ตอนแรกกะว่าจะรีวิวอะไรที่มันบ้าๆแรงๆหน่อยแต่พิษรักอาร์แอนด์บีของคุณนายมารายห์ยังคงหวีดหวิวตลบอบอวนหลอนหูไม่เสื่อมคลายแถมยังเคราะห์ซ้ำกรรมซัดที่ช่วงวันสองวันที่ผ่านมาไม่รู้เกิดของขึ้นอะไร จู่ๆอยากจะเตรียมรีวิวงานยัยติ๊เสียตั้งแต่เนิ่นๆเลยประดังฟังงานบรรดาคอนทริบิวเตอร์ของแม่นางคริสทิน่า อากิเลร่าที่มาแบบอินดี้และอิเล็คโทรนิคจัดภายในวันเดียวเบ็ดเสร็จหมดทุกท่าน อู๊ยยยยย แต่ละคนฟังแล้วประสาทจะกินแถบลุกขึ้นมาเซิ้ง
ว่าแล้วงานรีวิวซิงเกิ้ลเล่นๆครั้งนี้ก็ขออะไรที่มันเป็นพ็อพสว่างกระจ่างหูแบบที่ดิฉันโปรดปรานเช่นเดียวเพราะตอนนี้ประสาทมึนไปกับมารายห์และอีติ๊จนไม่มีเขี้ยวเล็บอะไรจะทำเก๋ทำแนวแล้วค่ะ ขอรวบรวมสติแป๊ปนึง เหอๆๆๆๆ
สำหรับเพลงที่เลือกมารีวิววันนี้คือ Don't Love You No More (I'm Sorry) ซิงเกิ้ลที่สองจากงานชุด The Stories Goes ของคุณพี่เคร็ค เดวิดซึ่งนับว่าเป็นหนึ่งในแทร็คที่เป็นขวัญใจอันดับต้นๆของชาวอีซี่ลิสตลอดจนเป็นที่รักของสยามสแควร์ทุกซอยเลยทีเดียวนะคะ เพราะน้อยครั้งนะคะที่ไปเดินสยามจะไม่ได้ยินเพลงนี้ (ยกเว้นช่วงปีนี้ไม่ได้ยินเลยว่ะ) ด้วยตัวเพลงที่เป็นเออร์บันพ็อพหวานใสบริสุทธิ์กระจ่างหูนุ่มละมุนด้วยสรรพสำเนียงอาร์แอนด์บีหยาดเยิ้มกึ่งโซลอ่อนๆที่ถกกลบทิศทางทุกสิ่งอย่างด้วยความเป็นพ็อพและอดัลท์คอนเทมโพลารีย์จัดจ้านจนดิฉันฟังครั้งแรกเมื่อ4ปีที่แล้วยังไม่รู้เลยว่ามีความเป็นอาร์แอนด์บีรวมอยู่ด้วย อย่างไรก็ตามฟังแล้วไม่สงสัยนะคะว่าทำไมเพลงนี้มันถึงดังในบ้านเรานัก ชาวยิ้มสยามมักจะถูกใจกับดนตรีที่เป็นมิตรต่อรูหูเยี่ยงนี้แล ไม่ต้องมองไปไกลอีคนที่นั่งรีวิวแจ๊ซซ์ ร็อค พั้งค์ อาร์แอนด์บี บริทพ็อพ อิเล็คโทรนิคอะไรนี่เอาจริงๆ แล้วพุ่งเข้าใส่เพลงเทือกๆนี้คนแรกเลย นี่แหละค่ะเพลงแบบแนสทิน่า เหอๆๆๆๆๆ
คะแนน (4/5) ไม่เอาๆๆๆๆ (4.5/5) ดีกว่าค่ะ ก็มันเพราะอ่ะค่ะอย่าทำร้ายจิตใจดิฉันโดยบังคับขัดขืนให้ต้องกดคะแนนเพลงนี้เลยนะคะ เดี๋ยวก็พิมพ์ 5 ซะเลยนี่ หึหึหึหึ
