Janelle Monae : The ArchAndroid (Suites II and III) : Pop/Funk/Contemporary R&B/Neo-Soul
เป็นอัลบั้มที่แค่เห็นหน้าปกก็ "ตกหลุมรัก" พาลอยากจะฟังเสียสุดใจขาดดิ้นตั้งแต่ชำเลืองไปเจอกับงานชุด The ArchAndroid (Suites II and III) ของศิลปินสาวนามกรสุดเก๋ไก๋เซ็กซี่หยาดเยิ้มว่า Janelle Monae ซึ่งก็ไม่แน่ใจนะคะว่าจะสามารถนับเป็นสตูดิโออัลบั้มเปิดตัวได้รึเปล่าเพราะก่อนหน้านี้เธอก็เคยมีอัลบั้มคล้ายๆจะเป็นอีพีนำร่องมาก่อนซึ่งก็เปรียบเสมือนจุดเริ่มต้นของแรงขับเคลื่อนแห่งจินตภาพที่สร้างให้อาณาจักรดนตรีในมโนคติของเธอกลายมามีลมหายใจโลดแล่นขึ้นจริงบนโลกดนตรีตลอดจนกลายเป็นมหากาพย์ภาคต่อของสุนทรียภาพทางความงามแห่งคีตศิลป์อันสุดแสนจะสมบูรณืแบบอย่างที่เราได้ฟังกันในงานชุดนี้
ภาคดนตรีใน The ArchAndroid (Suites II and III) สำหรับดิฉันแล้วรู้สึกว่าออกไปในทางของลูกผสมมากกว่าที่จะเป็นคอนเทมโพลารีย์อาร์แอนด์บีเพียวๆตายตัวแบบที่นักวิจารณ์ต่างประเทศเขาจัดหมวดหมู่กัน --ไม่รู้ว่าใช้อะไรเป็นเกณฑ์วัด -- ด้วยความที่ลูกเล่นทางดนตรีในเนื้องานมีสีสันรสชาติที่หลากหลายและมิติชั้นเชิงค่อนข้างจะเหนือกว่ามาตรฐานงานอาร์แอนด์บีทุกสายพันธุ์ทั่วไป จริงๆแล้วดนตรีในอัลบั้มนี้ถ้าจะให้เรียกจริงๆก็น่าจะเป็นพวกฟิวชั่น เออร์บันฟิวเจอร์ริสติคไม่ก็ข้ามไปใช่ภาษาร็อคอย่าง "โพรเกรสซีฟ" ได้เลยเนื้องานยืนพื้นอยู่บนอาร์แอนด์บีผสานแอฟโฟร่ฟั้งค์และนีโอโซลเป็นหลักใหญ่ใจความก่อนจะบีบความเป็นพ็อพเข้ามาควบคุมทิศทาง เท่านั้นยังไม่พอคุณเธอยังสอดแทรกศิลปะดนตรีอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวถึงอีกชนิดกว้านมาเกือบหมดทั้งโลก อาทิ "อาร์ทร็อค"อันเป็นร็อคที่ผสานเข้ากับเอ็กซ์เพอริเมนทัลและอวองการ์ต,ทริพฮอพ,ฟั้งค์กี้ย์ดิสโก้,แด๊นซ์,พั้งค์,เวิลด์มิวสิค,ฮิพฮอพ,อิเล็คโทรนิก้า,กอสเพล,คลาสสิคยันบรอดเวย์ นี่แค่คร่าวๆ จากที่กล่าวไปข้างต้นอาจจะแลดูน่าออกไปทางลูกมั่วกึ่งสุกกึ่งดิบแต่ขอโทษทีค่ะสื่อเมืองนอกยกความดีให้เป็น The Love Below เสี้ยวอันน่าภาคภูมิใจของ Andre 3000 จาก Oustkast ในภาคผู้หญิงเลยทีเดียว แต่ส่วนตัวจะขอเพิ่มให้ถ้าใครอยากจะหยิบเธอไปเปรียบเทียบกับศิลปินหญิงเริ่มที่สายใกล้เคียงอย่างคอนเทมโพลารีย์อารืแอนด์บีแนโอโซลนี่คิดว่าเธอใกล้เคียงที่สุดกับ "เอริคา บาดู" ในภาคที่ฟังง่ายกว่า ในส่วนของเนื้องานใช้ภาษาได้สละสลวยเช่นเดียวกับ "จิล สก็อทท" แต่ทันสมัยกว่า มีฮุคที่ไพเราะติดหูเฉกเช่นเดียวกันกับ "แองจี้ สโทน" แต่เข้มกว่า ข้ามมาที่ฝากพ็อพนี่ก็ขอให้นึกถึงผลงานที่มีเอกภาพและศักยภาพสูงส่งแบบคริสทิน่า อากิเลร่าในอัลบั้ม Strippedโดยมีความไหลลื่นต่อเนื่องและชัดเจนในทุกแทร็คแบบเดียวกับ Confessions On A Dancefloor ของมาดอนน่า (แม้จะคนละแนวกัน) โดยมีเนื้อเสียงที่คล้ายกับบียอนเซ่ให้เห็นในบางแทร็ค....นี่คือบทสรุปทางงานดนตรีของ Janelle Monae
สุดท้ายนี้แม่หมอขอเอ่ยคำอำลากับสาวเก๋นางนี้เพียงสั้นๆแต่หมายความตามนั้นจริงๆว่า "อนาคตไกลแน่นอนตัวเอง"..........เธอคนนี้มีแววที่ต่อไปจะดังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Wed Jan 05, 2011 12:32 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง
