Album : Guilty Pleasure
Artist : Ashley Tisdale
Genre : Pop
Lable : Universal
My Rate : B
สาวตัวเล็กร่างกะทัดรัดหุ่นดี หน้าตาละม้ายคล้ายคลึง "ปู ไปรยา" บ้านเรา (แม้ว่าไลฟ์สไตล์จะคนละโลกก็ตาม) Ashley Tisdale หรือแม่หนูชารืเพย์สุดแรดเลิศหล้าปฐพี แย่งซีนพระนางใน High School Musical ไปอย่างสบายๆ หลังจากที่อัลบั้มแรกที่ออกมาประสบความสำเร็จไปพอประมาณกล้อมแกล้มๆ ด้วยเพลง ป๊อปแดนซ์ ป๊อปบับเบิ้ลกัม และสารพัดบลาห์ที่เป็นสูตรสำเร็จของเด็กๆดิสนี่ย์ทั่วไป และแน่นอน สูตรสำเร็จต่อไปของเด็กดิสนี่ย์ส่วนใหญ่ก็ต้องไม่พ้นแนวนี้แน่นั่นคือ ป๊อปร๊อค
มาในอัลบั้มนี้ แอชลี่ ได้เลือกปรับความเป็นแดนซ์ออกไปและนำความเป็นร๊อคมาใส่แทน (แม้ว่าตอนแรกจะนึกสภาพเสียงแหลมๆเล็กๆปรี๊ดมาร้องร๊อคไม่ออกกก็ตาม) แต่เมื่อได้ฟังทั้งอัลบั้มครั้งแรกก็ถึงกับตกใจเลยทีเดียว "มันออกมาดีขนาดนั้นเชียวหรอเนี่ย" คือปรกติเสียงแหลมๆไม่น่าจะเข้ากับเพลงร๊อค แต่แอชลี่เลือกใช้เสียงอีกแชนแนลหนึ่งซึ่งไม่แหลมมากเกินไปให้พอดีเข้ากับดนตรี ทำให้ผลที่ออกมาดูดีพอตัวเลยทีเดียว (แต่ขอร้อง อย่าไลฟ์นะ สลดมากๆ)
มาที่ภาคดนตรีป๊อปร๊อคในอัลบั้มที่เรียกได้ว่าแทบเป็นสูตรสำเร็จตั้งแต่ซิงเกิ้ลเปิดตัวยันเพลงในอัลบั้ม ฟังแล้วท่านจะได้กลิ่น Funhouse - P!nk / All I Ever Wanted - Kelly Clarkson และ One Of Those Boys ของ Katy Perry มารวมๆกันอย่างชัดเจน แต่ก็ถือว่าฉลาดนะที่ไม่ได้ไปดึงจุดี่ไม่น่าฟังมา เอาเป็นว่าภาพรวมดูดีกว่าเคธี่ สูสีเคลลี่ แต่ไม่เท่าพิ้งค์ (แต่เรื่องเสียงและไลฟ์อย่าไปสู้เข้านะลูก อายเขา) แม้ว่าจะดูเป็นสูตรสำเร็จของยุคปีอปร๊อคเจืออิเลคโทรตือดือตึ๊ดก็ตาม แต่ก็ยังพอมีรายละเอียดในดนตรีที่มีอยู่บ้างทำให้ดนตรีดูไม่น่าเกลียดแต่อย่างใด ส่วนในเรื่องภาคเนื้อหา ก็ไม่ได้เติบโตอะไรมากขึ้นจากเด็กดิสนี่ย์สักเท่าไหร่หรอก
ซิงเกิ้ลแรก It's Alright It's OK ซึ่งแม้ว่าฟังตอนแรกจะไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่ แม้ว่าจะพยายามใช้แชนแนลเสียงที่แหลมน้อยลงแล้ว แต่มันก็ยังแหลมอยู่ดี ภาคดนตรีที่ฟังยังไง๊ๆยังไงก็ So What ของ P!nk ชัดๆ แต่มาในภาคที่ป๊อปกว่าเท่านั้นเอง แต่เมื่อฟังไปหลายๆรอบ แต่ขจัดอคติเกี่ยวกับเรื่องเสียงแหลมๆที่ไม่น่าจะเข้ากับเพลงร๊อคได้แล้ว ก็ถือว่าทำออกมาได้ดีพอตัวเลยทีเดียว
ว่าที่ซิงเกิ้ลที่ 2 Masquerade งานเต้นรำสวมหน้ากากลั้ลลาเวอร์ชั่นร๊อค ที่ใช้การร้องแบบเสียงลมๆนิดๆในตอนเริ่มต้นแล้วมากระชากตอนท่อนฮุค ซึ่งทำออกมาได้น่ารักพอตัวเลยทีเดียว เหมาสมที่จะเป็นซิงเกิ้ลอยู่แหละ ในภาคดนตรีเสียงซินท์ที่ใส่มามากเกินไปรึเปล่า ฟังแล้วเหมือนเพลงมันจะซ่าๆ แทนที่จะฟังแล้วน่าสนใจแทน แต่ก็ถือว่าดีจริงๆนั่นแหละ
