สวัสดีปีใหม่ไทยค่า ! สงกรานต์นี้พุซซี่ก็มีของขวัญเนื่องในวันปีใหม่มาฝาก นั่นคือ สตูดิโออัลบัมชุดแรก จากสี่หนุ่ม แอนดี้ โจเอล ไรอัน และ อดัม วงร๊อกชาวอังกฤษนาม ลอว์สัน ที่กำลังเป็นที่จับตามองมากๆในปี 2013 นี้ จากการเริ่มรวมตัวกัน โคฟเวอร์ลงยูทูป ร่วมทัวร์กับแอวริล จนได้มีอัลบัมเป็นของตัวเอง และส่งซิงเกิ้ลทั้งหลายทะยานสู่ชาร์ตอันดับต้นๆได้ ไม่เกริ่นมากแล้วค่ะ เอาเป็นว่าไปดูกันเลยว่าเพลงนั้นเป็นอย่างไร
ภาพรวม อัลบัมนี้เป็น พ๊อพ - ร๊อก ในสัดส่วนที่ค่อนข้างเท่ากันไม่หนักไปทางป๊อปจ๋า ฟังง่าย หรือฮาร์ดร๊อกถ่มทลาย จัดเป็นอะไรที่ตอบโจทย์คำว่า "ป๊อปร๊อก" ได้ดีพอสมควร รายละเอียดดนตรีที่เหลือก็ไม่ค่อยจะแตกต่างอะไรมาก อาจจะเสริมอัลเทอร์เนทิฟ,กรันจ์,ดรัมส์แอนด์เบส มาเป็นจุดๆพอให้เพลงมีเอกลักษณ์มากยิ่งขึ้นเท่านั้น และก็สูตรสำเร็จล่ะนะ โพรแกรมมิ่งคลาสสิกแบบเนียนๆ ปราศจากเสียงสังเคราะห์หรือดนตรีแดนซ์
จุดเด่น ตอนแรกที่ได้ยินชื่อวงนี้ นึกว่าจะเป็นบอยแบนด์ แบบ บิ๊กไทม์รัช อะไรแบบนั้นซะอีก มาฟังเพลงจริงๆไม่นึกว่าจะเป็นวงร๊อก(ฮา) อัลบัมนี้มีจุดเด่นตรงที่ความเข้มข้น สะอาด แต่ยังฟังง่าย แม้นจะไม่ใช่เพลงจังหวะเต้นเลยก็ตาม เชื่อว่า ถ้าคนไทยทั้งหลายชอบ บอดี้แสลม ล่ะก็ ลอว์สันก็คงจะกลายเป็นวงโปรดของคุณในไม่ช้า และถ้าสาวกเกาหลีชอบ CNBlue ลอว์สันก็เป็นตัวเลือกที่ดี
จุดด้อย เพลงในอัลบัมนี้ไม่ค่อยจะหลากหลายอารมณ์เท่าที่ควร ยิ่งฟังไปก็จะมีความรู้สึกแบบว่า "อะไรอ๊า ป๊อปร๊อกอีกแล้วเหรอ" คือเพลงในอัลบัมมันค่อยข้างคล้ายกันทางจังหวะอารมณ์(ก็แหงล่ะ เพลงป๊อปร๊อกจะมีตัวเลือกอะไรมากมาย) แล้วที่สำคัญเลย คือ ขาดบัลลาร์ดร๊อก ดนตรีพร่างพราย ไปอย่างน่าเสียดาย รู้ไหมนี่ล่ะเสน่เลยนะ
01 Standing In The Dark (3.5/5)
กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในขณะนี้ เปิดตัวด้วยโซโล่กีร์ต้าเท่ห์ๆ ต่อด้วยป๊อปร๊อกอัลทิเนทิฟ ผสานกับเสียงร้องที่เจ็บปวดและความหมายว่า ชายคนนึงกำลังจมอยู่ในความมืด มองหญิงคนรักที่กลายเป็นนางฟ้าของชายอื่นไปแล้ว ต่อที่พอร์ชคอรัสเสียงกีร์ต้าเข้มข้นผสานโพรแกรมมิ่งเนียนๆและท่อนร้องติดหูที่ฟังแล้วตลกชอบกล ดอรึก ดอรึค โอ ดอรึค ดอรึค แบบว่า... อัลไล ?
