http://hysteriaculture.wordpress.com/
hysteria
นี่ก็กลางปีเข้าไปแล้วนับว่าเวลาในแต่ละปีนี่ช่างผ่านพ้นไปเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อจริงๆนะคะ ส่วนตัวมองย้อนกลับไปมองทบทวนแล้วก็รู้สึกใจหายเหมือนกันที่มีหลายสิ่งที่อยากทำแล้วยังไม่ได้ทำตลอดจนทำแล้วไม่สำเร็จหรืออยากทำแต่ยังไม่สามารถที่จะทำได้แม้ว่าสำหรับดิฉันปีนี้จะเหมือนกับผ่านและพ้นอะไรมาหลายๆอย่างมากมายทีเดียวแต่ก็ยังพูดได้ไม่เต็มปากว่าเราใช้เวลาในแต่ละวันได้คุ้มค่าอย่างถึงขีดสุด อย่างไรก็ตามวันนี้ก็อยากจะมอบของขวัญช่วงกลางปีให้แก่ผู้อ่านทุกๆท่านด้วยคอลัมน์พิเศษของทางเพจ Hysteria กับ Forever Queens ที่เราจะขอหยิบยกความประทับใจถึง10ศิลปินหญิงที่ทรงอิทธิพลต่อความรู้สึกของบ.ก.เป็นการส่วนตัวรวมถึงต้องกล่าวขอบคุณศิลปินหญิงทั้งสิบท่านนี้ด้วยนะคะสำหรับการเป็นแรงบันดาลใจที่ดีตลอดมา
*ตอนแรกวางไว้ว่าจะเขียนสัก10คนแต่ไปๆมาตัดเหลือแค่7นะคะ ด้วยเหตุผลด้านเวลา
1. Madonna @ราชินีนักปฏิวัติ/ศิลปินพ็อพหญิงที่ดีที่สุดสำหรับบ.ก.เพจ Hysteria
ตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นนักวิจารณ์สมัครเล่นหน้าใหม่อยู่ที่บอร์ด ForwardMag ที่ตอนนั้นก็ยังไม่ได้เปิดเพจ Hysteria เลยจะว่าไปก็ร่วมสิบปีเข้าให้แล้วและทุกครั้งที่จะเขียนอะไรถึงการรวมพลของบรรดาศิลปินหญิงมันก็เหมือนกับว่าจะเป็นกรณีบังคับที่เราต้องอันเชิญ มาดอนน่า ขึ้นเปิดงานเป็นท่านแรกทุกครั้ง เธอเป็นศิลปินหญิงฟากเพลงสากลคนแรกจริงๆที่รู้จักตั้งแต่จำความได้ จากที่เคยชอบเธอมากๆชนิดคลั่งไคล้ชนิดกล้าพูดเลยว่าหายใจทุกวินาทีเป็นศิลปินหญิงท่านนี้ติดตามทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอถึงขั้นที่เที่ยวควานหา เทปคลาสเซ็ต ของเธอมาเก็บสะสมไว้ตั้งแต่ The First AlbumจนถึงConfessions On A Dancefloor สำหรับมาดอนน่านี้คงต้องพูดกันตามตรงว่าชีวิตนี้ไม่เคยรู้สึกเทิดทูนศิลปินหญิงคนไหนเท่าเธอมาก่อนสำหรับมาดอนน่าในช่วงที่ความประทับใจที่เรามีต่อเธอมันพีคถึงขีดสุดนี่คงต้องใช้คำว่า สาวก มากกว่า แฟนคลับ จนทุกวันนี่แม้จะชอบน้อยลงไปกว่าเดิมเยอะแต่ก็ยังไม่วายหยิบยกชื่อของเธอขึ้นมาเป็นคนแรกอีกครั้ง คิดเอาแล้วกันว่าเธอคนนี้จะทรงอิทธิพลสำหรับดิฉันขนาดไหน
วีรกรรมทำไปได้ - หนึ่งในสิ่งที่ชอบในตัวของมาดอนน่าที่สุดคืออย่างที่ได้พูดไปหลายครั้งว่าเธอเป็นคนที่กล้าทำอะไรในสิ่งที่คนอื่นไม่กล้าทำ ล้ำหน้าคนอื่นหนึ่งช่วงตัวเสมอ ขบฏห่ามแรงและกล้าที่จะแตกต่างก็ตั้งแต่ดังเป็นพลุแตกกับเพลง Like A Vigin ที่เธอหยิบยกเรื่องของพรหมจรรย์ขึ้นมาร้องเป็นเพลงเสียสนุกปากไหนจะ Papa Dont Preach กับเรื่องราวของเด็กสาวที่ตั้งท้องก่อนวัยอันควรแค่นี้เราก็คงจะไม่มีใครสามารถปฏิเสธความไม่ธรรมดาของศิลปินหญิงท่านนี้กันได้แล้ว