Bruno Mars - Unorthodox Jukebox
เข้าสู่รีวิวกันดีกว่า ด้วยความที่กลับบ้านมานอนซมทั้งวัน พอตื่นขึ้นมาก็ค่อยยังชั่วขึ้นเยอะ แต่อยู่บ้านก็น่าเบื่อ ตอนแรกเมื่อวานกะไปเดินอินเตอร์โซนวันนี้ ก็ไข้ดันมารับประทานอีก เลยต้องอยู่บ้านคนเดียว จะเมาท์มอยกับใครก็ไม่ได้ เพราะไม่มีนางไหนมีคิวว่างเลย บรรยากาศน่าเบื่อแบบนี้เลยเขียนรีวิวดีกว่า ซึ่งก็คิดอยู่นานว่าจะเขียนใครดี เพราะตอนนี้ไม่ค่อยมีศิลปินคนไหนเคมีฟุ้งกระจายขนาดอยากเขียนให้ได้ แต่พอเข้าบอร์ดมาเห็นพ่อหนุ่มดาวอังคารพาซิงเกิ้ลแรก Locked Out of Heaven จากอัลบั้มที่2 Unorthodox Jukebox ขึ้นอันดับ1บน Billboard Hot 100 ก็เลยหยิบอัลบั้มนี้มาเขียนละกัน
Unorthodox Jukebox : 83%
ถูกใจอะไรในอัลบั้มนี้งั้นเหรอ? บอกตรงๆเลยว่าไม่นะ คือถามว่าเพราะไหม ก็เพราะเหมือนเดิมนั้นแหล่ะ แต่ธีมอัลบั้มก็เดิมๆ แนวเพลงก็เหมือนเดิม ซิงเกิ้ลใหม่ก็ไม่ได้ทำให้ประทับใจเท่าตอนที่ไปฟีทกับ B.o.B ในเพลง Nothin' On You หรือบรรดาซิงเกิ้ลฮิตในอัลบั้มที่แล้วอย่าง Just the Way You Are, Grenade หรือ Lazy Song แต่สิ่งที่แตกต่างจากอัลบั้มที่แล้ว และถือเป็นจุดเด่นของอัลบั้มนี้คือ ความเข้ม ดุดัน และเท่ห์ (หรือใครจะมองเถื่อนก็ได้) ที่สื่ออกมาจากแต่ละแทร็ค ซึ่งในอัลบั้มที่แล้วเราจะสัมผัสบรูโน่ในด้านอบอุ่น ขี้เล่น และแสนดีมากกว่า และอีกอย่างหนึ่งที่เพิ่มขึ้นอย่างผิดหูผิดตา คือ ออร่าความเป็นซุปเปอร์สตาร์ ที่ฉายจรัสแสงเว่อร์ๆ จดอดคิดไม่ได้ว่า นี้แหล่ะ คือบุรุษที่เป็นโคลนนิ่งและส่วนผสมที่ลงตัวของ เอลวิส เพรสลีย์ และ ไมเคิล แจ็คสัน รวมเข้าด้วยกัน
จุดเด่นและจุดด้อย
คืออย่างที่บอก เพลงเพราะ อินเนอร์ได้ มีศิลป์ในการทำเพลง ตัวนักร้องเอง ก็ทั้งเสียงดี มีเอกลักษณ์และเสน่ห์ดึงดูด แต่มันกลับไม่มีเสน่ห์ในตัวแต่ละเพลงอะ ฟังๆแล้วแบบ เออ เพลงนี้แม่งเพราะว่ะ เพลงนี้ก็เพราะ เพลงนี้เนื้อหาโดนมาก แต่พอฟังจบ อ้าว แทร็คไหนเป็นแทร็คไหนกันละนี้ เรียกว่าไม่มีแทร็คไหนโดดเด่นพอที่จะตราตรึงได้เลย แต่สิ่งที่ขอชมอย่างมากเลยคือ การนำเสนอของตัวอัลบั้มโดยรวม จัดว่ายังโดดเด่น ความเป็นเอกภาพของซาวด์และธีมยังถือเป็นจุดแข็งอยู่เหมือนเดิม คือฟังจนจบได้โดยไม่ต้องสคิป
Track by Track
Young Girls (3.5/5) ลีดแทร็คที่ตัดเป็นโปรโมตชั่นนัลซิงเกิ้ล บัลลาดอออร์เคสตราร็อคผสมอัลเตอร์เนทีฟร็อค เจือซาวด์นิวเวฟและบรรดาซินธิไซเซอร์ เดินบีทแบบงานอดัลท์คอนเทมโพรารี่ที่เน้นเพอร์คัสชั่นจัดๆ ผสารกอสเพลบางๆ ซึ่งก็ออกมาเพราะเหมือนเดิมสไตล์หนุ่มดาวอังคารเค้านั้นแหล่ะ Locked Out of Heaven (4/5) อย่างที่เคยบอกไปในรีวิวก่อนหน้านี้ ว่าเพลงนี้เหมือนบรูโน่เลือกจะนำเสนอมุมมองใหม่ ที่อัพเกรดขึ้น ดิบขึ้น ดุดันขึ้น หรือเถื่อนขึ้น(ดีหว่า?) ลบภาพหนุ่มแสนดีแบบวีกิจกลายเป็นผ.อ.