˹���á Forward Magazine

ตอบ

สุสานนักเรียน ตอนที่3 (7)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ สุสานนักเรียน ตอนที่3 (7) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

hysteria

สุสานนักเรียน ตอนที่3 เรื่องเล่าสยองขวัญจากห้องน้ำนักเรียนชายที่ถูกปิดตาย (3)

บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน “นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์” (http://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture)เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ

เสียงออดบอกเวลาสอบดังขึ้นพร้อมกับเสียงประชาสัมพันธ์ของซิสเตอร์อารีที่ประกาศให้นักเรียนมัธยมปลายทุกระดับชั้นเตรียมตัวขึ้นห้องสอบ คิรินทร์ลาแอนดี้ไปกับกลุ่มของเพื่อนๆเขาที่มายืนรอแต่สำหรับดีไซน์กับฟารีดาแล้วเหมือนกับเป็นการมาตั้งขบวนต้อนรับเพื่ออันเชิญไปสอบมากกว่าซึ่งเด็กสาวทั้งสองรู้สึกไม่ค่อยชอบในสิ่งที่คิรินทร์ปฏิบัติกับเพื่อนๆของเขาประหนึ่งเป็นบริวารแต่ก็ต้องเก็บเงียบไว้เพราะเกรงใจแอนดี้ “เฮ้ย กาโต้เป็นไงมั่งวะ?!” ฮาเวิร์ดตะโกนตามกาโต้ที่เพิ่งจะเดินหน้าซีดเซียวออกมาจากห้องพยาบาลเมื่อพวกเขาเดินมาถึงบันไดที่2ซึ่งเป็นบันไดทางขึ้นอาคารกลาง “เออ โอเคขึ้นแล้วว่ะ” เด็กหนุ่มตอบเสียงสั่นๆ “แต่หน้าเธอยังซีดๆอยู่เลยนะไหวใช่มั้ย?” ฟารีดาหยั่งเชิงถามด้วยความเป็นห่วง “อืม” กาโต้ไม่สบตาก่อนจะรีบเดินก้มหน้างุดๆขึ้นบันไดไป “ห่าอะไรของแม่งวะ?ขอบคุณพวกกูสักคำก็ไม่มี!” คริสมาสต์มองตามหลังกาโต้พร้อมสบถด้วยความไม่พอใจ “คนไม่สบายอยู่อย่าไปว่าเขาเลยค่ะบางทีอาจจะอารมณ์เหนื่อยๆไม่อยากคุยกับใครน่ะ” หลินรีบหันมาปราม

การทำข้อสอบวิชาประวัติศาสตร์ผ่านไปได้ดีสำหรับแอนดี้ซึ่งอันที่จริงเขา – - ที่ในขณะนี้กำลังนอนฟุบคิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยอยู่ – - กาข้อสอบเสร็จตั้งแต่ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแรกดีซึ่งก็ดูเหมือนหลิน,ดีไซน์และฟารีดาก็เช่นกัน ตอนนี้เด็กหนุ่มรอสัญญาณครั้งที่สามจากคริสมาสต์ที่กำลังจะหันมาถามคำตอบข้อ21-30อยู่ส่วนดีไซน์กับฟารีดาก็ต่างกำลังส่งโค้ดลับบอกฮาเวิร์ดกับบรูโน่อยู่ซึ่งก็นับว่าเสี่ยงพอตัวเพราะคนที่คุมห้องสอบครั้งนี้ดันเป็นซิสเตอร์สมคิดอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์และเป็นหัวหน้าระดับม.3แทนอุไรที่ดุและเฮี๊ยบจนเด็กๆค่อนข้างเกรงใจถึงเอาจริงๆแล้วเธอจะเป็นครูที่ตลกที่สุดในโรงเรียนนี้สำหรับแอนดี้รองมาจากผกาและปิยะวดีรวมถึงไม่เคยจะมาจู้จี้กับเด็กม.ปลายก็ตามอย่างไรก็ตามทุกสิ่งก็สามารถผ่านไปได้ด้วยดีอย่างราบรื่นและลุ้นระทึกสำหรับแอนดี้ที่ในที่สุดเขาก็สามารถช่วยบอกคำตอบคริสมาสต์ถึงข้อ60ได้ผ่านฉลุย

