Travis : The Man Who : Brit Pop
เชื่อว่าในชีวิตการฟังเพลงของทุกๆคนย่อมต้องมี "อัลบั้มประจำตัว" อย่างน้อยก็สักหนึ่งชุดที่สามารถเปิดฟังบ่อยแค่ไหนก็ได้ตามที่ใจต้องการ เป็นอัลบั้มที่ฟังได้ในทุกช่วงอารมณ์และทุกฤดูกาล อัลบั้มที่ไพเราะจับใจและสวยงามจนต่อให้เวลาผ่านไปนานเท่าไรก็ตาม "มันก็จะยังคงอยู่เคียงข้างคุณเสมอ" และสำหรับดิฉันเองถ้าให้เลือกงานดนตรีซักชุดจากนับหมื่นนับแสนชุดบนโลกนี้คงจะหนีไม่พ้นอัลบั้ม The Man Who ของ Travis วงบริทพ็อพจากสก็อทแลนด์ที่ส่วนตัวชื่นชอบประทับใจที่สุด
ก่อนอื่นคงต้องขอขอบคุณ "ลุงนีล" อดีตนักรีวิวประจำบอร์ดที่ได้เคยแนะนำอัลบั้มนี้ไว้เมื่อประมาณ3-4ปีที่แล้ว -- สมัยที่ยังไม่สนใจฟังTravisอย่างจนิงจัง -- พร้อมกับบบรรยายสรรพคุณไว้สั้นๆว่า "เป็นอัลบั้มที่เพราะและดีที่สุดของTravis" แหมมมมมมมมมมมมมมมมม๊!!!!! เห็นคนที่แถบไม่เคยจะออกปากชมงานของศิลปินคนไหนอย่างตาลุงมันอวยซะขนาดนี้แล้วตัวอิฉันก็อยากจะโดดงานไปหามาฟังซะตั้งแต่วันนั้นให้มันรู้แล้วรู้รอด พอได้มาลองฟังดูแล้วก็ "ถึงกับปิ๊ง!!!" เพราะว่าเป็นอะไรที่ต้องบอกว่า "สวย" ทั้งอัลบั้มสมคำตาลุงมันจริงๆกับงานดนตรีอัลเทอเนทีฟร็อคที่เรียบเรียงอย่างพลิ้วไสวประณีตละเมียดละไมละเอียดลออแบบร็อคสไตล์อังกฤษแท้ๆที่โดดเด่นด้วยสียงกีตาร์เพราะๆกระซวกถึงกลางใจ แถมยังแพรวำราวไปด้วยอารมณ์ดิบสดเข้มข้นทั้งหวานจับจิต เหงาเศร้าสร้อยยันหม่นหมองหดหู่โดยทั้งหมดทั้งมวลยื่นอยู่บนกรอบของความเป็น "บริทพ็อพ" งามสง่าชนิดจงรักภักดีไม่มีแตกแถว ไม่เชื่อก็ลองจิ้ม Driftwood แทร็คที่เพราะที่สุดในอัลบั้มที่จะทำให้คุณหลุดลอยไปกับมนตร์สะกดของดนตรีบริทพ็อพงามๆจากกลาสโกว์ที่สวยทรงศักดิ์ประหนึ่งถูกเนรมิตขึ้นมาจากโลกเหนือจินตนาการก็ไม่ปานหรือจะเป็น Turn ที่กระแทกกระทั้นอารมณืด้วยเสียงกีตาร์เพราๆและท่อนคอรัสที่แสนจะทรงพลังบาดใจ ในขณะที่ LUV ก็เป็นความหวานใสฉาบน้ำแข็งที่เปี่ยมไปด้วยความหนาวเหน็บเยือกเย็นเจิดจรัสในแบบฉบับที่คนรัก Coldplay สองอัลบั้มแรกฟังแล้วจะต้องศิโรราบ ในขณะที่ As You Are เพลงเปิดอัลบั้มก็เป็นอัลเทอเนทีฟร็อคสุดลุ่มลึกหากแต่เข้มข้นหนักหน่วเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่สุดแสนจะทรงพลัง ตบท้ายด้วย Why Does It Always Rain On Me ที่โดดเด่นจากการเรียบเรียงที่ต่างออกไปแจ่ก็ไม่ทำให้เสียเอกภาพไปแต่อย่างใด ส่วนตัวคิดว่าน่ารักดีฟังแล้วรู้สึกเหมือนกับเป็นเพลงเท่ห์ๆของพวกฮิปปี้จิ๊กโก๋ที่ร้องเพลงเมาๆตัดพ้อชีวิตด้วยน้ำเสียงเหน่อๆยียวนกวนประสาทแต่ทรงเสน่ห์สุดๆ
เทียบกับงานที่ดีที่สุดของ Travis อย่าง 12 Memoriesที่ทางวงแสดงให้เห็นถึงพัฒนาการทางภาคเนื้อหาและมิติทางภาคดนตรีจนกลายเป็นงานมาสเตอร์พีซของทางวงในแง่ของ "พัฒนาการ" อัลบั้ม The Man Who อาจจะเสียเปรียบในเรื่องของสาระและชั้นเชิงที่เข้มข้นจรรโลงโลกอันเป็นองค์ประกอบสำคัญสำหรับเอาชนะใจคอดนตรีระดับสูง แต่ถ้าพูดกันในแง่ของความ "เพราะ" ที่ต้องจัดให้เป็นความไพเราะในระดับที่เรียกว่า "ขาดใจ" กันไปเลย แถมด้วยความฟังง่าย ฟังเพลินและยังทนทานในระยะยาวแล้ว ส่วนตัวแม้จะคิดว่า 12 Memories ดีกว่าแต่ถ้าให้เลือกที่จะคบหากันในระยะยาวล่ะก็ดิฉันก็พุ่งตรงไปหา The Man Who อิย่างไม่คิดและรีรอใดๆให้มากความ เพราะแค่สัมผัสกันด้วยใจแบบผ่านๆในรอบแรกก็ขอยกให้เป็นหนึ่งในงานบริทพ็อพที่ "เพราะ" ที่สุดเท่าที่เคยฟังเลยทีเดียว
