http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/08/23/18-schmelzen-the-chain-of-genocide
(18+) Schmelzen : The Chain Of Genocide ตอนที่2/ตุ๊กตานาซี
*ลิขสิทธิ์ของนิยายเรื่องนี้เป็นผลงานของนายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์เจ้าของเฟซบุ๊คส์ Http://www.facebook.com/armandvladjekylldangouleme และเจ้าของเพจ Http://www.facebook.com/hysteriaculture และเพจ EVAและเจ้าของบล็อค Http://hysteriaculture.wordpress.comแต่เพียงผู้เดียว/ ห้ามมิให้ผู้ใดดัดแปลง ลอกเลียน แอบอ้างหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นอันขาด*
(ขออุทิศความตั้งใจทั้งหมดในการเขียนนิยายเรื่องนี้ให้แด่ดวงวิญญาณของผู้บริสุทธิ์ทุกท่านที่เสียชีวิตในค่ายกักกันของนาซีและทุกครอบครัวที่ได้รับผลกระทบจากห่วงโซ่ของเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในครั้งนี้ นิยายสยองขวัญเรื่องนี้คือตัวแทนแห่งจินตนาการของบ.ก.เพจHysteriaเพื่อยืนยันว่าโศกนาฏกรรมทั้งหมดจะไม่จบแค่เพียงเถ้าธุลีที่จางหายไปในอากาศ)
เสียงเพียโนทุกตัวโน๊ตที่เทเรซ่าได้ยินจาก กิเดียน ไคล์น ยังคงสะท้อนก้องกังวานอยู่ในความรู้สึกของเด็กสาวตั้งแต่วินาทีที่เธอบอกลาเขาตรงหน้าประตูโบสถ์ของเซนต์เทเรซ่าจวบจนถึงขณะนี้ที่เธอกำลังนั่งเหม่ออยู่ในชั้นเรียน ท่วงทำนองที่สวยงามและมีชีวิตชีวาประหนึ่งว่ามันจะดำรงอยู่เป็นนิรันดร์บนโลกใบนี้ ดนตรีที่เปี่ยมไปด้วยความหวังและรอยยิ้มอันแสนสุขอย่างที่ตัวมันเองคงจะรู้ว่าไม่มีอะไรต้องกังวลเพราะไม่มีวันที่จะเลือนหายอำลาจากโลกนี้ไป มันไม่เหมือนกับบทเพลงคลาสสิคเพลงใดในโลกที่เทเรซ่าได้ยินโดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวะของมันที่เหมือนกับจะเดินเป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงเต้นของหัวใจของเธอ ซึ่งนำไปสู่ภาพรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ของกิเดียน ไคล์นชายปริศนาคนที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
สุขสันต์วันเกิดเทเรซ่า!!!! เสียงของโจเซฟินเพื่อนสนิทของเธอดังขึ้นปลุกให้เทเรซ่าตื่นขึ้นจากภวังค์อันแสนสุขอันเป็นของขวัญอันสุดพิเศษเหนือสิ่งอื่นใดสำหรับอายุ17ปีของเธอเช่นเดียวกับที่เสียงร้องเพลง Happy Birthday ดังสนั่นจากเพื่อนร่วมชั้น เทเรซ่าลืมความหัวเสียไปทันควันเมื่อเธอเห็นเค้กวานิลลาก้อนใหญ่ตรงหน้าและรอยยิ้มของโจเซฟินเพื่อนรักของเธอที่ดูเจิดจรัสงดงามกว่าทุกที