ทีนี้ก็ไปเดินรอส เดินเคมาร์ท ลองดรักส์ รอพี่เพ็งเลิกงานมารับ
จนเบื่อ ก็เลยมานั่งรอตรงม้านั่งแถวนั้น อ่านหนังสือรอ
ระหว่างที่นั่งนั่น ได้มีผู้ชายวัยกลางคน คงจะเป็นแขก ไม่ก็แมกซิกัน ได้เข้ามานั่ง
ที่ม้านั่งตัวใกล้ๆ คุยโทรศัพท์
ระหว่างที่มันคุย เราก็ เอ๊ะ ทำไมมันแว๊บๆ เหมือนใครมองเราหว่า
พอเราหันไปที่ผู้ชายคนนั้น เค้าก็มองไปทางอื่นอยู่ ...
ก็คิดว่ากรูคงตาฝาดไปแหงๆ พอผ่านไปประมาณสิบนาที ผู้ชายคนนั้นก็คุยโทรศัพท์เสร็จ
เขาก็ได้ลุกขึ้น ทำท่าจะไปขึ้นรถ พอตอนมัน เอ๊ย เขายืน ก็ได้หยุดแล้วหันมามองเราพักนึง
เราก็ เอ๊ะ มรึงมองกรูทำไมเนี่ย? มันก็ยิ้มให้ เราก็ยิ้มตอบค่ะ เคยชินตามมารยาทไทยนี่คะ
สักพัก มันก็เปิดประตูรถ แต่ยังไม่ขึ้นค่ะ ยังรีรอตรงประตู (เห็นทางหางตานะคะ
อ่านหนังสืออยู่) มันก็ไม่ไปซักที จนเราเงยหน้าขึ้นไปมอง มันก็ยิ้ม แล้วพยักหน้าให้
เอ๊ะ นี่มันคงเป็นบ้า เป็นคนสติไม่ดีแน่ๆเรยย ชั้นดูหนังมาเยอะ คน
เพี้ยนเมกาอ่ะ น่ากลัว อย่าไปมองหน้ามันๆ ... บอกกับตัวเอง
ที่ไหนได้คะ มันแมร่งเดินมาหาเลยค่ะ มานั่งม้านั่งเดียวกัน พร้อมเชคแฮนด์
(เชคตอบด้วยความงง) มันก็บอกว่าอยากคุยด้วยเพราะเราน่ารักดี แล้วก็ถามสารพัด ว่า
มาทำอะไร เราก็ตอบว่ามาหางานแถวนี้ค่ะ มันก็ตอบมาว่า ผมช่วยคุณหาได้นะ งานน่ะ
กรูก็ เอ๊ะ ยังไง ก็เรยตอบไปว่า ไม่อ่ะค่ะ ขอบคุณ พอดีรอเพื่อนมารับอยู่
มันก้อถามว่ามีโซเชียลรึป่าว เราก็บอกว่ายังไม่ได้ มันก็ตอบมาว่า ผมซื้อของปลอมให้คุณได้นะ
เอ๊า เอากะมันสิ กรูก็บอกว่าไม่ๆๆ ก็ตอบมันไปว่า ชั้นเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยน
เดี๋ยวก็ได้แล้วล่ะค่ะ ขอบคุณ สักพัก มันก็ให้นามบัตรไว้ แล้วก็ขับรถออกไป
มารู้ตอนหลังว่ามันคิดว่าเราเป็นอีตัว เพราะว่าอะไรรู้ป่ะ
เพราะเราเป็นคนเอเชีย ที่นั่งรอบางอย่างข้างถนน!! มันหมายถึงอะไรทุกคนคงรู้ดี
แต่ตอนนั้นน่ะ ไม่รู้จริงๆ เอ๋อมากๆ ก็ไม่คิดนี่ว่าคนที่นั่นมันจะคิดแค่เรื่องนี้นี่หว่า
ใครไปเมกา ระวังตรงจุดนี้ด้วย
เห็นมั้ยคะ ประสบการณ์เริ่มไม่เหมือนใครแล้ว
ทีนี้ วันต่อมาก็ไปหางานต่อค่ะ เดินหาไปเรื่อยๆ จนเจอร้านไทยร้านนึง ที่ยังไม่ได้สมัคร(แฮ่)
ก็จัดการเลยค่ะ เจ้าของร้านก็รับทันที เป็น waitress
ดีใจแบบสุดๆเลย ทำงานตั้งหกวันต่อสัปดาห์ คิดในใจ กรูจะได้กำไรกลับบ้านแร๊ว งานนี้
แต่
พอตกเย็นวันนั้น ก็มีผู้หญิงไทยคนนึงโทรมาหาลุงชาติ เพื่อขอคุยกะเรา ทราบตอนหลังว่า
