Shayne Ward - Breathless (2)
คำสารภาพก่อนฟัง ฉันไม่เคยนึกพิศวาสชายคนนี้เลยแม้แต่น้อย เห็นชาวบ้านเค้ากรี๊ดกร๊าดกันทั่วบ้านทั่วเมือง (โดยเฉพาะคู่อริอย่าง ชะนีสก๊อยซ์เกิลด์ซะส่วนใหญ่) หล่อมั้ย ก็โอหรอกแต่ก็ไม่ช่ายสเป๊คมากมาย ยิ่งตอนอิเพลง No Promises ดังที่บ้านเรามากมาย ตอนนั้นถึงขั้นเบื่อเชิงรำคาญซะด้วยซ้ำ ผู้ชายอะไร ทำเสียงออดอ้อนชะนีอย่างดิบดี แต่ตอนท้ายชีแผดเสียงซะ เล่นเอาซะชะนีหนีหายหมด กะขึ้นเป็นตัวแม่ของวงการซะงั้น แต่พอดีชีออกอัลบั้มใหม่ แล้วเตเต๋น้อยของฉันก็บอกว่า นาโอฟังสิ เพราะดีนะ เตเต๋ชอบ ทำไงได้หล่ะคร้า... ฉันก็ต้องฟังสิ โฮะๆๆๆๆๆ
เกริ่นนำสักนิด อ่ะเผื่อใครจะยังไม่ทราบประวัตินายคนนี้ Shayne Ward (เชน หวาด) เป็นผู้ชนะรายการประกวดร้องเพลงของเกาะอังกฤษที่ชื่อว่า The X Factor ในปี 2005 ที่มีหัวเรือใหญ่ชื่อโคตรดังอย่าง Simon Cowell เป็นกรรมการตัดสิน (ใครไม่รู้จักอิตานี่อีกคร้า... จะต้องโดนตบแล้วหล่ะ... ตบกะลาให้ออกจากศรีษะแล้วออกมาสู่โลกภายนอกได้แล้ว) คนล่าสุดที่เพิ่งโด่งดังสุดขีดก็คือ Leona Lewis นั่นแหล่ะ จะว่าไป ตอนที่เพิ่งชนะ แล้วออกซิงเกิ้ลใหม่ๆ อ่ะ แบบ แฟนคลับชะนีเยอะมากนะ แห่กันซื้อซิงเกิ้ล ยอดขายไปได้มากกว่า 1 ล้านแผ่น ที่อังกฤษ แค่นี้คงเพียงพอกับความสำเร็จที่ได้รับในครั้งแรก และกำลังจะเกิดขึ้นในก้าวต่อๆ ไปแล้วมั้ง
รูปแบบเพลง Pop R&B 2 อย่างเท่านั้น มีลูกเล่นอื่นอีกนิดหน่อย แต่ถือว่าน้อยมากเพราะโพรดิวเซอร์หลักของอัลบั้มนี้ชื่อน่าจะคุ้นหูหน่อย คือ Rami แต่ถ้าบอกว่า นี่คือคู่ซี้ของ Max Martin ทุกคนต้องร้องอ๋อ แน่นอนที่สุด หรือใครยังไม่อ๋อ ต้องบอกเล่าความดังของ Max Martin อีกมั้ย อ่ะสักหน่อย Max Martin คือ โพรดิวเซอร์เพลงพ๊อพ ที่โด่งดังที่สุดในช่วงที่เพลงพ๊อพเฟื่อฟูถึงขีดสุด (ปลายยุค 90 ถึงต้นปี 2000) เพราะเค้านี่แหล่ะ ทั้งปั้นแม่บริท Britney Spears ของลูกๆ และ Backstreet Boy ให้โด่งดังกับมือเค้าเอง เพราะฉะนั้นนี่ต้องเป็นอัลบั้มเพลงพ๊อพที่น่าจะถูกใจคอป๊อบได้ไม่ยาก
จุดเด่น ชื่อเสียงและความโด่งดัง ของการที่ชนะการประกวดในรายการแข่งขัน โดยเฉพาะ การผ่านฝีมากนรกแตกของอิตาไซม่อนมาได้ นี่เป็นสิ่งหนึ่งแหล่ะ ที่แสดงให้เห็นว่า ชายคนนี้ต้องมีอะไรดีสักอย่าง ซึ่งแน่นอนว่า นั่นคือความสามรถในการร้องเพลงและการถ่ายทอดบทเพลงต่างๆ ออกมานั่นเอง พอลองเข้ามาดูที่ตัวอัลบั้มนี้ ตัวเพลงที่น่าสนใจ กับเป็นการที่ได้ไปทำเพลงกับ โพรดิวเซอร์คนอื่นๆ ซะมากกว่า ส่วนตัวอิตาเชนหรอ สิ่งหนึ่งที่น่ายกย่องคือ มัน เป็นไบคร่ะ น่าจะถูกใจกะเทยบอร์ดนี้ได้ 555+
