ขณะที่กำลังทำงานอยู่นั้น ก็มีเบอร์แปลกๆ รหัสแปลกๆโทรมา แต่ก็ไม่ได้รับ
ก็เลยโทรไป ขึ้นรหัส MI รู้เลยว่าเป็นดีน เพราะดีนมาจากมิชิแกน
ดีนรับโทรศัพท์ด้วยความร่าเริง ไอ้เราก็ทักทายตามปกติแล้วถาม
"เฮ้ย ทำไมโทรไปวันก่อนๆไม่รับวะ" ขณะที่กำลังบ่นๆอยู่นั้นเอง
ดีนก็พูดขึ้นมาว่ "นี่ ฮันหนี รู้ไหม เราจะย้ายไปมิชิแกนพรุ่งนี้แล้ว"
เราก็ตอบไปว่า "อ้าว พรุ่งนี้แล้วเหรอนึกว่าจะย้ายวันหลังๆ"
ขณะนั้นก็รู้สึกเสียดาย ว้า...ดีนจะย้ายไปซะละ สงสัยต้องเป็นคนดูแลไรอันซะแล้...
คิดไปคิดมา เฮ่ย...เมื่อกี๊มันบอกว่า "เรา" จะย้าย...
" นี่ ดีน! ที่ว่า เรา เนี่ยใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ! ยูกับครายยยยย"
"อ้าว ก็ชั้นกะไรอันในฮันหนี เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าจะย้าย"
"กรี๊ดดดดดดด ไม่จริ๊งงงงง ไม่จริงงงง ดีนนนนนนนนนนนน ม่ายยยย
ก็ไรอันบอกว่าจะไม่ย้ายนี่ ไรอันเกี่ยวก้อยสัญญากับเค้าแล้วนี่"
"ใช่ๆ ฮันหนี ตอนแรกไรอันว่าอาจจะย้ายไปทีหลัง แต่ชั้นจะไปแล้ว ไรอันก็เลย
จะไปด้วยพรุ่งนี้ เข้าใจใช่ไหมเน็ตตี้ อยู่ที่นี่เราไม่มีอะไรแดกกันแล้วนะจ๊ะ ชั้น
ก็เลยว่า กลับบ้านไปหาแม่ดีกว่า ที่มิชิแกนนะ ชั้นมีอพาร์ทเมนท์ มีรถ มีงานเป็นเมเนเจอร์
บาร์เกย์แล้วด้วย อยู่นี่เราไม่มีอะไรเลยนะเน็ตตี้"
"แล้วไรอันล่ะ ก็ครอบครัวไรอันอยู่ที่แจ็คสันวิลล์ ฟลอริด้านี่นา"
"ฮันหนี ครอบครัวไรอันย้ายไปอยู่มิชิแกนตั้งนานแล้วล่ะ ไรอันจะกลับบ้าน
ไปหาครอบครัวเหมือนกัน"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดีน คืนนี้จะไปหา!!! รออยู่ตรงนั้นแหละ!!"
พอประมาณสี่ทุ่มครึ่ง ใกล้เลิกงาน ดีนก็โทรมาอีก แต่เสียงปลายสาย
ไม่ใช่ดีน
" เฮลโหล เน็ตตี้ วอซซับ นี่ไรอันนะ(กรี๊ดดด) คืนนี้เน็ตตี้จะมาเหรอ"
ไรรรรรอันนนนน สุดที่รัก ในที่สุดก็โทรมาหา (จนได้นะ อีเวร)
"ไปสิ ไรอัน" - " นี่ พรุ่งนี้ชั้นจะไปมิชิแกนกับดีนแล้วนะ"
"รู้แล้ว ไอ้บ้า มาบอกอะไรตอนนี้ บอกวันนี้ย้ายพรุ่งนี้เนี่ยนะ พวกแกนี่....
