~ Forward to you [14] 1960's ยุคที่วงการดนตรีได้เปลี่ยนแปลงไป ตลอดกาล ~
สถานการณ์จำลอง
หอกศรี : เย้ๆๆ ปิดเทอมแล้ว
หรี่ลดา: นี่หร่อน จะดีใจไปทำไม วัยเกินกว่าจะเรียนแล้วนะยะ (เบ้ปาก)
หอกศรี : แหมก็นิดนึง นี่ติ๊ พอดีฉันอยากรู้เรื่งราวของดนตรีเพิ่มเติมน่ะ แนวเพลงรู้แล้ว พวกสังกัดค่ายเพลงก็พอรู้ แต่สิ่งนึงที่สงสัยก็มีอีกเยอะ อย่างช่วงที่เราเกิดไม่ทัน มีเพลงฮิตมากมายที่ยังคงเปิดมาถึงทุกวันนี้ เธอไม่สงสัยบ้างหรอหรี่ ว่ายุคนั้นสมัยนั้น มันมีอะไรดี และเป็นมาอย่างไร
หรี่ลดา: ไม่รู้ ไม่สงสัย อะไรทั้งนั้น แล้วนี่หร่อนจะสงสัยไปทำไมมากมาย ฟังๆไปเถอะ รู้มากแค่ไหนเดี๋ยวพอเพลงออกมาก็ พ็อพตลาดๆ เหมื้อนเดิม (เสียงสูง)
หอกศรี : เออออ (- - '' )
หรี่ลดา: โอ๋ๆๆๆ ชั้นล้อเล่น อืมก็พอมีทางที่จะช่วยหร่อนได้นะ พอดีชั้นมีคนรู้จักอยู่คนนึงน่ะ เขาน่าจะเล่าเรื่องราวให้หร่อนฟังได้ แต่ชั้นไม่รู้ว่าป้าแกจะว่าหรือเปล่านะ แล้วชั้นก็ลืมเบอร์ป้าแกไปแล้วด้วย
หอกศรี : หรี่ เธอก็ลอง Twitter หรือไม่ก็เมนต์ Facebook ไปถามสิ เรื่องง่ายๆแค่นี้เอง
หรี่ลดา: ว่าแต่ Twitter, Facebook คืออะไรหรา??
หอกศรี : แอร๊ยยย *0* โอเอมจี!!! อีติ๊ อีโลว์เทค อีห่า ว่าแต่มึงเปิด Computer เป็นยังเนี่ย กรี๊ดดๆๆ
หรี่ลดา: แหมๆ เมิงก็พูดเกินไป ว่าแต่ Computer คืออะไร
หอกศรี : (หงายหลัง ตกเก้าอี้ ขาชี้ฟ้า)
วันต่อมา ณ บาร์แห่งหนึ่ง
หรี่ลดา: นี่แหละบ้านของป้าคนที่ชั้นเคยบอกไว้ ไม่รู้แกอยุ่หรือเปล่านะ (กดกริ่ง กริ๊งๆๆๆ)
หอกศรี : ว้าวบ้านเหมือนบาร์เลยอ่ะ
หรี่ลดา: ก็ใช่น่ะสิ นี่คือบาร์ที่ชั้นเคยมาโชว์ แต่ชั้นขึ้นโชว์สายประจำ พวกนักเที่ยวเลยเรียกกว่า บาร์เลท
หอกศรี : หึ หึ (ฮากริบ)
ป้าแชร์: (เปิดประตู) อ้าวววววว อะไรยังไง ที่ไหน เมื่อไร แล้วนี่ใครคะเนี่ยยย
หรี่ลดา: หรี่เองค่ะป้า จำได้บ่
ป้าแชร์: อย่างบอกนะว่านี่คือ หรี่ลดาพาเพลิน อดีตดาวค้างฟ้าที่บาร์เลท แห่งนี้ ..โอ้วว์เธอดูตันขึ้นเยอะเลยนะ
หรี่ลดา: พอค่ะ !! คือวันนี้หรี่พาเพื่อนมาคนนึง ชื่อหอกศรี พอดีมานอยากจะรู้เรื่องราวดนตรีอะไรเทือกนี้อ่ะค่ะป้า หนูก็เลยนึกถึงป้า เห็นว่าแก่ อุ้ย! หมายถึงแก่ประสบการณ์นะคะ ป้าก็ช่วยๆเล่าหน่อยละกัน
ป้าแชร์: ...เอาล่ะ เข้ามาในบ้านก่อน มา ตามป้ามา
