˹���á Forward Magazine

ตอบ

อีโตจัน (8)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ อีโตจัน (8) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

http://www.facebook.com/hysteriaculture

บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน “นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์” (https://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture )เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ

ความเดิมจากตอนที่แล้ว – – โศกนาฏกรรมที่สนามบินโตเกียวจากการมาเยือนของราชินีพัดเหล็กคาโอริและลูกสมุน เอียนจือ,อีโตจันและเคียวโกะถูกลูกน้องของแคทลายีรุมทำร้าย มาดามDitaสังหารโมลท์เซ่น อเล็กซานเดอร์อย่างโหดเหี้ยม Diamondกำลังจะบุกเข้ามาทำร้ายอีโตจันและจันทรา

ไฟในบ้านของจันทราดับลงโดยที่เธอและอีโตจันไม่ได้สัมผัสได้ถึงอันตรายจากด้านนอกที่กำลังย่างกรายเข้ามาจากDiamondและลูกสมุน “จำไว้นะว่าอีเด็กคนนี้ฝีมือไม่ธรรมดาแต่บอสท่านต้องการตัวมันมาก เข้าให้ถึงตัวแม่มันแล้วจับมาให้ได้อะไรๆก็จะง่ายขึ้น”Diamondกำชับกับลูกสมุนมือดีทั้ง20โดยที่ไม่ได้รับรู้เลยว่านี่เป็นความคิดที่โง่เง่าแบบมหันต์ กลุ่มชายสิบคนด้านล่างกับDiamondได้ลักล่องย่องเข้ามางัดประตูบ้านของจันทราในขณะที่อีกครึ่งได้ปีขึ้นด้านบนหวังจะขนาบการโจมตีทั้งสองด้าน เมื่อประตูเปิดออกอย่างแผ่วเบาทั้งจันทราและอีโตจันรู้ตัวทันที ในขณะที่Diamondและลูกสมุนทั้งสิบกำลังย่องอยู่ด้านล่างและพวกด้านบนกำลังคืบคลานอยู่บนหลังคาจันทราได้ม้วนตัวไปหยิบดาบท่ามกลางความมืดอย่างรวดเร็วพลางส่ง Whatsapp หาอีโตจันทั้งที – – ซึ่งสองแม่ลูกตกลงกันว่าจะส่งข้อความทางWhatsappเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินเท่านั้น – – อีโตจันอ่านข้อความทาง Whatsapp แล้วพิมพ์ตอบกลับว่า “เดี๋ยวหนูจัดการพวกที่อยู่บนหลังคาบ้านเอง!!!”

จันทราคว้าดาบก่อนจะค่อยๆไต่กำแพงขึ้นไปทางช่องลับบนฝ้าของเพดานเธอคืบคลานอย่างใจเย็นบนฝ้ามืดๆก่อนจะค่อยๆหย่อนตัวลงมาทางโคมไฟตรงทางพักบันไดพลางสังเกตุกลุ่มคนทั้ง11คนด้านล่าง – -สามคนจากในนั้นกำลังค่อยๆย่องขึ้นบันไดมาใกล้ห้องนอนของอีโตจัน ในขณะที่พวกที่เหลือต่างกระจายตัวไปทุกซอกทุกมุมของด้านล่าง – – เธอมองตรงไปที่ผู้หญิงในชุดกากเพชรสีเงินระยิบระยับพร้อมกับหน้ากากสีเงิน(ที่เธอจำได้มาลืมมาตลอด28ปี)ก่อนจะกุมดาบในมือไว้แน่นด้วยความแค้น

ชายทั้งสิบคนที่หมอบรอเตรียมการอยู่บนหลังคาดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตุถึงควันสีขาวที่ลอยทะลุขึ้นมาจากทางด้านหลังของพวกมัน ควันสีขาวได้รวมตัวเป็นร่างของอีโตจันในชุดสายเดี่ยวสีดำดูทะมัดทะแมงและกางเกงขาสั้นจุ๊ดลายเสือดาวก่อนจะตะโกนใส่พวกมันอย่างท้าทาย “มานอนบนหลังคาบ้านคนอื่นเขานี่มันสบายมากเหรอคะหนุ่มๆ?” ก่อนที่พวกมันจะลุกขึ้นหันมามองอย่างตกใจอีโตจันยืนอยูระหว่างกลางโดยมีลูกสมุนของDiamondทั้งสิบขนาบข้างพวกมันทุกคนชี้ปืนไปทางอีโตจันอย่างรวดเร็วในขณะที่อีโตจันแสยะยิ้มพลางแยกร่างออกมาเป็นสิบคนเช่นกันหันไปเผชิญหน้ากับพวกมันพร้อมกับถือชักดาบขึ้นมาวิ่งเข้าใส่พวกมันก่อนที่เสียงปืนห้ากระบอกจะดังขึ้น Diamondที่อยู่ชั้นล่างเงยหน้าขึ้นไปมองบนหลังคาอย่างหวาดๆเช่นเดียวกับจันทราที่รู้สึกเป็นห่วงลูกสาวขึ้นมาอย่างจับใจก่อนที่เสียงจากร่างทั้งห้าของชายบนหลังคาจะร่วงกราวลงมานิ่งสนิทกับพื้นจากการถูกยิงโดยพวกเดียวกันเอง จันทราอาศัยโอกาสนี้โหมโคมไฟแล้วถีบใส่Diamondเต็มแรงจนเธอกระเด็นหงายหลังไปชนกับกระจกตู้ลายครามจนแตกกระจาย จันทราถือดาบพุ่งเข้าใส่ผู้ชาย3คนด้านล่างที่ไม่ทันตั้งตัวและฟันมันทั้ง3จนคอขาดกระจายก่อนจะหันไปเขวี้ยงดาวกระจายใส่ปืนทั้ง4กระบอกที่เล็งมาทางเธอในขณะที่Diamondหวีดเสียงร้องแล้วก้มตัวหลบให้พ้นจากการโจมตีของจันทรา บนหลังคาชายทั้ง5ต่างวิ่งมามองร่างของเพื่อนร่วมขบวนการที่ถูกพวกตนยิงปลิดชีพอย่างตกใจในขณะที่ร่างจริงของอีโตจันโผล่ขึ้นด้านหลังของพวกมันก่อนจะจะควงลูกตุ้มเหล็กในมือฟาดใส่พวกมันจนร่วงกราวลงมาตามกันก่อนที่เสียงปืนด้านล่างจะดังขึ้น “แม่!!!”

จันทราพลิกตัวหลบกระสุนปืนจากชายทั้ง3ที่ยืนอยู่ด้านบนเข้าไปในห้องครัวอย่างรวดเร็วก่อนจะใช้พลังจิตส่งมีดทำครัวลอยขึ้นไปปักตามตัวของพวกมันจนร้องลั่น Diamondผลักลูกสมุนเคราะห์ร้ายให้เข้ามารับการโจมตีของอีโต้หั่นเนื่อนี่ลอยควงใส่เธออย่างน่าสยดสยองก่อนที่จันทราจะกระโจนขึ้นไปบนบันไดใช้ดาบปลิดชีพชายทั้งสามจนเลือดอาบเช่นเดียวกับอีโตจันที่พุ่งเข้ามาจากหน้าประตูพร้อมกับปะทะหมัดมวยกับลูกสมุนของDiamondที่เหลือทั้งสาม Diamondฉวยดาบสปาต้าร์คู่วิ่งเข้าใส่จันทราแต่กลับถูกจันทราถีบสวนจนกลิ้งลงมานอนไม่เป็นท่าที่พื้น Diamondคว้าปืนพกกระหน่ำยิ่งใส่จันทราจนหมดแม็คโดยที่จันทราสามารถตีลังกาหลบได้อย่างสง่างามก่อนจะอาศัยจังหวะนี้ในการวิ่งหลบออกมาด้านนอกโดยมีจันทราเหินตามมาติดๆ จันทราเหินฟ้ามายืนขวางตรงหน้าDiamondพร้อมกับตวัดดาบใส่เธอจนDiamondถึงกับล้มลงพลางกรีดร้องด้วยความตกใจกลัวก่อนจะพบว่าใบหน้าข้างขวาของเธอถูกจันทราฟันยับเป็นแผลเหวอะ จันทราเงื้อดาบเตรียมจะปลิดชีพแต่คนขับรถได้ขับรถพุ่งเข้าชนจันทราหากแต่เธอสามารถกระโดดตีลังกาหลบการโจมตีได้อย่างสบายๆ คนขับรถได้ฉวยปืนกลลงมากระหน่ำยิงใส่จันทราที่เหาะเหินเดินอากาศหลบหลีกอย่างคล่องแคล่วในขณะที่Diamondคลานขึ้นรถแล้วบึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว จันทราได้ฉวยโอกาสที่คนขับรถหันไปมองDiamondด้วยการเขวี้ยงดาบของเธอลอยไปปักกลางอกของมันจนลงไปชักดิ้นชักงอขาดใจตายทันที “แม่ขา!!! เราจะตามรถอีนั่นไปดีมั้ย??” อีโตจันวิ่งออกมาหลังจากที่จัดการคว่ำคนร้ายในบ้านได้หมดแล้ว “ไม่ต้อง!!! ลูกรีบไปที่บ้านอาจารย์มิซาเอะ ส่วนแม่จะเก็บหลักฐานทั้งหมดเอง” จันทรารีบบอกลูกสาว “เคียวโกะ!!!” อีโตจันอุทาน

หน้าบ้านของอาจารย์มิซาเอะ – – จียอนสบถเสียงดังลั่นหลังจากสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเตือนจากLINEของอีโตจัน “มีคนบุกมาที่บ้าน หนูกำลังจะไป ดูแลเคียวโกะกับคุณครูด้วย!!!” หลังจากอ่านข้อความจบจียอนได้เดินลงมาจากรถตำรวจพลางกำชับนายตำรวจชั้นผู้น้อยสองคนที่ติดตามมาด้วยเสียงเฉียบขาด “ดูหน้าบ้านไว้ไม่ให้คลาดสายตาฉันจะลงไปตรวจรอบๆบ้าน!!!” เธอเอามื้อล้วงกระเป๋าพลางหยิบกุญแจสำรองที่มิซาเอะไว้ใจมอบให้เผื่อกรณีเกิดเหตุฉุกเฉินแล้วไขที่ประตูรั้วบ้านพลางเดินเข้าไปตรวจบริเวณสวนหลังบ้านก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ “ดอนนี่!!!” เธอหันไปดุสุนัขร็อดไวล์เลอร์ที่มิซาเอะเลี้ยงไว้เมื่อมันกระโจนเข้ามาหมายจะงับเธอให้จมเขี้ยว “โอ๋ๆนี่ฉันเองจียอนที่เล่นกับเธอตอนเย็นไง อย่ากัดฉันนะ” เธอเอ่ยกับเจ้าหมาดำ เป็นครั้งแรกที่น้ำเสียงตำรวจสาวเจือความหวาดกลัวอย่างแท้จริง ดอนนี่แยกเขี้ยวขึ่ฟ่อก่อนจะเอาหัวไปซบที่น่องของจียอนเพราะจำกลิ่นโคโลญจ์นที่เธอใช้ได้ “ฉลาดอย่างที่ครูมิซาเอะบอกจริงๆด้วยสิ!” เธอพูดพลางลูบหัวดอนนี่ด้วยความเอ็นดู ก่อนจะมีความรู้สึกแปลกๆว่ามีใครกำลังแอบมองอยู่จากในบ้าน จียอนยืนมองผ่านกระจกห้องรับแขกเข้าไปแล้วเห็นเงาดำๆตะคุ่มๆจากคน4-5คนที่กำลังเดินวนไปมาในขณะที่หนึ่งในนั้นกำลังเล็งปืนมาทางเธอ “เปรี้ยง!!!” เสียงลั่นไกปืนดังสนั่นพร้อมกับเสียงกระจกห้องรับแขกที่ถูกแรงอัดระเบิดจนแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆหากแต่ด้วยความไวของจียอนเธอจึงสามารถโอบตัวพาดอนนี่กระโจนหลบไปข้างๆได้ เจ้าหมาดำแผดเสียงร้องลั่นพลางเห่าด้วยความตกใจกลัวในขณะที่ร่างสองร่างของชายชุดดำกระโจนออกมาจากห้องรับแขกพลางเล็งปืนมาทางจียอนแต่กลับถูกตำรวจกระโดดถีบคู่จนหงายหลัง จียอนตีลังกาพลิกตัวกลับมาได้อย่างสง่างามก่อนที่จะพุ่งเข้าไปเตะเข้าที่ก้านคอของชายคนหนึ่งด้วยชั้นเชิงเทควันโดอย่างแรงอัดหัวมันกระแทกเข้ากับกำแพงหลังบ้านจนสลบแน่นิ่งไปในขณะที่เสียงต่อสู้ของนายตำรวจด้านนอกกับชายประมาณ5คนได้ดังขึ้น ชายชุดดำอีกคนหนึ่งได้ฉวยโอกาสที่จียอนกำลังหลบกระสุนปืนของเพื่อนอีกคนที่ตามมากระโจนเข้าไปหยิบปืนของตัวเองหากแต่ดอนนี่ที่ถูกฝึกมาอย่างดีได้กระโจนเข้าไปขย้ำมันเสียจมเขี้ยว “ปัง!!!” จียอนยิงปืนเจาะเข้าไปในหัวกะโหลกของชายชุดดำที่เปลี่ยนทิศทางปืนหันไปเล็งทางดอนนี่อย่างแม่นยำ “ทำดีมากดอนนี่!!! เราไปช่วยสองคนนั้นกันเถอะ!!!”