แงงงงงงง ไรอัน... คิดถึงอ้ะ"
"ไอมิสยูเหมือนกันเลย คืนนี้จะอยู่ด้วยทั้งคืนเลยนะ ไอพรอมิส"
"พรอมิสบ้าอะไร คืนฮัลโลวีนคืนนั้น หลับทั้งคืนเลย"
" สัญญา จริงๆ คืนนี้คืนสุดท้ายที่ได้เจอกันแล้ว มาเร็วๆนะ"
แล้วคืนนั้นเราก็ขอให้เมเนเจอร์ที่ร้านไปส่ง ไม่ไหวแล้ว
มัวมานั่งบัสชักช้า ได้อยู่ด้วยกันน้อยแน่ๆ
สรุปว่าคืนนั้น ก็ไปหาเลย บุกบ้านผู้ชายสำเร็จแล้วค่ะ
เจอหน้าไรอันแล้วอยากจะร้องไห้สุดๆ
ไรอันก็มาต้อนรับด้วยการจุ๊บๆ แล้วก็อุ้มด้วย(อุ้มไหวด้วยเว้ย)
พอไปถึง เน็ตก็โวยวายๆ ไรอัน ไหนบอกจะไม่ย้ายไง
ไรอันก็บอกว่า ขอโทษนะ แต่ต้องไปจริงๆ ไมอามี่ไม่ใช่ที่สำหรับเค้า
พอถามว่า จะกลับมาอีกไหม ไรอันบอกว่า ไม่กลับมาแล้ว
" ทำไมล่ะ ที่นี่ไม่ดีตรงไหน มาอยู่กับชั้นก็ได้นะ อยู่ด้วยกัน เดี๋ยวช่วยหางาน"
"ไม่เอาหรอก ไม่ชอบไมอามี่น่ะ อยู่นี่มาหกเดือนแล้วแย่ลงเรื่อยๆเลย
มาตั้งแต่มีนา(มาพร้อมกันเลย) แล้วที่สำคัญ ชั้นเป็น country boy ไม่ใช่
city boy อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก ชั้นชอบเมืองที่มีต้นไม้เยอะๆ สงบๆ
อย่างแจคสันวิลล์"
" ไม่เอาอ่ะไรอัน ก็ชั้นชอบเธอนี่นา"
"ชั้นก็ชอบเธอเหมือนกัน เน็ตตี้ แต่ชั้นต้องไปแล้วจริงๆ อยู่นี่อนาคตดับแน่เลย"
เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้ นอกจากเงียบ อยากร้องไห้ว่ะ ร้องไม่ออกเลย
เข้าใจนะ ต่างคนก็ต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง ไรอันยังเด็ก ยังต้องเดินหน้าต่อไป
มันก็จริงนะ อยู่แล้วแย่ลง จะอยู่ทำไม อันนี้รั้งไม่ได้อย่างแน่นอน
เสร็จเราก็กินเบียร์กันที่ห้อง แล้วก็จะออกไปเดินเที่ยว
และแล้ว ดีนมันก็พูดขึ้นมาว่า "นี่ เน็ตตี้ ถ้าออกไปชุดนี้นะ จะไม่เดินด้วยเลย
ชุดทำงานเนี่ยนะยะ ไปๆ แปลงโฉมเดี๋ยวนี้"
แล้วเราก็ไปเปลี่ยนเป็นเดรสสีดำที่เอามาด้วย เสร็จแล้ว ดีนมันบอกว่า
จะสอนทุกคนในห้องเดินแบบ ....
และแล้ว ทุกคนก็ต้องเดิน โดยเฉพาะ ตูนี่แหละ เพราะดีนมันบอกว่าเดินไม่ได้เรื่องเลย
แล้วก็เดินวนไปวนมาน่ะแหละ พร้อมไปกับเสียงดีนที่คอยตะโกนว่า
"Work , Bitch , Work!! - Work more more more! Let me feel yr angry!!"
