Madonna - Confessions on a Dance Floor



ก่อนอื่นต้อง Merry X'mas และ Happy New Year 2013 สำหรับชาวบอร์ด FF ทุกท่านด้วยนะค่ะ แต่คิดว่าช่วงนี้อาจเป็นช่วงใกล้ปีใหม่ที่ไม่ค่อยรื่นรมย์ของน้องๆนักเรียนและเหล่านักศึกษามหา’ลัยเท่าไหร่นัก เพราะมันเป็นช่วงสอบมิดเทอมนี้เอง ส่วนตัวแอบอิจฉาพวกเพื่อนๆที่เรียนอินเตอร์นะ ยังหยุดกันอยู่เลย
สำหรับรีวิวชิ้นจริงๆก็ไม่ใช่อะไรที่ปุ๊บปั๊บอยากเขียนขึ้นมาหรอก เป้นรีวิวที่เตรียมจะเขียนได้ซักพักใหญ่แล้วเกี่ยวกับคู่แพ็คเกจแม่ลูก มาดอนน่าและบริตนี่ย์ เพียร์สฺ ซึ่งก็เขียนได้ไปได้พอสมควรแล้วก็หยุดเขียนไป พอดีหาอัลบั้มแก้เครียดจากอ่านหนังสือ ก็ดันมาสะดุดกับอัลบั้มนี้ของเจ้แม่อีกครั้ง ก็เลยไปค้นในเครื่องแล้วยังเจอเลยเอามาเขียนต่อให้เสร็จไปเลยได้ไม่ต้องค้างๆคาๆ

Confessions on a Dance Floor : 100%

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเป็นรีวิวที่เขียนเกี่ยวกับเจ้แม่จริงๆจังๆครั้งแรกเลย โดยรีเลือกอัลบั้มแรกที่ได้ฟังจากอีเจ้แม่แบบจริงๆจังๆมาเขียน ซึ่งก็เกือบ4-5ปีมาแล้ว ซึ่งบอกตรงๆมาไม่คลิ๊กกับเคมีของอัลบั้มนี้เลย แถมยังพาลทำให้ไม่ชอบป้าไปด้วย แล้วด้วยความที่ไม่เก็ทสิ่งที่ป้าต้องการสื่อด้วย ยิ่งแอนตี้อัลบั้มนี้เข้าไปใหญ่ เพราะรูปลักษณ์ภายนอกของอัลบั้มนี้เหมือนงานเอาใจกะเทยและเพศที่3 มากกว่าจะตอบโจทย์เพลงที่ให้อะไรต่อสังคม ต่อคนทั่วไป ที่นอกจากตุ๊ดแต้วแฟนคลับเดนตายของป้า แต่พอมาฟังในช่วงที่ทัศนะคติทางดนตรีสูงขึ้น ก็เริ่มเข้าใจสิ่งที่ป้าพยายามทำในอัลบั้มนี้ แต่ถึงกระนั้นสำหรับรี อัลบั้มนี้ยังเป็นอัลบั้มที่หยิบมาฟังได้ไม่บ่อยนัก เมื่อเทียบกับอัลบั้มอื่นๆของป้า (นับเฉพาะตั้งแต่ช่วง Erotica เป็นต้นมานะค่ะ) ที่สำคัญที่สุดเลยก็คือ ถึงจะเข้าใจและเข้าถึงงานในอัลบั้มนี้ยังไง ก็ไม่ได้ช่วยเปลี่ยนทัศนคติด้านลบต่อป้าให้เบาบางลงไปได้ และยังขอยืนยันคำเดิมว่าป้าไม่ได้มีอิทธิพลต่อการฟังเพลงสากลใดๆทั้งสิ้น แต่... สำหรับการก้าวเข้าสู่เส้นทางนักเขียนแล้ว งานของป้ากลับมีอิทธิพลต่อรีมากๆ มากซะจนบอกได้เลยว่า อีนักร้องตัวไหนที่กล้ายกหางเอาตัวเองไปเปรียบกับงานของป้า ช่วยมองกลับไปดุเงาหัวตัวเองอีกซักรอบด้วยนะค่ะ