โอ๊ย ตายแล้ว! เทเรซ่าเริ่มน้ำตาคลอเบ้าด้วยความซาบซึ้งก่อนจะปล่อยโฮออกมาดังลั่นชนิดควบคุมไม่ได้ วันเกิดใครเขาร้องไห้กันละยัยบ๊อง! เช็ดน้ำตาแล้วอธิษฐานสิ่งดีๆออกมากับรอยยิ้ม แจ็คเคอลีนเพื่อนสาวผิวสีของเธอวิ่งเข้ามาบีบไหล่จากด้านหลังทำเอาเทเรซ่าและเพื่อนทั้งห้องหัวเราะก๊าก เป่าเค้กเลยสิเทเรซ่า ครูขออวยพรให้หนูมีความสุขมากๆนะ เซซิลคุณครูประจำชั้นเดินเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มและของขวัญกล่องใหญ่บึ้ม
เอาล่ะเด็กๆเนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของคุณนูมานน์เด็กกิจกรรมดีเด่นและนักเรียนตัวอย่างของไฮสคูลเราครูก็ขอเป็นตัวแทนพวกเธอในการมอบของขวัญให้เพื่อนของพวกเธอคนนี้ เชิญเทเรซ่า นูมานน์หน้าห้องด้วยจ๊ะ อาจารย์เซซิลกล่าวหลังจากที่เจ้าของวันเกิดเป่าเค้กและนั่งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ดูนักเรียนทั้งห้องทำผิดกฏของโรงเรียนด้วยการนั่งละเมียดเค้กวานิลลารสเลิศในห้องเรียนอย่างเปิดเผย เทเรซ่าครูขออวยพรให้หนูมีความสุขมากๆนะลูก พวกเราทุกคนรักหนูและครูขอให้หนูประสบความสำเร็จในชีวิตและไม่ลืมที่จะรักษาความน่ารัก,ความมีน้ำใจและความเป็นเพื่อนที่ดีของทนุกคนไว้ หนูจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสุขจ๊ะ อย่าลืมสิ่งดีๆเหล่านี้นะคะ เซซิลยื่นของขวัญให้ศิษย์รักพร้อมรอยยิ้มท่ามกลางเสียงปรบมือดังสนั่นของนักเรียนทั้งห้อง เอาของไปวางที่โต๊ะแล้วกลับมาหน้าห้องก่อนนะคุณนูมานน์ช่วยครูเป็นตัวแทนห้องมอบดอกไม้ต้อนรับเพื่อนใหม่หน่อย เซซิลขยิบตาให้เทเรซ่าในขณะที่เสียงพึมพำด้วยความตื่นเต้นของนักเรียนทั้งชั้นดังขึ้น
ทันทีที่นักเรียนใหม่เดินเข้ามาในห้องเทเรซ่าก็รู้สึกอึดอัดอย่างประหลาด สวัสดีค่ะมาริส กี ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เสียงหวานๆเยียบเย็นจากเด็กหญิงร่างท้วมผมบลอนด์สุกสว่างคนนั้นฟังดูคุ้นหูเทเรซ่าอย่างประหลาดมันเป็นเสียงที่เหมือนกับว่าเธอเคยได้ยินเมื่อนานมาแล้ว ในสายตาของเทเรซ่าแม้มาริสจะเป็นเด็กสาวที่โครงร่างค่อนข้างใหญ่แต่ใบหน้าของเธอหวานสวยเหมือนตุ๊กตา รอยยิ้มของเธอมีเสน่ห์ชนิดที่สามารถทำให้อาจารย์เซซิลและเพื่อนทั้งห้องยิ้มตามได้โดยไม่ต้องสงสัยอย่างไรก็ตามเทเรซ่าสัมผัสได้ถึงความเย็นชาและอะไรแปลกๆจากตัวเพื่อนใหม่คนนี้ เอาล่ะคุณกีนี่คือคุณเทเรซ่า นูมานน์วันนี้จะเป็นตัวแทนห้องกล่าวต้อนรับนะคะ เทเรซ่ามอบดอกไม้ให้เพื่อนสิจ๊ะ!