“กรี๊ดดด!!!!” เสียงกรีดร้องของเคียวโกะดังมาจากชั้นบน ในขณะที่จียอนกำลังวิ่งขึ้นไปโดยมีดอนนี่วิ่งตามมาติดๆ ชายคนหนึ่งกำลังจับเคียวโกะล็อคแล้วจ่อปืนเข้าที่ศรีษะของเธอ “อีคนสวยมึงหยุดอยู่นั่นแหละ ไม่งั้นกูจะยิงอีเด็กนี่ทิ้งแน่ๆ!!!” จียอนยังไม่ยอมลดปืนลง “ทิ้งปืน!!!! อีสัตว์ กูบอกให้มึงทิ้งปืน!!!!” ชายอีกคนหนึ่งที่เล็งปืนมาทางเธอแผดเสียงดังลั่นจนจียอนต้องยอมลดปืนแล้วค่อยๆวางลงที่ขา “เอาไงดีวะ จับมันไปด้วยเลยดีมั้ย?!!!” ชายชุดดำหันไปหารือกับเพื่อนที่กำลังเอาปืนจ่อเคียวโกะ “อย่าเลยอีนี่มันเป็นตำรวจถ้ามันหายตัวไป เดียวพวกตำรวจอาจจะแห่ตามมาที่องค์กรเจ๊เราได้ แต่มันก็เห็นหน้าพวกเราแล้วนี่! คิดอีกทีเอามันไปด้วยแหละสวยๆแบบนี้เจ๊คงได้คอมมิชชั่นจากมาดามเยอะ!!!” ชายชุดดำที่กำลังเอาปืนจ่อเคียวโกะได้เล็งปืนไปทางจียอนในขณะที่เพื่อนของมันได้หยิบกุญแจมือแล้วตรงมาที่เธอหากแต่ดอนนี่ที่กำลังยืนขู่ฟ่ออยู่นั้นได้กระโจนงับเข้าที่แขนข้างที่ถือกุญแจมือของมันก่อนจะขึ้นไปคร่อมล่างแล้วกระหน่ำฝังเขี้ยวขยำไปบนใบหน้าอย่างบ้าคลั่ง ในเดียวกันมิซาเอะที่แอบอยู่ในห้องทำงานชั้นบนได้พุ่งออกพร้อมกับเงื้อไม้เบสบอลฟาดไปที่แขนข้างที่ถือปืนของชายคนที่ล็อคเคียวโกะอย่างเต็มแรง เคียวโกะที่หลุดจากพันธนาการได้หันมากระทืบเท้าชายชั่วและชกหน้าพลางทุบตีไปตามตัวในขณะที่จียอนได้พุ่งเข้ามากระโจนถีบเข้ากลางใบหน้าของมันจนแน่นิ่งไป มิซาเอะได้หันมาหวดไม้เบสบอลฟาดเข้าไปที่กลางใบหน้าของชายที่ลุกขึ้นแล้วพยายามจะวิ่งหนีหลบหลีกการโจมตีของดอนนี่จนมันกลิ้งตกบันไดลงมากองที่พื้นด้านล่าง จียอนได้ดึงตัวมิซาเอะที่กำลังจะเลี้ยวลงบันได้ไปดูสถานการณ์ได้ทันก่อนที่เธอเกือบจะถูกกระสุนปืนจากด้านล่างที่สวนขึ้นมา “จำไว้นะ ในเหตุการณ์แบบนี้ก่อนจะเลี้ยวดูให้ดีก่อน!!!” จียอนกระซิบมิซาเอะ “ทีนี้ครูกับเคียวโกะไปหลบในห้องพาดอนนี่ไปด้วยมันช่วยได้มากทีเดียว เดี๋ยวฉันจะสู้กับพวกมันเอง” จียอนบอกในขณะที่มิซาเอะไม่รีรอรีบคว้าตัวเคียวโกะและดอนนี่เข้าไปในห้องทำงานพร้อมลงกลอนทันที