อีไรอันก็เป็นไปด้วยแน่ะ มาตะโกน Work Bitch ใส่ เลยโดนถีบเลย
เราก็เดินไปด้วย และตะโกน " I hate u" ใส่ดีนไปด้วย
ไรอันกะเดวิดก็จำต้องเดินด้วย เดวิดอ่ะ เดินไม่ได้เรื่องเลย แต่ไรอันนั้นเดินโปรมาก
" เฮ้ย นี่ natural walk ของไอเลยนะเนี่ย" ดีนเลยตอบมาว่า " เออ มรึงมันเดินสวย
มาตั้งแต่เกิด ขอบใจย่ะ"
ไรอันบอกเราว่า "เดินอีกสิ ยูเซ็กซี่จังเลย เวลาเดินแบบนี้อ่ะ" เหอเหอ เราก็บ้ายอ
เสร็จแล้วก็ออกไปเดินเล่น ดีนกะเดวิดทะเลาะกันตามเคย
เราก็เดินกะไรอันสองคน ไรอันก็มาจุ๊บตลอดเลย แล้วก็มากอดด้วย
แล้วเราก็ไปหยุดที่ผับแห่งนึง ผับเล็กมาก เล็กจนแบบว่า มันชื่ออะไรก็ไม่รู้ เชี่ยย
พอเข้าไปทุกคนก็มอง ผับนี้ผู้ชาย loser มีเยอะมาก ผู้หญิงก็แต่งตัวไม่ดีเลย
มีอีนางเน็ตนี่แหละ แต่งเริ่สไปคนเดียว เลยถูกมองเป็นตาเดียว
ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่อยู่ข้างไรอัน ก็ยังมีคนมาจีบ มีอยู่คนนึง มันเดินเข้ามา
มองเราก่อน เสร็จแล้วมันก็มองไรอัน จ้องหน้า แล้วส่งซิกว่า -นี่แฟนแกอ๊ะเปล่า-
เราก็ลุ้นระทึกว่าไรอันจะว่ายังไง และแล้ว ไรอันก็พยักหน้า(กรี๊ดดดด) แล้วถาม
"yea , why?" อีนั่นมันก็ตอบมาว่า " sorry 'bout that ,bro..but yr girl is fuckin beautiful , damn.."
แล้วมันก็มาจับมือเราด้วย ไรอันก็เข้ามากอดเรา แล้วจูบโชว์ซะเลย (เห้ย)
อยากจะบ้าตายวันละหลายๆสิบที...
มีอีกคนนึง ไรอันเกลียดขี้หน้าตั้งแต่เจอหน้ากันแล้ว เห็นจะต่อยมันอยู่
ตูนี่แหละ ต้องห้ามไว้ อีนี่ก็แปลก เห็นๆเรากะไรอันอยู่ก็ยังเข้ามาจีบ
แล้วอีนี่ดันคุยถูกคอกะเดวิด ตามไปที่บ้านอีกตอนหลัง แล้วดันถามเดวิดว่า
เรามีแฟนรึเปล่า เหอเหอ ไม่รู้ไรอันคิดยังไง เดินหนีเลย ไม่ตอบว่าอะไรซักกะอย่าง
เดวิดก็บอกมันว่า ก็ไวท์บอยนั่นไง แฟนหล่อน
ทีนี้ อีบ้านี่ก็เข้าไปคุยกะไรอัน ไรอันทำหน้าบูดเชียวแต่อีผู้ชายคนนี้มันจับจุดถูก
ถามถึงเสื้อที่ไรอันใส่ วงร็อคอะไรไม่รุ จำไม่ได้ เลยจับมือกันเฉยเลย
งงมาก ดีกันเร็วจัง ผู้ชายนี่โกรธกันแล้วหายง๊ายง่าย
พออีนี่จะกลับบ้าน จะให้เราเดินไปส่งอีกแน่ะ ไรอันก็มีแอบมอง เราก็ไม่ไป
รักเดียวใจเดียวเว่ย
