http://www.facebook.com/HysteriaCulture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/03/23/shakira-shakira-pop-rockdance-poplatin-popelectropop-69-35/
Shakira : Shakira : Pop Rock/Dance-Pop/Latin Pop/Electropop (69% = 3/5)
อย่างที่ได้เคยบอกไปหลังจากที่ได้ฟังซิงเกิ้ล Empire ว่าอัลบั้มชุดนี้น่าจะเป็นชุดแรกของ ชากิร่า จริงๆที่ดิฉันรู้สึกทุรนทุรายนับวันรอและตั้งมั่นในใจว่าจะต้องหามาฟังให้ได้สำหรับ Shakira อัลบั้ม Self-Titled ลำดับที่10นี้ (ออกสตูโออัลบั้มมา10ชุดแถมอยู่วงการมาตั้งนานแต่เพิ่งจะมีอัลบั้มเป็นชื่อตัวเองนี่นะ!)
นับว่าทิ้งช่วงจากงานอัลบั้มภาษาอังกฤษชุดก่อนหน้านี้ค่อนข้างนานพอดูเหมือนกันเพราะ She Wolf นี่ก็ตั้งแต่ช่วงปี2009มาแล้วถ้าจำไม่ผิดซึ่งก็เว้นวรรคมาประมาณ4-5ปีได้ มาที่ Shakira ที่แอบตั้งความหวังไว้พอตัวเหมือนกันว่าคงจะได้ฟังงานจากชากิร่าที่ไปกับจริตส่วนตัวของดิฉันได้เพราะว่าหลายๆงานของเธอที่ได้ฟังมารู้สึกว่าดนตรีของเธอค่อนข้างเชยคือมันไม่ได้เชิงเรโทรย้อนยุคแบบเก๋นะแต่เชยแบบกระเดียดไปทางล้าสมัยสนิมเกาะมากกว่า
เอาเป็นว่าน่าดีใจเหลือเกินที่พอได้ฟังภาพรวมของ Shakira ชุดนี้แล้วภาคดนตรีค่อนข้างจะถูกรสนิยมของดิฉันมากกว่าหลายๆงานก่อนหน้าของเธอโดยเฉพาะในเรื่องของการเรียบเรียงที่ดูทรงพลังมากกว่าอัลบั้มภาษาอังกฤษชุดก่อนๆมากมายหลายเท่าตัวอาจจะด้วยสัดส่วนของความเป็นงานพ็อพที่ขยับเข้าหาตลาดเมนทสตรีมมันมหาศาลทวีคูณขึ้นในขณะที่ ละทินพ็อพ อันเป็นภาคดนตรีเอกลักษณ์และรากฐานของเธอถูกลดทอนให้กลายเป็นองค์ประกอบหนึ่งในอัลบั้มเคียงข้างอิเล็คโทรพ็อพและงานเต้นระบำในอัลบั้มนี้ที่ส่วนมากไปหนักเอาที่งานจำพวก พ็อพร็อค ช้าๆมากกว่า คือโดยรวมเป็นงานพ็อพเรียบๆธรรมดาๆเหมาะแก่การฟังฆ่าเวลามากกว่าเป็นจริงเป็นจังแต่งวดนี้พิเศษตรงความที่สามารถฟังได้ไหลลื่นไม่มีสะดุดชนิดไม่ต้องกดข้ามแถมไพเราะเพราะพริ้งอีกต่างหาก