02 Gone (4/5)
โซลร๊อกสไตล์อินดี้ กระหน่ำดนตรีหนักหน่วงในท่อนเปิดตัวประสานกับเสียงกีร์ต้า ท่อนฮุคสไตล์อัลเทอร์เนทิฟ ที่ฟังแล้วอาจจะเห็นชื่อ วัน รีพับพลิค ลอยมาแปะ ทำเก๋หน่อยตรงบริดจ์ที่เป็นโซโล่กีร์ต้าที่ดันมีเสียงแทรก ชะ ชะ ชะ เข้ามา คือไม่เข้าใจว่าจะใส่มาทำไมอ่ะคะ และก้ปิดท้ายด้วยกอสเปลคอรัส สูตรสำเร็จอะเนาะ และมันก็เพราะซะด้วยสิ
03 Taking Over Me (3/5)
บอกตรงๆเลยตอนได้ยินเสียงหวูด อู้อูวู กลางดนตรีสตริงโฟล์คคิดไว้เลยว่ามันต้องไม่เป๊ะแน่ๆ จริงๆแล้วเป็นป๊อปสตริงจังหวะฟังง่าย เพิ่มดนตรีสังเคราะห์แต๊ดๆมาหน่อย และท่อนฮุคอินดี้ร๊อก เป็นอะไรที่ค่อนข้างธรรมดา แต่ก็ฟังเพลินดี
04 Everywhere You Go (3.5/5)
เปิดตัวมาเป็นโฟล์คหม่นๆก็ไม่เชิง ดนตรีนุ่มนวลลงมาด้วยเพียโน(หรือเสียงดีดสายกีร์ต้า) เพิ่มความมีอะไรในท่อนฮุค ป๊อปร๊อกอัลทิเนทิฟเพราะๆ กระวิบนิดๆว่าเสียงกีร์ต้าในฮุคสุดท้ายโดนใจสุดๆไปเลยค้า อ๊าย
05 Waterfall (3/5)
โฟล์คร๊อก แบบจังหวะที่ค่อนข้างเป็นป๊อป เบรกอารมณ์จากแทรคหนักๆที่ผ่านมา ฉาบความเป็นอัลทิเนทิฟ และท่อนฮุคเพราะๆคล้ายกับเพลงข้างบนแต่มาในรูปที่เบากว่า นุ่มนวลกว่า ตรงบริดจ์มีการเร่งจังหวะด้วยและก็เสียงไวโอลินเนียนๆ
06 When She Was Mine (3.5/5)
มาในรูปที่ดนตรีหนักยิ่งขึ้นคล้ายๆกับฮาร์ดร๊อกจากภาคการเล่นเบส แต่จังหวะยังเป็นป๊อปร๊อกอยู่ ท่อนฮุคก็สตริงร๊อกธรรมดา แต่ความเจ๋งมันอยู่ที่พรีคอรัสติดหูๆ ที่เสียงของแอนดี้ได้ใจชั้นมากค้า เนื้อหาก็ไม่มีอะไรมากกว่าพร่ำเพร้อถึงยามที่นางคนนั้นยังเป็นของเขาอยู่
07 Make It Happen (3/5)
ขึ้นต้นด้วยเสียงกีร์ต้ากระชากๆ ต่อด้วยที่ป๊อปร๊อกจังหวะหนุกๆ ท่อนฮุคก็ไม่มีอะไรนอกจากเสียงกีร์ต้าโหวกเหวก แต่ติดหูดีพิลึก เมคกิสทแฮปพึน แถมมีการเอาดนตรีมารียูสในบริดจ์อีกนะ ไม่ให้อภัยแน่ถ้าไม่ได้การแก้ตัวจากเสียงหวีดตอนท้ายเพลงที่พออนุโลมว่าเพราะ
08 Learn to Love Again (3.75/5)
