับกระบองข้างเอว
หายคันไปเลย เหอเหอ
ทีนี้ ตอนแรกจะโดนนิดเดียว โดนซักยาวเลย ในใจคิด ตายๆๆๆๆๆ ตายแน่ๆ
แถมยังโดนตรวจเป็นส่วนๆ แขนหนึ่งข้าง แล้วก็อีกข้าง แล้วก็ขา ซ้าย ขวา
หน้า หลัง ล่าง บน โดนแต๊ะอั๋งทั่วร่างกายมากมาย (หุหุ)
โดยพนักงานผู้หญิงจ้ะ อย่าคิดมาก ส่วนพนักงานพี่มืด ก็ยืนคุม
ยังกะเราเป็นนักโทษ คนมองตรึมเลย โดนตรวจมันตรงนั้นเลยอ่ะ
แล้วในที่สุด ประมาณสิบห้านาทีผ่านไป ก็ปรากฏว่า ผ่าน เย้
พนักงานเขาก็ดีนะ ขอโทษใหญ่เลย ทีนี้ด่านสุดท้าย ก็ง่าย
ผ่านอยู่แร๊ว เพราะผ่าน security มาแล้ว
และแล้ว เครื่องก็เทคออฟออกจากสนามบินซานฟรานซิสโก เห็นสะพานโกลเด้นเกท
แล้วใจหาย(อีกแล้ว) เปลี่ยนเครื่องหนึ่งต่อที่ไหนแล้วไม่รุ
จำไม่ได้ โค้ดสนามบินCLT ถึงไมอามี่ตอนหกโมงเย็น!!!
คิดดูเหอะ ประเทศเค้าใหญ่ขาดไหน
พอเห็นวิวไมอามี่ทางหน้าต่าง เท่านั้นแหละ ดีใจสุดๆ สวยมากเลย
มัน แบบว่า คนละแบบกะซานฟรานเลย มันดูสีสันมากกว่า ดูคึกคักกว่า
คิดในใจ ไมอามี่เอ๋ย กรูมาแร๊วววว หุหุ สนุกแน่ .
เผลอๆ อาจได้เจอ คริส บราวน์ 555555++
ทำไมคิดงั้นก็ไม่รุ
ติดตามอ่านตอนที่11 ด้วยนะ จะเริ่มเล่าเรื่องไมอามี่แล้ววว
.
_________________
