ตัดมาที่อีเกา มีอยู่สองเจ้า คือจากรายการ SMTM ปล่อยเพลงมาแต่ละที แดกชาร์ตยาวๆ

ละอีกคนคืออีลี่ แบบอีนี่ปล่อยเพลงมา คือเลิกนับชาร์ตไปเลยเดือนนึง เผลอๆสามเดือน อีนี่ออลคิล นี่จะมาอีกละ เกิดอีนี่ออกเพลงเดือนละเพลงแบบอี nct คือบัยยวงการ

เพลงแดกหมาสมัยนี้คือน่าเบื่อฉิบหาย ทั้งแนวเพลง ทั้งคอนเซ็ปท์ รวมถึงการแข็งขัน ทุกอย่างดูนิ่ง inactive เคยไปฟังงานแดกหมากระแสรอง (กะเทยต้องระหว่างงานกระแสรองกับวงนูกูก่อนนะคะ อีพวกแดกวงหมาพอพนูกูทั้งหลายทั้งแหล่ ต่อให้ไม่ดัง แต่ก็คืองานกระแสหลัก) ก็ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่ อารมณ์พอๆกับงานกระแสรองประเทศกะหรี่โลก เผลอๆอีแดกหมาจะดูแย่กว่าด้วยซ้ำ


_________________

แล้วเอาจริง ถ้าไม่นับด้านentertainment อีแดกหมา นอกจากงานกระแสหลัก ที่คอยจ้องจะก็อปอีกันมาอีกทีนึง อุตสาหกรรมดนตรีแบบเน้นpure qualityจริงๆ อีประเทศนี้คือง่อยมากๆ

อย่างอีประเทศหนังเย็ดวิตถาร นอกจากยุ่นปี้พอพที่เป็นงานเมนสตรีม ก็ยังมีแนวเพลงเฉพาะตัวอื่นๆให้กะเทยพอจะเออ นึกถึงได้ เช่น ยุนปี้ร็อค เพลงอนิเมะ หรือพวกเพลงบรรเลง traditional japanese classical music บลาๆๆ

หรือUKก็นึกถึงงานร็อคสารพัดหลายแหล่ ทั้งหน้าใหม่ หน้าเก่า หรือบรรดางานโซลดั้งขอ อย่างบลูอายด์โซล ที่ไม่ใช่แต่depend onตลาดเพลงจากอีกันท่าเดียว

ในขณะที่เพลงกระแสรองจากประเทศแดกหมา คือหีแตดอะไร nobody knows


_________________

เพลงทรอทนี่นับมะ ว่ากระแสรอง แต่คิดว่าอยู่ดีๆ ก็คงไม่มีใครไปฟังเพลงโหยหวนเป็นภาษาต่างด้าวหรอกเอาจริง

นี่ว่าเพลงกระแสหลักนะ อารมณ์เพลงลูกทุ่งประเทศนี้ หรือคันทรี่ของอีกัน พวกนี้คือเพลงกระแสหลักของแต่ละประเทศทั้งนั้น เพียงแต่แนวเพลงพวกนี้ไม่ใช่วัฒนธรรมพอพ ในdefinitionแบบที่เวิลด์ไวด์เข้าใจกันเท่านั้นเอง


_________________