อื้ม ป้าคิดว่า เราควรจะมาทำความรู้จักกับเรื่องราวของดนตรี กันก่อนดีกว่านะจ๊ะ ป้าขอเริ่มที่ ปี 60's ก่อนเลยละกัน เพราะเหตุการณ์ต่างๆมันยังเป็นที่จดจำสำหรับป้ามาจนถึงทุกวันนี้ (แหงนหน้ามองฟ้า ตาเป็นประกาย)
หอกศรี : แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้างหรอคะ ช่วงปีนี้
ป้าแชร์: หลายอย่างเลย นอกจากจุดเปลี่ยนทางดนตรี ก็ยังเป็นปีที่มนุษย์เราสามารถขึ้นไปเหยียบบนดวงจันทร์ได้เป็นครั้งแรก, เป็นปีที่เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่สุด ที่ชิลี ความรุนแรงถึง 9.5 ริกเตอร์, ปีแห่งสงครามเวียดนาม และอื่นๆอีกมากมาย
ป้าแชร์: เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องเลยดีกว่านะ ในปี 1965 เป็นช่วงที่เรียกว่า Swinging London จุดโฟกัสวัฒนธรรมใหม่อยู่ที่อักกฤษ ผู้ชายใส่ชุดสูทเข้ารูป ส่วนผู้หญิงก็ส่วมมินิสะเกิร์ตทรงผมตีโป่งเหมือนรังผึ้ง เดินเท้ากันออกมาช้อปกระจาย จนเป็นกิจวัตรประจำวัน ของพวก Beautiful People ที่เป็นจุดระเบิดของยุคที่เรียกว่า Sixty นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลกครั้งยิ่งใหญ่ วิถีชีวิตใหม่ของหนุ่มสาวทั่วโลก
หอกศรี : แล้วเขาเอาเงินจากไหนมาซื้อของกันทั้งวี่ทั้งวันล่ะคะป้า
ป้าแชร์: สมัยนั้นเป็นช่วงยุคหลังสงคราม อังกฤษนั้นก็ได้รับค่าตอบแทนจากสงครามรวมถึงเศรษฐกิจที่เฟื่องฟู เป็นยุคของการเกิดใหม่ในทุกๆด้าน
หรี่ลดา: หรี่อยากเกิดในยุคนั้นจังเลยค่ะป้า จะได้ทาปากแดง แต่งตัวสวยๆทุกวันเลย ^^ (ส่งกระจกพับ หยิบอุทัยทิพที่พกมาทาปาก)
ป้าแชร์: ถึงแม้ตอนนั้นอะไรมันจะดีไปหมด แต่สำหรับการเหยียดสีผิวก็ยัคงมีอยู่มาก ในยุคนั้นสมัยนั้น คนดำก็ยังไม่เป็นที่ยอมรับ อย่างการที่มีคำดำสักคนเป็นแชมป์มวยหรือทำอะไรที่เด่นๆ ก็ถือเป็นเรื่องน่ายกย่องและเกิดความภูมิใจ นักมวยก็อายุไม่เท่าไหร่ นักร้องอย่าง The Beatles ก็กำลังวัยรุ่น ทำให้คนหนุ่มสาวสมัยนั้นไม่จำเป็นต้องมองหาฮีโร่ในตัวผู้ใหญ่อีกต่อไป ความเป็นอิสระในตัวเองจึงมีมาก
หอกศรี : แสดงว่าทั้งทางสังคมและการพัฒนาทางด้านคนตรี อังกฤษก็ไม่ได้เป็นรองอเมริกาเลยใช่มั้ยคะในตอนนั้น