คืนนั้น ก็ไม่ได้คุยอะไรกะไรอันมากมาย คุยกะดีนมากกว่า
เต้นกะดีนกะไรอันสนุกมากเลย แต่จะเต้นกะดีนมากกว่า สุดยอด
เต้นลีลาศในเพลงร็อค เหอเหอ แล้วเต้นในผับ บ้ากันจริงๆ
ทั้งดีนและไรอันก็ชวนไปอยู่มิชิแกน เริ่มจากดีนก่อน
ดีนบอก ชั้นแต่งงานให้เธอได้นะ ตอนแรกว่าจะแต่งให้ที่นี่ ไม่ทันแล้ว
เธอย้ายไปมิชิแกนสิ เราจะได้แต่งงานกัน
แน่ะ เอาเรื่องแต่งงานมาล่ออีก เดี๋ยวก็ไปจริงหรอก
แล้วไรอันอีก มานั่งจับมือแล้วบอกว่า ย้ายไปมิชิแกนสิ ไปอยู่กับชั้นนะ
เราก็ตกใจ ถามมันจริงเหรอ พูดเพราะเมารึเปล่า มันก็โกรธอีก
งอน บอกเราว่า หาว่ามันพูดเพราะเมา พูดจริงๆก็ไม่เชื่อ
มันก็ไม่ได้จะย้ายกันง่ายๆแบบนั้น ไม่ใช่ย้ายจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพ
นี่มันย้ายรัฐนะยะ ย้ายไปกรุงเทพยังคิดแล้วคิดอีกเลย แต่ก็ไม่ย้ายหรอก
ถ้าจะย้ายเพราะผู้ชายนะ ไม่ไป แต่ถ้ามีงานที่ดีกว่า นั่นสิ น่าไป
ผู้ชาย เรารักเราหลงมันตอนนี้ ไปๆมาๆ ก็เท่านั้นแหละ มันก็มีแต่ dick
ผู้ชายส่วนใหญ่ก็แย่ๆกันทั้งนั้น ส่วนน้อย ที่จะดี แล้วเราก็ไม่คิดว่าไรอันจะมา
ดูแลกัน อะไรแบบนี้หรอก ต่างคนก็ต่างเด็ก แต่ ไรอันจะย้าย เราก็เสียใจอยู่ดี
ไม่อยากให้ไปเลย อาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ชีวิตนี้ ไรอันจะเจอใครรึเปล่า
จะมีผู้หยฺงมาจีบมั้ย แล้วไรอันจะชอบเค้าเปล่า รู้ว่าซักวันเราต้องเปลี่ยน
แต่อย่าให้เร็วขนาดนั้นเลย ไม่ใช่ว่าไปปุ๊บ มีปั๊บนะเนี่ย แถมถ้าคุยโทรศัพท์กัน
แหม จะคุยได้ซักเท่าไหร่ ไม่ได้เจอกัน เดี๋ยวก็เบื่อกันแล้ว อันนี้เราพิสูจน์มาแล้ว
ว่ารักแท้แพ้ระยะทางแน่นอน
มีอยู่ครั้งนึง อีไรอันกะดีนเถียงกัน อีดีนก็บอก เน็ตตี้เป็นเมียชั้น
อีไรอันก็บอกเน็ตตี้เป็นเมียชั้นต่างหาก (แน่ะ) ดีนบอก แต่เราจะแต่งงานกัน
อีไรอันบอก "แต่เน็ตตี้เป็นเมียข้าก่อนเว่ย" อร๊ายยยยย คำนี้อีกแล้ว
don't fight over me ค่ะ
5555555555
หลังจากนั้น พวกเราก็กลับบ้าน แล้วเราก็นอนคุยกะไรอัน
นอนคุยกันเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรกันซักหน่อย อีเดวิดล่ะชอบมาแอบดูจริงเชียว
เสียใจ ไม่ได้เห็นหรอกย่ะ เพราะเค้าจะคุยกันเฉยๆ กิ๊วๆ...