ทันทีที่ทั้งสองสบตากันจังๆเทเรซ่ารู้สึกตัวชาขึ้นมาโดยฉับพลัน เธอหายใจไม่ออกแล้วรู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปทั่วทั้งตัวเหมือนกับมีอะไรบางอย่างวิ่งอยู่ข้างในร่างกายของเธอ ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตรงหน้าเธอมาริส กีที่ยืนอยู่ท่ามกลางความมืดในชุดเครื่องแบบคล้ายทหารหรือผู้รักษาการณ์อะไรบางอย่างเธอจ้องเขม็งตรงมาทางเทเรซ่าอย่างดุดันมือข้างหนึ่งของเธอถือกระบองเหล็กในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งของเธอกำลังจูงสุนัขเยอรมันเชฟเฟิร์ดตัวใหญ่ที่กำลังแยกเขี้ยวขู่ฟ่อหมายจะขย้ำเด็กสาว เทเรซ่าค่อยๆถอยหนีมาริสและสุนัขตัวนั้นที่กำลังเดินย่างสามขุมตรงมาทางเธอจนล้มลง เทเรซ่าๆหนูโอเคมั้ย? ใครก็ได้ตามรถพยาบาลให้ครูที เทเรซ่าลืมตาขึ้นอย่างกะปลกกะเปลี้ยพร้อมกับเห็นภาพของอาจารย์เซซิลที่กำลังเขย่าตัวเธออย่างแรง,ภาพของช่อดอกไม้ที่ตกอยู่ข้างตัวและใบหน้าที่ดูตื่นตระหนกของมาริส กีพร้อมกับดวงตาที่เย็นชาของเธอก่อนทุกๆอย่างจะค่อยๆเลือนหายไปช้าๆ
เทเรซ่าลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกดีอย่างประหลาด อาการปวดหัวจนแทบจะระเบิดและหายใจไม่ออกนั้นได้หายเป็นปลิดทิ้งแล้วหากแต่เธอรู้สึกแปลกใจที่เธอกลับตื่นมาในสถานที่ๆเหมือนจะเป็นโรงละครแทนที่จะเป็นในห้องนอนของเธอหรือบนเตียงที่โรงพยาบาลเด็กสาวหันหน้ากลับมามองที่เวทีทันทีที่ได้ยินเสียงร้องเพลงที่ไม่ใช่ภาษาเยอรมันหรืออังกฤษที่เธอคุ้นเคยแต่กลับรู้สึกผูกพันคุ้นหูอย่างประหลาดทั้งๆที่เธอไม่เคยรู้จักเจ้าของน้ำเสียงบนเวทีผู้มีใบหน้าอันแสนจะคุ้นตา โปรดปรบมือให้กับดอร่า เกอร์สัน เสียงของพิธีกรบนเวทีดังขึ้นในขณะเดียวกับที่ผู้ชมทุกคนต่างลุกขึ้นปรบมือให้เธอ เทเรซ่าเห็นดอร่ามองลงมาทางเธอแล้วยิ้มให้ คุณสวยจัง! เทเรซ่าอุทานเบาๆขณะยิ้มตอบ คืนนี้จะเป็นโชว์สุดท้ายของคุณเกอร์สันดังที่หลายๆคนทราบกันดีว่าทางการห้ามศิลปินชาวยิวขึ้นแสดงต่อหน้าที่สาธารณะ เราจะคิดถึงคุณและขอพระผู้เป็นเจ้าโปรดทรงอวยพรคุณเกอร์สันและครอบครัว
ตายจริง! เทเรซ่าหันกลับไปมองเสียงอุทานของเด็กสาวด้านหลังก่อนที่เธอจะอ้าปากค้างเมื่อเด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคล้ายเธอเป็นอย่างมากจนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นคนเดียวกันเว้นเสียแต่ว่าเครื่องแต่งกายของเธอเป็นชุดราตรีที่ดูหรูหราและคลาสสิค