คนนั้นเป็น waitress ที่ร้านที่เราเพิ่งไปสมัครมา
หล่อนเป็นคนไทยค่ะ โทรมาโวยว่า "หนูจะมาทำงานได้ยังไงหกวัน พี่ทำอยู่แล้ว
แล้วมาเป็นเวเทรสได้ไง หนูน่ะ ต้องเป็นบัส"
เราก็เถียงๆกะเค้าว่า เจ้าของร้านรับแล้วนี่นา เค้าบอกว่า เจ้าของร้านอ่ะ ไม่รู้อะไร
เค้าไม่ได้อยู่ร้านตลอดยี่สิบสี่ ชม เค้าก็รับคนมามั่วๆ อ้าว ทำไมพูดแมวจัง
คนไทยเหมือนกันนะเนี่ย แล้วเค้าก็บอกว่า เราอาจจะต้องถุกลดวันนิดหน่อย
เดี๋ยวไปแย่งทิปกัน อ๋อ ที่แท้ก็กลัวคนแย่งทิปนี่เอง อีดอก อุ๊ย ขอโทษนะคะ คำหยาบ
พอวันต่อมา กะลังจะถึงเวลาทำงาน
นังนั่นที่โทรมาเมื่อคืน ชื่อนังจี๋ มันก็โทรมาหาพี่เพ็งค่ะ แท้จริงแล้ว เขาเป็นเพื่อนกัน
พอดี พี่เพ็งปิดโฟนโทรศัพท์ไม่เป็น เสียงก็เลยดังเต็มรถเลย
เน็ตก็เลยได้ยินหมดเลย เขาพูดว่า " เด็กแกอ่ะ เอาสมองส่วนไหนมาคิด คิดจะเป็นเวเทรสน่ะ
กูทำอยู่แล้ว มันจะเป็นได้ยังไง หา แล้วมาทำอะไรไม่เป็นนะ ขอโทษเถอะ อย่ามาทำอะไร
เงอะๆงะๆเกะกะนะ เดี๋ยวด่าเช็ดเลย แล้วมันบอกชั้นว่า มาทำวันนั้นวันนี้ค่ะ
โอ๊ย มึงทำเข้าไปได้ยังไงหกวัน มึงเอาสมองส่วนไหนคิดเนี่ย เด็กมึงอ่ะ
กูว่าอย่ามาทำที่เดียวกะกูเลย มึงไปหาที่อื่นให้เด็กไป แล้วเด็กมึงน่ะ
กูแนะนำนะ เอาตังค์ที่เหลือน่ะ ไปซื้อยากินซะเถอะ(ยาฆ่าตัวตายน่ะ) จะมาแย่งทิปกัน ฯลฯ"
แล้วไม่ใช่ว่าแค่ไม่กี่นาทีนะ วนเวียนเรื่องเนี้ย เป็นช วโมงได้ยินแบบนั้น เน็ตร้องไห้ออกมาเลย แล้วพูดเสียงดังใส่โทรศัพท์เลยว่า หนูก็ไม่อยากไปทำแล้วหรอก ร้านเดียวกับพี่
ร้านนั้นน่ะ ... ไม่อยากพูดหยาบมากกว่านี้ ยังเกรงใจพี่เพ็งอยู่ ยังไงเราก็นอนบ้านเค้า
แล้วอีนี่นะ พอรู้ว่าเราได้ยิน พูดกลับกันเลย บอกว่าสงสารเด็กมัน ยังงั้นยังงี้
ไม่อยากให้ได้ตังค์น้อย ดีดรอก ค่ะ
แล้วพี่เพ็งนะคะ ชั้นก้ไม่เข้าใจ พอนังจี๋พูดแบบนั้น แทนที่จะห้าม พี่เค้าก็ ตอบ
อืมๆๆ แล้วหัวเราะ หัวเราะทำไมคะ ไม่ได้อะไรนะ แต่แบบ ขอโทษเท๊อะ
หัวเราะทำซากอะไรเนี่ย ถึงพี่จะมีพระคุณกะหนูนะคะ แต่พี่คิดอะไรของพี่อยู่
ไม่เข่าใจนิสัยเค้าเลยอ่ะ แปลกๆ เดี๋ยวมีแปลกกว่านี้อีกค่ะ คอยดูเถอะ
ก็บอกอีจี๋มันเรยค่ะว่า หนูไม่ไปทำงานนะคะ ร้านเหี้ยนั่นหนูไม่อยากไปเหยียบหรอก
เงียบกันทั้งรถ
สมน้ำหน้า
คนไทยที่เมืองนอกนะคะ ดอกมาก ทำเป็นเริ่ดเชิ่ดหยิ่งใส่กัน ดีๆก็มีนะ
แต่มีน้อย ไม่เข้าใจค่ะ เจอคนไทยชั่วมาสองรายแล้วนะ เท่าที่เล่ามา เดี๋ยวมีอีกๆ
หลังจากนั้นก็หมดกำลังใจค่ะ นอนอยู่บ้าน หางานไปวันๆ ถามไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนแล้ว เซ็ง
