ตอนนั้นเดี๊ยนก็แบบว่าจากบ้านภูธรเข้ามาศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอกชนย่านรังสิตค่อนไปทางปทุมธานี เดี๊ยนก็เพิ่งย้ายมาใหม่หาหอพักโดยที่คุณพ่อคุณแม่หาให้ ชื่อหอพักว่า... รู้จักกันในนามว่า หอกระหรี่ ไม่ใช่เพราะกระหรี่เยอะนะคะ แต่คือว่าไฟนีออนของแต่ละชั้นที่เปิดนี่ช่างเหมือนหอนางโลมเสียนี่กระไร
ตามสัญญาที่ทำกับหอก็คือ
ค่าน้ำ ค่าไฟ คิดเป็นหน่วย หน่วยละ ...
เดี๊ยนก็อยู่ไป 1 เดือนแรก บิลออก
ค่าไฟปรกติ แต่ค่าน้ำ 150 อีช้างฉุด อยู่คนเดียวนะคะ น้ำอาบวันละ 2 รอบ ผ้าลงไปปั่นเครื่อง ค่าน้ำกู 150 ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรค่ะ เฉยๆก่อน ลงไปจ่ายตามปรกติ แต่พอหลังๆมานี่ กดขี้ย์ไม่ลงค่ะ หออัปปรีย์มาก คือแบบว่าขี้ย์เองก็แขยงเองค่ะ คือหงุดหงิดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก แล้วอีเจ้าของหอก็ไม่ทำเหี้ยอะไรเลยค่ะ พอลงไปคุย มันก็บอกว่าซ่อมแล้วๆ เดี๊ยนก็บอกว่า ซ่อมอะไรของป้าอ่ะ ซ่อมจริงมันก็ต้องหายสิ หรือไม่ป้าก็คงโง่โดนช่างหลอกแล้วล่ะ พูดเสร็จเดี๊ยนก็แบบสะบัดหน้าออกไป จนอยู่ไปได้อีกอาทิตย์แบบทนไม่ไหวคะ ไม่ใช่เรื่องขี้ย์นะคะ เรื่องอื่นๆอีกมหาศาล
เดี๊ยนเลยปรึกษาคุณแม่ค่ะว่าจะออก คืนวันนั้น ช่วงหัวค่ำ เดี๊ยนก็เอาหนังสือใส่กะมังจะไปไว้หอเพื่อนอีป้ามันก็สาระแนมาบอกว่า ย้ายของตอนกลางคืนไม่ได้นะ เดี๊ยนก็บอกว่า หนังสือเพื่อน จะเอาไปคืน มันก็บอกว่าไม่ได้ เดียนเลยบอกว่า ทำไมจะไม่ได้ป้า ชีก็บอกว่าเดี๋ยวของมีค่าสูยหาย
เดี๊ยนก็แบบโมโหว่ากะอีแค่หนังสือ
เดี๊ยน: นี่ป้า หนูเป็นเจ้าของห้องนะ ก็แค่หนังสือ เอาไปคืนเพื่อนป้าจะทำไม
ป้า: ไม่ได้ เดี๋ยวของสูญหาย (อีเหี้ยนี่ไม่เลิก)
เดี๊ยน: ป้า ป้าตั้งสตินะ ของที่เอานี่มันแค่หนังสือ แล้วไม่ใช่ของหนูด้วย จะเอาไปคืน มันเรื่องอะไรของป้า อย่างอื่นที่ป้าควรจะทำมีอีกเยอะนะ ไม่ใช่มัวมาไร้สาระกับหนังสือเพื่อนที่หนูกำลังจะเอาไปคืน
ลูกสาวอีป้า: แม่ไม่เป็นไรมั้งหนังสือเอง
ลูกสาวอีป้าออกมาหาแม่มันเพราะคนเริ่มมอง
จนวันออก
แม่เดี๊ยนก็มาทำเรื่องให้ เพราะตอนออกมันยังไม่ครบสัญญา 1 ปี เดี๊ยนอยู่แค่ เดือนครึ่ง
ป้า: หนูอยู่ก่อนเถอะลูก ป้าไม่อยากยึดเงินประกัน
เดี๊ยนแบบโมโหมาก เพราะมีหลายเรื่องแล้ว
เดี๊ยน: ป้า คิดว่าคนอื่นโง่หรอ อยู่ครบปีเงินที่ได้ก็มากกว่าเงินประกันอยู่แล้ว จะอยู่ทำไมคะ หอก็ทุเรศแบบนี้ คนก็สันดารไม่ดี (แม่เดี๊ยนถึงกับดึงแขน) การเก็บค่าหอก็ไม่เป็นไปตามสัญญา จะมีสัญญาไว้ทำสากกะเบือหรอป้า คิดนะ คิดได้มั้ย ไม่งั้นจะอยากออกทำไม ระบบน้ำก็ไม่ดี ปิดหอไปเลยดีกว่ามั้ง ค่าน้ำบอกในสัญญาหน่วยละ 8 บาท มาเก็บจริงแม่งคิดเป็นรายหัว มีที่ไหนเค้าทำกันแบบนี้กันบ้าง
ป้า: (เสียงอ่อยอย่างมาก) ก็คิดเป็นหน่วยมันขาดทุน
แม่เดี๊ยน: ชั้นจะบอกให้นะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เงิน 150 บาท แต่มันอยู่ที่ความน่าเชื่อถือของคนนะ ในสัญญาว่ายังไงมันก็ควรจะเป็นอย่างที่กำหนดมา ไม่ใช่มากำหนดเอาเองตามใจ ลูกชั้นออกก็ดีแล้ว หอแบบนี้
แม่เดี๊ยนพูดเสร็จก็จูงมือเดินออกมาเลยค่ะ
มิวายอีป้ายังพูดอีกว่า โทรศัพท์ในห้องขอไว้นะ มันหมายถึงโทรศัพท์หอค่ะ
แม่เดี๊ยน: ไม่ได้ปัญญาอ่อนถึงขนาดจะเอาไปด้วยหรอก ชั้นรู้
เสร็จแล้วก็เชิ่ดควงคุณแม่ออกจากหอแบบเก๋ๆ
_________________