ส่วนเพลงอื่นๆในอัลบั้มเริ่มจากเพลงเปิดอัลบั้ม Acting Out ที่เรียกได้ว่าเปิดอัลบั้มได้อลังการณ์มาก อินโทรแอบมีกลิ่นไอทางตะวันออกมาให้น่าสนใจ ขึ้นตอนด้วยซาวน์เนิบๆแล้วค่อยร๊อคขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งกระชากในท่อนฮุค แต่น่าเสียดายอย่างเดียวที่เพลงที่เรียกได้ว่าแข็งที่สุดในอัลบั้มเพลงหนึ่ง เสียงนักร้องกลับแหลมเกินไป มันเลยบั่นทอนอารมณ์ร็อคไป เอาเป็นว่าถ้าเอาไปให้เดมี่ร้องน่าจะดีกว่านี้หน่อย แต่ก็ถือว่าดีอยู่แล้วละ ,มาที่ Overrated เปิดตัวอินโทรอลังการณ์ยังกะ Marching Band โยธวาทิศมาเองเลยทีเดียว แล้วก็ค่อยคลอความเป็นร๊อคเข้ามา ฟังแล้วเรื่อยๆสบายๆดี เป็นมีเดียมร๊อคที่ดูเข้าท่าดี แต่ก็ไม่ค่อยมีอะไรให้น่าจดจำ (ข่าวแว่วมาว่าจะเป็นซิงเกิ้ลโปรโมตแต่ไม่ตัดเป็นออฟฟิเชียล ตัดสินใจถูกแล้ว)
Hot Mess น่ารักมากๆๆ ฮ่าๆๆ ตลกๆอย่างบอกไม่ถูกเสียงเล็กๆค่อยลอยเข้ามาแล้วมาระเบิดที่ท่อนฮุคตามเคย ตัวเพลงเป็นป๊อปผสานกับร๊อคแอนด์โรลด์น่ารักๆ แอบตลกตรง โอ่ โอ่ โว๊ะ โอ โอ โอ่ ยังกะหมอลำเลยทีเดียว เป็นเพลงที่น่ารักน่าสนใจ ฟังได้เพลินๆดีครับ มาที่ Tell Me Lies อินโทรขึ้นมานี่หน้านังเคธี่ เพอร์รี่ โผล่ลอยไปลอยมาเลยทีเดียว คือประมาณว่าบีทเดียวทั้งท่อนทั้งเพลงอะไรประมาณนั้น แต่โครงสร้างดูร๊อคมากกว่าเคธี่เท่านั้นเอง เป็นอีกเพลงที่เหมาะสำหรับการฟังเพลินๆมากกว่าที่จจะตัดเป็นซิงเกิ้ลเช่นกัน รวมไปถึง Erase & Rewind ที่ฟังยังไงๆก็ Hot N Cold เวอร์ชั่นเจือยูโรบีทเข้าไปก็เท่านั้น ซึ่งผลออกมาก็คือไม่น่าสนใจเท่ากับเพลงที่ผ่านๆมาที่กล้าลองฉีกมาทำอะไรที่หนักๆไปเลย
ฟังอะไรหนักมาพอตัวแล้วมาพักกันที่ Hair บับเบิ้ลกัมป๊อปร๊อคที่หลงๆมาให้ฟัง ก็ดูน่ารักดี แต่ไม่มีอะไรมาให้น่าสนใจอะไรมาก แต่พวกเครื่องเพอร์คัชชั่นกรุ๊งกริ๊งๆนี่น่ารักดี ดูยกระดับดนตรีป๊อปร๊อคเกร่อได้ดี แต่เนื้อหาน่าหมั่นไส้นะ มาที่ Delete You ป๊อปที่เร่งจังหวะและใส่ความเป็นร๊อคขึ้นมากขึ้น แถมยังแอบๆเจืออัลเทอรืเนทีฟมาแบบบางมากๆ ซึ่งแบบว่าไม่เจือมาก็ได้อะไรประมาณนั้น ความน่าฟังน้อยกว่าเพลง Hair ซะอีก ส่วน Switch ซึ่งไม่ต่างอะไรจากเพลงแถม ประกอบภาพยนตร์ Aliens in the Attic ที่กำลังจะเข้าฉายช่วงวางแผงอัลบั้ม ฟังแล้วหลุดคอนเซปต์สุดๆ ป๊อปร๊อคดาดแบบซาวน์แทร็คหนังดิสนี่ย์ นิยามสั้นๆแค่นี้รู้กันนะครับ
