˹���á Forward Magazine

ตอบ

อีโตจัน (18)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ อีโตจัน (18) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

http://www.facebook.com/hysteriaculture

บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน “นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์” (https://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture )เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ

(ความเดิมจากตอนที่แล้ว) : อีโตจันปะทะกับฝน อีโตจันกับการฝึกวิชาที่ประเทศไทย บุกโตเกียวพาราไดซ์

หน้าโรงแรมโตเกียวพาราไดซ์ อีโตจันเงื้อดาบเตรียมจะฟันหญิงในชุดดำที่ถูกเธอเล่นงานเสียจนล้มทั้งยืนขณะที่หญิงสาวคนนั้นยกมืออ้อนวอนขอชีวิตจากเธอภาพของจันทราบนการฝึกเหนือน้ำพุได้ปรากฏขึ้นเมื่ออีโตจันสามารถปัดดาบของจันทราได้ขณะที่อีโตจันกำลังเงื้อดาบคู่จันทรา จันทราได้ใช้จังหวะที่อีโตจันเผลอพลิกสถานการณ์เสียจนอีโตจันลอยตกหน้าผาน้ำตกสูงชั้นลงไปสู่ธารน้ำด้านล่าง “จำไว้ให้ดีเมื่อใดก็ตามที่มึงเงื้อดาบแล้ว มึงต้อง’ฟัน’อย่างเดียว!!!” สิ้นเสียงจันทราอีโตจันก็ฟันดาบตัดศีรษะของหญิงในชุดดำคนนั้นเสียจนขาดกระจุย นางมารที่กำลังใช้ตาทิพย์ดูการต่อสู้ระหว่างอีโตจันกับลูกสมุนของเธอด้านล่างถึงกับหัวเราะออกมา “เด็กคนนี้เป็นลูกของจันทราจริงๆ” มิซาเอะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับความกังวลของผู้เป็นอาจารย์ที่ไหลท่วมท้น

ในชั้นใต้ดินของโรงแรมโตเกียวพาราไดซ์ “เอียนจือ ดอกทอง” ที่เพิ่งฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ลอบเข้ามาทางโดยหลอมตัวไหลมาพร้อมกับสายน้ำจากท่อประปา เธอนึกทบทวนถึงการต่อสู้กับนางมารก่อนหน้านี้ที่เธอถูกพลังฝ่ามือโลหิตของผู้เป็นแม่ระเบิดเสียจนลอยลงจากหน้าผาร่วงหล่นลงสู่ทะเล หากไม่ได้หลงที่ลอบมาช่วยเหลือเธอป่านนี้เธอก็คงจะกลายเป็นศพลอยอยู่ในทะเลไปแล้วเอียนจือกำกระบี่ในมือไว้แน่นด้วยแรงแค้นเธอสาบานว่าจะแก้แค้นนางมารให้หนีตั่วแจ้ จันทรา หลี่ชิง จียอนและDitaให้ได้ – – เอียนจือย้อนนึกไปถึงวันที่อีโตจันนำศพของจันทรากลับมาจากประเทศไทยเพื่อฝังในสวนหลังบ้าน “หนูอีโตจันอ่า หักห้ามใจไว้บ้างเถอะนะอาม๊าลื๊ออีไปสบายแล้ว” หนีตั่วแจ้กอดอีโตจันจากด้านหลังเช่นเดียวกับหลี่ชิงที่ซบหน้าลงด้านหลังอีโตจันแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าโศกเสียใจ “จันทราจ๊ะไม่ต้องห่วงนะฉันจะดูแลอีโตจันให้ดีอย่างถึงที่สุด เธอหลับให้สบายนะ” มิซาเอะยืนด้านข้างอีโตจันพลางน้ำอาบหน้าในขณะที่จียอนก็ยืนหันหลังระเบิดเสียงร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ “แม่ร้องไห้!!!” ซาโตชิอุทานออกมาอย่างตกใจทั้งน้ำตาเมื่อเห็นมาดามDitaร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนรถเข็นคนไข้ทั้งๆที่ดวงตายังเหม่อลอยว่างเปล่า “ตลอดเกือบสองเดือนที่พวกเธอไปพวกเราช่วยฝึกDitaเดินอีกครั้งด้วยขาเทียมจ๊ะ พวกเราคิดว่าถ้าจันทราเห็นคงจะดีใจแต่ก็…” มิซาเอะโผเข้ากอดอีโตจันพลางปล่อยโฮ

ที่หอนางโลมจีนเอียนจือ ดอกทองในชุดราตรีสีดำกำลังร้องเพลง Cry Cry เวอร์ชั่นบัลลาดของT-araด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยทำเอาแขกในร้านต่างสลดไปตามกันเพราะเสียงร้องที่ระทมทุกข์ทรมานประหนึ่งหัวใจแทบจะแตกสลายของเธอแม้ว่าเพลงที่ร้องจะเป็นเพลงภาษาเกาหลีก็ตาม หลังจากจบเพลงเสียงปรบมือกึด้องในร้านกลายเป็นเสียงกรีดร้องเมื่อเกิดระเบิดดั่งสนั่นขึ้นกลางร้านทำเอาร่างของลูกค้าวีไอพีทั้งสามโต๊ะแหลกกระจุยเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเพราะแรงระเบิดจากขีปนาวุธกลุ่มชายชุดดำทยอยเข้ามาจากทุกทิศทางพร้อมกับเข้าสังหารแขกและพนักงานในร้าน เอียนจือ ดอกทองและหนีตั่วแจ้นำทัพจอมยุทธ์หญิงในหอนางโลมขันสู่กับบรรดาชายชุดดำที่นำทัพโดยนาร์ช่า เอียนจือพุ่งเข้าใส่นาร์ช่าที่กำลังใช้สปาต้าร์ไล่ฆ่าลูกค้าในร้านทั้งคู่เข้าปะทะกันและเป็นนาร์ช่าที่ถูกเอียนจือเหวี่ยงกระเด็นไปติดกำแพง เอียนจือส่งพลังฝ่ามือโลหิตหวังจะสังหารนาร์ช่าแต่กลับมีคลื่นที่ทรงพลังกว่าอีกลูกมากำราบพลังของเธอ “นาร์ช่าเจ้าจงนำทัพไปถล่มสถานีตำรวจ จงไปสมทบกับหลง” นางมารในชุดลูกไม้สีดำดูสง่างามเดินเข้ามา ในขณะนี้เหลือจอมยุทธ์หญิงอีกประมาณ20คน หนีตั่วแจ้และเอียนจือทุกคนวิ่งกรูเข้าใส่นางมารที่แสยะยิ้มเหมือนเห็นพญาสิงห์่ติดกับดักที่ตนวาง เธอเพียงคุกเข่าลงแล้วใบหน้าของเธอก็โชกไปด้วยเลือด ดวงตาแดงก่ำประดุจตางูจงอางตัดกับเรือนผมสีเขียวสดกำลังรัดคอหนีตั่วแจ้และจอมยุทธ์ทั้ง20คนในขณะที่เอียนจือถูกพลังของนางมารที่จงใจจะไว้ชีวิตเธอระเบิดจนลงไปนอนสิ้นสติ เสียงกรีดร้องอันเหมือนมโหรีจากนรกของคาโอริกรีดเลือดจากทวารทั้ง9ของเหยื่อที่ถูกเรือนผมสีเขียวรัดจนท้ายที่สุดร่างก็ถูกบีบอัดจนเละเหลือเพียงแต่หนีตั่วแจ้ที่ถูกทิ้งให้ลงมานอนหายใจรวยริน “ข้าเห็นว่าเจ้าเก็บทายาทของข้ามาเลี้ยงดูถึง16ปีจึงไม่อยากให้เจ้าตายในสภาพที่น่าสยดสยองเกินไปนัก” นางมารพูดก่อนจะเดินหันหลังจากไป ที่บ้านของมิซาเอะ อีโตจัน,หลี่ชิง,ซาโตชิ,มิซาเอะและDitaกำลังนั่งดูทีวีเกี่ยวกับข่าวที่สถานีตำรวจถูกระเบิดและขณะนี้ขบวนการป่วนเมืองของราชินีพัดเหล็กคาโอริกระจายตัวไปทั่ว “จียอนจะเป็นยังไงบ้างนะ” มิซาเอะพูดขณะที่เห็นภาพอันชวนอกสั่นขวัญแขวนในทีวี “เอ๊ะ!!! นั่น” หลี่ชิงชี้ภาพในทีวีที่เปลี่ยนเป็นภัตราคารหอนางโลมที่ขณะนี้เจ้าหน้าที่กำลังลำเลียงคนบาดเจ็บและคนตายขึ้นรถพยาบาล “พี่เอียนจือ หม่าม๊า” หลี่ชิงรีบวิ่งออกไปจากบ้านโดยมีอีโตจันและมิซาเอะตามไปติดๆ

“หม่าม๊า หม่าม๊า” เอียนจือนั่งเขย่าตัวหนีตั่วแจ้พลางน้ำตาไหลริน “เอียนจือลื้อหนีไปไหนก็ได้ หนีไปไกลๆอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น” นั่นเป็นคำสุดท้ายที่หนีตั่วแจ้สั่งเสียก่อนจะสิ้นลม ่อนที่อีโตจัน,มิซาเอะและหลี่ชิงจะไปถึง หลีชิงโผเข้าไปกอดร่างไร้วิญญาณของหนีตั่วแจ้ที่เธอรักเหมือนแม่ เอียนจือกำกระบี่แล้วลุกขึ้นมาก่อนจะเดินออกไปด้วยแววตาที่ฉายแรงอาฆาตแค้นแต่อีโตจันกับมิซาเอะช่วยกันดึงตัวไว้ “ปล่อยข้า!!! ปล่อยเดี๋ยวนี้!!! ข้าจะไปสู้กับมัน” อำนาจในตัวของเอียนจือระเบิดออกมาจนร่างของอีโตจันและมิซาเอะลอยกระเด็นไป “พี่เอียนจือๆ” หลี่ชิงตะโกนตามร่างของเอียนจือที่เหินฟ้าไกลออกไป – – เอียนจือคิดถึงความเจ็บปวดในวันนั้นก่อนที่พลังจะไหลเวียนอาบทั่วร่างของเธอ เธอเดินออกไปสู่สมรภูมิรบที่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต

ชายชุดดำตรึงกำลังอยู่ในตัวอาคารชั้นหนึ่งกว่าสามสิบชีวิตเพื่อรอตั้งรับอีโตจันพวกมันทุกคนเล็งปืนไปที่ร่างของอีโตจันที่ค่อยๆเดินผ่านประตูบานเลื่อนอัตโนมัติเข้ามาช้าๆ กระสุนปืนนับร้อยทะลุผ่านล่างของอีโตจันที่ค่อยๆสลายกลายเป็นควันก่อนเงาสีดำขนาดใหญ่บนเพดานจะแผ่กระจายออกมารัดตัวพวกมันประดุจใยแมงมุม ‘อีโตจัน’ โหนตัวออกมาจากเงากลางเพดานก่อนจะพลิกตัวกลับไปฟันที่ใยแมงมุมข้างหนึ่งส่งผลให้ร่างกายของพวกมันถูกฉีกขาดกระจุย – – “วิชากับดักใบมีดใยแมงมุมเปรียบตัวเราประดุจแสงอาทิตย์ที่ก่อให้เกิดเงานับแสนนับล้านตรึงร่างของคู่ต่อสู้ไว้ด้วยเงาที่เราดึงออกมาสู่อีกมิติ” จันทรานั่งอยู่ท่ามกลางฝูงงูพิษด้านล่างของหน้าผาก่อนจะแสดงวิชานี้ฉีกพวกมันออกเป็นชิ้นๆ – – ประตูลิฟท์เปิดออกพร้อมกับบาซูก้าที่ยิงออก่แต่อีโตจันสลายตัวเป็นควันก่อนจะพุ่งเข้าอาบบรรดาชายชุดดำในลิฟท์จนกลายเป็นน้ำแข็ง – – “จงใช้จิตกำหนดสมาธิที่เยือกเย็นกลายร่างเป็นสสารและเปลี่ยนร่างของคู่ต่อสู้ให้กลายเป็นสิ่งที่ใจเราพึงปรารถนา” จันทรายิงลูกไฟขนาดใหญ่ใส่อีโตจันที่กลายเป็นควันแล้วโอบล้อมกองไฟทั้งหมดก่อนจะเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งในพริบตา – – อีโตจันกระทืบน้ำแข็งเสียจนแตกกระจายก่อนจะกดลิฟท์ไปที่ชั้นบนสุดแต่เธอทำลายผนังลิฟท์ด้านบนแล้วกระโดดเกาะสลิงลอยตัวตามขึ้นไป

ระหว่างที่กำลังลอยขึ้นไปสู้ชั้นบนอีโตจันคิดถึงการตายของจันทราที่ประเทศไทยที่ยังกัดกินใจเธอจนถึงทุกวันนี้ – – “โห แม่โรงแรมในประเทศไทยนี่ก็สวยนะคะ” อีโตจันกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจหลังจากที่เสร็จจากการฝึกหฤโหดที่ภาคเหนือเร็วกว่าที่คิด “จะไปไหนมาไหนก็ระวังหน่อยนะลูก พักผ่อนให้เต็มที่ออกจากโรงแรมขึ้นBTSที่สยามก็เป็นศูนย์รวมแฟชั่นและที่พบปะของวัยรุ่นที่นี่ สู้ที่โตเกียวพาราไดซ์กับฮาราจูกุไม่ได้หรอกนะแต่ก็แก้ขัดไปก่อนละกัน” จันทราหันมาบอกลูก “ว่าแต่แม่จะไปไหนล่ะค่ะ” อีโตจันหันมาถามแม่ “แม่อยากไปไหว้พระ9วัดสักหน่อย ลูกจะไปด้วยกันมั้ย?” จันทราเอ่ยปากชวน สองแม่ลูกตระเวนไปไหว้พระที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม วัดพระเชตุพนยันนั่งเรือข้ามฝั่งไปที่วัดอรุณราชวราราม “ว้าว วิวสวยจังเลยค่ะ!!!” อีโตจันมองจากสะดือเมืองเจดีย์ภูเขาทองลงมา “ที่นี่เขาว่าเป็นทางขึ้นสวรรค์นะจ๊ะ แม่ทำตามที่สัญญากับลูกตอนเด็กๆได้แล้วนะว่าจะพามาเที่ยวสวรรค์สักครั้ง” จันทรายิ้มในขณะที่อีโตจันวิ่งเข้ามากอดแม่ด้วยความดีใจ “หนูไปถ่ายรูปก่อนนะคะ” อีโตจันวิ่งไปถ่ายรูปวิวแล้วอัพลงเฟซบุ๊คส์อวดซาโตชิ,เอียนจือ,หลี่ชิง,มิซาเอะ,จียอนและเพื่อนๆอีกหลายคนรวมทั้งเคียวโกะ จันทราที่มองลูกสาวอย่างมีความสุขมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งLINEหาราชินีพัดเหล็กคาโอริที่ตอนนี้อยู่ในประเทศไทยเช่นกัน “คืนนี้ที่ถนนข้าวสาร”

อีโตจันที่กำลังสนุกกับการอัพภาพในห้องพักไม่ได้สังเกตุเลยว่าจันทราในชุดรบของเธอลอบออกจากห้องไปมุ่งสู่การประลองกับราชินีพัดเหล็กคาโอริที่ถนนข้าวสาร “ข้าหวังว่าเจ้าจะเตรียมใจมาพร้อมนะสมุนที่ดีที่สุดของข้า” ราชินีพัดเหล็กคาโอริในชุดหนังสีดำกางเกงขาสั้นกุดที่โดดเด่นบนเรือนผมสีทองสว่างไสวและความงามที่เปล่งประกายเจิดจรัสกว่าทุกครั้ง “พูดตามตรงข้ายังไม่พร้อมแต่ก็ไม่มีเหตุผลใดอีกที่จะดึงเกมส์ต่อไป” จันทราในชุดคลุมสีม่วงสดและดาบขนาดใหญ่ในมือตอบ เธอทั้งสองคนดูโดดเด่นสะดุดตาผู้คนที่เดินผ่านไปมาบนถนนข้าวสารมากๆ ชายผิวดำคนหนึ่งเดินผิวปากมาแล้วเข้ามาโอบคอนางมาร “Who are you? What are you looking for tonight princess?” นางมารกางพัดเหล็กออกแล้วตวัดขึ้นตัดแขนของชายผิวดำผู้โชคร้ายคนนั้นก่อนจะหมุนตัวฟันพัดเหล็กเข้าที่ลำตัวของเขาจนขาดครึ่งนั่นเป็นสัญญาณของการเริ่มการประลองระหว่างจันทรากับนางมารเธอทั้งคู่พุ่งเข้าห้ำหั่นกันท่ามกลางผู้คนละแวกซอยซูซี่ที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต อีโตจันเดินเข้ามาหาแม่ในห้องก่อนจะตกใจที่เห็นว่าดาบของแม่หายไปเธอหยิบไอโฟนของจันทราขึ้นมาเปิดเช็คก่อนจะเปิดเช็คไปที่โปรแกรมLINEแล้วพบข้อความที่จันทรากับนางมารนัดประลองกันก่อนที่อีโตจันจะรีบตามออกไปทันที