เพลงช้ามาถึงสักกะที อัลทิเนทิฟแอมป์เบียนต์ในช่วงแรก และพรีคอรัสแบบโพรแกรมมิ่งกอสเปลเร่งจังหวะดนตรีเต้นรำ ฮุคแบบป๊อปจังหวะกลางผสมโรงเสียงกีร์ต้ากันมาชนิดแทบไม่ได้ยิน เพราะดีนะจ้ะ แต่ทำไมต้องมาหลอกกันให้นึกว่าเป็นเพลงช้าด้วยอ๊า ฟังเพลงนี้อาจจะนึกถึง coldplay กันเบาๆ
09 Stolen (3.5/5)
ป๊อปร๊อก จังหวะสบายๆที่สุดในอัลบัมนี้ และเสียงนุ่มๆเคล้าคลอกันไป นึกว่าถ้าไม่มีเพลงจังหวะช้าจะเปลี่ยนจากการ Buy album เป็น Stole Album ตามชื่อเพลงซะให้เข็ด แต่ท่อนฮุคมันก้แบบ เหมือนเดิมอ่ะค่ะ อัลเทอร์เนทิฟมุขเดียวกับเพลงที่ผ่านมาก อะไรก๊าน !
10 You'll Never Know (3.5/5)
โฟล์คโซล และอัลทิเนทิฟสไตล์บริตป๊อป จังหวะกลางๆ ขึ้นท่อนฮุคกันแบบไม่รู้ตัวและก็ปิดท้ายด้วยเสียงเพียโนหวานๆ จริงๆเพลงนี้เป็นเพลงที่เพราะนะ ถ้าไม่ติดว่ามันไม่ฉีกอารมณ์จากเพลงที่ผ่านมาเลย ทำให้เรารู้สึกเหนื่อยหูกันมากในจุดนี้
11 You Didn't Tell Me (4/5)
จุดพลุค่ะ เพลงช้ามาแล้ว เริ่มกันที่ดนตรีกุ๊งกิ้ง แล้วก็เสียงสดๆ ท่อนฮุคก็ยังจะอุตสาห์เพิ่มเสียงกีร์ต้าเข้ามาอีก ต่อจากนั้นแล้วก็คงไม่พ้นป๊อปร๊อกแบบช้าๆและเสียงเพียโน เหมือนเดิมค่ะ คือเพราะ แต่ฉันเหนื่อย เพลงช้าบ้างก้ได้นวล
12 The Girl I Knew (2.5/5)
หมดอัลบัมพอดีค่ะ ยังไม่เจอเพลงช้าเลย เอ๊ะๆ เพลงนี้จะมาหลอกกันอีกรึเปล่า อร๊าย เพลงช้าจริงๆด้วย โฟล์คอะคูสติกดนตรีเบาๆ ผสมกับเสียงร้องที่ค่อนข้างจะเด้งออกมาจากดนตรีพอควร แต่มันน่าเบื่ออ่ะค่ะ ถ้าเจอเพลงนี้เร็วกว่านี้ก็คงจะดีกว่า พอเจอในตอนจบอัลบัมแบบนี้เล่นเอาซะนึกถึงเอ๊ด ชีแรนนักร้องอินดี้ผู้ประสบปัญหาไขมันส่วนเกินจากประเทศเดียวกันเลย
อ้างอิงจาก:
โอเคค่ะ ถ้าเป็นคนชอบร๊อก-ป๊อปร๊อกล่ะก็ แนะนำให้มีอัลบัมนี้ติดเครื่องไว้เลยไม่ผิดหวังแน่ แต่สำหรับคอฮาร์ดร๊อกหรือปอปจ๋าคงต้องเลือกฟังเอา และที่สำคัญอัลบัมนี้ไม่เหมาะสำหรับคนชอบเพลงช้านะคะ
ปล. เพลงวงนี้ฟังแล้วนึกถึง cnblue เรย
