˹���á Forward Magazine

ตอบ

สุสานนักเรียน ตอนที่3 (5)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ สุสานนักเรียน ตอนที่3 (5) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

hysteria

สุสานนักเรียน ตอนที่3 เรื่องเล่าสยองขวัญจากห้องน้ำนักเรียนชายที่ถูกปิดตาย (3)

บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน “นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์” (http://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture)เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ

“นี่ๆพวกเธอตื่นกันได้แล้วเดี๋ยวก็สายหรอก!!!” เสียงฟารีดาเคาะประตูทำเอาแอนดี้จากภวังค์ “แต่นี่มันเพิ่งจะหกโมงครึ่งเองนะคุณนาย” คริสมาสต์โอดครวญอย่างหมดหวังพลางเดินไปเปิดประตูในขณะที่ฮาเวิร์ดและบรูโน่ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัวต่อ “แล้วนี่ไม่ทราบว่าพวกเธอมีกันกี่คนยะ?!!! ขืนรอตื่นตอนเจ็ดโมงครึ่งก็ได้ไปสอบบ่ายโมงกันพอดี” ฟารีดาพูดเสียงเขียว “ว่าแต่คิรินทร์ไปไหนล่ะแอนดี้?” ฟารีดาหันมาถามหลังจากที่ดันคริสมาสต์เข้าห้องน้ำไปได้สำเร็จเสียงสบถของคริสมาสต์ดังลั่นเช่นเดียวกับฮาเวิร์ดและบรูโน่ที่ไม่มีปัญหาในการอาบน้ำด้วยกันอยู่แล้วค่อยๆช่วยกันเข็นโซฟาที่คริสมาสต์ใช้นอนออกไปที่ห้องรับแขกก่อนจะไปอาบน้ำในห้องนอนของพวกดีไซน์ “เอ่อ เขาไปไหนของเขานะ?” แอนดี้เกาหัวอย่างงุนงง “คิรินทร์เขาขอตัวกลับบ้านไปเปลี่ยนยูนิฟอร์มน่ะ พวกฉันลงไปส่งเขาเอง” ดีไซน์
ที่เอาคีย์การ์ดของแอนดี้กลับมาคืนที่หน้าโต๊ะกระจกบอก “อะไรของเขานะจะไปก็น่าจะบอกกันสักนิด” แอนดี้บ่นเสียงเศร้าๆด้วยความน้อยใจ “นี่แน่ะแอนดี้อย่าไปงอนเขาเลยน่า คิรินทร์เขาเป็นห่วงเธอมากเลยนะเขากลัวเธอจะนอนไม่เต็มอิ่มเลยไม่อยากปลุก” ดีไซน์รีบแก้ต่างให้คิรินทร์เมื่อเห็นสีหน้าของแอนดี้ “นี่เขายังซื้อขนมปังและนมให้พวกเราทุกคนรองท้องไว้ด้วยนะคะ อ่ะนี่ของแอนดี้” หลินยื่นถุงเซเว่นให้แอนดี้ที่รับมาพร้อมกับอมยิ้มเมื่อเห็นขนมปังและนมยี่ห้อโปรดของเขาก่อนที่เด็กสาวทั้งสาวจะสะดุ้งและรีบวิ่งออกไปจากห้องเมื่อเสียงตะโกนของคริสมาสต์ดังออกมาจากห้องน้ำ “พวกเธอจะคุยกันอีกนานมั้ย หนาวแล้วนะ ฉันลืมผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะถ้านับหนึ่งถึงสิบไม่ออกจากห้องไปล่ะก็ฉันจะเดินออกไปทั้งอย่างนี้จริงๆนะ!!!!”

