มีผู้อ่านหลายท่านเสนอมาเหมือนกันว่าในคอลัมน์มาสเตอร์พีซที่นำเอารีวิวเด็ดๆระดับมาสเตอร์พีซของนักรีวิวท่านอื่นมาโพสต์ประดับบอร์ดให้อ่านกันแล้วควรจะมีการคั่นรีวิวของเจ้าของคอลัมน์ด้วย แรกๆคิดไม่ออกเหมือนกันว่าอีเจ้าของคอลัมน์จะใช้มุขไหนมาคั่นดีเนื่องจาก8ปีที่บอร์ดนี้ดิฉันก็เล่นมามันทุกมุขแล้วจวบจนเมื่อคืนตอนสวดภาวนาเกิดความคิดขึ้นมาได้พอดีว่าก็น่าจะแทรกรีวิวสั้นๆแนะนำเพลงของศิลปินที่ส่วนตัวฟังแล้วรู้สึกว่าชอบที่สุดถูกใจเป็นการส่วนตัวที่สุดจนกลายเป็นมาสเตอร์พีซสำหรับเราและนี่คือที่มาของรีวิวคั่นเวลาเมื่อดิฉันนำงานชาวบ้านมาโพสต์ให้อ่านกันจนครบ5ท่านแล้ว เจอกันอีกทีในมาสเตอร์พีซครั้งที่12ค่ะ
สำหรับครั้งแรกนี้ส่วนตัวถามตัวเองว่า "อยากรีวิวใครเป็นพิเศษมั้ย?" คำตอบที่ผุดขึ้นมาแบบไม่ต้องคิดเลยคือ "เจสซิก้า ซิมป์สัน" เนื่องจากส่วนตัวไม่ได้เขียนอะไรถึงเธอคนนี้เลยมาร่วมปีจนลืมไปนานมากแล้วว่า "เคยชอบเธอคนนี้มากแค่ไหน" รวมถึงช่วงหลังๆแคนเซิ่ลรีวิวอัลบั้มของเจสซิก้าไปหมดจนเล่นเอาแฟนคลับยัยเจสงอนดิฉันจนพาลมาคอมเมนท์อะไรแปลกๆไว้เมื่อ3-4ปีที่แล้วช่วงที่ดิฉันรีวิวบ่อยๆ (ไม่สนใจไม่ได้หมายความว่าไม่อ่านนะคะ) สำหรับเพลงของเจสซิก้า ซิมป์สันที่มีความหมายกับดิฉันมากๆจนอดรนทนไม่ไหวที่จะขอหยิบมาพูดถึงในมาสเตอร์พีซครั้งนี้คือ Be เพลงบัลลาดเพราะๆที่อยู่ในงานชุด In This Skin ในปี2003 (เสียดายที่ไม่ได้ตัดเป็นซิงเกิ้ล) ซึ่งเป็นหนึ่งในเพลงของเจสซิก้าที่เรียกได้ว่า "ประทับใจดิฉันที่สุดเท่าที่ได้ฟังทุกอัลบั้มของเธอมา" ก็ว่าได้ ด้วยความตัวเพลงเป็นพ็อพบัลลาดเมโลดี้สวยหวานบริสุทธิ์ที่ห่างไกลจากคำว่าพ็อพดาดๆหรือพ็อพสูตรสำเร็จมากๆโดยเพลงนี้มีทีเด็ดตรงการเรียบเรียงดนตรีที่แตกต่างออกไปจากหลายๆงานบัลลาดของเจสซิก้าที่ดูมีมิติและประณีตขึ้นแถมยังเด็ดตรงท่อนคอรัสเพราะๆที่ฟังแล้วมันจะกระชากใจคุณได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ลองสัมผัสรวมไปถึงภาคเนื้อหาสวยๆที่แต่งออกมาได้อย่างโรแมนติคหวานหยดและเป็นความหวานที่ซึมเข้าไปมอบความอบอุ่นให้กับทุกหัวใจที่ฟังได้มากกว่าความหวานจนเลี่ยนเกินพอดีแบบที่เราสามารถสัมผัสได้จากหลายๆเพลงของศิลปินระดับดิว่าเสียงทองคำ
ฟังจบแล้วอยากจะบอกตามตรงว่า "คิดถึงเธอนะ" ในบรรดาทีนดิว่าทุกคนบริทนีย์ คริสทิน่าและแมนดี้เขาก็ต่างมีผลงานที่ระเบิดศักยภาพขีดสุดของตัวเองออกมาแล้วทั้งนั้น ตอนนี้ก็เหลือแต่เจสซิก้าเป็นคนสุดท้ายที่จะพิสูจน์ตัวเองให้เห็นว่าเธอก็มีดีและมีศักยภาพที่ทรงศักดิ์สูงส่งไม่แพ้ใคร "ถามวว่าคิดว่าเธอทำได้มั้ย?" ส่วนตัวเชื่อ100%ว่าระดับเจสซิก้าทำได้แน่นอน ถ้าเธอจะทำ!และทำได้ดีไม่แพ้ใครด้วยถ้าเธอหาตัวเองเจอจริงๆว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอคือ "พ็อพ" แบบที่ได้ยินในเพลงนี้แบบที่ได้ยินใน In This Skin ไม่ใช่การพยายามใช้น้ำเสียงที่เอื้อำนวยแฝงตัวไปในตลาดคันทรีย์ที่กว้างแต่ยากจะที่ได้รับการยอมรับหรือการพยายามที่จะทดลองกับตัวเองจนงานออกมาเป๋ไม่ไปไหนสักทางแบบ A Public Affair ลองจับจุดตัวเองดูดีๆหาโปรดิวซืเซอร์ดีๆและทำเพลงพ็อพเพราะคลาสสิคขุดความหมาย ขุดวาทะศิลป์ ขุดพลังทั้งหมดที่มีในจิตวิญญาณและขุดเรื่องราวในชีวิตขึ้นมาตีแผ่อย่างจริงใจผ่านดนตรีพ็อพใสสะอาดที่จะเป็นอะไรก็ได้แล้วแต่เธอ (ไม่จำเป็นจะต้องไปโฟล์คแบบแมนดี้ ไปแด๊นซ์กระจายแบบบริทนีย์หรือบ้าระห่ำโซลอารืแอนด์บีจ๋าแบบคริสทิน่า) และวันนั้นแหละเราทุกคนจะเห็นว่าผู้หญิงที่ชื่อเจสซิก้า ซิมป์สันคนนี้สามารถที่จะทำอัลบั้มพ็อพธรรมดาๆให้มันออกมามีระดับแค่ไหน....ชนิดที่จะไม่มีใครอายที่จะออกปากบอกว่าชอบเพลงของเจสซิก้า ซิมป์สันก็แล้วกัน
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Sat Nov 06, 2010 1:55 pm, ทั้งหมด 3 ครั้ง