"ไรอัน will u miss me?" ----------- " of course , i will miss u"
"will u call me?" ------------ "...WILL U CALL ME?"
"Ryan , i asked u first" -------------- " yea"
ทำไมไม่รู้ ไม่แน่ใจว่ามันจะโทรมามั้ย เพราะมันถามกลับนี่แหละ
แต่มันก็บอกว่า " call dean , i'll be with him and i'll call u when i get my own
cell phone"
"Ryan , r u sure u r not gonna come back?" -------- "yea"
"anymore? for your whole life?" ------------ "well , i might ... but
i'm not gonna live here .. but Dean is gonna come back here in new year"
"so what abt u?" ------------------ "well , i might not"
"but it's my birthday ... the 2nd Jan..."
" so , i quess i have to come back , then..."
น่าร๊าาาาากกกก จริงๆเลย แต่ก็ไม่เชื่อมัน 100% อยู่ดี เพราะ
อะไรๆมันก็เปลี่ยนกันได้ แล้วคืนนั้น ไรอันก็กลายร่างเป็นหมา
เพราะมันกัดแขนกัดขาเราทั้งคืนเลย กัดเฉยๆนะ เจ็บด้วย เจ็บชิหายเรย
วันนี้ยังเป็นรอยเขียวๆจ้ำๆ ยังไม่หายเลย แล้วนี่แหละ เวลาเห็นรอยนี้ทีไร
ปวดใจทุกที
และแล้ว มันก็เช้าแล้ว
เราก็บอกไรอันว่า เราต้องไปทำงานตอนเก้าโมงเช้าแหละ
จริงๆแล้วเข้าสิบเอ็ดโมง ก็เผื่ออาบน้ำแต่งตัวขึ้นรถอีก ไรอันก็บอกว่า
หลับเถอะเน็ตตี้ พรุ่งนี้เธอจะ fuckin tire เลยนะ ถ้าไม่นอน
ไม่อยากนอนเลยอ้ะ อยากอยู่ด้วยกันตลอดไปเลย แต่แล้ว เราก็หลับไปทั้งสองคน
กอดกันตลอดเลย
ตอนเจ็ดโมงเช้า ตื่นแปดโมงเช้า นอนไม่หลับแล้ว เลยมาอาบน้ำ
ไรอันยังหลับอยู่เลย พอเราอาบน้ำเสร็จก็จะมาลาไรอัน
นี่แหละเวลาทำใจยากที่สุด ... เราก็บอกไรอัน จะไปแล้วนะ
มันก็ไม่ตื่น หลับตา แต่ดึงเราไว้ เราก็ โอ๊ย ลุกไม่ได้แล้ว
ไม่อยากลุกจากไรอันเลย ก็เลยนั่งมองหน้ามัน จนมันหลับไปอีกที
" นี่ จะไปจริงๆละนะ" -------------อีไรอันก็งัวเงียๆ "Mmmm.... don'tttt goooo..."
อีไรอันก็ดึงเราไปนอนกอด เอาล่ะเว้ย กูไม่ไปไหนอีกแล้ว
" นี่ ไปละนะ " ............ หลับ ................
"นี่ ไปแล้วนะ ตื่นสิ..... ตื่น .... .......................................
ตื่นสิ เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ!"