ข้างนอกบ้านชาย5คนกำลังยืนล้อมนายตำรวจสองคนที่นอนร้องโอดโอยจากการถูกรุมโจมตี “ฆ่าแม่งเลยมั้ย?” คนหนึ่งในกลุ่มถามพลางเล็งปืนไปที่นายตำรวจคนแรกแต่กลับล้มลงเพราะถูกห่าฝนดาวกระจายลอยมาปักตามตัวจนเลือดอาบ อีโตจันที่เพิ่งมาถึงกระโดดจากหลังคาลงมายืนกลางวงของชายทั้ง4ก่อนจะเกิดควันระเบิดขึ้นกลางวง “เฮ้ย!!!! เหี้ยอะไรกันวะเนี่ย!!!!” พวกมันทั้ง4ร้องเสียงหลงในขณะที่อีโตจันพาร่างหมดสติของนายตำรวจทั้งสองออกมาจากวงล้อมอย่างปลอดภัย “อีนี่!!!!” หนึ่งในสี่เล็งปืนตรงมาทางเธอหลังจากที่ควันจางลงก่อนที่จะร่วงสลบเหมือนกันหมดทั้งกลุ่ม “ระเบิดควันสลบของนินจา พวกมึงทุกคนไม่ว่าจะเป็นใครสมควรจะไปอยู่ในคุก!!!” อีโตจันมองร่างพวกมันด้วยความหยามเหยียด ก่อนจะรีบวิ่งตามเสียงปืนเข้าไปในบ้าน “อีตำรวจมึงยอมเถอะ!!! พวกกูจัดการไอ้พวกข้างนอกหมดแล้ว” ชายสามคนด้านล่างที่ดูเหมือนจะเป็นต่อตะโกนบอกจียอนที่ดูเหมือนจะถูกกระสุนเฉี่ยวที่ไหล่ “กูยิงตายไปคนนึงแล้วพวกมึงยังจะปากดีอีกนะ!!!” จียอนซ่อนความเจ็บปวดในน้ำเสียงได้อย่างดีพลางตะโกนตอบ อีโตจันอาศัยจังหวะนี้กระโจนเข้ามาพลางเหวี่ยงโซ่ลูกตุ้มไปมัดที่ข้อมือของมันทั้งสามพร้อมบิดอย่างแรงจนร่างของพวกมันถูกเหวี่ยงกระเด็น “อีโตจัน!!!” จียอนร้องด้วยความดีใจทำเอาเคียวโกะกับมิซาเอะที่แอบฟังอยู่หลังประตูรีบเปิดประตูพุ่งออกมา “พี่จียอนถูกยิง!!!” เคียวโกะวิ่งมาดูอาการของจียอนที่นั่งซบอยู่ตรงมุมบันไดเช่นเดียวกับมิซาเอะที่ดูเหมือนจะร้องไห้ “เพราะช่วยพวกเราแท้ๆคุณตำรวจถึง…” แต่จียอนเบรคไว้ “ฉันไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ ที่นี่มีดาบมั้ยคะขอยืมหน่อยสิ!!!” จียอนถามมิซาเอะพลางบุ้ยหน้าไปทางด้านล่างที่อีโตจันกำลังหยิบดาบมาเผชิญหน้ากับสปาร์ต้าในวงล้อมของชายทั้งสาม มิซาเอะชี้ไปที่พนักตรงห้องรับแขกที่เป็นแบ็คกราวนด์สนามรบระหว่างอีโตจันกับชายทั้งสาม

จียอนไม่รีรอรีบวิ่งลงไปด้านล่างกลิ้งตัวหลบการปะทะฟาดฟันระหว่างอีโตจันกับชายชุดดำก่อนจะคว้าดาบซามุไรคู่ที่มิซาเอะใช้ประดับฝาผนังห้องรับแขกแล้วหันเข้าสู่สมรภูมิรบทันที ดูเหมือนว่าทั้งอีโตจัน เคียวโกะ มิซาเอะและพวกชายชุดดำจะตกใจกับความบ้าดีเดือดของจียอนไม่น้อยก่อนที่หนึ่งในพวกชายโฉดจะวิ่งเข้าใส่จียอนซึ่งเธอใช้ดาบคู่สกัดการโจมตีของมันได้อย่างดี จียอนหมุนควงและกระหน่ำฟาดดาบใส่มันไม่ยั้งจนอีกฝ่ายถึงกับล่าถอยไปในขณะที่ชายทั้งสองคนก็ปะทะกับอีโตจันซึ่งก็สามารถตั้งรับการโจมตีของพวกมันได้ยากเย็นกว่าที่คิด อีโตจันพลาดท่าถูกดาบสปาร์ต้าของพวกมันคนหนึ่งฟันเฉี่ยวเอาแถวกลางหลัง ในขณะที่จียอนที่สามารถกำราบคู่ต่อสู้ได้จากการสมทบของเคียวโกะ มิซาเอะและดอนนี่ได้เข้ามารับการโจมตีของพวกมันแทนอีโตจันแต่ก็ไม่สามารถที่จะต้านทานความสามารถในเชิงดาบของมันทั้งสองคนได้ จียอนถูกมันสองคนถีบจนหงายหลังไปนอนจุกกับพื้นเช่นเดียวกับอีโตจันที่อาจารย์มิซาเอะกำลังพยุงอยู่ “ฉันจะสู้กับแกเอง!!!” เคียวโกะที่ถือดาบของอีโตจันเดินออกมาข้างหน้าพลางกรีดเสียงท้า ตัวของเธอสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวแต่ก็พร้อมที่จะปกป้องทุกคน ในขณะที่อีโตจันที่เพิ่งฟื้นตัวได้เดินโซเซมาพร้อมกับดาบคู่ของจียอนและเอาตัวมากันเคียวโกะไว้ “ไม่ได้!!! เคียวโกะพาอาจารย์หนีไป” เคียวโกะดูเหมือนจะขัดขืนแต่เป็นมิซาเอะที่วิ่งเข้ามาดันนักเรียนทั้งสองคนไปให้พ้นทางพร้อมกับชูไม้เบสบอลขึ้นข่มขวัญชายชุดดำทั้งสอง “ไม่!!!! ถึงฉันจะต่อสู้ไม่เป็นแต่ฉันจะไม่ให้พวกแกมาทำร้ายนักเรียนของฉันเด็ดขาด” สิ้นเสียงของมิซาเอะดูเหมือนว่าชายทั้งสองจะหัวเราะดีใจแก่ความเพี่ยงพล้ำของคู่ต่อสู้แต่แล้วก็มีเสียงเปิดประตูบ้านดังขึ้น ชายทั้งคู่หันไปมองต้นตอของเสียงรบกวนและแขกรับเชิญในชุดแดงเพลิงแบบจีนโบราณ “เอียนจือ ดอกทอง” วิ่งเข้ามาพร้อมชี้กระบี่ตรงไปตรงหน้าของพวกมันทั้งสองก่อนที่การรบยกที่สองจะเริ่มต้นขึ้น ชายชุดดำทั้งสองโถมตัวควงดาบสปาต้าร์ใส่สาวน้อยที่สามารถตั้งรับการโจมตีของพวกมันและขึ้นเป็นต่อได้ภายในไม่กี่กระบวนท่า เอียนจือสามารถปัดกระบี่ของพวกมันทั้งสองได้ก่อนจะพุ่งอาวุธของเธอทะลุเข้ากลางอกของชายคนหนึ่งในขณะที่อีกคนหนึ่งได้ถูกเธออัดพลังฝ่ามือโลหิตเข้าใส่ที่กลางหลังจนกระดูกทั่วทั้งตัวละเอียดเป็นผุยผง “พี่เอียนจือ!!!” เคียวโกะวิ่งเข้ามากอดหญิงสาวด้วยความดีใจ

