Jennifer Lopez : Love? : 53%
หลังจากที่ถูลู่ถูกังกับโปรเจ็ครักร้าวนี้มานานถึงขั้นหอบหิ้วกันข้ามค่ายพลางประกาศอย่างมาดมั่นไม่กลัวหน้าแหกให้ชาวบ้านเขาขนลุกกันว่า "อัลบั้มLove?ยังคงจะทำออกมาให้ฟังกันแน่นอน!!!" อันนี้จะขนลุกกรูเกรียวเพราะปลาบปลื้มประทับใจหรือจะเป็นขนหัวลุกซู่ๆเพราะสยองนี่ก็แล้วแต่จะศรัทธาของใครของมัน และหลังจากพิสูจน์ตัวเองกับความสำเร็จบนชาร์ตถึงขั้นต้องออกปากเป็นการคัมแบ็คอย่างสง่างามในเพลง On The FloorกับPapiที่เพิ่งปล่อยหลุดและคลิปพรีวิวชวนฟังก่อนหน้านี้จึงหมายมั่นปั้นมือคิดไว้ซะอย่างดีว่าอัลบั้มนี้ของเจโลต้องเป็นอะไรที่ "จำเริญใจ" ประมาณเดียวกับ Femme Fatale ของเจ๊หอกบริทนี่ย์ที่มาแบบโฉ่งฉ่างตลาดจ๋าขายกันง่ายๆแต่เสน่ห์เหลือร้ายถือขั้นหยุดฟังกันไม่ได้แต่ท้ายที่สุดผลลัพธ์ดันออกมาเป็นแบบที่ดิฉันปรามาสน้ำหน้าคุณนายเธอไว้ในปีที่แล้วไม่มี๊ ไม่มีผิด สักนิดก็ไม่ผิดเลยจริงๆค่ะ...ฟังแล้วถึงกับอึ้งถึงขั้นพาลไม่อยากเขียนรีวิวหากแต่ต้านทานคนอ่าน - - เกย์ - - ไม่ไหวที่รีเควสต์ผ่านทางอีเมลล์แกมขู่มาแบบสวยๆว่า "ถ้ามึงไม่เขียนสวยแน่!!!" วู้ยยยย!! กลัวฉิบหายแล้วค่ะเนี่ย เขียนให้อ่านแล้วพอใจไม่พอใจก็ไม่ต้องมาด่านะยะ
รูปแบบเพลง
จะว่าไปการนำเสนอดนตรีของงานชุดนี้นี่แอบทำให้คิดถึงลวดลายในอัลบั้ม J.LO งานชุดที่สองที่ดังระเบิดอยู่เหมือนกันนะคะคือมามุขใกล้เคียงกันเลยคือ "กะขาย" เน้นเพลงเต้นรำแบบโฉ่งฉ่างซ่องแตกตลาดจ๋าเป็นพ็อพเต้นรำที่ผสานไปด้วยลูกเล่นของอิเล็คโทรนิค อาร์แอนด์บี ละทินและฮิพฮอพพอเป็นกระสัย ต่างกันตรงที่ในแง่ของเอกภาพอัลบั้มนี้ทำออกมาได้น่าฟังกว่า - - แม้จะฟังแถบไม่ได้ก็ตามแต่เชื่อเถอะค่ะว่าการนำเสนอออกมาน่าฟังกว่าจริงๆ - - รวมถึงอิทธิพลของความเป็นละทินไม่ได้มาแบบบ้าระห่ำตลบอบอวนเท่ารวมถึงตลาดกว่า ง่ายกว่า พ็อพกว่า เซฟกว่าและแย่กว่าบทสรุปก็ออกมาเป็น Love? ที่นอนแหมะในเครื่องเรานี่แล
จุดด้อย
