http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/01/05/rain-bi-rain-effect-k-popdance-poprbelectronichip-hop-75-3-55/
Rain (Bi) : Rain Effect : K-Pop/Dance-Pop/R&B/Electronic/Hip-Hop (75% = 3.5/5)
ทิ้งช่วงหายหน้าหายตาจากการออกสตูดิโออัลบั้มแบบเต็มๆไปยาวนานกว่า6ปี - ก่อนหน้านี้ท่าจำไม่ผิดน่าจะเป็นอัลบั้ม Rainism ที่วางขายปี2008 - ล่าสุดซูเปอร์สตาร์ผู้เป็นหนึ่งในศิลปินยุคแรกๆที่กรุยทางให้ดนตรีแนวเคพ็อพเริ่มเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก (ผู้นำเกาหลีฟีเวอร์มาสู่ประเทศไทยพร้อมกับแดจังกึม) อย่างหนุ่ม เรน ก็ได้มีสตูดิโออัลบั้มชุดที่6ภายใต้ชื่อเท่ห์ๆว่า Rain Effect มาฝากเป็นของขวัญรับต้นปีให้บรรดาเหล่าสาวกหลังจากที่ก่อนหน้านี้หายหน้าหายตาตบเท้าเข้ากรมไปรับใช้ชาติมาถึง2ปี
ถามว่าส่วนตัวรู้สึกอย่างไรกับพี่เรน? ก็คงต้องตอบตามตรงว่าเฉยๆเนื่องจากดิฉันก็เพิ่งจะมาสนใจติดตามวงการเพลงเกาหลีได้เพียงสองปีกว่าๆซึ่งก็นับว่าเป็นยุคหลังอิทธิพลของพวกเรน,ดงบังชินกิ,ซูเปอร์จูเนียร์,โบอา,ลีฮโยริหรือวอนเดอร์เกิร์ลที่ต่างลอยลมบนกันไปแล้วแต่ด้วยความที่เป็นชื่อของ เรน ด้วยแหละนะคะภาษีในการตัดสินใจต่อการเลือกมาเขียนเป็นอัลบั้มแรกจึงมีค่อนข้างสูงกว่าบรรดาหลายๆอัลบั้มประจำต้นปี2014เพราะถึงแม้ว่าจะไม่ได้สนใจอะไรในตัวพี่เขาเท่าไรแต่ด้วยพลังของชื่อ เรน ก็ปฏิเสธไม่ลงว่าเห็นแล้วอดใจไม่ได้จริงๆที่จะต้องหามาฟัง
ทบทวนความจำที่ได้เคยลิ้มลองอัลบั้ม Rainism ชุดก่อนหน้านี้ของพี่ไปซึ่งภาพรวมก็โอเคนะคะเป็นงานเคพ็อพเพราะๆส่วนมากเน้นหนักบนภาคดนตรีอาร์แอนด์บีเนิบๆฟังได้เพลินหูดีอิฉันก็เลยไม่ได้มานั่งคาดหวังว่าอัลบั้มนี้จะออกมาแนวเปรี้ยวปราดอะไรมากมายเพราะว่าคุณพี่ก็เพิ่งออกจากกรมมาหมาดๆอาจจะต้องการเพลย์เซฟเรียกฐานแฟนกลับมาด้วยสูตรสำเร็จเดิมๆแต่ที่ไหนได้พี่ดันเล่นปล่อยของในอัลบั้ม Rain Effect ชุดนี้ชนิดที่คนสวยได้ฟังแล้วมีแอบตาลุกวาวเล็กน้อยแม้จะไม่มากมายแต่ก็ลากมาพบกันครึ่งทางระหว่างสูตรสำเร็จแบบงานเคพ็อพเพราะๆและอาร์แอนด์บีในแบบฉบับที่เรนชอบทำอย่างที่ได้ยินใน Marilyn Monroe (4/5) ที่หวนให้คนฟังระลึกย้อนกลับไปถึงความหวานในวันวานของ I Do เพลงขึ้นหิ้งของพี่เรนในภาคที่มีความเป็นคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บีแบบชิลล์แจ๊ซซ์ประสานอารมณ์โซลฟูลลอยๆมากกว่านั่นเป็นไรหรือจะเป็น 30 Sexy (4.5/5) ซิงเกิ้ลเปิดตัวที่ก็เหมือนจับเอา Rainism มาแปลงโฉมใหม่ให้มีจังหวะจะโคนที่ล้ำมากขึ้นด้วยบีทเต้นรำอิเล็คโทรนิคปะทะเออร์บันทั้งจากอาร์แอนด์บีและบีทฮิพฮอพตลอดจนความเป็นฟั้งค์จากน้ำเสียงฟัลเซ็ทโทที่ชัดเจนดีว่าได้รับอิทธิพลในการทำดนตรีมาจาก จัสติน ทิมเบอร์เลค ที่ก็ไปเอามาจาก พริ๊นซ์ และ ไมเคิล แจ็คสัน อีกทีแบบไม่มีปิดบัง แต่ก็เท่ห์ดีนะ .