ปิดท้ายคลังเพลงเร็วด้วย Crank It Up ฟังแล้วกลิ่นไอ้หยอยจัสตินลอยมาพอสมควรเลยทีเดียว เสียงผู้ชายที่เข้ามาฟีทช่วยเติมเต็มเพลงได้ดีครับ แม้ว่าจะแอบหลุดคอนเซปต์ที่แอบๆกลายเป็นป๊อปอาร์แอนด์บีเจือร๊อคแดนซ์แทน แต่กลับกลายเป็นว่าเพลงนี้ก็กลายเป็นเพลงแข็งอีกเพลงในอัลบั้มที่ถ้าตัดขายน่าจะพอไปได้สวยอยู่ครับ (แต่ทำไมฟังท่อนฮุคแล้วนึกถึง Kill The Light แปลกๆแฮะ)
มาที่เพลงช้าสามเพลงในอัลบั้มบ้างเรียกได้ว่าเป็นจุดแข็งของอัลบั้มเลยทีเดียว เพราะส่วนใหญ่อัลบั้มปีอปร๊อคสนุกๆมักทำเพลงช้าหมาไม่แดกกันถ้วนหน้า แต่อัลบั้มนี้กลับดูดีกว่านั้น เริ่มที่ Me Without You ปีอปบัลลาร์ดซาวน์ใสๆน่ารักๆที่ใส่ใจรายละเอียดดนตรีดีครับ ต่อด้วย What If ที่พอดนตรีขึ้นก็แทบจะรู้ว่าใครแต่ง (เอกลักษณ์เจ๊คาร่าแกมาก) เอาเป็นว่าถ้ายังไม่เบื่อป๊อปบัลลารืดสไตล์เจ๊คาร่าแล้ว เพลงนี้เป็นอีกเพลงที่แอชลี่ทำออกมาได้ดีทีเดียวครับ ส่วนเรื่องเนื้อหาไม่ต้องพูดถึงฝีมือเจ๊คาร่าซะอย่าง ออกมาสละสลวยตามคาดครับ และสุดท้ายที่ How Do You Love Someone เป็นมีเดียมร๊อคบัลลาร์ดที่น่าตกใจว่าแอชลี่ย์จะสามารถทำออกมาได้ และทำออกมาได้ดีเสียด้วย อินโทรขึ้นมาดูน่าลึกลับกับเสียงกลองที่ชวนให้ลุ้นกับซาวน์หลอนๆลอยๆ แม้ว่าเสียงตอนแรกก็ขึ้นมาแหลมจนไม่ค่อยเข้ากับเพลง แต่พอเข้ามาที่ท่อนฮุคเสียงก็พอดีครับ ภาคดนตรีหนักหน่วงด้วยเสียงเครื่องเป่าทองเหลือง กลองหลากประเภท เครื่องสี ทั้งหมดประสานกันลงตัวมากๆ รวมถึงการร้องก็เข้ากับดนตรีจนนน่าแปลกใจดังที่กล่าวไว้เช่นกัน
มาที่ Bonus Track กันบ้าง เพลงที่น่าจะถูกตัดออกจากเพลงหลักอย่าง I'm Back ซึ่งแต่ว่าจะโมใหม่จากเวอร์ชั่นเดโมแล้วก็ยังดูเสร่ออย่างบอกไม่ถูก มาที่ Time's Up คือถ้าฟังดนตรีและลักษณะการร้องแล้วก็คงเดาได้ไม่ยากว่าใครโปรดิวซ์ นางเคธี่ เพอรรี่ย์นั่นเอง ฟังๆแล้วเอาไปร้องเองดีกว่าเอามาให้แอชร้องนะ เฮ่อๆ
Blame It Or Beat It เพลงน่าเต้นมากกกกก เสียดายที่ถูกตัดออก ซึ่งคิดว่าน่าจะไม่เข้ากับเพลงอื่นๆในอัลบั้มสักเท่าไหร่ ยูโรปีอปแดนซ์ เจือร๊อคเพลงนี้จึงไม่ได้เขาไปอยู่ในแทร็คหลัก
ส่วน Whatcha Waiting For ต้องขอออภัยด้วยที่ยังไม่เคยฟังเนื่องจากหาเพลงนี้ไม่ได้
สรุป อัลบั้มนี้ก้าพัฒนาจากอัลบั้มที่แล้วขึ้นมาก ทั้งเทคนิคการร้อง การใช้เสียง ภาคดนตรี และก็ทำออกมาได้ดีเกินคาดใครหลายๆคนมากๆเลยทีเดียว เอาเป็นว่าใครที่มองข้ามไปว่าเพราะเป็นเด็กดิสนี่ย์หรืออัลบั้มแรกไม่ดีเสียงไม่เลิศ ลองกลับมาฟังอัลบั้มนี้ดูแล้วกัน เชื่อว่าคงชอบกันได้ไม่ยากนะครับผม!!!
_________________
April fighting! + angel Sojin�
