Melanie C. : The Sea : Pop-Rock (60%)
สำหรับคอเพลงพ็อพช่วงกลางทศวรรษ90คงจะรู้จักชื่อเสียงและฤทธิ์เดชของ "เมลซี" - - หรือชื่อเต็มๆ เมลานี คริสโฮล์ม - - ในฐานะสมาชิกที่แถบจะเรียกได้ว่าโดดเด่นที่สุดของ "สไปซ์เกิร์ล" วงเกิร์ลแบนด์ที่โด่งดังและทรงอิทธิพลระดับมหาศาลชนิดที่เขย่าอาณาจักรดนตรีพ็อพให้สั่นสะเทือนไปทั่วโลกทีเดียวในช่วงวินาทีนั้น กาลเวลาผ่านมาถึงช่วงต้นยุคสองพันมิลเลเนียมที่5สาวเครื่องเทศดันมีอันเป็นไปวี๊ดดดดบึ้มสลายโต๋กันไปก่อนคำทำนายที่ว่าโลกจะวิบัติซึ่งสาวๆก็ดาหน้ากันออกงานเดี่ยวมาประลองต่ออายุในวงการกันชนิดครบครันแล้วก็มีอัลบั้ม Northern Star ของแม่สปอร์ตี้สไปซ์นางนี้นี่แหละที่ประสบความสำเร็จกว่าใครเพื่อนในแง่ของยอดขาย......ก่อนที่จะดำดิ่งลงมาเรื่อยๆทั้งตัวเงินและคุณภาพทางการดนตรีในระยะเวลาต่อมา
จริงๆแล้วก็ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจจะตั้งรับกับงานเดี่ยวลำดับที่5ของเธอมาก่อนว่าจะทะลึ่งออกมาในช่วงระยะเวลาอันใกล้ซะขนาดนี้เนื่องจากเพิ่งจะช็อคกับ Rock Me ซิงเกิ้ลเปิดตัว - - ซึ่งท้ายที่สุดก็เป็นเพียงแค่ Promotional Single และถูกรวมไว้ขายในเฉพาะ German Edition (ซึ่งก็สมควรอยู่) - - กับการปฏิวัติตัวเองใหม่ที่ไม่ใช่ว่าจะเข้าท่าซะเลยทีเดียว
ก่อนหน้านี้เราแอบตั้งฉายาให้เธอในใจว่า "ดันทุรังสไปซ์" เนื่องจากแม่เมลซีนางเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมากๆว่าจะประสบความสำเร็จกับเส้นทางการเป็นสาวร็อคให้ได้ จะว่าไปแล้วทำดนตรีดักดานไม่เข้าหูแบบหัวชนฝามันก็ไม่ผิดหรอกเพราะว่าถึงอะไรๆก่อนหน้านี้มันจะดูแย่ๆไปบ้างแต่ก็ต้องยอมรับว่าเห็นความตั้งใจและความมุ่งมั่นอย่างบริสุทธิ์ผุดผ่องเจิดจ้าส่องประกายมาจากตัวเธอชนิดที่ดิฉันสัมผัสได้แบบเต็มล้นหัวอกหัวใจ...แม้จะไม่ได้เงยหน้าชำเลืองโลกภายนอกเอาซะเลยก็ตามที - - อย่างไรก็ตามการกลับมา(ตาย)อีกครั้งใน The Sea ถึงภาพรวมจะดูแกนๆน่าเบื่อหาความโดดเด่นแถบไม่เจอไปบ้างแต่อย่างน้อยก็ต้องขอชมว่าเจ๊เมลเธอพัฒนาแล้วในแง่ของการเรียบเรียงดนตรีการจับที่ดูเหมือนว่าจะจับทางตัวเองได้มากขึ้นรวมถึงทำเพลงได้ประณีตนุ่มหูมากขึ้น - - เพียงแค่ไม่ชวนฟังขึ้นเท่านั้นมั้งที่นับเป็นแต้มเสีย - - รวมถึงตะเกียดตะกายไปเล่นกับงานดนตรีหลากหลายขึ้นทั้งแด๊นซ์ โฟล์ครวมถึงดนตรีกลิ่นอายทดลองมากขึ้นโดยทั้งหมดทั้งมวลยังคงยืนพื้นอยู่บนความเป็นพ็อพร็อคละเมียดละไมที่ทำให้คิดถึงการนำเสนอในช่วงงานชุดที่สองอย่าง Reason นิดๆ เป็นอีกอัลบั้มที่นับว่าลงตัวมีเอกภาพที่สุดแล้วในบรรดาการทำงานทั้งหมดทั้งมวลชองเจ๊เมลซีเธอทีเดียว.....เพียงแต่ไม่รู้ว่าอะไรมันแย่กว่ากันระหว่างการพยายามแผดเสียงเป็นสาวร็อคแล้วคนฟังแถบจะชักตายคาสเตอริโอแบบ Beautiful Intention งานชุดที่สามก่อนหน้าที่แถบจะฟังไม่ได้เลยแต่ก็ดิบสดกล้าแกร่งมีวิสัยทัศน์ดีกับงานที่มาแบบแปร่งๆแปลกๆในรอบการฟังช่วงแรกแต่พอฟังมากรอบขึ้นกลับรู้สึกว่าก็เพราะดีนะอย่างชุดนี้ - - ซึ่งมันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป็นงานที่โดดเด่นและน่าสนใจน้อยที่สุด ชวนติดตามน้อยที่สุดและมีอะไรให้พูดถึงในระยะยาวน้อยที่สุด - - แบบไหนมันแย่กว่ากัน? แฟนๆสไปซ์และคนรักเจ๊เมลคงต้องมาช่วยกันหาคำตอบกันแล้วกระมัง