ณ ร้านทำผม The Salon Of Love ได้ปรากฏร่างของ Diamond ในสภาพที่หน้ากากด้านขวาแตกละเอียดอาบชุ่มไปด้วยเลือด เธอถอดหน้ากากออกมองดูใบหน้าด้านขวาที่ถูกฟันจนเป็นแผลเหวอะพร้อมกับน้ำตาไหลพราก “อีจันทรา…มึง!!!!” ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้น “Diamond เป็นยังไงบ้าง?” เสียงเยือกเย็นของมาดามDitaหวดดังออกมาจากโทรศัพท์ “ขอประทานโทษเจ้าค่ะเจ้านายคือ เราเจอกับคนที่มีวิทยายุทธ์” Diamond ตอบเสียงสั่นเครือ “หล่อนจะบอกว่าทำไม่สำเร็จงั้นเหรอ? วิทยายุทธ์อะไรนักหนา?” มาดามDitaตวาด Diamondได้เล่าเรื่องราวการปะทะกับจันทราทั้งหมดให้Ditaฟัง “ฮึัฮึฮึ ชักน่าสนใจซะแล้วสิ อีแบบนี้ก็สมควรที่ระดับนางพญาอย่างฉันจะต้องลงไปลุยเอง ฉันจะลงไปจัดการเรื่องนี้ที่ญี่ปุ่นด้วยตัวเองนะDiamondคอยรับรองให้ดีด้วย” สิ้นสุดการสนทนาDiamondได้เงยหน้าเต็มๆของเธอปะทะกับแสงไฟเป็นครั้งแรก “โอซาว่า แคทลายี” ที่ ณ ขณะนี้ดูเหมือนจะได้แผลเป็นขนาดใหญ่ที่แก้มด้านซ้ายดูเหมือนจะตกอยู่ในห้วงของอารมณ์บ้าคลั่ง “อีจันทรา กูจะเอามึงให้ตายทั้งเป็นให้ได้” เธอพูดพลางคว้าเขวี้ยงหน้ากากเพชรคู่ใจของเธอใส่กระจกจนแตกละเอียด โดยหารู้ไม่ว่าจันทราที่แอบสะกดรอยตามมาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดตรงมุมมืดในห้องหากแต่เธอยั้งใจที่จะไม่สังหารโอซาว่า แคทลายีเสียตอนนี้เพราะว่า”โอกาสสำหรับการล้างแค้นที่ใหญ่กว่ากำลังจะมาถึง”