จุดด้อย จุดด้อยอย่างใหญ่หลวงคือ อิ Rami นี่แหล่ะคร่ะ ทำเพลงเหมาะจะเป็นซิงเกิ้ลอยู่หรอก แต่ให้มาทำทั้งอัลบั้ม วนไปวนมา น่าเบื่อจะตาย ลองไปอ่านข้างล่างได้เลย คือเพลงไหนเนี่ย ถ้าไม่ได้เขียนชื่อโพรดิวเซอร์คนอื่นนะ คือ รามี่ทำทั้งหมด แล้วอีกอย่างด้วยความที่เป็นเพลงพ๊อพอ่ะนะคระ ใครฟังเพลงเพลินๆ ก็คงชอบหรอก แต่พอฟังเพลงไปมากๆ ต้องการเสพอะไรที่มีรายละเอียด และลูกเล่นมากมาย มันหาไม่ได้จากอัลบั้มนี้หรอก อีกอย่าง เรื่องการร้องเสียงปรกติ ของอิเชนเนี่ย ก็ถือว่าใช้ได้อยู่นะ แต่ทำไมชีชอบแผดเสียงคระ ไม่เข้าใจ บางจังหวะก็เพราะนะ แต่มากๆ ไป ก็น่ารำคาญอ่ะ แล้วไม่ต้องพูดถึงเวลาชีแผดคีย์สูงเลยนะ น่ารำคาญมากกก ตอแหลมากคร่ะ จริงๆ หร่อนเป็นกะเทยชิมะ ทำมาเป็นแอ๊บแบ๊วว่าเป็นไบ ชิ
Track by Track
No u hang up (4) อร้ายยย ให้มันได้อย่างนิ้สิคระ อิเชน เพลงนี้เริ่ดมากก เหมาะสมที่สุดจะมาตัดเป็นเพลงแรก แม้เพลงจะไปคล้ายอิห้อยนีโยมากไปนิด แต่เชนทำได้ดีและมีมิติ ลึกล้ำมากกว่านั้นมากเลยแหล่ะ นี่ยังไม่รวมการถ่ายทอดอารมณ์หื่นๆ ของชีที่ออกมาจากเพลงอีกนะ ทำได้เนียนมาก เชื่อแล้วว่าอินี่คงหมกมุ่นชิงๆ
If thats ok with you (4.5) R&B กระฉึกกระฉัก เหมือนที่เคยเจอบ่อยๆในยุคนึง (โอ้ะ โอ ของลูมิดี) แต่เพลงนี้ทำได้น่ารักกว่ายุคนั้นมาก เพราะชีแอ๊บแบ๊วเอาเสียงเด็กมาแซม และเอาลูกเล่นอื่นๆ มาเจอทำให้เพลงดูซอฟท์ และเป็นพ๊อพมากขึ้น รวมถึงความหมายของตัวเพลง และการถ่ายทอดเชิงน่ารัก อินี่ก็ทำได้ดี มิน่าหล่ะ แฟนคลับชะนี คงหนีชีไปไหนไม่พ้น เพราะอิลูกเล่นออดอ้อนแบบน่ารักๆ เนี่ยแหล่ะ ยังไงก็ใช้ได้ตลอดเวลา เสียงแผด เอกลักษณ์ก็เอามาใช้ได้ดีแบบไม่น่ารำคาญไม่เสียแรงที่ Max Martin มาทำให้
Breathless (3) บัลลาดอลังการ ซิงเกิ้ลที่ 2 ของอัลบั้ม (ซิงเกิ้ลแรก 2 เพลงบน แผ่นคู่นะจ้ะ) แน่นอนที่สุดว่า เพลงแนวนี้ ต้องเอาไว้ออดอ้อนแฟนคลับชะนีเดนตาย ที่ทำออกมาเมื่อไหร่ก็ขายได้ แต่เพลงนี้ อิเชนก็ทำออกมาได้ดีจริงๆ แหล่ะ แม้ว่าตัวเพลงอาจจะเป็นบัลลาดดาดๆ ที่ผสาน R&B เข้ามาให้เข้ากับยุคสมัย แต่เรื่องการถ่ายทอดอารมณ์อินี่กินขาดจริงๆ แต่ขอหน่อยเหอะ ตอนอินี่แผดเสียงอ่ะ เทคแรก ก็พอทนนะ เทคสองตอนแผดคีย์สูง ก้ะเริ่มเหลือทนแล้ว นี่ยังตามมาอีก 3-4 เทค แอร๊ยยยย รำคาญคร่ะ แล้วเพลงก็อุส่าเพ้อหรอกว่า เธอออกมาทำให้รู้วว่า นางในฝันมีจริงประมาณนั้น แต่มันน่าดีใจมากขนาดนั้นเลยหรอยะ แล้วแผดแบบหร่อน ฉันคงตกใจอ่ะ
