http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/10/16/back-in-the-day-tim-mcgraw-emotional-traffic-country-90-4-55/comment-page-1/#comment-248
http://www.facebook.com/hysteriaculture
Tim Mcgraw : Emotional Traffic : Country (90% = 4.5/5)
(งานที่ประทับใจที่สุดเป็นอันดับ2ของปีที่แล้วเลยนะคะ ทุกวันนี้ก็ยังฟังอยู่แถมยังชอบมากกว่างานใหม่ของป๋าอีก)
เป็นอีกหนึ่งอัลบั้มที่ดิฉันดองไว้นานมากๆก่อนที่จะเขียนวิจารณ์ เขาวางขายกันไปโครมๆตั้งแต่ต้นปีจนนักร้องเขาย้ายสังกัดขึ้นโรงขึ้นศาลมีคดีความกันจนจบไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็เพิ่งจะมีโอกาสได้มาเขียนถึงเอาก็อีวันนี้ล่ะค่ะ เหอๆๆ เอาน่าดีกว่าฟังฟรีๆแล้วไม่เขียนนะคะ ว่ามั้ยคะ?
ก็อย่างที่ได้เกริ่นไปข้างต้นล่ะนะคะว่า Emotional Traffic สตูดิโออัลบั้มลำดับที่11ของป๋าทิม แม็คกรอว์ชุดนี้นี่เป็นงานลำดับสุดท้ายภายใต้สังกัด Curb Records ที่ปลุกปั้นป๋าแกมาตั้งแต่สมัยออกอัลบั้มชุดแรกชื่อเดียวกับตัวเองเมื่อ โอ๊ยย ปี1993 โน่น ภายใต้ความกดดันและความไม่ลงรอยระหว่างศิลปินกับต้นสังกัดถึงขั้นสาดโคลนกันไปกันมาจนเป็นคดีความขึ้นโรงขึ้นศาล (นี่ก็ไม่แน่ใจว่าไกล่เกลี่ยประนีประนอมกันได้รึยัง) แต่ขอโทษทีนะคะตัวงานนี่นิ้งสุดๆไพเราะมีเอกภาพเชือดเฉือนตามแบบฉบับของงานดนตรีเพื่อชีวิตหรือจะเรียกว่าลูกทุ่งจากฝั่งตะวันตกก็ตามที แม้ว่าความร่วมสมัยและทันสมัยจะใส่เข้ามามากแถมงานยังฟังระรื่นหูจนเปิดโปรโมตตามคลื่นวิทยุประเภทอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์ คลื่นเพลงพ็อพหรือกล้อมแกล้มแอบแทรกแซงไปตามEasy Listeningก็ได้อยู่แต่จิตวิญญาณและสรรพสำเนียงเท่ห์ๆเข้มๆแบบคันทรียแท้ๆยังอยู่ครบค่ะ
นับเป็นเรื่องยากสำหรับการจะหยิบยกแทร็คไหนสักแทร็คมาพูดถึงเพราะโดยรวมก็มีเมโลดี้ไพเราะติดหูโดดเด่นด้วยกันทั้งนั้นแต่ถ้าให้เลือกก็เริ่มที่นี่เลย Halo (4.5/5) เพลงเปิดอัลบั้ม ที่เหมือนพวกอัลเทอมากกว่าคันทรี่ย์แถมท่อนคอรัสยังพ็อพจ๋ามากๆประหนึ่งจับเอา Backstreet Boys ในยุคซิงเกิ้ล Incomplete มาเหยาะความเป็นร็อคลงไปมากกว่า ขัดใจนิดๆแต่นานๆไปฟังแล้วก็ชอบนะนับว่าเป็นเพลงที่มีฮุคเด็ดและสูตรสำเร็จดักคนฟังได้ดีทีเดียว เพลงถัดไป Right Back Atcha Babe (4.5/5) นี่ค่อยยังชั่วหน่อย เป็นคันทรี่ย์พ็อพร็อคกระจ่างใสสว่างจ้าติดหูสุดๆตัวเพลงน่ารักฟังสบายสดชื่นฟีลกู้ดสุดๆแถมเสียงของป๋าในช่วงคอรัสยังเพราะบาดใจสุดๆ คนรักเพลงคันทรี่ย์น่าจะชอบนะ
หนึ่งในเพลงที่ชอบสุดของอัลบั้มนี้ยกให้ I Will Not Fall Down (5/5) อาจจะดูสูตรสำเร็จไปนิด แต่เพลงแบบนี้แหละที่ตอบโจทย์ความต้องการของเราได้ดีอารมณ์ขบถๆและพลังใจมากล้นเหลือที่ได้ยินในเพลงบนทีเด็ดของฮุคเพราะๆและเมโลดี้สูตรสำเร็จที่คุมคนฟังอยู่แน่นอน อีกหนึ่งเพลงคือ The One (4/5) ต๊ายย ฟังไปฟังมาอัลบั้มนี้ป๋าทำเพลงเซฟพอตัวทีเดียวนะคะสูตรสำเร็จเกลื่อน ต่อด้วย Only Human (5/5) อันเปรียบเสมือนไทเทิ่ลแทร็ค นับว่าเป็นเพลงที่คนจับตามองมากที่สุดในอัลบั้มเนื่องจากการดึงเอาเทพบุตรอาร์แอนด์บีเนื้อหอมอย่าง "นีโย่" มาร่วมงานด้วย เป็นเพลงที่ถ้าตัดเป็นซิงเกิ้ลจะต้องดังแน่ๆเชื่อได้สมบูรณ์แบบในทุกประการที่คนฟังอย่างเราๆแสวงหาทั้งความไพเราะ เนื้อหาที่ทรงพลัง ท่อนคอรัสติดหูและเมโลดี้แสนงามระยับจับใจ อาจจะมีติดตรงที่เสียงอาร์แอนด์บีโซลฟูลหวานใสของนีโย่ไปกันกับเสียงเข้มๆและสรรพสำเนียงการร้องเท่ห์ๆของป๋าทิมไม่ได้เท่าไร แพ้ชั่วโมงบินอ่ะนะเลยออกมาเทียบกันไม่ติดเลยฟังไปฟังมาป๋าร้องเพลงนี้คนเดียวน่าจะดีกว่า ปิดอัลบั้มด้วย Die By My Own Hand (5/5) แทร็คส่งท้ายที่ไพเราะกรีดใจสุดๆ ฟังแล้วก็เสียดายที่หลายเพลงที่เขียนมาน่าจะได้รับการตัดเป็นซิงเกิ้ลโปรโมตทุกเพลง
จริงๆแล้ว Emotional Traffic นี่มีดีพอที่จะเป็นอัลบั้มที่สร้างปรากฏการณ์ให้แวดวงคันทรียได้เลยนะคะถ้าได้รับการโปรโมตเจ๋งๆ น่าเสียดายที่จังหวะดันไม่ดีศิลปินกับต้นสังกัดแตกคอกันซะก่อนแต่เอาเถอะค่ะส่วนตัวก็กล้ายืนยันอ่ะนะว่านี่คือหนึ่งในอัลบั้มคันทรี่ย์ที่สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เคยฟังมา ชอบพอๆกับอัลบั้ม Made In America ของToby Keith เมื่อปีที่แล้วเลยล่ะ