นั่งคิดเล่นๆว่าถ้า On The Floor ทะลึ่งไม่ดังขึ้นมาอัลบั้มนี้จะเหลืออะไรให้ชาวบ้านเขาสนใจบ้าง? ลำพังความฟังง่ายติดหูอย่างเดียวก็อาจจะเพียงพอสำหรับยุคนี้แต่มันแย่ตรงที่เป็นอัลบั้มเพลงที่ "ขาดเสน่ห์" เอามากๆ คือติดหูมั้ย?เพลงดีๆก็มี เพราะมั้ย?ก็ไม่ขี้เหร่แต่มันเป็นงานที่ฟังรอบเดียวแล้วบอกลาเลยอ่ะค่ะคือโรยแรง ไร้พลัง ว่างเปล่า ขาดจุดเด่นและดูลวกมากๆประหนึ่งว่าขอเพลงดังแค่เพลงเดียวกับเพลงดีอีกสัก2-3เพลงก็ยัดลงอัลบั้มขายซะเลย แม้จะอยู่ในมาตรฐานที่พอฟังได้ของยุคนี้แต่อย่าได้คิดอุตริเอาไปเทียบกับงานของดิว่าที่รบในลีคส์เดียวกันกับเธอเป็นอันขาดตั้งแต่ Femme Fataleของเจ๊หอก Aphroditeของไคลี่ย์ได้มีขายขี้หน้า2เจ๊เขาแน่นอนยันงานล่าสุดที่ว่าดร็อปๆแป๊กๆ อาทิ มาดอนน่ากับHard Candy แม่มาลัยในMemoirs Of An Imperfect Angels,I Look To You ของป้าวิทและอัลบั้มBionicของเจ๊ติ๊นาพญามารปากแดง...ในแง่ของคุณภาพอัลบั้มของเจโลชุดนี้อาจจะถึงขั้นโดนสี่นางล้อมและรุมยำตีนจมธรณีโลกลืม ไปยันงานของพวกรุ่นเล็กเฉกเช่น Teenage Dream จากเคที่ Loudที่ห่านแดงส่งเข้าประกวด Cannibalอัลบั้มคุ้มดีคุ้มร้ายของแม่นางเคชช่าแถมให้อีกท่านคือ Ready For Love จากทาทา ยังดิว่าแดนสยามที่น้องนุ่งเหล่านี้ถ้าได้เงี่ยหูฟังก็คงหัวเราะก๊ากกกดังลั่นสะบัดศรีษะเชิ่ดใส่ - - และคิดว่างานแบบนี้จะไปสู้งานของเลดี้กาก้ากับคุณนายบียอนเซ่ที่จะตามขวิดมาติดๆในอีกไม่นานได้มั้ยเนี่ย? - -
แทร็คเด็ด
เป็นหัวข้อที่ยากที่สุดแล้วในการรีวิวครั้งนี้เอาเป็นว่าแม้ส่วนตัวจะไม่ชอบ On The Floor (3/5) เอาซะเลย แต่เมื่อฟังภาพรวมทั้งอัลบั้มแล้วคงต้องขอบอกว่าเห็นด้วยอย่างยิ่งที่ตัดเป็นซิงเกิ้ลแรก เป็นแทร็คที่เรียกได้ว่าทรงพลังระดับแถวหน้าสุดของอัลบั้มนี้เลยทีเดียว รวมถึงต้องบวกเพิ่มให้อีกหนึ่งคะแนนเนื่องจากพอมายืนเคียงข้างกับสมาชิกอัลบั้มท่านอื่นแล้วรัศมีจับเปล่งประกายเจิดจรัสมากๆ - - นี่ไม่เกี่ยวกับที่เมื่อคืนดันไปประทับใจลีลาของนางโชว์ในเพลงนี้ที่เอสเพรสโซ่สีลมซอย2หรอกนะ - - ถ้าถามถึงเพลงที่ดีที่สุดของอัลบั้มจริงๆขอยกให้กับ Papi (4/5) งานพ็อพเต้นรำสุดกรีดกรายหอมฟุ้งด้วยการผสานซาวนด์เปรี้ยวๆของอิเล็คโทรนิค เฮ้าส์และดิสโก้เปรี้ยวปรี๊ดประยุกต์เข้าสู่มนตร์เสน่ห์ของละทินได้อย่างลงตัวสมบูรณ์แบบมากๆเป็นหนึ่งในเพลงเต้นรำที่ยกให้เก๋ที่สุดในปีนี้ไปเลยทีเดียวแถมเจโลยังร้องได้สะใจดี พวกเกย์ขาประจำขาจรฟังแล้วต้องกรี๊ดแน่นอน Villian (4/5) ว๊ายยยย!!!