จันทราประมวลเรื่องทั้งหมดระหว่างที่กำลังเดินอยู่บนอากาศเมื่อคิดถึงความแค้นใจที่มีต่อDiamondในขณะที่เธออายุ16 แผลใจอันปวดร้าวที่ยังคงเป็นฝันร้ายที่ไม่มีวันลืมอันที่จริงเธอควรจะสะสางบัญชีแค้นให้มันจบลงโดยง่ายก็แค่เงื้อดาบและฟันลงไปมันจะไปยากอะไร?!!! แต่ยังก่อน!!! เธอทำถูกแล้วล่ะที่ควรจะรอต่อไปเพราะโอกาสที่จะล้างบางพวกกลุ่มคนที่เคยพรากชีวิตของเด็กสาวธรรมดาๆของเธอไปกำลังคืบคลานเข้ามาในไม่ช้า จันทรากระโดดมายืนตรงหลังคาตรงข้ามบ้านของมิซาเอะแล้วพบว่าทั้งหมู่บ้านนั้นสว่างไสวจากไฟของทุกหลังคาเรือน เพื่อนบ้านของมิซาเอะต่างอออยู่หน้าบ้านของเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็นระคนขวัญเสีย ศพที่ทางรถพยาบาลเรียงรายทยอยทำขึ้นไปนั้นทำเอาจันทราขวัญเสียและเป็นห่วงลูกสาวขึ้นมาจับใจ ตรงหน้าจันทราเห็นเคียวโกะกับมิซาเอะยืนร้องไห้กอดกันพลางให้ปากคำกับสารวัติ “ข้านึกว่าท่านจะมาให้เร็วกว่านี้เสียอีก” เอียนจือปรากฏตัวข้างๆจันทรา “อีโตจันล่ะ?” จันทราหันไปถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ไม่ต้องห่วงคุณจันทรา อีโตจันถูกดาบฟันหลังบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยข้าดูแผลแล้วเชื่อว่าสำหรับผู้มีกำลังภายในคงจะหายโดยเร็ว สำหรับตำรวจจียอนแค่ฟกช้ำกับถูกกระสุนเฉี่ยวเอาที่ไหล่ทั้งคู่ขึ้นรถไปโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย” เอียนจือตอบ “หมวดจียอนเป็นคนให้การว่าเธอและตำรวจสองนายเผอิญขับรถผ่านมาตรวจตราแล้วเจอขโมยขึ้นบ้านอีโตจันกับเคียวโกะมาติวภาษาอังกฤษกับอาจารย์มิซาเอะ ท่านก็ช่วยให้การให้ตรงด้วยละกัน” เอียนจือพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ไม่มีจริงๆค่ะดิฉันไม่รู้จริงๆว่าดิฉันไปทำอะไรให้พวกเขา ดิฉันก็อยู่ตัวคนเดียวกับสุนัขหลังจากที่คุณพ่อกับคุณแม่ย้ายกลับไปฮอคไกโด คนที่นี่รู้จักครอบครัวดิฉันดีค่ะพวกเราเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนมัธยมโตเกียวกันทั้งตระกูล ดิฉันมั่นใจว่าไม่มีอะไรผิดกฏหมายที่ขบวนการพวกเขาต้องการแน่ๆ” มิซาเอะตอบด้วยน้ำตา “ในนั้นมีร่องรอยของการต่อสู้โดยการใช้ดาบ” สารวัติซัก “อีโตจันท็อปวิชาเคนโด้ค่ะ ทุกๆคนที่โรงเรียนรู้เรื่องนี้ดี” เป็นฝ่ายเคียวโกะที่เปิดปากตอบ “ยังไงซะผมก็คงต้องขอตรวจสอบที่นี่โดยละเอียด…อ้าวคุณนายอาโตอิ!” สารวัติหันไปทางจันทราที่เดินมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “รู้เรื่องเร็วจังนะครับ” สารวัติดูท่าทางเก้อเขินขึ้นมาอย่างผิดปกติ “ดิฉันบอกเขาเองล่ะค่ะหลังจากที่เคียวโกะส่งเมสเซจไปบอกว่ามีเรื่อง” เอียนจือตอบฉาดฉาน “เอ่อ คุณสารวัติคะดิฉันเป็นห่วงอีโตจันกับจียอนค่ะ อย่างไรซะคุณคงใช้เวลาถึงเช้าสำหรับเก็บหลักฐาน ดิฉันจึงขอฝากบ้านและเจ้าดอนนี่ด้วยนะคะ ดอนนี่เชื่องค่ะและดิฉันไม่จำเป็นต้องล่ามมันเลย ถ้าคุณสั่งให้มันอยู่หลังบ้านมันก็จะนั่งแบบนั้นเป็นชั่วโมงๆค่ะ” มิซาเอะขัดเมื่อเห็นสีหน้าของจันทรา “ยินดีครับ!!! อย่างไรเราก็ขอรบกวนให้ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกท่านไปให้ปากคำตอนบ่ายด้วยนะครับ” สารวัติตอบเสียงจ๋อยๆ

มิซาเอะ,จันทราและเคียวโกะโดยสารรถของเอียนจือ ดอกทองไปโรงพยาบาล “ต้องขอบคุณคุณเอียนจือนะคะที่มาช่วยพวกเราได้ทันเวลา แน่นอนอีโตจันด้วยนะจ๊ะฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีลูกศิษย์เป็นนินจามันดูเป็นอภินิหารมากสำหรับยุคนี้แต่ก็ต้องเชื่อล่ะนะเมื่อเห็นกับตามาแล้ว อาวุธของอีโตจันทั้งชุดดาวกระจาย ดาบ ลูกตุ้มเหล็กอะไรพวกนั้นฉันจัดการเก็บไว้ในตู้เซฟเรึยบร้อยไว้ใจได้ว่าในบ้านฉันไม่มีใครเจอตู้เซฟได้ง่ายๆหรอก” มิซาเอะหันไปยืนยันกับจันทราเพื่อให้เธอสบายใจ “ฉันขอโทษนะที่ต้องปิดบังทุกอย่างคือพวกเราก็แค่อยากอยู่ในสังคมแบบสุขสงบและธรรมดาน่ะ ยิ่งไปกว่านั้นฉันทำให้เธอกับเคียวโกะต้องมาเจอกับอันตราย” จันทราเอ่ย “ไม่หรอกค่า!!! พวกนั้นมันตามหนูมาด้วยแหละ หนูสิผิดถ้าคืนนี้หนูไม่ได้ไปนอนบ้านอาจารย์เรื่องก็คงไม่เกิด” เคียวโกะหันไปบอกจันทราด้วยรอยยิ้ม “เคียวโกะมาบ้านครูแหละดีแล้ว ถ้าอยู่คนเดียวป่านนี้จะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้” มิซาเอะเอ่ย “เออ ว่าแต่ฉันสงสัยว่าพวกเธอไปมีพลังพวกนี้กันได้ยังไง?” มิซาเอะถามด้วยความสงสัย “เอ่อ สมัยอยู่ที่ประเทศจีนฉันฝึกมาน่ะ พลังภายในที่มีคงติดตัวอีโตจันมาด้วยโดยธรรมชาติน่ะจ๊ะฉันว่า” จันทรามอบความจริงให้ทุกคนเพียงครึ่งเดียว “มีที่ฝึกด้วยเหรอคะ หนูอยากไปฝึกจัง” เคียวโกะหันไปถามด้วยความสนใจ “มันไม่ใช่เรื่องสนุกหรอกนะจ๊ะเคียวโกะ!!! การฝึกพวกนี้ต้องใช้ความอดทนและพลังที่สูงมากๆ หลายคนตายระหว่างการฝึก” จันทราพูดด้วยน้ำเสียงขึงขัง “ว่าแต่ของพวกนี้มันถ่ายทอดกันผ่านทางพันธุกรรมด้วยเหรอ?” มิซาเอะแทรกขึ้น “ใช่ค่ะ!!! อย่างดิฉันก็มีพลังภายในมาตั้งแต่เกิดแต่คนในครอบครัวที่เก็บดิฉันมาเลี้ยงนี่ไม่มีเลย” เอียนจือพูดพร้อมกลั้วคอหัวเราะ “พี่เอียนจือถูกเก็บมาเลี้ยงเหรอคะ!!!” เคียวโกะแผดเสียง “เคียวโกะจ๊ะ!!!!” อาจารย์มิซาเอะเอ็ดเบาๆ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันไม่เคยปิดบัง ใช่จ๊ะเคียวโกะพี่ลอยอยู่ในตะกร้าไม้มาถึงธารน้ำหลังบ้านน่ะ แม่พี่เป็นคนเก็บมาเลี้ยง ตะกร้าไม้อันนั้นยังอยู่ที่บ้านมาถึงทุกวันนี้เลยนะดูในมือถือพี่สิ” เอียนจือบอกในขณะที่จันทรารู้สึกใจสั่น “อู้หู!!! แต่ทำไมมันหักเป็นเสี่ยงๆแบบนี้ล่ะคะ?” เคียวโกะกรี๊ดกร๊าดพลางยื่นไอโฟนของเอียนจือให้มิซาเอะดู จันทราค่อยๆเลื่อนหน้าไปดูช้าๆและเบิกตาโพลงเมื่อเห็นภาพของเปลไม้ในธารน้ำแข็งเมื่อ16ปีที่แล้วที่เธอจำได้ดีไม่มีวันลืม ภาพที่อีโตจันกระเด็นลอยตกลงในแม่น้ำเย็นบาดเนื้อ ภาพของเปลไม้ที่อุ้มร่างของทารกน้อยอีกคนลอยไปไกลลับตา แผลเป็นบนใบหน้าและไหล่ข้างซ้ายดูเหมือนจะร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เด็กทารกคนนั้นคือเอียนจือคนนี้เองหรือนี่?