จุดเด่น
จุดเด่นที่เด่นที่สุดของอัลบั้มนี้คือ ความเปรี้ยวล้ำของดนตรีที่กล้าพูดได้เลยว่า ใครที่บอกเคที่ เพอร์รี่ เคชช่า ริฮานน่า เลดี้กาก้า หรือศิลปินแนวพ็อพคนไหนก็ตาม (ยกเว้นลูกสาว อย่าง บริตนี่ย์ไว้นะค่ะ เพราะถ้าวัดงานมาสเตอร์พีซของหอกแล้วละก็ ก็ไว้ลายงานพ็อพคุณภาพไม่แพ้งานของเจ้แม่ น้าเขียว เจเน็ต หรือป๋าไมค์เลย จริงๆต้องรวมอีหรี่ไปด้วยนะ แม้งานมาสเตอร์พีซของอีนี้ ทั้ง Stripped หรือ Back to Basics ก็ไม่ได้มาแนวพ็อพซักเท่าไหร่ ออกไปทางพวกวาไรตี้โซลซะมากกว่าก็ตาม ส่วนอีอัลบั้มที่จัดว่าเป็นงานพ็อพจ๋าอย่าง2อัลบั้มล่าสุดก็เละเทะไม่เป็นท่า ไม่คู่ควรไปเปรียบเทียบกับอัลบั้มนี้ให้เป็นมลทินแก่อีป้ามันหรอกค่ะ) ว่าเปรี้ยว เก๋ ล้ำยุค หลุดโลกแล้วละก็ ลองมาเจออัลบั้มนี้ดูหน่อย แล้วต้องบอกเลยว่าเนื้องานคนละเกรดกันมากๆแค่ความเป็นเอกภาพของทั้ง12แทร็คที่เรียงต่อกัน ก็ถึงกับอ้าปาก อู้หู อ้าหา กันแล้ว เพราะมันโครต(เติมต.เต่าซักล้านตัว)เอกภาพแบบนึกว่าแค่แทร็คเดียว แต่เล่นได้เกือบชั่วโมง คือฟังได้ทั้งอัลบั้มจริงๆลืมปุ่มสคิพไปได้เลย ชนิดที่ว่างานเอกภาพของเหล่าพ็อพสตาร์กำลังเห่อหมอยต้องหงอกันเลยทีเดียว ส่วนอีกหนึ่งจุดเด่นที่เห็นว่าถ้าไม่พูดคงไม่ได้คือ อัลบั้มนี้เหมือนป้าเอาเพลงจากทุกอัลบั้มของป้ามายำกลายเป็นรวมมิกซ์ย่อยๆ แบบอยากจะได้ฟีลอัลบั้มไหน ป้าจัดให้หมด แต่มันเจ๋งตรงที่ไอ้ทุกธีมจากทุกอัลบั้มของป้ากลับไม่กลืนธีมหลักของความเป็นแดนซ์ฟลอร์ที่ป้าพยายามถ่ายทอดมันออกมา ยอดเยี่ยมมากค่ะป้า อืมมม เกือบลืมแน่ะ อัลบั้มนี้ได้แกรมมี่ด้วยนะค่ะ ในสาขา Best Dance/Electronic Album ในปี2007ค่ะ

จุดด้อย
จริงๆจะบอกว่ามีมันก็มีนะ จะบอกไม่มีก็ไม่มี ส่วนตัวคิดว่าอัลบั้มฟังไม่ง่ายนะ คือฟังเผินๆอาจจะดูเป็นอัลบั้มที่เสพง่ายๆ ฟังสบายไม่ต้ององค์ลงแบบ Ray of Light แล้วถึงจะตรัสรู้เข้าใจได้ คืออัลบั้มนี้ไม่ต้องการอะไรโอเวอร์แอคติ่งขนาดนั้น เพียงแต่ด้วยความเป็นงานแดนซ์ฮอลเต็มอณูรูขุมขน ฟังมากกว่า3-4รอบมีอ้วกแตกกันแน่นอน คือป้าไม่ปล่อยเบรกให้คูลดาวน์เบาๆกันเลย จัดเต็มมาก ใครที่คิดว่าใจไม่ถึงและไม่ใช่คอพ็อพอิเล็กโทรนิก้าจัดจ้านมากพอ อาจจะต้องเลือกชอบเป็นบางแทร็คมากกว่าเสพมันรวดเดียวทั้งอัลบั้ม