ดูเหมือนว่าเด็กสาวคนนั้นจะไม่ได้สังเกตเห็นเทเรซ่าเลยแม้แต่น้อยเธอยืนกอดกับครอบครัวของตัวเองสักพักก่อนที่จะวิ่งออกไปตรงประตูทางออกของโรงละคร เทเรซ่าวิ่งตามเธอไปติดๆแต่แล้วเธอกลับพบกับทางเดินที่เต็มไปด้วยกำแพงลวดหนามขนาบทั้งสองข้างซึ่งดูไม่เหมือนการตกแต่งในโรงละครที่สวยงามเมื่อแต่กี้แม้แต่น้อย สำหรับเทเรซ่าทางเดินเส้นนี้มันช่างดูหดหู่และน่ากลัว รอบข้างของเด็กสาวมีแต่ความมืดสนิท เธอหันไปมองเสียงตะโกนทางด้านข้างแล้วเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินตรงไปทางอาคารที่มีปล่องไฟขนาดใหญ่ ดอร่า เกอร์สัน เป็นหนึ่งในผู้ที่อยู่ในขบวนนั้นเธอหันมายิ้มให้เทเรซ่าพร้อมทั้งน้ำตาก่อนจะเดินจูงลูกของเธอเดินตรงสู่ประตูของอาคารนั้น อาคารที่มีปล่องไฟที่ปล่อยควันและกลิ่นเหม็นอันสุดแสนจะน่าสะอิดสะเอียนจนเธอเวียนหัว
อุ๊ย ขอโทษค่ะ! เทเรซ่ารีบหันไปขอโทษเจ้าของร่างที่เธอเพิ่งชนไปจังๆเนื่องจากมัวแต่มองกลุ่มคนเมื่อกี้จนลืมดูทาง มาริส กี! เทเรซ่าอุทานเมื่อเห็นเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของเธอกำลังยืนจ้องเธอเขม็ง เอ่อ กีคะ ที่นี่ที่ไหน? แล้วทำไมเธอถึงแต่งชุดน่ากลัวแบบนี้ล่ะ เทเรซ่าจ้องเขม็งไปที่ตรา สวัสดิกะ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของทหารนาซีในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง หากแต่ว่ามาริสไม่ตอบคำถามเธอสักคำ เอ่อ มาริส! เทเรซ่าพยายามจะหยั่งเชิงแต่เพื่อนใหม่ของเธอกลับชี้ไปที่บันไดหินด้านหลังที่ขดเป็นวงก้นหอยสูงวนเวียนขึ้นไปเรื่อยๆ
เทเรซ่ารู้สึกหัวเสียในความเย็นชาและหยิ่งยะโสของมาริส จะมาโกรธเธอที่ทำช่อดอกไม้ตกพื้นก็หาจะใช่เรื่องแต่ไม่คุยกับเธอสักคำนี่สิช่างเป็นอะไรที่เสียมารยาทแบบที่เด็กสาวไม่เคยเจอแต่อย่างน้อยเธอก็ยังดีใจที่รักษามารยาทและเก็บความไม่พอใจไว้ได้สนิทก่อนจะค่อยๆเดินจากมาริสขึ้นบันไดมาซึ่งก็มาถึงชั้นบนสุดเร็วกว่าที่คิดทีเดียว ตอนนี้เทเรซ่ายืนอยู่ในห้องขนาดใหญ่มืดๆเหม็นอับเธอหันไปมองตำรวจรอบๆตัวเธอคุยกันพลางหัวเราะคิกคัก สวัสดีค่ะ! เทเรซ่าทักทายพวกเขาด้วยความดีใจแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ใยดีเธออย่างที่คาด เออร์ม่า เกรเซอร์!!! เสียงจากด้านบนดังขึ้นก่อนที่เทเรซ่าจะแหงนหน้าขึ้นไปมองกลุ่มคนบนชั้นสองก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นมาริส กีเดินตรงมาข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มเธอมองลงมาที่เทเรซ่าก่อนที่ชายสองคนจะเอาผ้าคลุมหัวและเอาเชือกคล้องคอของเธอ Schnell!!! (เร็วๆสิ!!!) เธอคำรามก่อนที่ร่างของเธอจะถูกทิ้งลงมาห้อยต่องแต่งต่อหน้าต่อตาเทเรซ่าที่กรีดร้องลั่น