บรรยากาศในห้องสอบวิทยาศาสตร์ในห้องแล็บวันนี้สำหรับแอนดี้ช่วงต้นๆดูเหมือนจะราบรื่นดีเขาเชื่อว่าข้อสอบปรนัยทั้ง30ข้อเขาน่าจะทำคะแนนได้เต็ม15คะแนนไม่เสียทีที่เขากับคิรินทร์และเพื่อนๆติวหนังสือกันแทบทั้งวันเมื่อวานเขารู้สึกขอบคุณคิรินทร์ ฟารีดาและหลินมากๆเพราะทั้งสามคนนี้เก็งข้อสอบได้ตรงเผง แอนดี้หันไปมองดีไซน์ที่ดูเหมือนกำลังอมยิ้มเพราะเธอสามารถกาข้อสอบได้ฉลุยในขณะที่คริสมาสต์กำลังขยุกขยิกอะไรอยู่บนโต๊ะแอนดี้เกือบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อเห็นว่าแท้จริงแล้วเขาแอบเอาไอโฟนออกมาเปิดLINEดูลับหลังมิสผกาที่แสร้งเดินไปรอบๆห้องพอเป็นพิธีก่อนจะกลับไปจดจ่อกับนิตยสารซุบซิบดาราที่เธอหอบมาชนิดที่น่าจะอ่านได้ไปยันเย็นวันนี้เลยทีเดียว แอนดี้หันกลับมาเปิดข้อสอบอัตนัยก่อนที่เขาจะลงมือทำเขาเห็นดีไซน์หลิ่วตาให้เขาก่อนจะส่งยางลบไปทางฟารีดาที่ยื่นให้บรูโน่กับฮาเวิร์ดอีกทีดูเหมือนว่าดีไซน์จะเป็นตัวตั้งตัวตีในการเปิดกรุ๊ปLINEสำหรับการโกงข้อสอบครั้งนี้โดยเฉพาะ เด็กหนุ่มเห็นฮาเวิร์ดเผ่งอะไรอย่างตั้งใจบนยางลบก่อนจะรีบกระหน่ำกา Answer Sheet ในขณะที่ผกาที่นั่งห่างออกไปไม่กี่คืบดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจสิ่งใดรอบข้างมากไปกว่าประเด็นร้อนของนางเอก จ. วิกน้อยสีกับแฟนหนุ่ม อ. สามีนักร้อง น. ที่ดูเหมือนว่าในห้องแล็บนี้มิสผกาจะเป็นคนที่เคร่งเครียดมากที่สุดกว่านักเรียนทั้งม.5/3รวมกัน แอนดี้เว้นสูตรฟิสิกส์ไว้สองสามข้อแต่เขาก็พอทำได้มากเกิน3ใน4แต่ช่วงที่ต้องวาดเลนส์พร้อมกับสูตรคำนวณมันยากมากจนเขาถอดใจจะส่งกระดาษเปล่าเลยทีเดียวเขารู้สึกมึนหัวและง่วงนอนเหลือเกินอาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อคืนเขานอนไม่พอเพราะดันตื่นมากลางดึกแถมแอร์ในห้องแล็บก็เย็นมากๆ เขาคิดถึงคิรินทร์ไม่รู้ว่าป่านนี้แฟนตัวเล็กของเขาจะเป็นยังไงถ้าเจอครั้งหน้าจะทำโทษให้หนักเลยทีเดียวที่แอบกลับบ้านไปโดยที่ไม่บอกเขาสักคำ