Singles of Confessions on a Dance Floor

Hung Up : 4.5/5
เอาจริงๆนะ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ชอบเพลงนี้เลย และคงจะเปลี่ยนใจยากจริงๆให้มาชอบเพลงนี้ได้ แต่ยอมรับเลยว่า มันเปรี้ยวและแซ่บเว่อร์ ไม่แปลกใจเลยที่กะเทยทั่วสารทิศทั่วทั้งมุมโลกจะพากันบูชาสรรเสริญเพลงนี้ให้เป็นเพลงแดนซ์แห่งชนชาติกะเทย โดยเพลงนี้ได้แรงบันดาลใจจากงานดิสโก้ยุค70s ของวงพ็อพในตำนาน ABBA กับเพลง Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) มาเป็นแซมเพิ้ล เปิดตัวด้วยเสียงเข็มนาฬิกา ติ๊กต๊อก ว่าอีเจ้พร้อมกลับมาทวงบัลลังค์เพลงพ็อพจากบรรดาตัวลูกตัวหลานทั้งหลายคืนแล้วนะค่ะ แล้วเปรยเป็นนัยๆในเนื้อเพลงประมาณเจ้รอไม่ไหวแล้วนะค่ะ หนูๆ อุตส่าห์ถอดวิญญาณดาราหนังโป๊ทุนต่ำมาสวมหน้ากากแม่พระลงทุนโปรดชาวมะกันใน American Life นึกว่าจะบูมแบบอีหนูเอ็มมิเน็มกับวงพังค์ร็อควันเขียวเกรียนแตก กรีนเดย์ ที่ไหนได้กลับโดนรุมประนาณหยามเกียรติที่หาแทบไม่เจอ เหล่าบรรดาตุ๊ดแต๊วลูกศิษย์เมียงูทั้งหลายช่วยมาเข็นป้าจากเหวก่อนป้าจะบ๊ายโอนิคกันนะค่ะ ถ้าพลาดแล้วหนูๆจะเสียใจนะจ้ะ ซึ่งก็ได้ผลแห่ะ เพราะเพลงนี้ก็พีคถึงอันดับที่7เชียวแน่ะ ที่สำคัญเพลงนี้ยังได้ที่1บนชาร์ตU.S. Hot Dance/Club Play ประจำทศวรรษ 2000-2009ด้วยนะ ไม่ธรรมดาจริงๆ พูดถึงตัวงานก้เป็นงานยูโรแดนซ์ที่ล่อแรงบรรดาลใจไปถึงช่วง3ทศวรรษก่อนกันเลย โดยป้าจับงานดิสโก้คร่ำครึมาทำใหม่เป็นนูดิสโก้ทันสมัยแบบพวกงานคลับแดนซ์เอาใจกะเทยกันสุดฤทธิ์ ชนิดไม่กลัวลืมแก่กันเลยทีเดียว ถึงจะไม่ชอบแค่ไหน แต่ยอมรับเลยว่าป้าทำเพลงนี้ได้แซ่บแบบไม่ต้องปรุงเพิ่มเลย

Sorry : 5/5
มันเริ่ดตรงที่ป้าเอาคำขอโทษทุกภาษามาเปิดเป็นอินโทรนี้แหล่ะ เริ่ดชนิดเพลงเสี่ยวแดกของพี่บี้เอาไปเล่นตามก็ไร้ชั้นเชิงเทียบกันไม่ได้คนละโลกเลยทีเดียว งานยูโรเฮาส์อัพบีทแรงๆผสมกับนูดิสโก้ผสารฟังกี้แล้วพวกลูกเล่นงานอิเล็กโทรนิก้าสมัยนิยม มันเริ่ดมากค่ะป้า เปิดเพลงนี้ฟลอร์ไหนรับรองฟลอร์แตกแน่นอน