ป้าแชร์: ใช่จ๊ะ และในปี 1965 นี้เอง ที่ดนตรีของอังกฤษ เริ่มหลีกหนีอิทธิพลจากดนตรีอเมริกา วงเด่นอย่าง The Beatles ที่ตอนแรกๆได้ Cover เพลงของศิลปิน Blues จากอเมริกา พอมาถึงตอนนี้ก็เริ่มสำรวจ และทำเพลงในแนวดนตรีใหม่ๆ จากเพลงรักง่ายๆมาเป็นเพลงรักสลับซับซอนน่าค้นหา แต่ก็ยังได้รับแรงบันดาลใจมาจาก Bob Dylan ในขณะเดียวกัน Paul McCarty ก็ได้ทำเพลงที่ถือว่าเป็น Pop อมตะตลอดกาลอย่าง Yesterday
หรี่ลดา: กรี้ดๆๆ เพลงนี้หนูรู้จักค่ะ เป็นเพลงที่ดีมาก และถ้าในปัจจุบันถ้าพูดถึงเพลงที่ดีๆ หนูก็คงยกให้กับ เพลง Beautiful นะคะนะค้าาา
หอกศรี : แหมไม่ค่อยเลยนะเมิง ...แล้ว The Beatles นี่ดังสุดเลยหรอคะ
ป้าแชร์: ก็อาจจะใช่นะ แต่มองไปทางคู่แข่งที่สำคัญของ The Beatles ในสมัยนั้นก็มี The Rolling Stones ที่ตีคู่กันมาอย่างสูสี ในด้านของความดัง และในส่วนของ The Rolling Stones นั้นก็ได้แต่งเพลงที่ประสบความสำเร็จมากอย่าง (I Can't Get No) Satisfaction ที่สร้างความฮือฮาด้วยรีฟกีต้าร์เสียงแปลกๆ คล้ายตู้แอมป์แตก อันมาจากเทตนิคที่เรียกว่า Fuzz Box
ปี 1965 นี้เองในอังกฤษ ก็มีวงดนตรีเกิดใหม่ราวกับดอกเห็น และทีเห็นจะมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักมากหน่อยก็ The Animals ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างสูงด้วยเพลง We'vs Gotta Get Out of This Place (ที่ต่อมาเป็นเพลงประจำสถาบันของนักศึกษามหาวิยาลัยอเมริกัน สำหรับร้องตอนเซ็งสุดๆ) นักกีต้าร์ดาวรุ่งของปี Eric Clapton ก็แจ้งเกิดในยุคนี้นะ
Eric ได้อัดเพลง I'm Your Witchdoctor กับ John Mayall และได้สร้างเสียงใหม่จากแอมป์ยี่ห้อ Marshall อันเป็นการวางรากฐานให้กับศิลปิน Rock รุ่นหลังที่ตามมา เช่น Jimi Hendrix และ Led Zeppelin
(รายชื่อศิลปินในยุคนี้ คลิ๊กเพื่อขยาย)
หรี่ลดา: เสียดายนะคะที่มือกีต้าร์ระดับเทพอย่าง Jimi Hendrix ต้องมาเสียไปก่อนวัยอันควร
ป้าแชร์: หรี่ หนูรู้จัก Jimi Hendrix ด้วยหรอ
หอกศรี : หอกก็รู้ค่ะ เพราะเคยอ่านจากกระทู้นี้ สงคราม ผู้คน บุปผาชน และดนตรี
ป้าแชร์: ใช่จ่ะ สิ่งที่ถือเป็นปรากฏการณ์อีกอย่างที่ลืมไม่ได้เลยคือ เทศกาลดนตรี Woodstock ส่วนเนื้อหาก็ตามกระทู้นั้นเลยจ้า
หรี่ลดา: ทางฝั่งอังกฤษกำลังบูมขนาดนี้ แล้วตอนนั้นฝั่งอเมริกาเป็นยังไงบ้างคะป้า