เจนภพซะงั้น ซึ่งแรกๆก็ปรามาศไว้เบาๆว่าจะรอดเหรอ? เปลี่ยนภาพลักษณ์นำเสนอแบบนี้ แต่พระเจ้า เพลงนี้กลับยิ่งแรงเอาแรงเอา แสดงว่ากระแสความฮอตของพ่อหนุ่มดาวอังคารก็ของจริงนะสิ่ เลยลองตั้งใจไปฟังอีกครั้งก็ยังเฉยๆนะ แต่พอมาได้ฟังหลังอัลบั้มเต็มหลุดออกมา ก็เปลี่ยนทัศนคติต่อเพลงนี้ทันที เพราะเมื่อรวมกับธีมอัลบั้มแล้ว เพลงนี้กลับโดดเด่นกลบเพลงอื่นๆในอัลบั้มอย่างเห็นได้ชัด งานอัพบีทฟังค์อัลเตอเนทีฟดิบๆ ที่เน้นผสารเพอร์คัสชั่นแบบงานดับเสต็บ ซึ่งตอบโจทย์ความกล้าที่กระโดดออกจากภาพลักษณ์เดิมๆได้ดีทีเดียว Gorilla (4.5/5) งานร็อคดาวน์เทมโพผสารฟังค์ ชิลเวฟ โมทาวน์ และทริพฮอฟกลายๆ ผ่านโพรแกรมมิ่งและมิกซ์ออกมาในลักษณะงานเออบันฟิวชั่นสมัยนิยม ภาคดนตรีจัดว่าโดดเด่นกว่าแทร็คอื่นๆในอัลบั้มค่อนข้างชัดเจน อีกทั้งการเรียบเรียงที่ทำออกมาได้สมูธและเนียนกว่าที่คิด (แหม เล่นฟิวชั่นซะบานเบอะขนาดนี้ ออกมาได้เนียนขนาดนี้ถือว่าเจ๋งมากแล้ว) ส่วนตัวยกให้เป็นแทร็คไฮไลต์ประจำอัลบั้มไปเลยค่ะ Treasure (3.5/5) งานพ็อพเรโทร อัพบีทดิสโก้ฟังค์กี้ยุค 70s-80s สไตล์ถนัดของบรูโน่ มาร์สฺเค้าล่ะ Moonshine (4/5) ฟังค์กี้ชิลเอาท์เย็นๆผสารยูโรเฮาส์แบบงานมิดเท็มโพ ตบด้วยกอสเพลสวยๆและเสียงโซลๆของพี่บรูโน่เป็นอันเรียบร้อย When I Was Your Man (4.5/5) มาที่งานเพียโนบัลลาดโซลเต็มตัวบ้าง แค่เสียงโซลดีพๆของพี่บรูโน่ที่ร้องไปราวกับจะขาดใจไป ก็ชนะเลิศแล้ว ทั้งอารมณ์หม่นและเศร้าทำได้ดีมากๆ อินเนอร์กระจาย Natalie (4.5/5) Grenade เวอร์ชั่นอัพบีทหรือเปล่าหว่า? แต่ปลื้มเพลงนี้ที่สุดในอัลบั้มนี้แหล่ะ อัพเทมโพอาร์แอนด์บีผสมเพาเวอร์พ็อพ ยอดด้วยโซลและแอมเบี้ยนท์ ลุ้นให้พี่บรูโน่ตัดเพลงนี้นะ เพราะสนองความชอบส่วนตัวล้วนๆ Show Me (3.5/5) ส่วนตัวบอกก่อนว่าไม่ถูกโฉลกกับงานเรกเก้ซักเท่าไหร่ แม้มันจะเก๋แค่ไหนก็ตาม โดยแนวเพลงนี้เป็น เรกเก้ฟิวชั่นรากสำเนียงงานอัพบีทอาร์แอนด์บี ที่สมลูกเล่นพวกงานเวิร์ลดฺและซิงโครเข้าไป มันก็ดีอะนะ แต่ไม่ใช่แนวที่ชอบซักเท่าไหร่ Money Make Her Smile (4.5/5) สตรีทฮิฟฮอฟที่ผสารเข้ากับงานดรัมแอนด์เบส ที่ทำออกมาในลักษณะงานทริฟฮอฟและพวกเทคโนฮิฟฮอฟคลับแบงเกอร์ เป็นแทร็คหนึ่งที่รีเห็นว่าส่งให้ธีมของอัลบั้มนี้ดูดิบและชัดเจนยิ่งขึ้น ด้วยการจับงานเออบันแท้มาใส่ในอัลบั้ม If I Knew (3.5/5) ปิดอัลบั้มด้วย สโลว์แจมซ์อาร์แอนด์ที่ยอดชิลแจ๊ซนวลๆ ก่อนจะตบด้วยบลูและโซลให้เข้มข้นยิ่งขึ้น ทั้งที่ทำได้เพราะพริ้งมากแต่กับมีเพลย์ไทม์แค่2นาทีกว่าๆ งั้นก็เอาคะแนนไปแค่นี้แหล่ะ
สรุป
สำหรับอัลบั้มนี้ของหนุ่มดาวอังคาร บรูโน่ มาร์สฺ รีก็ไม่ได้อยากเชียร์อะไรมากมาย เอาเป็นว่างานยังเนี้ยบและดีเหมือนเดิม สำหรับใครที่ยังชั่งใจไม่ถูกกลัวว่าจะดร็อปกว่า Doo-Wops & Hooligans ไหม สำหรับส่วนตัวรี รีว่าภาพรวมอัลบั้มนี้ทำได้ดีกว่าอัลบั้มที่แล้วอีกอะนะ เพียงแต่เสน่ห์ของเนื้องานอาจไม่ดึงดูดเท่าเดิม แต่คิดว่าถ้าใครได้ลองฟังแล้ว ไม่มีทางผิดหวังกับอัลบั้ม Unorthodox Jukebox แน่นอนค่ะ
_________________