Get Together : 5/5
แซ่บเว่อร์มาก ยูโรแทรนซ์ลอยละล่องตบด้วยคลับเฮาส์เบาๆแบบงานอัพเทมโพ ก่อนจะหยอดด้วยพวกลูกเล่นและซาวด์พวกงานเวิร์ด เลาจ์นฺ และนิวเวฟแบบที่ใช้ในอัลบั้ม Ray of Light มาเสริมทัพ ชวนให้เคลิ้มไปกับบรรยากาศนอกโลก ฟังไปก็จินตนาการไปคุยอยู่กับมนุษย์ต่างดาวไป ไม่แปลใจเลยที่ใครที่ได้ฟังอัลบั้มนี้แล้วจะหลงใหลไปกับแทร็คนี้เป็นพิเศษ ขนาดลูกสาวอย่างหอกศรี ก็ยังติดใจไม่รู้ลืม เล่นเอาเพลงนี้ไปแซมเพิ้ลถึง2เพลงด้วยกัน ทั้ง Trouble และ Trip To Your Heart นั้นเอง

Jump : 4.5/5
เป็นแทร็คที่กล้าพูดเลยว่าฟังสบายที่สุดของทุกเพลงในอัลบั้มนี้ คือฝ่าบรรดาเพลงพ็อพอิเล็กโทรนิก้าอื่นๆในอัลบั้มนี้ที่ต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะคลิ๊ก แต่เพลงกลับใช้เวลาฟังเพียงครั้ง 2ครั้งก็สื่อสารเข้าใจแล้ว ส่วนตัวคิดว่าป้าทำเพลงนี้ได้สบายๆนะ ตัวเพลงก็เป็นยูโรเฮาส์ นูดิสโก้ และซิงโคร ที่ผสมเข้าด้วยกัน ก่อนจะใส่พวกซินธิไซเซอร์ตื้ดๆและลูกเล่นงานพ็อพแดนซ์เข้าไปเป็นอันเสิร์ฟได้



แก้ไขล่าสุดโดย nini เมื่อ Tue Dec 25, 2012 12:32 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง
_________________