“มิสผกาคะวันนี้มีพัสดุมาส่งค่ะ” เลวรำพึงเคาะประตูก่อนจะเดินนำกล่องพัสดุขนาดพอดีมือมาให้ผกา “ตายแล้ว!!! มิสแมวหายแล้วหรือคะ? นั่งก่อนๆ โธ่ๆขอบคุณมากๆเลยค่ะจริงๆไม่น่าต้องลำบากเดินขึ้นมาเลยนะคะยิ่งไม่สบายอยู่” ผการีบวิ่งไปถือห่อพัสดุก่อนจะประคองเลวรำพึงที่ค่อนข้างซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัดในสายตาของฮาเวิร์ดมานั่งลงบนเก้าอี้คุมสอบ “ไม่เป็นไรหรอกคุณ เราพอเดินไหวแล้วนี่ก็ขึ้นลิฟท์มาไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมาย ครูก็คุมนักเรียนสอบกันหมดส่วนหนึ่งก็ไปสัมนาที่วิทยาเขตุเชียงใหม่ครั้นจะปล่อยให้ซิสเตอร์วิรภาทำงานคนเดียวก็สงสารท่าน” เลวรำพึงแสร้งตอบให้ดูเป็นคนดีทั้งที่จริงๆแล้วเธอแข็งแรงถึงขั้นตีลังกาล้อเกวียนไปรอบๆห้องได้เลยทีเดียว “เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่นะคะมิสแมว เดี๋ยวเที่ยงนี้มิสจะต้มข้าวต้มกุ้งร้อนๆให้ทาน” ผกาพูดด้วยความเห็นใจ “เออ คุณคะเรามีเรื่องจะถามไม่ทราบว่าซิสเตอร์ที่ชื่อ ‘ขนิษฐา’ เขาทำงานอยู่ฝ่ายไหนของโรงเรียนเราคะ?” ผกาถึงกับหน้าถอดสีกับคำถามของเลวรำพึงในขณะที่นักเรียนทั้งชั้นหันหน้ามามองครูทั้งสองด้วยความสนอกสนใจ “แล้วมิสแมวรู้จักซิสเตอร์ขนิษฐาได้ยังไงคะ?” น้ำเสียงของผกามีแววสนุกขึ้นมาทันที “อ๋อ เมื่อวานมีพัสดุส่งมาถึงท่านนะคะดิฉันก็นั่งค้นในรายชื่อแทบตายแต่ก็ไม่เจอที่หอซิสเตอร์ก็ไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน จนปัญญาจริงๆ” เลวรำพึงส่ายหน้าเหนื่อยๆ “อู๊ยยย!!! จะไปเจอได้ยังไงละคะมิสแมวขา ก็ซิสเตอร์ขนิษฐาน่ะท่านตายไปแล้วน่ะสิคะ!” ผกาแกล้งกระซิบบอกเลวรำพึงด้วยน้ำเสียงที่ดังเพียงพอจะให้นักเรียนทั้งห้องได้ยิน “อ้าวตายจริง! ไม่ทราบว่าท่านเป็นอะไรตายคะ?” เลวรำพึงทำหน้าซีดได้อย่างสมจริงมากๆแต่เป็นเพราะว่าเธอต้องกลั้นหัวเราะที่ทุกอย่างเดินไปตามแผนเธออย่างง่ายดายจนปวดท้อง “คืออย่างงี้ค่ะเมื่อปีที่แล้วซิสเตอร์ท่านผูกคอตายในห้องน้ำนักเรียนชายที่ชั้น5น่ะค่ะ ห้องน้ำนักเรียนชายที่ชั้น5เลยต้องปิดตายไปยังไงล่ะคะ” ผกาเริ่มเม้าท์อย่างออกรสโดยที่หารู้ไม่เลยว่าด้านหลังของเธอคริสมาสต์หยิบไลน์ขึ้นมาเปิดบรรจงลอกรูปเลนส์ที่ฟารีดาส่งให้อย่างแทบจะเปิดเผยในขณะที่ฮาเวิร์ดและบรูโน่แอบคุ้ยถังขยะข้างๆก่อนจะแอบลอกชีทการบ้านเรื่องทฤษฎีเลนส์ของมิสมาลินที่พวกเขาซีร็อกส์ไว้อย่างสบายอารมณ์โดยเลวรำพึงที่เห็นภาพทั้งหมดกลับเอาหูไปนาเอาตาไปไร่