Damaged (1) พ๊อพดาด ที่ตายตั้งแต่ต้นเพลง เพราะชีเล่นแผดเสียงอันน่ารำคาญนั่นตั้งแต่ต้นเพลง ส่วนตัวเพลงหรอ หึหึ พ๊อพง่ายๆ เฉยๆ ที่ฟังได้เรื่อย ไม่ได้โดดเด่น ไม่ได้น่าสนใจ ก็เหมาะที่จะเป็นเพลงประกอบอัลบั้มที่ไส่เข้ามาให้เต็มๆ อีกเพลงเท่านั้นเอง
Some tears never dry (3) พ๊อพเน้นเสียงกลองป่า แบบชนเผ่าร้างกลางเกาะสักที่ ที่ช่วงกลางเพลงมาเพิ่มเสียง ปรบมือแบบR&B เข้ามากลางเพลง เหมาะที่จะเอาไปประกอบหนังโดยเฉพาะ แนวมาดากัสก้ามาก แล้วช่วงท้ายเพลงมีการเอาคอรัสชุดใหญ่มาร่วมแซมอีก ถือว่าเป็นเพลงที่เฉยๆ ในช่วงแรก แต่รายละเอียดในตอนท้ายทำได้ดีมากนะ เพียงแต่ คุณจะทนฟังมันจนไปถึงท้ายได้หรือป่าว นั่นคืออีกเรื่อง
Until you (0) พ๊อพดาดๆ เน้นที่การถ่ายทอดอารมณ์เพลงและนักร้องมากกว่า เพราะตัวเพลงธรรมดามากกกกกจนถึงขั้นโหล ส่วนเรื่องตัวอิเชน ก็ทำได้ดีตามมาตรฐานของชีอ่ะคร่ะ แต่ก็ถือว่างั้นๆ อ่ะ น่าเบื่อ
Stand by your side (3.5) แนวเพลงที่เปลี่ยนไป ย่อมแสดงให้เห็นว่าเพลงนี้ โพรดิวเซอร์คนอื่นบ้างแล้ว (เย่ๆ) R&B ธรรมดานั่นแหล่ะ แต่เก๋ด้วยการเอาเสียงเพียโนแคร๊งค์ๆ มาแซมเรื่อย ๆไปทั้งเพลง รวมถึงการนำออเครสต้ามาแซมตามจังหวะเรื่อยๆ ทำให้เพลงนี้มีรายละเอียด ลูกเล่นต่างๆ รวมถึงเอกภาพในตัวเพลงสูงมากเลย ยังไม่รวมวิธีการร้องที่นำเสียงหลายๆ แบบมาผสม เพลงนี้ถือว่าเข้าท่ามากนะ (สาธุ อัลบั้มเรียกตาคนนี้มาโพรดิวซ์เหอะ)
Mealt the snow (0) กลับสู่มืออิรามี่อีกครั้ง แหว่ะ เลี่ยนจะตายห่าแล้ว Pop R&B ดาด ๆน่าเบื่อจะตาย ไม่น่าสนใจเลย เหมือนจะเศร้านะ แต่ก็น่าเบื่ออยู่ดีอ่ะ
Tangled up (3.5) ไม่ใช่อิรามี่ ก็น่าฟังขึ้นมาทันตา พ๊อพดิสโก้ เรโทร ย้อนยุคนิดๆ ที่เข้าท่าสุดๆ ในอัลบั้มนี้ แม้มันอาจจะไม่ได้โดดเด่นมากนัก เพราะหลายๆ คนทำออกมามากมายแล้ว และตัวอิเชนเอง ก็ยังทำเพลงแนวนี้ได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก เพราะชีดูไม่ค่อยมีความสุขร่วมกับเพลงเท่าไหร่เลย แต่ก็ยังดีกว่าอิวังวนเพลงอื่นๆ ที่แสนน่าเบื่อในอัลบั้มมากมายนัก (แต่ส่วนตัวฉันชอบเพลงแนวนี้มากนะ)
Just be good to me (3) เทอรี่ ลูวิช คู่บูญน้าเจเน็ท แจคสัน นั่นเอง ที่มาช่วยโพรดิว์เพลงนี้ให้ เลยออกมาเป็น พ๊อพเรโทรช่วงปลายยุค 80 ที่ยังอาศัยการผสมลูกเล่น R&B ในยุคนั้นด้วยทั้งการแซมการสแคลชแผ่น รวมถึงลูกเล่นการเคาะกระป๋อง แม้ตัวเพลงอาจจะเชยไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเพลงทำได้ดีในมาตรฐานเพลงในยุคนั้นเลยนะ.