Track by Track

Future Lovers (4.5/5) ส่วนตัวก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอีป้าตัดเพลงนี้หรือเปล่า? แต่คิดว่าถ้าไม่ตัดจะดีกว่า เพราะใช้เวลาฟังนานมาก กว่าจะเก็ท แต่พอฟังไปเรื่อยๆแล้วดันติดลมบนขึ้นมาซะงั้น งานเทคโนคลับแดนซ์ๆหลอนๆชนิดที่ว่าพอจะหลอนเอาไปสู้กับพวก Psychedelic Rock ได้สบายๆเลย I Love New York (4.5/5)ไอเลิฟนิวหยวกกก(พูดแบบสำเนียงโฆษณาเมเบอลีนของอีเจนี่หน้าโบท็อกนะค่ะ) หลังจากป้ากระแดะทำอัลบั้มด่าชาวมะกันจนต้องโดนไล่อัปเปหิไปอยู่ยุโรปเพราะขายไม่ได้ แต่ป้าก็ดอนท์แคร์ค่า เพราะด่าก็ยังจะกระแหนะกระแสมันต่อไป เออ แต่ป้าค่ะ เหมือนป้าจะแลดูอาลัยอาวรณ์ตลาดเพลงมะกันเสียจริงนะค่า ทำเป็นพวกขี้แพ้ชวนตี อยากกลับไปดังไปเหมือนเดิมใช่ไหมล่า ไม่งั้นป้าไม่ถ่อสังขารไปจับอีเด็กมะวานซืนแบบอีหยอยกับซาวด์ทะมึนทึนทึกของอีทิมบาแลนมาช่วยละเลงใน Hard Candy เอาใจชาวมะกันหรอก ฮิ้วๆ แต่ส่วนตัวชอบเพลงนี้นะ ป้าเอาโพสต์พังค์มาผสมกับอิเล็กโทรนิก้าได้มันสดับแซ่บเว่อร์มาก Let It Will Be (4/5) ยิ่งสูงยิ่งหนาว เป็นสำนวนที่จริงแท้ที่สุด แบบที่ไม่ต้องเอาอะไรมาพิสูจน์ ขนาดป้าแก่ๆอย่างมาดอนน่า ยังมาเพ้อพร่ำถอนหายใจถึงความสำเร็จเก่าๆครั้งในอดีต ขนาดไม่ใช่แฟนป้าแก เจอป้าแกมามุกนี้ยังแอบบสงสารเบาๆ แต่ป้าก็ดอนท์แคร์เพียงแค่ปล่อยมันไป(หรือไม่ดีล่ะ) เปิดด้วยงานอดัลท์คอนเทมโพรารี่พ็อพ ผสารกับนูดิสโก้และคลับเฮาส์จางๆ และพวกลูกเล่นเพลงบัลลาดเศร้าสร้อยเหงาหงอย ส่วนตัวชอบตรงที่ป้าเอาเนื้อหาเศร้าๆที่ปกติสูตรสำเร็จเดิมๆคือต้องเอาไปใส่เพลงบัลลาด โหยหวน แต่ป้ากลับเอามาใส่เพลงพ็อพแดนซ์ มันเริ่ดตรงนี้แหล่ะ Forbidden Love (5) เห่ย ฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงงานคลาสสิคตลอดการอย่าง Like a Prayer รู้สึกเพลงนี้ป้าแกจะแต่งให้บรรดาพวกเพสที่3ด้วยนิ่ แหม ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะค่ะ คุณป้า ตัวเพลงดิสโก้ผสมแทรนซ์เย็นๆแบบงานดาวน์เทมโพ เจือเฮาส์บาง ก่อนฟาดด้วยแอมเบี้ยนท์และกอสเพลหลอนๆ ส่วนตัวชอบเพลงนี้มากที่สุดในอัลบั้มแหล่ะ สูสีกับ Sorry แต่ชอบมากกว่าหน่อยนึง How High (5) เปรี้ยวมากค่ะป้าขา แกลมร็อคมาผสมกับอิเล็กโทรนิก้า เป็นงานพ็อพแดนซ์แบบคลับเฮาส์มิดเทมโพติดกลิ่นร็อคเจือนิวเวฟเข้าไป เป็นแทร็คที่เปรี้ยวและเท่ห์มากแทร็คหนึ่งในอัลบั้มเลยค่ะ Isaac (5) แทร็คหลังๆของป้านี้พากันปล่อยของมาก ชนิดทำเอาอดใจไม่อยู่อยากลุกขึ้นมาโยกเบาๆเลยทีเดียว โดยเพลงนี้ป้าหยิบ Yitzhak Sinwani มาช่วยเป่ามนต์สะกดเป็นภาษาภาษาฮิบรูค่า เห็นว่ามาจากบทสวดของลัทธิของเจ้แม่แกด้วยนะ เอามาผสมกับอคูสติกอิเล็กโทรนิก้า เหมือนที่ทำใน MusicและAmerican Life โดยถ่ายทอดออกมาเป็นงานเวิร์ดมิวสิค ที่หมดจดและสมบูรณ์แบบอีกแทร็คหนึ่งทีเดียว Push (4/5) เหมือนป้าติดใจกลิ่นความเป็นโลกตะวันออกจากแทร็คที่แล้วหรือเปล่า หรือไม่ก็ติดใจจากเพลงแนวภารตะ บอลลีวู้ดที่ไปทำกับหอก แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม สำหรับรี แทร็คจัดว่าเป็นงานที่โดดกว่าทุกแทร็คในอัลบั้ม และดูอ่อนชั้นเชิงทางดนตรีที่สุดในแทร็คทั้งหมด แต่สิ่งที่แลกกลับมาคือความติดหูแบบเอาสก๊อตช์ไบรต์ขัดก็ไม่ออก ด้วยตัวงานงานเต้นรำอาร์แอนด์บีมิดเทมโพผสมซาวด์ภารตะธรรมดาๆนี้แหล่ะ แต่ติดหุชะมัดยาก Like It Or Not (4.5/5) ปิดอัลบั้มด้วยอิเล็กโทรนิกพ็อพอคูสติกอาร์แอนด์บีมิดเทมโพเบาๆ ติดบีทดิสโก้บางๆ พร้อมภาคเนื้อหาแอบจิกจัดสวยๆว่า พวกหร่อนอยากให้ป้าเป็นอะไรล่ะ ป้าก็เป็นของป้าแบบนี้แหล่ะ อยากดป๊เปลือยจนดัง มีผัวเป็นเข่ง แต่ก็ยังทำเพลงสนองตัณหากะเทยแบบพวกหร่อนได้นะค่ะ แล้วพวกหร่อนล่ะ ยังจะรักป้าแบบที่ป้าเป็นอยู่หรือเปล่า?