แต่ช้าก่อน!!! ยุคของมาดอนน่าในฐานะศิลปินหญิงนักปฏิวัติที่แท้จริงมันเริ่มขึ้นหลังจากนี้ส่วนตัวเราประทับใจเธอในช่วง Like A Prayer ที่สุดเธอดูเปล่งประกายเจิดจรัสและภาพลักษณ์ของเธอดูเหมือนกับถูกยกให้สูงส่งจนหาได้จับต้องง่ายดายเช่นเดิม นับว่าเด็ดดวงที่เธอกล้าหยิบยกศาสนาขึ้นมาเล่นและประกาศชัดเจนถึงความเป็นคู่ปรปักษ์ตัวฉกาจต่อองค์พระสันตะปาปาและอีกช่วงหนึ่งที่นับว่าเป็นไฮไลท์ของอาชีพศิลปินของเธอคงหนีไม่พ้นยุคของ Dita ในอัลบั้ม Erotica ที่ฉ่าวโฉ่ไปทั่วโลกกับหนังสือเซ็กส์ปกเหล็กเปลื้องก่อนบินกันชนิดที่ไม่หลงเหลือเนื้อที่ใดให้จินตนาการ นั่นนับเป็นยุคที่ชื่อของมาดอนน่าโสโครกเป็นที่รังเกียจไปทั่วหัวระแหงซึ่งก็นับว่าแกร่งไม่เบาที่เธอสามารถผ่านมรสุมของคำวิพากษ์วิจารณ์อันโหดร้ายและการคว่ำบาตรจากรอบด้านจนมายืนหยัดเป็นราชินีเพลงพ็อพในทุกวันนี้ได้
Sing For Me - ถ้าจะให้เลือกหนึ่งเพลงของมาดอนน่าที่ส่วนตัวโปรดปรานที่สุดเชื่อว่าน่าจะเป็นโจทย์ที่ยากสำหรับสาวกของเจ๊แม่หลายคนแต่สำหรับดิฉันแล้วคงไม่มีเพลงไหนของเธอที่จะกรีดเชือดเฉือนลงไปถึงก้นบึ้งของหัวใจมากไปกว่า Survival แทร็คเปิดอัลบั้มจากงานชุด Bedtime Story แปลกมั้ย?เพลงที่ไม่ได้ตัดซิงเกิ้ล ไม่ได้โด่งดัง ไม่ได้เป็นที่สนใจใครๆนี่แหละที่เป็นเพลงธีมประจำชีวิตดิฉัน เพลงนี้ดูเหมือนว่ามาดอนน่าจงใจที่สะท้อนนิยามของตัวตนของเธอออกมาให้สาธารณชนรับรู้แต่ดันกลับกระแทกเข้ากลางใจดิฉันเต็มๆ คือจะพูดยังไงดีล่ะคะ?ทัศนคติในการดำเนินชีวิตของดิฉัน การแสดงออกต่อสังคมตลอดจนอัตลักษณ์ต่างๆได้ถูกเธอถ่ายทอดออกมาอย่างครบถ้วนสมบูรณ์แบบชัดเจนภายในเพลงๆเดียว Up And Down And All Around Its All About Survival
ภาพลักษณ์ของมาดอนน่าในช่วงแรกๆหลายคนอาจจะมองว่าเป็นแค่เพียงพ็อพไอค่อนของช่วงเวลาหนึ่งหากแต่เธอก็พิสูจน์ให้ทั้งนักวิจารณ์ คนดนตรีและผู้ฟังทั้งโลกได้ประจักษ์ถึงพัฒนาการและวิสัยทัศน์ทางดนตรีที่เป็นของแท้แล้วไม่ว่าจะเป็นอัลบั้มคุณภาพอย่าง Bedtime Story,Ray Of Light,Music,Confessions On A Dancefloor,ซาวนด์แทร็คประกอบภาพยนตร์เรื่อง Evita หรือแม้แต่อัลบั้มที่ได้รับการเมินอย่าง Erotica ที่ช่วงหลังจากผ่านกระแสต่อต้านมาคุณภาพในตัวของมันก็ฉายแววออกมาเพียงแต่ต้องใช้เวลาเท่านั้นเอง ส่วนตัวยังจำคำๆหนึ่งที่เธอเคยให้สัมภาษณ์ได้อย่างดีว่า ฉันเป็นพวกกระหายการได้รับความสนใจอย่างหนัก และคนที่ชอบเรียกร้องความสนใจอย่างเราก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมศิลปินหญิงท่านนี้ที่ใช้ชีวิตบนเส้นทางศิลปินได้คุ้มค่าจริงๆกับปรากฏการณ์ที่พัดพาโลกของวัฒนธรรมกระแสหลักทั้งใบให้กระเจิดกระเจิง
