Ludacris : Battle Of The Sexes : 67%
ส่วนตัวไม่เคยสนใจงานของลูดาคริสมาก่อนเลยนะคะคือฟังบ้างผ่านๆเฉพาะเพลงที่เป็นซิงเกิ้ลรวมถึงพวกคลับฮิพฮอพตามข้าวสาร ซึ่งส่วนตัวรู้สึกว่าเขาเป็นศิลปินฮิพฮอพที่ดิฉันรู้สึกเฉยๆคือไม่มีบทบาทใดๆกับดิฉันหากแต่ที่หยิบขึ้นมารีวิวเนื่องจากมีผู้อ่านที่อยากให้บอร์ดมีรีวิวอัลบั้มฮิพฮอพมาแซมกับงานพ็อพบ้างแนะนำมา ซึ่งก็ต้องชอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะเพราะเท่าที่สังเกตุช่วงหลังๆรีวิวของดิฉันศิลปินอินดี้และอิเล็คโทรนิคเกลื่อนเกิน
รูปแบบเพลง
แน่นอนค่ะว่าภาพรวมจัดหมวดอยู่ในโซนของงาน "ฮิพฮอพ" อย่างแน่นอนที่สุดโดยส่วนตัวรู้สึกว่า Battle Of The Sexes นี่เป็นงานฮิพฮอพที่มีความเป็นพ็อพสูงมาก คือมาแบบฟังง่ายฟังเพลินชนิดไม่มีสะดุดผิดวิสัยงานประเภทนี้ซึ่งทั่วไปมักจะไม่ถูกโรคกับดิฉันจะว่าไปมันก็เหมือนกับงานพ็อพที่ลงบีทฮิพฮอพและเสียงแร็พสำหรับดิฉันน่ะค่ะ จะว่าไปจริงๆส่วนตัวสัมผัสได้ถึงความเป็นอาร์แอนด์บีน้อยกว่าความเป็นพ็อพในงานชุดนี้อีกที่เหลือก็เป็นพวกฮิพฮอพคลับแด๊นซ์ติดอิเล็คโทรนิคตามสมัยนิยมมีหลุดมาเป็นโซลแทร็คสองแทร็คและทั้งหมดคุมทิศทางด้วยเซาเธิร์นแร็พมันส์ๆอันเป็นเสน่ห์และเอกลักษณ์อันเอกอุของลูดาคริสที่ถ้าฟังเอาความมันส์ล่ะก็ โอเค มันก็รู้สึกว่าไม่เสียเวลาและไม่ผิดหวังอ่ะนะ
จุดด้อย
ไม่ใช่งานที่แย่นะคะแต่ "งั้นๆ" เป็นงานฮิพฮอพอาร์แอนด์บที่ไม่ได้มีมิติหรือชั้นเชิงโดดเด่นกว่าศิลปินท่านอื่นๆในสายนี้คือฟังง่ายๆเพลินๆฆ่าเวลาได้ดีไม่มีปวดประสาทแต่ความเก๋าในเกมส์เมื่อเทียบกับเอมิเน็ม/เรฟ รัน/แนส/สนู๊พด็อก/คานยี เวสต์/เจย์ ซี/บัสทา ไรห์ม/เนลลีย์ ยัน ฟาร์เรลล์แล้วยังกินเขาไม่ลงก็แค่นั้น อย่างไรก็ตามเพลงตาลูดานี่ยัดอะไรที่มันเป็นกระแสนิยมชนิดเก็บครบทุกเม็ดถึงจะไม่ใช่คอฮิพฮอพแต่ถ้าได้ฟังงานชุดนี้รับรองว่าคุณจะไม่พลาดวัฒนธรรมดนตรีฮิพฮอพในตลาดช่วง2-3ปีนี้ไปเลยแม้แต่นิดเดียว อะไรฮิตๆฮิพๆมีหมด
แทร็คเด็ด
How Low (3.5/5) ซิงเกิ้ลแรกไงคะ เป็นงานฮิพฮอพแร้พที่ครบเครื่องธรรมเนียมร่วมสมัยทั้งลูกเล่นของออเล็คโทรคลับแด๊นซ์ติดพ็อพที่ศิลปินฮิพฮอพทำออกมากันซะเกร่อเชียวในยุคนี้ อย่างไรก็ตามเปนแทร็คฮิพฮอพที่พ็อพจ๋าและติดหูหนึบหากแต่แซมเพิ่ลคอรัสได้อย่างชวนปวดประสาทน่าด่าโดยแท้ ดิบขึ้นมาแลดูเป็นเออร์บันหน่อยก็ My Chick Bad (4/5) กับ Everybody Drunk (4/5) ที่ร่วมงานกับ Nicki Minaj สาวสุดฮ็อตกับ Lil Scrappy ฮิพฮอพอาร์แอนด์บีผสานเซาเธิร์นแร็พตลบอบอวนมันส์หยดติ๋งๆ เป็นงานฮิพฮอพมาตรฐานตามธรรมเนียมที่ดูโหลๆไม่โดเด่นและทั่วๆไปแต่พอเป็นงานของลูดาคริสแล้วกลายเป็นไลท์ของตัวงานเลยทีเดียว ปิดท้ายด้วย Sex Room (4/5) ที่ร่วมงานกับเทรย์ ซองส์ก็หลุดมาเป็นคอนเทมโพลารีย์โซลฟูลอาร์แอนด์บีไควเอทสตอร์มติดบีทสโลแจมดาวน์เทมโพที่เด็ดดวงจากการปะทะกันระหว่างสรรพสำเนียงเซาเธิร์นแร้พสะเด็ดสะเด่าจากเจ้าของงานกับเสียงโซลอาร์แอนด์บีหวานๆเข้มข้นของพี่เทรย์ที่ทำได้ดีไม่มีผิดหวัง ดูมีศิลปะอาร์แอนด์บีที่สุดแล้วในงานชุดนี้
สรุป
นับว่าเป็นงานคั่นเวลาที่ดีสำหรับคนที่ไม่ฟังฮิพฮอพนะคะแต่สำหรับผ้ฟัวที่ฟังฮิพฮอพลึกลงถึงรากเลือดล่ะก็ ส่วนตัวอยากจะแนะนำว่า "ตัดสินใจดีๆ" ในกรณีที่จะซื้อ เนื่องจากเนื่องงานไม่ได้ทรงศักดิ์อะไรมากไปกว่างานของศิลปินฝากฮิพฮอพคั่นเวลาท่านหนึ่ง แถมศิลปินท่านนี้ยังไม่มีอะไรที่เป็นไฮไลท์เด็ดเป็นของตัวเองซะด้วยส่วนตัวจึงไม่แปลกใจว่าเพราะเหตุใดตาลุดาที่คร่ำหวอดในแวดวงฮิพฮอพมานานเหลือเกินกับไต่ขึ้นไปไม่ถึงระดับท็อปกับเขาเสียที