ณ โรงพยาบาล – – อีโตจันที่กำลังนอนซมด้วยพิษบาดแผลและมึนเมาจากยาสลบได้ฝันเห็นร่างของเธอลอยล่องไปใต้ธารน้ำแข็งที่เย็นเฉียบ เธอหายใจไม่ออก เธอรู้สึกชาไปทั้งเนื้อทั้งตัวด้วยความหนาวเหน็บที่บาดลึกกรีดเข้าไปในผิวหนัง เธออยากจะกรีดร้องแต่ไม่สามารถปล่อยเสียงออกมาได้ภายใต้กระแสน้ำที่ลึกและเชี่ยวกราก ร่างของเธอเหมือนกับจะถูกพัดพาไปแบบไม่มีที่สิ้นสุด แสงสว่างสีฟ้าได้ฉายวาบขึ้นบาดหน้าเธอกำลังวิ่งอยู่ในห้องสีฟ้าสดแห่งหนึ่งก่อนที่เธอจะกะพริบตาแล้วตกลงมาอยู่ในท้องพระโรงแห่งหนึ่ง เธอเดินไปตามหนทางที่มืดมิดและเงียบสงัดก่อนจะผงะเมื่อเห็นหัวของชายนับร้อยชีวิตถูกเสียบประจานเหนือธงชาติญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่กำลังถูกเผาไหม้ ก่อนจะตัดเป็นภาพที่เธอเดินบนธารน้ำแข็งแล้วเห็นจันทรากำลังสู้กับผู้หญิงคนหนึ่งก่อนที่แม่ของเธอจะเป็นฝ่ายมีชัยและอุ้มเด็กทารกเดินจากไป เธอพยายามจะตะโกนเรียกพยายามจะวิ่งตามแต่ที่ขาของเธอเหมือนกับถูกหมึกสีฟ้าสดตรึงให้อยู่กับที่พลางดูดเธอจมลงไปอย่างรวดเร็ว ภายใต้ธารน้ำแข็งที่เย็นยะเยือกเธออยากจะกรีดร้องออกมาเหลือเกิน เธอลืมตาขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางแสงสว่างสีฟ้าสดเธอได้ยินเสียงหัวเราะที่รู้สึกคุ้นหูของหญิงสาวคนหนึ่ง อีโตจันหันไปช้าๆพร้อมกับเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งในกระจกบานเก่าที่แตกร้าวและแดงฉานไปด้วยสัญลักษณ์ที่ถูกวาดด้วยเลือดที่เธอไม่รู้จัก เธอเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วพบว่าผู้หญิงคนนั้นคือผู้หญิงคนที่ถือพัดสีเงินที่เธอเจอเมื่อวานเธอมองเข้าไปในใบหน้างดงามที่เปื้อนด้วยความอำมหิตและรอยยิ้มจากนัยน์ตาแดงก่ำประดุจเลือดตาของเธอเหมือนกับตาของงูจงอางเธอกระซิบด้วยเสียงแผ่วเบาจนอีโตจันต้องเงี่ยหูฟังก่อนที่เธอจะต้องแผดเสียงกรี๊ดออกมาเพราะถูกลากให้เข้าไปอยู่ในกระจก อีโตจันถูกตรึงอยู่ในกระจกสี่เหลี่ยมแคบๆที่เธอมารู้ตัวอีกทีว่ามันคือตู้โชว์เธอเห็นภาพตรงด้านหน้าเป็นภาพของผู้หญิงจีนเล็บยาวคนหนึ่งกำลังมองภาพตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ผู้หญิงที่ถือพัดเหล็กคนนั้นได้ทำลายประตูห้องบรรทมเข้ามาแล้วบั่นคอทหารรักษาพระองค์คนสุดท้ายก่อนที่จะลงมือสังหารหญิงชราคนนั้นอย่างเหี้ยมโหด “แล้วสักวันราชวงศ์ถังจะกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง” เธอยิ้มมุมปากให้แก่ร่างที่อาบเลือดก่อนจะหันไปมองอีโตจันแล้วเดินย่างสามขุมเข้ามาก่อนที่ใบหน้าที่อิ่มเอมไปด้วยความสุขของเธอจะเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยเพลิงแค้นเมื่อภาพที่อยู่ตรงหน้าของเธอคือภาพที่ทหารญี่ปุ่นกำลังย่ำยีร่างเปลือยของหญิงชาวจีนนับสิบก่อนที่จะยิงทิ้งอย่างโหดเหี้ยม อีโตจันเห็นภาพที่เธอเดินใส่ชุดนางโลมจีนสีชมพูสดเข้าไปในค่ายทหารญี่ปุ่นก่อนที่ค่ายนั้นจะลุกเป็นไฟและเต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณอาบเลือดของทหารญี่ปุ่นที่ร่วงกราวเกลื่อนกลาด

อีโตจันเบือนหน้าหลบการสังหารหมู่อันน่าสยดสยองนั้น ก่อนที่จะหันมาอีกทีแล้วพบภาพของหญิงงามในพระตำหนักจักรพรรดิญี่ปุ่น “ท่านต้องสั่งทหารโจมตีสหรัฐอเมริกา” แววตาสีแดงก่ำของเธอกำลังมองจักรพรรดิที่ดูเหมือนกำลังจะเคลิ้มเพราะตกอยู่ในภวังค์ ก่อนที่จะเป็นภาพของฮิโรชิม่าที่ถูกระเบิดนิวเคลียร์ถล่มและภาพของผู้หญิงคนนั้นเดินหัวเราะท่ามกลางร่างที่ถูกเผาไหม้หงิกหงอ – – อีโตจันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเห็นจียอนกำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาและมิซาเอะกับจันทรากำลังคุยกันอยู่ตรงข้างเตียงโดยอีกข้างหนึ่งเคียวโกะกำลังนอนหลับพิงเธอเตียงของเธออยู่ “ฟื้นแล้วเหรอลูก?” จันทราถามด้วยความเป็นห่วง อีโตจันไม่ตอบพลางโผตัวเข้าไปกอดจันทราน้ำตาไหลพราก “เป็นไงบ้างจ๊ะอีโตจัน?” อาจารย์มิซาเอะถาม “ขอบคุณมากๆนะที่ตามมาช่วยครูกับเคียวโกะถ้าไม่ได้เธอพวกเราคงถูกฆ่าไปแล้ว เคียวโกะกับหมวดจียอนเฝ้าเราทั้งคืนเลยล่ะจนผล็อยหลับไปทั้งคู่เลยจ๊ะ เดี๋ยวเอียนจือก็จะมาเยี่ยมนะจ๊ะ” มิซาเอะบอกลูกศิษย์พร้อมรอยยิ้มก่อนที่ประตูห้องจะเปิดขึ้น เป็นโอซาว่า ซาโตชิกับแคทลายีที่มีผ้าพันแผลขนาดใหญ่ปิดที่ใบหน้าด้านขวาถือกระเช้าผลไม้ นมสดและขนมอย่างดีมาเยี่ยม “สวัสดีค่ะคุณนายโอซาว่า เอ่อ ไม่อยากเชื่อว่าคุณจะมาเยี่ยม” มิซาเอะรีบลุกขึ้นกระวีกระวาดต้อนรับ “พอดิฉันได้ข่าวก็รีบมาทีเดียวค่ะ ครั้งที่แล้วพวกคุณก็อุตส่าห์ไปเยี่ยมลูกซาโตชิครั้งนี้ฉันก็เลยคิดว่า ‘จำเป็น’ (เธอเน้นเสียง) จะต้องมา” แคทลายีดูร่าเริงเป็นมิตรจนผิดสังเกตุทำให้อีโตจันและเคียวโกะที่เพิ่งตื่นขึ้นมารู้สึกประหลาดใจ ในขณะที่จันทราได้นิ่งเงียบและมีสีหน้าอันยากจะคาดเดาแต่เธอนั้นจ้องแคทลายีไม่วางตา

“ดิฉันดีใจกับคุณนายอาโตอินะคะที่ลูกสาวปลอดภัยแล้วก็ต้องขอโทษจริงๆค่ะสำหรับครั้งที่แล้วที่ดิฉันออกจะอารมณ์ร้อนและเสียมารยาท ไม่งามเลยจริงๆ” แคทลายียิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเธอดูเหมือนจะดีใจที่จันทรายิ้มตอบ “รู้สึกเป็นเกียรติมากทีเดียวค่ะที่คุณนายอุตส่าห์ ‘สละเวลา’ มาเยี่ยมลูกสาวของอิฉัน ทั้งๆที่จริงๆน่าจะรักษาแผลที่หน้าให้หายก่อนนะคะ ดูเหมือนว่าแผลกำลังสด ไม่น่าลำบากเลยจริงๆค่ะ โดนอะไรมาเหรอคะ?” จันทราถามโดยใช้น้ำเสียงเหมือนเป็นเรื่องปกติ “โฮะๆๆๆอุบัติเหตุตอนขึ้นแท็กซี่น่ะค่ะเผอิญพลิกคว่ำแล้วกระจกก็แตกมาเฉี่ยวหน้าดิฉันพอดี แต่ไม่เป็นไรมากแล้วค่ะ” แคทลายีพูดเจือเสียงหัวเราะชนิดเสแสร้งสุดๆ “กระจกคงคมน่าดูนะคะ ดิฉันนึกว่าเป็นดาบซะอีกเพราะดูจากทิศทางของแผลแล้วดูเหมือนจะโดนของมีคมขนาดใหญ่ฟันน่ะค่ะ ^ ^” แคทลายีหน้าเจื่อนไปทันทีกับคำพูดของจันทรา “ดิฉันหวังว่าคุณนายก็จะหายเร็วๆนะคะ พักผ่อนเยอะๆค่ะ” จันทราพูดด้วยอาการแสร้งเป็นห่วงที่สุดจะแนบเนียน “ถ้าไม่มีอะไรดิฉันลากลับก่อนนะคะ จะไปดูร้าน” แคทลายีขอตัว “แม่ฮะผมขออยู่คุยกับเพื่อนก่อนได้มั้ยแล้วจะตามไป” ซาโตชิหันมาถามโดยที่แคทลายีพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนจะรีบกระวีกระวาดเดินออกจากประตูไป “เอ่อ เดี๋ยวฉันว่าจะลงไปเดินซื้อของซะหน่อย คุณครูคะฝากเด็กๆด้วยนะคะ” จันทราพูดอย่างสดชื่นพลางเดินออกจากห้องไปเช่นกัน

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com