“ว่าแต่ทำไมซิสเตอร์เขาถึงคิดสั้นแบบนั้นล่ะคะ?” เลวรำพึงรีบถามก่อนผกาจะหันกลับไปมองความโกลาหลของโอกาสทองโกยได้โกยเอาของเหล่าตัวแสบม.5/3ด้านหลัง “นั่นนะสิคะครูแมวที่ดิฉันสงสัยเพราะพูดกันตรงๆนะคะตั้งแต่รู้จักกับท่านมาซิสเตอร์ท่านก็เป็นคนสุขภาพจิตดีอารมณ์ดียิ้มแย้มแจ่มใสเป็นที่รักในหมู่คณะรวมถึงนักเรียนด้วยอยากจะบอกนะคะว่าท่านเป็นแม่ปกครองเพียงคนเดียวหลังจากซิสเตอร์เวโรนิก้าที่เอาเด็กอยู่โดยไม่จำเป็นต้องดุเลยซิสเตอร์ขนิษฐาแกเป็นคนเข้าใจวัยรุ่นค่ะมีจิตวิทยาสูงเด็กๆเนี่ยรักแกมากผิดกับสากุลวดีลิบลับจะว่าไปก็ไม่น่าตายเลยนะคะคนดีๆอย่างซิสเตอร์เพราะถ้าไม่ตายป่านนี้ยัยสากุลคงไม่มีโอกาสจะได้ย้ายมาเป็นแม่อธิการที่นี่หรอก แต่ก็น่าคิดนะคะว่าทำไมซิสเตอร์จู่ๆถึงไปผูกคอตายในห้องน้ำเด็กนักเรียนชายแต่นี่วงในเม้าท์กันให้แซ่ดเลยค่ะว่าผลชันสูตรน่ะมีคราบน้ำอสุจิที่ช่องคลอดของซิสเตอร์ด้วย ว๊ายยยย!!!!” ผกาที่กำลังติดเครื่องถึงกับกรีดร้องดังลั่นเมื่อมีเสียงกล่องดินสอตกพื้นแตกกระจายดังสนั่นหวั่นไหว “ระวังหน่อยสิ!!!” เธอตวาดไปที่หลังห้องก่อนที่จะหันไปเม้าท์มอยต่อ “แต่เนี่ยนะคะมิสแมวที่ต้องเอาทั้งไม้กางเขนทั้งยันต์แปะหน้าห้องน้ำแล้วลงกลอนปิดตายไม่ให้ใครเข้าเพราะว่าทั้งภารโรงทั้งนักเรียนชายเจอดีกันมานักต่อนักจนไม่มีใครกล้าใช้ห้องน้ำนั้นเลยล่ะค่ะ บ้างก็ว่าเด็กที่เข้าห้องน้ำได้ยินเสียงเคาะประตูดังมากๆพอเปิดประตูออกไปดูก็เจอซิสเตอร์ขนิษฐาแขวนคอห้อยต่องแต่งอยู่ตรงหน้าเล่นเอาสลบเหมือดไปเลยล่ะค่ะ บางคนก็เปิดประตูไม่ออกเป็นชั่วโมงเลยค่ะแล้วบอกว่าได้ยินเสียงซิสเตอร์ขนิษฐาร้องไห้กับกรีดร้องอยู่นอกห้อง บางคนเข้าไปล้างมือคนเดียวแต่ได้ยินเสียงกดชักโครกทุกห้องและกระแทกประตูปิดพร้อมกันที่น่ากลัวก็คือลุงภารโรงคนเก่าที่ลาออกไปโดนหลอก ซะจับไข้หัวโกร๋นเลยสิคะทำความสะอาดห้องน้ำอยู่แต่ได้ยินเสียงคนเดิมตามหลังพอหันไปดูก็ไม่เจอใครแต่ก้มดูที่พื้นมีรอยเท้าค่ะ อ๊ายยย ไม่อยากจะเชื่อเลยแล้วตอนแกเช็ดกระจกอยู่นะคะแกเห็นเลยว่าซิสเตอร์ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังแกพอแกหันไปเจอซิสเตอร์หน้าบวมอืดลิ้นจุกปากตาถลนผูกคอห้อยต่องแต่งอยู่กลางห้องน้ำค่ะ” ผกาใส่อารมณ์อย่างเมามันส์ชนิดไม่สนใจนักเรียนในห้อง

แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์ของผกาจะพังทลายลงเมื่อเสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงในห้องดังขึ้นก่อนที่คริสมาสต์จะรีบวิ่งไปดูอาการของกาโต้ที่ดูเหมือนจะเป็นลมชักขึ้นมากระทันหัน “กาโต้ๆ เฮ้ย เป็นอะไร?” คริสมาสต์เขย่าตัวกาโต้ที่ขณะนี้กำลังชักกระตุกอย่างหนักเด็กหนุ่มน้ำตาไหล หน้าซีดเซียวและแขนขาดูเหมือนจะเกร็งอย่างหนัก “กาโต้ๆเป็นอะไรไปลูก!!!!” ผการีบวิ่งมาดันคริสมาสต์ที่ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกออกไปข้างๆพร้อมกับขยำผ้าเช็ดหน้าเป็นก้อนอุดเข้าปากเด็กหนุ่ม “ทำไมมิสทำแบบนั้นล่ะครับ?” คริสมาสต์ถามอย่างงุนงง “กันไม่ให้เขากัดลิ้นตัวเองยังไงล่ะ ใครก็ได้โทรเรียกมิสมาลินทีโทรไปที่ห้องพยาบาลเรียกมิสเต็มทรัพย์มาด้วย” ผกาหันมาบอกกับคริสมาสต์ในขณะที่เธอกับเลวรำพึงช่วยกันบีบนวดปฐมพยาบาลให้กาโต้ คริสมาสต์รีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองแล้วโทรหาครูประจำชั้นโดยด่วนในขณะที่ฟารีดารีบหยิบโทรศัพท์โทรหาประชาสัมพันธ์ “สวัสดีค่ะซิสเตอร์อารีเหรอคะ? รบกวนติดต่อมิสเต็มทรัพย์ห้องพยาบาลด้วยค่ะคือ…” ฟารีดาพูดเสียงสั่นก่อนที่กระดิ่งจะดังขึ้น “หมดเวลาแล้วแต่พวกเธอใครที่ยังทำไม่เสร็จก็ทำต่อไปเลยฉันอนุญาติจนกว่ามิสมาลินจะมานะ” ผกาพูดอย่างร้อนใจในขณะที่ดีไซน์,ฟารีดาและหลินที่ทำข้อสอบเสร็จก่อนเวลาตั้งนานแล้วได้มาช่วยเลวรำพึงปฐมพยาบาลกาโต้ในขณะที่ผกาลุกขึ้นมาแล้วเดินเก็บข้อสอบนักเรียนที่ส่วนมากทำกันเสร็จหมดแล้ว “แอนดี้ๆตื่นได้แล้วค่ะลูก หมดเวลาแล้วค่ะ” ผกาปลุกแอนดี้ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ “เฮ้ย! ผมยังทำข้อสอบไม่เสร็จเลย” เด็กหนุ่มเลิ่กลั่กพลางพลิกข้อสอบอัตนัยของตนที่เขียนเสร็จเรียบร้อยทุกหน้าด้วยความงุนงง “ก็เสร็จหมดแล้วนี่คะลูก!” ผกานั่งมองดูแอนดี้ตรวจทานก่อนจะเก็บ Answer Sheet ทั้งสองแผ่น “มันเป็นไปได้ไงวะก็เมื่อกี้ยังไม่ได้เขียนเลนส์สักหน้า” แอนดี้พึมพัมกับตัวเองก่อนที่ฮาเวิร์ดกับบรูโน่จะวิ่งมาล็อคคอ “ยูแม่งเมพว่ะแอนดี้พวกเราเห็นยูนอนคว่ำหน้าเขียนข้อสอบด้วยแสดงว่าอ่านมาเป๊ะๆอ่ะดิ” ฮาเวิร์ดขยี้หัวแอนดี้ที่กำลังงุนงงก่อนที่เขาจะตามสถานการณ์ในห้องท่านเมื่อมิสมาลินและมิสเต็มทรัพย์เข้ามาขอแรงให้บรูโน่ช่วยแบกกาโต้ไปที่ห้องพยาบาล