“เอาล่ะนักเรียน! นี่เหลือเวลาอีกแค่15นาทีนะใครยังทำข้อสอบไม่เสร็จก็รีบๆเข้าส่วนใครทำเสร็จแล้วครูอนุญาติให้ออกจากห้องสอบได้” สมคิดประกาศในขณะที่แอนดี้และดูเหมือนว่าจะมีแต่เพื่อนๆกลุ่มเขาเท่านั้นที่ลุกขึ้นแล้วเดินมาส่งข้อสอบ “กรี๊ดดดดดด!!!!!!” เสียงร้องของเด็กนักเรียนหญิงดังสนั่นขึ้นจากด้านนอก “นี่มันอะไรกันอีกล่ะเนี่ย?!!! นี่พวกเธอครูวานไปดูให้หน่อยสิ” สมคิดไหว้วานพวกแอนดี้ด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ฮาเวิร์ด,คริสมาสต์และบรูโน่รีบวิ่งออกไปดูที่ต้นเสียงในขณะที่แอนดี้กับพวกเพื่อนๆผู้หญิงรีบเดินตามออกไปพวกเขาหยุดสมทบกับพวกฮาเวิร์ดที่หน้าห้องน้ำนักเรียนหญิงชั้น5ที่เพิ่งเปิดให้ใช้เฉพาะวันนี้เพื่อความสะดวกของนักเรียนหญิงและอาจารย์คุมสอบแอนดี้ยืนมองร่างของเด็กนักเรียนหญิงห้องม.5/2คนหนึ่งที่กำลังกอดกับเพื่อนตัวพลางร้องไห้ตัวสั่นเทิ้มท่ามกลางบรรยากาศที่แออัดจอแจของเหล่านักเรียนที่กำลังมุงดู “นี่พวกเธอคนอื่นเขากำลังสอบกันอยู่นะ! ใครกันที่กล้าดีมาทำเสียงเออะอึกทึกแบบนี้?!!!” มาลินที่กำลังนักเรียนชั้นม.6สอบอยู่เดินออกมาตวาด “แล้วเธอเป็นอะไรอรทัย?” มาลินถามเด็กสาวที่กำลังนั่งร้องไห้งอก่องอขิงอยู่ด้วยน้ำเสียงเข้มงวด “อรทัยเขาเจอผีหลอกค่ะมิส” เพื่อนนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่กำลังปลอบเธออยู่เป็นฝ่ายตอบแทน “เหลวไหลน่าพวกเธอ!!!” มาลินดุหากแต่สีหน้าของเธอเจื่อนลงไปโดยที่แอนดี้เห็นได้ชัด “จริงๆนะคะมิส หนูกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ แล้วๆๆ ก็ได้กลิ่นเหม็นเน่ามากๆพอหนูหันไปมองรอบๆห้องก็ไม่เห็นใครค่ะ…” อรทัยสะอึกสะอื้น “กลิ่นขี้เธอเองรึเปล่า?” คริสมาสต์โพล่งออกมาทำเอามาลินและพวกเด็กนักเรียนหญิงถึงกับตาขวาง “ไอ้บ้านี่เล่นไม่รู้เรื่องเลย!” ฟารีดาหันไปหยิกแขนเด็กหนุ่ม “แล้วพอหนูเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบนตรงขอบผนังห้องน้ำหนูเห็นชัดเลยค่ะ มิส ฮือๆๆๆผี ผะผะผี ซะ ซิสเตอร์ขนิษฐาค่ะหน้าบวมอืดเลยแล้วกำลังยืนยิ้มมองหนูอยู่!” มาลินและบรรดานักเรียนที่ยืนมุงอยู่ตรงนั้นถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยิน

“มีเรื่องอะไรกันเหรอจิ๋ม?” สมคิดถามในขณะที่มาลินเดินกลับมาจากห้องน้ำหญิงพร้อมกับพวกแอนดี้ “เด็กโดนผีหลอกอีกแล้วน่ะสิคะพี่คิด หนูก็บอกซิสเตอร์รจิตาแล้วว่าไม่ต้องเปิดๆไอ้ห้องน้ำชั้นห้าเนี่ย! แล้วเป็นไงล่ะ ไม่เข้าใจจริงๆว่ากับอีแค่เดินขึ้นเดินลงแค่ชั้นเดียวไปเข้าห้องน้ำนี่มันจะลำบากขนาดไหนเชียว!!!” มาลินบ่นเป็นชุด “เอ่อ เขาคงไม่ได้เปิดห้องน้ำนักเรียนชายด้วยใช่มั้ย?” สมคิดตะล่อมถามหวาดๆ “จะเปิดได้ยังไงล่ะพี่คิดหนูไม่ยอมหรอก! ขนาดพ่ออธิการยังไม่ยอมให้เปิดเลยพี่จำเรื่องที่เกิดเมื่อปีที่แล้วไม่ได้เหรอตอนอยู่ก็ดีอยู่หรอกใครจะไปคิดว่าพอตายไปแล้วจะน่ากลัวขนาดนั้น!!!” มาลินตอบก่อนที่เธอจะหยุดชะงักเมื่อเห็นพวกเด็กๆนักเรียนห้องม.5/3กำลังตั้งใจฟังเธอการสนทนาระหว่างเธอกับสมคิดอยู่ “อะไรของพวกเธอกันเนี่ย?!!! มายืนฟังผู้ใหญ่เขาคุยกันแบบนี้มันหมายความว่ายังไง สอบเสร็จแล้วก็กลับๆบ้านไปกันสิ!” เธอหันมาเอ็ดพวกนักเรียนก่อนที่กระดิ่งสัญญาณหมดเวลาสอบจะดังขึ้น “ตายแล้วเดี๋ยวหนูขอตัวไปเก็บข้อสอบของพวกเด็กม.6ก่อนนะคะพี่คิด” มาลินที่ดูเหมือนจะลืมไปว่าได้ทิ้งห้องสอบในความรับผิดชอบของเธอมาเกือบ15นาทีรีบวิ่งจู๊ดตรงไปที่ห้องสอบที่เธอคุมอยู่ทันที

“เฮ้ย! พวกยูได้ยินกันรึเปล่าวะที่พวกมิสพูดกันอ่ะ? ‘เรื่องที่เกิดเมื่อปีที่แล้ว’ อยากรู้จริงๆว่ามันเรื่องอะไร?” ฮาเวิร์ดหันไปคุยกับพวกเพื่อนๆ “เออ นั่นสิวะฟังดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่แต่ทำไมพวกเราถึงไม่รู้เรื่องเลย?” บรูโน่เสริม “ก็อาจจะเป็นเรื่องที่คนโดนผีหลอกอย่างที่เราๆรู้ๆกันเนี่ยแหละเฮี้ยนจะตาย” ฟารีดาเดาในขณะที่ดีไซน์และหลินรีบกระโดดออกห่างจากประตูห้องน้ำนักเรียนหญิงที่กำลังเปิดอ้าอยู่ให้มากที่สุดเท่าที่พวกเธอกำลังจะทำได้ แอนดี้ชำเลืองมองเข้าไปในห้องน้ำที่ตกแต่งอย่างหรูหราและดูสะอาดตาไม่แพ้กับห้องน้ำที่ชั้นอื่นๆในโรงเรียนเด็กหนุ่มมองป้าภารโรง5-6คนที่กำลังเข้าไปช่วยทำความสะอาดห้องน้ำนั่นอย่างรีบร้อน “ดูท่าทางพวกป้าๆแล้วกูก็เชื่อล่ะว้าว่าเฮี้ยนจริง ห้องน้ำห้องเดียวยัดภารโรงไปตั้ง6คน” คริสมาสต์พูดกึ่งขำเช่นเดียวกับแอนดี้ที่ก็ยอมเชื่อโดยดุษฎีว่าผีซิสเตอร์ฝ่ายปกครองคนเก่าของเขาคงจะมีกิตติศัพท์ที่ไม่น่านระยิ่งหย่อนไปกว่าบุปผารัตน์ที่เขาเคยเจอบนชั้น8 กาโต้เดินตามพวกแอนดี้มาเงียบๆเด็กหนุ่มรู้สึกอ่อนเพลียและคลื่นไส้มากๆจากอาการไมเกรนที่กำเริบตั้งแต่ช่วงทำข้อสอบเขามึนหัวและรู้สึกใจสั่นเหมือนกับว่าขณะนี้โลกทั้งใบกำลังโคจรไปอย่างวิปริต เด็กหนุ่มกลั้นใจและก้มหน้าเดินเพื่อจะผ่านประตูห้องน้ำหญิงที่ยังคงเปิดอ้าอยู่เขารู้สึกถึงความกลัวที่ถาโถมเข้ามาจนทำให้เขาตัวสั่น

กาโต้พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะเดินผ่านประตูห้องน้ำชายที่ยังคงสงบนิ่งและลงกลอนอย่างหนาแน่นอย่างที่เคยเป็นมาเขารู้สึกโล่งใจอย่างถึงที่สุดก่อนที่กลิ่นเหม็นเน่าตลบอบอวนจะโชยมาอย่างแรงจนเด็กหนุ่มถึงกับกลั้นอาเจียนไว้ไม่อยู่ กาโต้ทรุดตัวลงไปคุกเข่ากับพื้นเขาโก่งคออ้วกอย่างไม่สามารถที่จะควบคุมได้ “ตายแล้วหนู หางานให้ป้าทำอีกแล้ว!!! เป็นอะไรรึเปล่าลูก” กาโต้หันกลับไปมองป้าภารโรงที่ตะโกนออกจากห้องน้ำในเชิงถามไถ่ปนตำหนิเขาก่อนที่เด็กหนุ่มจะร้องโหยหวน ภาพของร่างปราศจากวิญญาณในร่างที่ดำสนิทของซิสเตอร์ท่านหนึ่งกำลังถูกผูกคอห้อยอยู่กลางห้องน้ำต่อหน้าต่อตาเขาตาของเธอปูดบวมจนถลนเช่นเดียวกับลิ้นที่กำลังจุกแน่นคับปากที่เป่งบวมเป็นสีดำสนิทรูปหน้าและร่างกายของเธอดูอืดบวมจนเป็นสีดำคล้ำในขณะที่หนอนกินศพสีขาวๆกับแมลงวันกำลังชอนไชและตอมไปทั่วทั้งตัวของเธอที่ปกคลุมอาบไปด้วยน้ำหนองกลิ่นเน่าเหม็นที่ไหลเยิ้มจากหัวจรดเท้าจนมันหยดเป็นแอ่งขนาดใหญ่บนพื้นข้างใต้ ร่างของซิสเตอร์ขนิษฐาขณะนี้กำลังเบิกตาโพลงและแสยะยิ้มชวนสยองขวัญมาทางเด็กหนุ่มที่ดูเหมือนจะตกใจกลัวจนกรีดเสียงร้องอย่างคลุ้มคลั่งพลางชักดิ้นชักงอด้วยอาการลมชักที่กับมากำเริบอีกที “กาโต้ๆตายแล้วเป็นอะไรลูก?!!!” มาลินและสมคิดรีบวิ่งมาดูอาการลูกศิษย์ “ยืนทำอะไรกันอยู่มาช่วยกันหน่อยสิ!!!” สมคิดตะโกนเอ็ดเหล่าภารโรงที่ดูเหมือนกำลังทำอะไรไม่ถูก