สรุป
คือไม่มีอะไรจะชมอีกแนวนอกจากบอกได้เลยว่าเป็นอัลบั้มหนึ่งในอัลบั้มที่ดีที่สุดของเจ้แม่อีกหนึ่งอัลบั้ม ไม่แพ้ Ray of Light เลยทีเดียว (ส่วนตัวสำหรับ Ray of Light แม้จะชอบมากกว่าอัลบั้มนี้ แต่ภาพรวมคงไม่ให้ขนาด100%เต็มแน่นอน) เพราะอะไรอัลบั้มนี้จึงได้5ดาวจากรี หลายคนอาจจะพิสูจน์มันมาแล้ว แต่ถ้าใครยังไม่เคยลองอัลบั้มนี้แล้วละก็ บอกไว้เลยว่าคุณกำลังพลาดอัลบั้มเพลงพ็อพที่ทรงคุณค่าและเป็นงานพ็อพแห่งยุค ที่บรรจบงานพ็อพในแต่ละยุคของมาดอนน่ามาร้อยเรียงกันเป็น12แทร็คที่โดดเด่น ยิ่งถ้าคุณเป็นคอเพลงพ็อพแล้วละก็ไม่มีเหตุผลใดๆในการพลาดอัลบั้มนี้ทั้งสิ้น เพราะนี้คืออัลบั้มที่เป็นงานพ็อพแห่งยุคสมัยจริงๆ


_________________

_________________

เป็น 1 ในอัลยั้มของเจ๊แม่ที่ผมชอบที่สุดเลยนะ อัลบั้มนี้เรียกได้ว่า ทรงคุณค่า และ ประกาศศักดา ความเป็นราชินีเพลงพ็อพที่มีชั้นเชิงไม่ต้องเยอะแยะหรือเน้นความพิลึกกึกกือเน้นแค่ความกล้าในทางที่ถูกเดินเชิ่ดๆสวยๆแค่นั้นก็เกิดได้จริงๆ


_________________

badboy_narakmark พิมพ์ว่า:

เป็น 1 ในอัลยั้มของเจ๊แม่ที่ผมชอบที่สุดเลยนะ อัลบั้มนี้เรียกได้ว่า ทรงคุณค่า และ ประกาศศักดา ความเป็นราชินีเพลงพ็อพที่มีชั้นเชิงไม่ต้องเยอะแยะหรือเน้นความพิลึกกึกกือเน้นแค่ความกล้าในทางที่ถูกเดินเชิ่ดๆสวยๆแค่นั้นก็เกิดได้จริงๆ

เรียกได้ว่าอัลบัมนี้เป็นอัลบัมขวัญใจกะเทยจริงๆ


_________________

พระนางแมรียา พิมพ์ว่า:

badboy_narakmark พิมพ์ว่า:

เป็น 1 ในอัลยั้มของเจ๊แม่ที่ผมชอบที่สุดเลยนะ อัลบั้มนี้เรียกได้ว่า ทรงคุณค่า และ ประกาศศักดา ความเป็นราชินีเพลงพ็อพที่มีชั้นเชิงไม่ต้องเยอะแยะหรือเน้นความพิลึกกึกกือเน้นแค่ความกล้าในทางที่ถูกเดินเชิ่ดๆสวยๆแค่นั้นก็เกิดได้จริงๆ

เรียกได้ว่าอัลบัมนี้เป็นอัลบัมขวัญใจกะเทยจริงๆ

_________________

พระนางแมรียา พิมพ์ว่า:

badboy_narakmark พิมพ์ว่า:

เป็น 1 ในอัลยั้มของเจ๊แม่ที่ผมชอบที่สุดเลยนะ อัลบั้มนี้เรียกได้ว่า ทรงคุณค่า และ ประกาศศักดา ความเป็นราชินีเพลงพ็อพที่มีชั้นเชิงไม่ต้องเยอะแยะหรือเน้นความพิลึกกึกกือเน้นแค่ความกล้าในทางที่ถูกเดินเชิ่ดๆสวยๆแค่นั้นก็เกิดได้จริงๆ

เรียกได้ว่าอัลบัมนี้เป็นอัลบัมขวัญใจกะเทยจริงๆ

ชอบว่าอยู่เรื่อย แอบชอบเราก็บอกมาเถอะ!


_________________

ฟังรวดเรียวแล้วชอบหลับช่วง i love newyork


_________________
.