ทั้งห้องดูเหมือนจะตกใจกับอาการลมชักของกาโต้ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันชนิดไม่มีปี่มีขลุ่ย “ขออย่าให้มันเป็นอะไรเลยนะนี่ก็เหลือสอบอีกแค่วิชาเดียวเอง” ฟารีดาดูเหมือนจะใจคอไม่ค่อยดี ตอนนี้แอนดี้กับเพื่อนๆทั้งกลุ่มยืนรอบรูโน่อยู่หน้าห้องพยาบาล “เอาน่าแค่เป็นลมมันไม่เป็นอะไรมากหรอก นี่ก็แค่10โมงสี่สิบกว่าๆเองกว่าจะสอบประวัติศาสตร์ก็ตั้งบ่ายโมงครึ่งนะ” ฮาเวิร์ดพูดในขณะที่มิสมาลินกับบรูโน่เดินออกมาจากห้องพยาบาลพอดี “สงสัยเพื่อนเธอจะเครียดจัดกับพักผ่อนน้อยน่ะสิเห็นแม่เขาบอกว่าอ่านหนังสือทั้งคืนไม่ได้นอนเลย ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ว่าแต่พวกเธอพอทำข้อสอบกันได้รึเปล่าล่ะ?” มาลินถามเด็กๆ “พอได้บ้างค่ะมิส” หลินเป็นฝ่ายตอบ “ครูไม่แปลกใจหรอกถ้าเธอจะบอกว่าทำได้น่ะหลิน” มาลินยิ้มให้กับหัวหน้าห้องม.5/3ที่ขยันและรับผิดชอบเป็นอย่างดี “อ้าวจิ๋ม! เจอเธอพอดีเลยกาโต้เป็นยังไงบ้าง?” ผกาเดินมาถึงหน้าห้องพยาบาลพร้อมเลวรำพึงที่ช่วยเธอหอบกระดาษข้อสอบมาโดยด้านหลังกุ๊ยฉ่าย นาเดียและชัยยศกำลังหอบนิตยสารของผกาเต็มอ้อมแขน “รู้สึกตัวแล้ว อ่านหนังสือไม่ได้นอนทั้งคืนน่ะสิ” มาลินส่ายหน้า “วันหลังเธอก็ออกข้อสอบง่ายๆหน่อยสิ เดี๋ยวฉันจะไปทำข้าวต้มกุ้งให้มิสปิยะวดีน่ะว่าจะต้มเยอะๆเผื่อเธอกับกาโต้ด้วยเลยว่าจะพาเจ้าพวกนี้ไปช่วยทำช่วยทานด้วย” เธอพยักเพยิดไปทางเด็กสาวทั้งสามด้านหลังพวกเธอ “แล้วเดี๋ยวพวกเธอช่วยยกมาให้กาโต้กับมิสเต็มทรัพย์ด้วยนะ” ผกาหันไปสั่งนาเดียที่รีบพยักหน้าหงึกหงัก “ว่าแต่พวกหนูสนใจข้าวต้มร้อนๆกันมั้ยคะลูก?” ผกาหันมาถามพวกแอนดี้ที่ยืนอยู่ “ไม่เป็นไรค่ะมิสพวกเรายังไม่หิวกันเลยว่าจะทานกันสักตอนเที่ยงนะคะ” ฟารีดาเป็นตัวแทนของกลุ่มตอบโดยที่แอนดี้แอบเห็นสีหน้าผิดหวังของคริสมาสต์และบรูโน่ ทั้งคู่แสดงท่าทางออกมาอย่างไม่ปิดบังเลยว่ากำลังหิวกันมากๆ ก่อนที่พวกผกาจะเดินไปทางห้องคหกรรมพร้อมกับมาลิน “มาเถอะน่าคริสมาสต์ไปกินข้าวกัน!” ฟารีดาดึงมือเด็กหนุ่ม “อ้าวไหนบอกว่าจะกินตอนเที่ยงไง?” คริสมาสต์ถามกลับด้วยความงุนงง “ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดีย่ะ บางทีเราก็ต้องโกหกเพื่อรักษามารยาทบ้างแกนี่อายุ17แล้วทำไมถึงไม่ทันใครเขาเลย?”


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com