แต่ก็ยังมีโชคนะ ที่พอดีป้าตุ่ม(ยังจำได้ไหม) ถามคนรู้จักให้ เลยได้ทำงานร้าน
เทอริยากิ ชิคเก้น โบวล์ แต่เจ้าของเป็นคนลาวนะ ได้เงินแค่ เดือนละพัน จริงๆ
น้อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทำหน้าที่ทุกอย่างในร้าน
เราก็ เออ ก็ได้วะ ดีกว่าไม่มีงาน เหนื่อยมากแล้วด้วย ก็ทำ แล้วพี่เพ็งก็บอกเน็ตว่า
ทำอันนี้ไปก่อนนะ เดี๋ยวงานที่เราสมัครไว้ก่อนโทรมาเรียก ค่อยลาออก ค่อยย้าย
งานในร้านที่ต้องทำ ก็ หมดเลยอ่ะค่ะ คุกกิ้ง ยันล้างจานล้างกระทะ เหนื่อยสุดๆ
โทรมไปเลย ช่วงนั้น แต่เจ้าของร้านก็ใจดีนะ เค้าก็แบบว่า คนสนุกสนานอ่ะ
แต่จะมีอุปสรรค ก็ตรงที่เค้าพูดลาว เราพูดไทย มันไม่ค่อยรู้เรื่อง ดีนะที่เป็นคนเหนือ
บางคำมันคล้ายๆกัน ก็พอเข้าใจบ้าง
แล้วประมาณทำงานวันที่สามมั้งคะ ก็มีคนโทรมาหาพี่เพ็ง บอกว่า ร้านอาหารไทย ต้องการคน
ทำงานเป็น waitress ให้เน็ตไปด่วน
กรูก้อดีใจ๊ ดีใจค่ะ ดีใตมากๆ
แต่
พอดีว่าแคร์ไม่พอใจงานที่ได้ไปก่อน เนื่องจากร้านสโลว์ และวันน้อย
พี่เพ็งก็จัดการค่ะ สั่งให้เราเอางานนั้นให้แคร์ซะ งานwaitress เนี่ยนะ??
ตอนแรกก็ไม่ให้ค่ะ พี่เค้าก็พูดเสียงประมาณว่าตำหนิเราว่า เพื่อนมีปัญหา ตัวเองก็มีงาน
แล้วเพิ่งเริ่มทำด้วย จะมาเปลี่ยนได้ไง เอาอันนี้ให้แคร์ไป อย่าเห็นแก่ตัว
ก็ให้แบบ จำใจอ่ะค่ะ มากๆ พี่แกก็ดูท่าทางพอใจมากๆ
ว่ามั้ยคะ ว่าพี่เพ็งแกแปลกๆ อะไรเนี่ย
เดี๋ยวมีแปลกกว่านี้อีก
เรื่องที่บ้านค่ะ พี่เพ็งแกใช้เราทำความสะอาด
ไม่เกี่ยงหรอกนะคะ คือเรามาอยู่บ้านเค้าใช่มั้ยคะ เราต้องทำตัวเป็นเด็กดี แต่
พี่เพ็งมีลูกสาวสองคน แกไม่เคยใช้
วันเสาร์ วันเอาผ้าไปซักที่ร้าน ใครเอาไปซักคะ เน็ต แคร์ พี่เพ็ง
ลูกสาวแกนอนสบายใจเฉิบ แกก็ไม่ว่าอะไร ไม่พูดซักคำ กลับจากซักผ้า มากอดลูกอีก
วันอาทิตย์ ทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่
แคร์ดูดฝุ่น พี่เพ็งล้างห้องน้ำ เน็ตทำความสะอาดตู้เย็น ตู้อบ ครัว ลูกสาวแกทำอะไร?
ดูทีวี
โดยที่แกก็ไม่ว่าซักคำ
ถามลูกด้วยซ้ำว่าจะเอาอะไรไปกินในห้องมั้ย
???? ขอโทษเถอะนะ ... เลี้ยงลูกเป็นรึป่าวคะ?
อุ๊ยตาย เริ่มตาลายแล้ว
แล้วจะมาเล่าต่อ สนุกแน่
อ้อๆ ขอความกรุณาอย่าเอาเรื่องนี้ไปโพสท์ที่ไหนเด็ดขาด
เดี๋ยวโครงการรู้และคนที่ถูกนินทารู้เข้า เน็ตจะแย่ เดี๋ยวซวยๆ
เดี๋ยวตอนหลังมีแอบทำเรื่องนิดหน่อย กลัวโครงการรู้เข้า
แหะแหะ
_________________