พวกแอนดี้ที่ได้ยินเสียงร้องของกาโต้และครูทั้งสองรีบวิ่งขึ้นบันไดกลับมาดู “กาโต้เป็นอะไรไปครับมิส?!!!” ฮาเวิร์ดตะโกนถามมาลินด้วยความตกใจในขณะที่เด็กสาวทั้งสาวกำลังยืนมองร่างของเด็กหนุ่มที่กรีดร้องอย่างคลุ้มคลั่งอยู่บนพื้นด้วยความตะลึงพรึงเพริด ขณะนี้ปากของกาโต้ขาวซีดจนน่ากลัวในขณะที่ดวงตาของเขาเหลือกกลับจนเห็นตาขาว “พวกเด็กผู้ชายมาช่วยครูทีเร็ว!” มาลินตะโกนในขณะที่เธอกับสมคิดพยายามจะกดกาโต้ไว้กับพื้นแต่ก็ไม่สามารถต้านทานแรงมหาศาลของเด็กหนุ่มที่กำลังอยู่ในอาการตกใจจนถึงขีดสุดได้ คริสมาสต์,แอนดี้,บรูโน่และฮาเวิร์ดรีบวิ่งเข้ามาช่วยกดกาโต้ไว้ซึ่งในความรู้สึกของแอนดี้มันไม่ต่างอะไรกับกำลังพยายามลากรถยนต์ที่กำลังเข้าเกียร์และสตาร์ทเครื่องเดินหน้าอย่างเต็มที่เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากาโต้ที่ร่างเล็กและผอมบางกว่าคิรินทร์ถึงสามเท่าตัวจะแรงเยอะถึงขนาดที่พวกเขาทั้ง4คนที่ความสูงเฉียด180และหนึ่งในนั้นคือบรูโน่ที่อ้วนใหญ่ประดุจแชมเปี้ยนมวยปล้ำจะไม่สามารถกดเขาลงได้ “อั๊ก!!!” คริสมาสต์ร้องเสียงหลงหลังจากที่ถูกกาโต้ถีบกระเด็นไปชนกำแพง หลินกับดีไซน์รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของคริสมาสต์ที่เหมือนกับจะจุกจนลุกไม่ขึ้นเด็กหนุ่มนอนกุมท้องพลางหายใจหอบหน้าซีดเซียวในขณะที่ฟารีดารีบวิ่งมาช่วยกดขาข้างซ้ายของกาโต้แทนคริสมาสต์พร้อมกับพวกป้าภารโรงที่กุลีกุจอเข้ามาช่วย “ว๊ายยย!!!” ฟารีดากรีดร้องเมื่อขาข้างซ้ายขวาของกาโต้สะบัดใส่เต็มหลังของเธอ แอนดี้ที่เพิ่งโดนกาโต้เอาขาดีดจนตัวลอยไปอีกคนรีบลากฟารีดาออกมาจากรัศมีที่ขาทั้งสองข้างของกาโต้หวดฟาดไปถึงในขณะเดียวกันมาลินกับสมคิดก็ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกเธอทั้งสองยืนตัวแข็งทื่อในขณะที่มองกาโต้ลุกขึ้นแล้วเหวี่ยงฮาเวิร์ดกับบรูโน่จนลอยลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้น “พวกมึงปล่อยกูไปเดี๋ยวนี้มาขังกูไว้ทำไม!!!” เด็กหนุ่มกรีดเสียงพลางชี้ไปรอบๆตัว ณ ขณะที่เสียงทุ้มนุ่มของเขากลายเป็นเสียงแหลมสูงชวนขนลุกเหมือนกับเสียงของผู้หญิง

“กาโต้ตั้งสติไว้นะลูกนี่ครูเอง!” มาลินพูดเสียงสั่น “มึงอย่ามายุ่งกับกู!!! ไม่ใช่เพราะพวกมึงเข้าข้างมันเหรอมันถึงลอยนวลมาจนถึงวันนี้” กาโต้ตวาดด้วยน้ำเสียงคลุ้มคลั่งใบหน้าของเขาขณะนี้ดูบิดเบี้ยวและน่ากลัวเหมือนกับไม่ใช่กาโต้ที่เธอเคยรู้จัก “ขนิษฐานั่นขนิษฐาใช่มั้ย?” สมคิดที่ดูซีดเผือดจนดูเหมือนจะเป็นลมกลั้นใจถามเพราะเธอจำน้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากกาโต้ได้ดี “พี่คิด!!!” มาลินพูดอย่างตกใจในขณะที่เธอรีบถอยออกมาห่างจากร่างของลูกศิษย์เช่นเดียวกับพวกเด็กนักเรียนและภารโรง “นี่มันอะไรกันเสียงดังสนั่นลงไปถึงข้างล่าง” เสียงของซิสเตอร์รจิตาที่เพิ่งเดินมาจากทางเชื่อมตรงบันไดหนึ่งดังขึ้น “ซิสเตอร์ระวังนะคะอย่าเข้ามา!” มาลินตะโกนห้ามหลังจากที่เห็นกาโต้หันมาแสยะยิ้มแต่ดูเหมือนจะช้าไปเสียแล้ว ร่างของรจิตาถูกจับกระแทกลงกับพื้นอย่างรุนแรงเมื่อกาโต้ปราดเข้าไปหาเธอด้วยความรวดเร็วชนิดที่แอนดี้ถึงกับตกตะลึงเขากำลังจับร่างของซิสเตอร์กระแทกลงกับพื้นอย่างไม่ยั้งก่อนจะบีบคอเธอแน่นจนหน้าเขียว “นี่มันอะไรกัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” รจิตาพยายามจะดิ้นและร้องตะโกนแต่พละกำลังของกาโต้นั้นมหาศาลเกินกว่าที่เธอจะตอบโต้ใดๆ มาลิน,สมคิด,ฮาเวิร์ด,แอนดี้,บรูโน่และพวกแม่บ้านต่างวิ่งเขามาช่วยกันแกะมือและยกตัวของกาโต้ขึ้นแต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่สามารถที่จะกำราบกาโต้ได้อยู่ดี ดีไซน์ชำเลืองไปเห็นไม้กางเขนขนาดใหญ่ที่ตอกติดอยู่ตรงงหน้าประตูห้องน้ำชายเด็กสาวกลั้นใจแล้วรีบวิ่งไปกระชากมันออกมาอย่างแรงจนยอดไม้กางเขนแตกออกมาเสี้ยวหนึ่งก่อนที่เธอจะเอามันนาบไปบนหลังของกาโต้ “กรี๊ดดดด!!!!!” ดีไซน์กรีดร้องเมื่อกาโต้ยืนขึ้นแล้วหันมาตบเธออย่างแรงจนกระเด็นลงไปสลบที่พื้น

“ไอ้สัตว์!!!” ฮาเวิร์ดแผดเสียงก่อนจะวิ่งปราดเข้าไปหมายจะชกกาโต้แต่เด็กหนุ่มกลับรับหมัดของเขาได้อย่างง่ายดายต่างจากทุกครั้งที่เขาเคยลงไม้ลงมือหรือแกล้งกาโต้ซึ่งส่วนมากจะเป็นฝ่ายยืนนิ่งเป็นกระสอบทรายให้ฮาเวิร์ดมากกว่า กาโต้บิดแขนฮาเวิร์ดอย่างแรงจนเด็กหนุ่มร้องเสียงหลงก่อนที่จะผลักเข้าไปชนกับบรูโน่และแอนดี้จนหงายท้องตึงไปทั้งสามคน “กรี๊ดดดด!!!!!!!!!!” กาโต้กรีดร้องโหยหวนขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุก่อนที่จะล้มฟุบลงไป แอนดี้ที่เงยหน้าขึ้นมาดูเห็นซิสเตอร์รจิตาที่เพิ่งปิดประตูห้องน้ำหญิงลงไปกำลังนั่งพึมพำบางสิ่งบางอย่างคล้ายกับจะเป็นการบริกรรมคาถา “เอากุญแจมาล็อค เร็วๆสิ!!!” เธอแผดเสียงตะคอกใส่ป้าหัวหน้าภารโรงที่รีบวิ่งตัวสั่นงันงกเอาแม่กุญแจไปคล้องแล้วล็อคประตูโดยไม่ได้สนใจอุปกรณ์ทำความสะอาดหลายชิ้นที่ทิ้งอยู่ในนั้น “สงสัยต้องหาโซ่มาคล้องอีกห้อง เรื่องอุปกรณ์ทำความไม่สะอาดไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันเบิกฝ่ายธุรการให้เอง” รจิตาพูดหอบๆ “ซิสเตอร์คะทำไมถึง…” มาลินเอ่ยปากกำลังจะถามรจิตาถึงสาเหตุที่กาโต้สงบลง “เธอไม่ต้องรู้หรอก!!!!” รจิตาหันมาเอ็ดเสียจนมาลินสะดุ้งก่อนจะเดินจากไปโดยไม่สนใจร่างของกาโต้ที่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่แทบเท้า “ลูกๆช่วยพาเพื่อนๆไปที่ห้องพยาบาลกันก่อนไป!” สมคิดหันมาสั่งแอนดี้,บรูโน่,หลินและฟารีดาที่ดูเหมือนจะไม่บาดเจ็บอะไร


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com