แลดูมั่นมากเลยนะยะเจ๊ ต๊ายยยยย ตายๆๆๆๆเพลงนี้นี่เป็น"ไคลี่ย์"ตั้งแต่อ้าปากหอนท่อนแรกเลยเชียวนะคะเนี่ย - - เล่นของสูงแบบนี้ระวังดิว่านาโอมาแหกอกเอาได้นะคะ - - อย่างไรก็ตามถ้ามองในแง่ดีแล้วก็นับว่าเป็นลูกเล่นที่แปลกใหม่พอตัวสำหรับเจโลทีเดียวนะคะแถมยังทำออกมาได้ดีมากๆด้วย เชื่อว่ามีสิทธิ์ที่จะเป็นสูตรสำเร็จใหม่ที่เจ๊แกยึดเป็นแบบแผนในงานต่อๆไปแน่นอน (What Is)Love (3/5) หยอดความเป็นอิเล็คโทรนิคมากระชับบีทมากขึ้นจากฉบับเดิมที่เคยได้ฟังกันแต่ก็ยังไม่มีอะไรที่โดดเด่นพิเศษจนข้ามความเป็นงานอาร์แอนด์บีพ็อพเต้นรำธรรมดาๆ มองให้เสี่ยวก็ได้นะเพลงนี้แต่ส่วนตัวพอฟังนานไปแล้วดันชอบด้วยจริตจก้านที่เจโลหยอดลงไปทำให้เพลงนี้ดูเซ็กซี่เหนือระดับขึ้นกว่างานดาดๆเยอะรวมถึงภาคเนื้อหาที่โดนใจเป็นการส่วนตัว สะท้อนอะไรหลายๆอย่างในตัวดิฉันได้ครบถ้วนทีเดียว....เพลงที่เหลือนี่ไม่มีอะไรจะพูดถึงอ่ะค่ะ ไม่พูดดีกว่าเนอะ ^ ^
สรุป
สำหรับดิฉัน Love? อาจจะเป็นอัลบั้มที่แย่ที่สุดในบรรดาทุกอัลบั้มของเจโลไปตามคาด ไม่ใช่อัลบั้มเพลงที่จะออกปากชมว่า "ดี" ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ แต่ในฐานะการเป็นตัวคั่นเวลาหลังจากที่ระเบิดกันไปตู้มใหญ่แล้วใน Femme Fatale ของบริทนี่ย์งานชุดนี้ของเจโลนี่นับว่าเป็นอัลบั้มจากพ็อพดิว่าที่ออกจะเย้ายวนให้ทุกๆท่านที่รักดิว่าและรักดนตรีพ็อพ "ต้อง" ไปหามาฟังกันให้ได้ทีเดียว - - ฟังจบจะชมจะด่าก็อีกเรื่อง - - เพราะงานแบบนี้คนที่ชอบก็น่าจะมีมากโขอยู่อันนี้ขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการอะไรจากเจโล ถ้าหวังงานในระดับที่ทรงคุณภาพแบบ On The 6,This Is Me...ThenหรือRebirthเชื่อได้เลยว่าฟังแล้วต้องด่า แต่ถ้าต้องการอะไรที่ติดหูฟังง่ายๆตลาดจ๋าไม่มากมายคุณจะรักมันเลยทีเดียว...ก่อนที่จะลืมอัลบั้มนี้ไปสนิทใจเมื่อ Born This Way ของเลดี้กาก้าออกมาอาละวาดปลายเดือนหน้า!!!