กับอีกส่วนหนึ่งมาสายเสี่ยงตายด้วยความเป็นงานเชิงทดลองสอดประสานลูกบ้ามาเต็มเปี่ยมตั้งแต่ซิงเกิ้ลเปิดตัวอีกเพลงอย่าง LA Song (3.5/5) ที่ประดังเอาทั้งพ็อพ เต้นรำ อิเล็คโทรนิค อาร์แอนด์บี ฮิพฮอพ ร็อคและฟั้งค์มาประสานงาเข้าด้วยกันในเพลงเดียวฟังแล้วรู้สึกแปลกๆแต่ก็เก๋ดีนะ ท่อนคอรัสฟังแล้วนึกว่าชวนริคกี้ มาร์ทินมาร่วมร้องด้วย ในขณะที่ Where Are You Going,Oppa? (4/5) ที่ร่วมงานกับสาวฮยอนอาแห่ง 4Minute ก็เป็นงานเออร์บันในแบบที่ศิลปินเกาหลียุคนี้ทำออกมาให้ได้ยินกันค่อนข้างบ่อย (โดยเฉพาะค่ายCubeกับYG) พวกอาร์แอนด์บีฮิพฮอพตบเข้ากับซินธิ์แรงๆและบีทอิเล็คโทรตึ๊บๆประสานกลิ่นอายตะวันออกกลางหน่อยๆน่ะค่ะ แต่เสียงฮยอนอาในเพลงนี้ช่างยั่วยวนได้ใจดีแท้และ Dear Mama Dont Cry (4/5) เป็นงานคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บีที่ดูแล้วมีความเป็นงานเชิงทดลอง (Experimental) มากกว่าสูตรสำเร็จมีทั้งอิเล็คโทรนิค แร็พ โซลไปยันเครื่องเป่าสมูธแจ๊ซซ์จวบจนเล้าจ์นขมุกขมัว
บนชาร์ตกับตามเวทีประกาศรางวัลต่างๆนี่ไม่รู้ว่าจะยังใช่ช่วงเวลาของตี๋เรนเขาอยู่รึเปล่านะคะแต่สำหรับดิฉันวัดจากเนื้องานและกึ๋นในการนำเสนอทั้งหมดทั้งมวลแล้วคิดว่าชื่อของซูเปอร์สตาร์ท่านนี้ยังคงขลังอยู่ตลอดจนพิษสงต่างๆที่จะนำไปขับเคี่ยวกับบรรดารุ่นใหม่ๆในแวดวงเคพ็อพที่ผุดขึ้นรายวันราวกับดอกเห็ดทั้งหลายยังคงแรงดีไม่มีเจือจาง อาจจะแพ้ทางในด้านความสดแต่วิสัยทัศน์และความเก๋าในเกมส์ของป๋าเรนดิฉันได้เล็งเห็นจากอัลบั้ม Rain Effect แล้วว่ายังคงความไม่เป็นสองรองใคร - ยังไม่ยอมถอดเขี้ยวเล็บง่ายๆสินะ!