แล้วมันก็ตื่น ทำหน้าบูดเพราะคำว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
เสร็จแล้วมันก็พยักหน้าแบบเซ็งๆ ประมาณว่า
เออ ถ้ายังงั้นมรึงว่าไงก็ว่ากันแล้วกัน กูเหนื่อยพูด
อยากจะตบตัวเองเหลือเกิน ไม่น่าพูดเลย แล้วไรอันก็นอนพับไปอีกละ
เราก็ไปปลุกดีน บอกว่าจะไปแล้วนะ ดีนก็ตื่นมาเซย์กู๊ดบาย แล้วทีนี้แหละ
น้ำตา ไหลออกมาแล้ว เป็นสายเลย
ดีนก็โอ๋ใหญ่เลย แล้วดีนก็บอกว่า คืนนี้ ไม่แน่อาจอยู่ต่อ เพราะมีธุระ ย่าเสียเมื่อคืน
หรืออะไรซักอย่าง ดีนบอก ถ้ายังไม่ไป จะโทรมาบอก สัญญาไว้อย่างดิบดี
แล้วเราก็ไปลาไรอันอีกที "ไรอัน ไปละนะ" -
"นี่ยูบอกจะไปตั้งแต่ห้า ชม ที่แล้วแล้วนะเนี่ย" อีเวร เออ กูไปก็ได้
เราก็ลุก แล้วมันก็ดึงแขนไว้ แล้วก็จูบมือ...... โอ้ว แม่เจ้า น้ำตามาอีกแล้ว
แต่มันก็หลับตาอยู่ คงตื่นไม่ได้จริงๆ เราก็เลยลูบหัวเป็นครั้งสุดท้าย " bye bye"
แล้วเราก็ไปทำงาน ด้วยใจร้อนรนว่าพวกมันจะอยู่หรือจะไป
และแล้ว ดีนก็ไม่โทรมา โทรหาก็ไม่รับอีกเลย จากวันนั้นถึงวันนี้ก็สองวันแล้ว
ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร คิดว่าคงไปถึงมิชิแกนแล้ว และคงลืมมือถือไว้
หรือทำหายที่ไหนซักที่ โทรไปถึงติด แต่ไม่มีคนรับ เพราะถ้าเอาไป
แต่ไม่รับ ก็น่าจะปิดเครื่อง เพราะขึ้นเครื่องบิน แต่นี่ไม่ปิด ไม่รับ ไม่โทรกลับ
ตายแน่แล้ว แล้วพวกมันจะโทรกลับเรายังไง เบอร์ก็อยู่ในเครื่อง
............................
แล้วนี่ก็เป็นเหตุผลที่ยังร้องไห้อยู่อีก ทำใจยังไม่ได้ที่จะไม่เจอกันอีกแล้ว
เพราะติดต่อกันก็ไม่ได้
ทุกอย่างนี้ มันเกิดขึ้น เร็วมาก เร็วเกินไปจริงๆ รับไม่ทันสุดๆ
เมื่อเช้า เพื่อนเปิดเพลงปาล์มมี่เพลงนั้น โดยไม่ได้ตั้งใจ
จำชื่อเพลงไม่ได้ ที่มันร้องว่า "แต่คนจะไป ก็ต้องไป รักเท่าไรแต่ฉันคงทำได้เท่านี้
........" โดนเลย ทีนี้ น้ำตาไหลพรากๆ
อีบ้าาาาา อี Ryan Williams Harrison อีเวรรร
จากนี้ไปเราก็คงจะเป็นบ้าทุกที ที่เห็นอะไรที่เกี่ยวกับ ac/dc เพราะไรอันชอบมาก
...........................
อี เน็ต เอ๊ย
ทำไมเรื่องราวความรักของตูถึงกลับหน้ามือเป็นหลังตีนแบบนี้
ทำไมถึงได้แห้วตลอดเลยฟระ..............
ไรอัน ดีน ถ้าชาตินี้มีบุญ เราคงได้เจอกันอีก หวังว่า เราคงเจอกัน รักจริงๆเลย
ไรอัน ชาตินี้ มันสุดแล้วแต่เวรกรรมที่เคยทำร่วมกันมาจริงๆ
ถ้าชาติหน้ามีจริงฉันใด ขอให้เราเกิดมาคู่กัน และรักกันตลอดไป เทอญ
สาธุ
เพ้อมากไปแล้ว
เอาเป็นว่าคราวหน้ามาต่อกันเรื่องเวิร์คแอนด์ทราเวล โมชิโมชิ
ร้านแห่งพนักงานไม่เต็มเต็งกันดีกว่า
_________________