เปิดอัลบั้มมาสะเดิดมากกับ Dare (La La La) (3/5) ที่เดี๋ยวนี้แกร่งกล้าถึงขั้นฟิวชั่นงานละทินบ้านตัวเองเข้ากับซาวนด์อิเล็คโทรพ็อพเต้นรำร่วมสมัยผสานดั๊บสเต็ปเปรี้ยวปรี๊ดบีทกรีดใจมากๆ ตื๊ดดดื๊ดดดดื๊ดดดๆ วู้ยยย นับว่าฉลาดมากที่ทำคลับแบงเกอร์เขย่าปฐพีแบบนี้มารับขวัญช่วงใกล้ฟุตบอลโลกพอดี ใครจะหาว่าสะก๊อยก็ช่างเถิด Empire (3.5/5) งานอัลเทอเนทีฟร็อคที่กู้ศรัทธาในตัวเจ๊ชากี้มาให้ดิฉันชนิดล้นหลามถึงขั้นลงแดกนับวันรอคอยอัลบั้มชุดนี้ (หลุด!!!) อย่างที่ได้เคยเขียนไปว่าประทับใจในอิทธิพลของงานแบบเจ้าแม่ร็อค อลานิส มอริเซ็ตต์ และพวก Coldplay ในเพลงแม้จะไม่โหดถึงขั้นเป็นโพสท์กรั๊นจ์แบบน้านิดช่วงต้นยุคหรือข้ามสปีชี่เป็นร็อคสายพันธุ์ทดลองแบบวงพี่คริสแต่มีชั้นเชิงมากและทำได้ถึงอยู่ Broken Record (4/5) งานพ็อพโฟล์คอคูสติคสวยๆที่แค่เมโลดี้บรรเจิดใจกับท่อนคอรัสเพราะๆก็ทำผู้ฟังตัวลอยได้ ชอบการทดลองกับเครื่องสายในเพลงมากๆงามระยับสุดๆ ฟังแล้วละลายหลอมระรวยแทบกราบคนกราบ Medicine (4/5) งานคันทรี่ย์พ็อพร็อคบัลลาดที่ร่วมงานกับคุณโค้ช เบลค เชลทัน เจ้าพ่อคันทรี่ย์คู่แข่งตัวฉกาจจากรายการเดียวกันเพราะติดหูมากๆชนิดให้คะแนนผ่านเข้ารอบแบบไม่ต้องคิดหน้าคิดหลัง อีกหนึ่งเพลงที่ทรงพลังมากๆเห็นจะเป็น 23 (4.5/5) ฟังแล้วแอบคิดถึงงานโฟล์คดิบๆของจีวล์สมัยเพิ่งเข้าวงการใหม่ๆขอยกให้เป็นแทร็คที่ที่สุดของอัลบั้มไปเลย ในขณะที่ The One Thing (4/5) เปิดตัวมานึกว่าจะเป็นงานคันทรี่ย์พ็อพโฟล์คตามธรรมเนียมนิยมที่ไหนได้ดันออกมาเป็นงานพ็อพร็อคแบบ อาวริล ลาวีญ อัลบั้มล่าสุดแถมยังโชว์การแร็พผ่านท่วงทำนองสรรพสำเนียงเร็กเก้ด้วยนะ ช่วงหลังชุลมุนไปนิดนึงแต่ก็นับว่าเนียนดียังไม่ถึงขั้นล้น มาที่ Chasing Shadows (3.5/5) งานอิเล็คโทรพ็อพเต้นรำจังหวะชวนโยกได้หวานแต่ท่อนคอรัสตบซินธ์มาซะคนฟังมึนไปข้าง ปิดอัลบั้มด้วย That Way (4/5) งานบัลลาดเพียโนเพราะๆที่อบอุ่นเข้าไปถึงข้างในหัวใจ
โดยส่วนตัวแล้วพูดได้เต็มปากเลยว่า ไม่ผิดหวัง กับอัลบั้มนี้ของชากิร่าเป็นอีกหนึ่งอัลบั้มพ็อพดีๆที่น่าซื้อหามาฟังมากๆของปีนี้ อาจจะไม่ใช่งานพ็อพเปี่ยมคุณภาพถึงขีดสุดทุกกระเบียดแต่คุ้มค่าที่มาเพื่อเปิดฟังระยะยาวอีกอัลบั้มแน่นอน - นี่สรุปว่าฉันต้องซื้ออัลบั้มนี้ของเธอสินะ!