U got me so (3.5) กลับสู่มืออิรามี่อีกครั้ง แต่เพลงนี้ยังถือว่ามีลูกเล่นมากกว่าเพลงอื่นๆ ในอัลบั้มที่ชีทำนะ เพราะมันช่างเข้ากับเทคนิคการแผดเสียงที่อิเชนถนัดยิ่งนัก อิการเดินบีทแอมเบี้ยนลอย แต่เน้นเสียงแหลมๆ แบบนี้แหล่ะ มันทำให้เพลงเด่นขึ้นด้วยซาวด์อยู่แล้ว แล้วยิ่งเข้ากับเสียงแหลมๆ แบบนี้ ถือว่าใช้ได้เลยแหล่ะ
You make me wish (0.5) พ๊อพช่วงต้นยุค 90 ที่ทำได้ไม่โดดเด่นเท่าที่ควรงั้นๆ แหล่ะ เสียงแผดอินี่ออกแนวน่ารำคาญด้วยซ้ำไป ฟังไปเรื่อย ๆ ผ่านๆ ไม่น่าสนใจเท่าไหร่
Tell him (5) แหม่ OneRepublic ทั้งที (ตอนนี้คู่กับตาทิมจนโด่งดังไปแล้ว) ผลที่ได้ ก็ต้องแน่นอนที่สุดว่ามันคือ R&B ชั้นเริ่ด เก๋การขึ้นอินโทรซาวด์เพียโนออครสต้า ผสมด้วยการหยิบเพลงคราสสิคที่เอาเสียงไวโอลินมาประกอบเรื่อยๆ มาแซมทั้งเพลง เดินเสียงไปพร้อมกับซาวด์ R&B ที่มีการเร่งจังหวะไปเรื่อยๆ นี่ยังไม่รวมช่วงโซโล่ ที่เอาเพียโนคราสสิคมาเสริมทัพอีกนะ แค่รายละเอียดเพลงเท่านี้ ก็คงรู้แล้วหล่ะว่าเพลงนี้มันเก๋มากแค่ไหน อีกอย่างที่ได้บอกไปแล้ว ยังไงซาวด์เสียงแหลมๆ มันก็เหมาะกับคนเสียงแหลมๆ อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ผ่าน และเริ่ดทุกองค์ประกอบ
ภาพรวมและบทสรุป ขออีกรอบ เอาอิ Rami ออกไปจากการเป็นโปรดิวเซอร์หลักได้แล้ว เพราะฉันเบื่อมาก แล้วช่วยให้คนอื่นๆ เค้าได้มาทำเพลงให้หน่อย ถ้ายังอยากมีอนาคตต่อไปในวงการ ดูอย่างอิการะเกดสิ แรกๆ ก็ดังเปรี้ยงแบบนี้แหล่ะ แต่ถ้ายังไม่หลุดจากวังวนเพลงพ๊อพอันน่าเบื่อ หรือทำเพลงพ๊อพได้ไม่น่าฟัง หรือยกระดับตัวเองขึ้นมา อีกไม่นานก็ดับไปได้เหมือนกัน ในขญะที่อิวิวยังไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ก็เพลงพ๊อพเหมือนกันนี่แหล่ะ ที่มันคนละระดับกัน ฉันเชื่อว่าหร่อนมีความสามารถ แต่จะใช้มันได้มากน้อยแค่ไหน แล้วควรจะรู้จักเรียนรู้แนวเพลงอื่นๆ บ้าง อย่าให้แต่โพรดิวเซอร์สั่งให้ทำนุ่นก้ะทำ นี่ก้ะทำ นักร้องเป็นได้ง่ายๆ แต่นักร้องที่ดี ไม่ได้เป็นง่ายๆ นะ จำไว้
ปล. เตเต๋ เค้าก็ชอบนะอัลบั้มนี้ แต่แค่บางเพลง ตามนั้นจ้ะ
สวยเลือกได้
_________________
Kylie Thailand Fansite