ไอ้พวกบ้านี่แกอย่ามายุ่งกับฉันนะ โอเคมั้ย? แจ็คเกอลีนที่เพิ่งขี่จักรยานกลับจากการไปดูอาการของเทเรซ่าที่โรงพยาบาลตะคอกใส่แก๊งค์ผู้ชายหัวโล้นสี่-ห้าคนที่มาดักเธอระหว่างทางกลับบ้าน ถุย อีดำ! พวกกูไม่ชอบนิโกรเว้ย!!! ชายคนหนึ่งถีบรถของแจ็คเกอลีนล้มจนเธอหน้าคะมำ ไอ้ชาติชั่ว ไอ้ลูกหมาฉันไปทำอะไรให้แกวะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะฮือๆๆๆ ช่วยด้วยๆๆๆ แจ็คเกอลีนที่หน้าฟาดพื้นจนเลือดอาบไปแถบร้องลั่นขอความช่วยเหลือในขณะที่กลุ่มผู้ชายวัยรุ่นเหล่านั้นรุมจับเธอถอดเสื้อผ้า นมเบ้อเร่อเลยวะอีดำ ฮ่า ฮ่า ฮ่า หนึ่งในนั้นหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปเปลือยของเด็กสาว วิ่งไปสิวะ วิ่งไปสิหรือต้องเจอแบบนี้ ชายสองคนจับแจ็คเกอรีนขึงไว้ในขณะที่อีกคนเอาบุหรี่จี้ไปตามเต้านมของเด็กสาวจนเธอร้องลั่น ฮิตเล่อร์จงเจริญ! ชายคนที่ถ่ายคลิปถีบแจ็คเกอรีนจนล้มก่อนที่พวกมันจะวิ่งตามร่างเปลือยล่อนจ้อนของเด็กสาวที่วิ่งหนีหัวซุกหัวซุน
แจ็คเกอลีนวิ่งหนีแก๊งค์อันธพาลเหยียดสีผิวไม่คิดชีวิตเธออับอายเกินกว่าจะวิ่งตรงไปถนนใหญ่ เด็กสาวเลี้ยวเขาตรอกตรงแยกที่เป็นทางลัดจะกลับไปโรงเรียนเธอตั้งใจจะหาที่ปลอดภัยซ่อนจนถึงเช้าก่อนที่จะชนเข้ากับร่างๆหนึ่งจนล้ม มาริสๆสวรรค์โปรด ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยนะ ฉันแจ็คเกอลีนเรียนห้องเดียวกับเธอไง! แจ็คเกอลีนวิ่งเข้าไปกอดมาริสในขณะที่เหล่าแก๊งค์อันธพาลวิ่งตามเธอมาทัน โอ้โห โชคดีแฮะ! วิ่งตามอีดำมาเจอคนสวยว่ะ หนึ่งในนั้นพูดพลางเลียปากแพร่บๆก่อนที่ทั้งหมดจะอ้าปากค้างเมื่อมาริสคว้ามีดออกมาปักเข้าที่กลางหน้าอกของแจ็คเกอลีนจนเลือดพุ่งกระฉูดก่อนที่เธอจะล้มลงดิ้นพราดๆแล้วขาดใจตายทันที ฮิตเล่อร์จงเจริญ! มาริสทำท่าทักทายแบบนาซีใส่กลุ่มชายวัยรุ่นพวกนั้น มีใครเคยบอกเธอมั้ยว่าเธอดูเหมือนคนๆนึงมาก? หนึ่งในนั้นยิ้มเย้าถามพลางพินิจพิเคราะห์ เอาจริงๆเธอเป็นคนแรกที่กล้าทัก มาริสยิ้มก่อนที่จะเดินฝ่ากลุ่มคนพวกนั้นพร้อมออกเดินจนลับตาไป ลบคลิปที่มึงถ่ายซะ! ชายคนนั้นหันไปสั่งเพื่อน
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Tue Sep 23, 2014 1:54 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