จันทรากวัดแกว่งดาบยิงระเบิดเพลิงใส่นางมารที่กำลังกระโดดหลบหลีกชนิดไม่ยั้ง นางมารที่ขณะนี้ตากำลังเป็นประกายประดุจงูจงอางขณะนี้กำลังโฉบตรงไปที่จันทราอย่างรวดเร็วก่อให้เกิดเป็นภาพของพญาหงส์เปลวเพลิงพุ่งตรงใส่จันทรา จันทราสลายร่างกลายเป็นควันหลบหลีกก่อนจะกระจายร่างออกมานับร้อยล้อมนางมารไว้นางมารสลัดพัดกลับกลายเป็นดาบเข้าปะทะกับร่างจำแลงของจันทราเธอปักดาบไปที่พื้นก่อนที่พื้นดินในตรอกข้าวสารจะแยกออกเป็นหลุมลึกดูดร่างจำแลงของจันทราลงไปในขณะที่ร่างจริงของจันทรากำลังลอยตัวในท่านั่งสมาธิก่อนจะสาดดาวกระจายใส่นางมารที่สามารถหยุดมันทั้งหมดไว้กลางอากาศได้ จันทรากับนางมารเหินฟ้าทะลุเข้าซอยซูซี่พลางปะทะเชิงดาบกัน ก่อนที่จันทราจะพลาดถูกฝ่ามือของนางมารกระแทกเข้าจังๆกลางอกคาโอริตีลังกาล้อเกวียนมาเอาดาบฟันใส่จันทราประดุจสายฟ้าฟาดแต่จันทรากลับรับไว้ได้สบายพลางตอบโต้กลับ “เจ้าก็รู้ว่ายังไงข้าก็เหนือกว่าเจ้าอยู่ดี” นางมารพูดในขณะที่กำลังปะดาบกับจันทรา “ใช่!!! ยังไงคราวนี้ข้าก็แพ้แต่ข้าจะทำให้คำนายเป็นจริง สายเลือดของท่านจะต้องกำราบท่านได้ อีโตจันต้องชนะ”

คำพูดของจันทราทำเอานางมารอึ้งไปชั่วขณะจันทราอาศัยจังหวะที่นางมารเสียสมาธินั้นฟันเข้าไปที่เรียวแขนของนางมารอย่างจัง “จันทราเจ้า!!!” นางมารมองจันทราอย่างโกรธจัดในขณะที่เลือดจากแขนข้างขวากำลังไหลอาบเรียวแขนงามทั้งท่อน “เห็นมั้ยล่ะ?!!! ว่าคำทำนายจะต้องเป็นจริงเมื่อท่านเดินตามมัน มันก็จะทำให้อีโตจันฆ่าท่าน” จันทราหัวเราะ “มึง!!!” สายตาของนางมารกลับกลายเป็นตาของงูจงอางอีกครั้งความพยาบาทผสานกับความโกรธจัดของเธอเปลี่ยนใบหน้าของเธอให้กลายเป็นสีแดงที่โชกด้วยเลือดเรือนผมสีทองเปลี่ยนเป็นสีเขียวสดแล้วเสียงกรีดร้องจากยมโลกก็ดังขึ้นอีกครั้งเส้นผมของเธอตวัดเข้าโจมตีจันทราที่ตีลังกาหลบพลางเอาดาบฟันสู้ จันทรายื่นดาบขึ้นปะทะกับแสงจันทร์ก่อนที่ดาบของเธอจะส่องประกายเป็นสีเหลืองนวลเธอกระโดดเข้าปะทะกับนางมารแล้วฟันเข้าที่ตัวของนางมารเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวจนเกิดแรงระเบิดขนาดมหาศาล อีโตจันวิ่งมาทันเห็นภาพนั้นพอดีก่อนจะตะโกนสุดเสียง “แม่!!!!” เธอลุกขึ้นมาหลังจากที่ลอยกระเด็นออกจากซอยรามบุตรีกลับที่ตรอกข้าวสารเพราะแรงระเบิด ภาพที่เห็นเป็นภาพของจันทรายืนตัวแข็งทื่อก่อนที่สิ่งของแหลมคมคล้ายๆดาบทั้ง5จะทะลุจากท้องของเธอผ่านไปถึงสันหลัง นางมารที่ขณะนี้กางเล็บที่ยาวคมกริบประดุจใบมีดที่กำลังแทงทะลุตัวจันทรากระซิบข้างหูหญิงสาวที่กำลังหายใจรวยริน “ข้าเป็นคนสอนท่านั้นเจ้ากับมือมีหรือที่ข้าจะไม่รู้วิธีแก้” พูดจบเล็บของเธอก็หดกลับเข้าตามเดิมก่อนที่เธอจะสะบัดพัดเหล็กปาดหลอดลมจันทราจนลงไปนอนนิ่งไม่ไหวติง “แม่!!!! แม่!!!!!!” อีโตจันกรีดร้อง “อีโตจันแม่รักลูกนะ” จันทราที่กำลังหายใจรวยรินกำมืออีโตจันไว้แน่นเธอน้ำตาไหลพรากก่อนจะสิ้นใจ

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com