ป้าแชร์: ปี 1965 เป็นปีที่นักดนตรี นักร้องเริ่มตระหนักถึงอิทธิพล เงินและความยิ่งใหญ่ของอุตสาหกรรมนี้ ถ้าหากออกมาถูกที่ถูกทางก็รวยเละ เพราะฉะนั้นจึงมีวงดนตรีและนัหร้องเกิดใหม่ทุกวัน
ขณะที่ทางอังกฤษกำลังเล่นสนุกฝุ่นตลบอยู่นั้น ทางฝั่งอเมริกาก็สู้กลับด้วยวิธีการทุกรูปแบบ ทั้งการสร้างวงที่ออกเพลงดังเพลงเดียวแล้วก็หายไป อย่างเพลง Wooly Bully ของ Sham and The Pharoahs ที่ฮิตระเบิดไปทั่วโลก ไม่เว้นแม้แต่ในไทย อีกเพลงก็ Hang On Sloop ของ The Mccous หนุ่มๆไทยนิยมเล่นมาก เพราะใช้แค่ 3 คอร์ด แต่ก็มีบางวงที่ไม่ได้ออกเพลงฮิตแล้วหายไปเลย อย่าง The Byrds ผู้สร้างความฮืฮา ด้วยการใช้เทคนิคกีต้าร์ 12 สายในเพลง Mr.Tambourine Man และก่อกำเนิดแนวดนตรี Folk Rock
หอกศรี : โห มีแต่วงผู้ชาย แล้วไม่มีวงผู้หญิงบ้างเลยหรอคะ
ป้าแชร์: แหม ป้าก็เพลินไปหน่อย ทำไงได้ก็ผู้ชายสมัยนั้นน่ากินทั้งนั้น (เลียริมฝีปาก) อะๆเข้าเรื่อง ที่หนูถามว่ามีวงผู้หญิงมั้ย คำตอบคือ มี แต่กระแสอาจจะสู้ผู้ชายไม่ได้ แต่ใช่ว่าจะไม่เด่นไม่ดังนะ ขอยกตัวอย่าง หนูเคยดูเรื่อง Dreamgirls ที่ออกฉายเมื่อปี 2006 มั้ย
หรี่ลดา: หนูเคยค่ะ แล้วมันเกี่ยวกันยังไงล่ะป้า
ป้าแชร์: Dreamgirls นี้ มีสมมติฐานมาจากเรื่องจริงที่บังเกิดขึ้นในวงการเพลงในยุค 60 ซึ่งมีวงสามสาวตัวดำนามว่า The Supremes ซึ่งในยุคนั้นเป็นยุคการเติบโตของบริษัทแผ่นเสียงของคนดำนาม Motown ซึ่งก่อกำเนิดนักร้องผิวดำในแนว Soul, R&B, Funky และ Pop อยู่มากมาย ใน Dreamgirls ก็ได้จำลองสถานการณ์ในช่วงนั้นมาให้เห็นถึงความพยายามของวงการดนตรีผิวดำที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรคสารพันกว่าจะมาอยู่แถวหน้าของวงการบันเทิงคนผิวขาวได้
The Supremes มีเพลงฮิตขึ้นอันดับ 1 บน Billboard ถึง 12 เพลง ไม่น้อยเลยใช่มั้ยละสำหรับศิลปินกลุ่มหญิงผิวดำ นอกจากนี้ก็ยังมี The Marvelettes ที่ก็ถือได้ว่าเป็นวงรุ่นบุกเบิกของค่าย Motown Records
หรี่ลดา: ใช่ๆ หนูดูในหนังนะ เห็นพวกนักร้องสมัยนั้นจะออกแสดงสดทุกคืนเลย ใส่ชุดสวยๆ มีท่าเต้นน่ารักๆ แสงสีสาดส่อง อู้ยยย ชอบ
ป้าแชร์: ใช่เลย เพราะช่วงปี 1960's มีความสำคัญอย่างหนึ่งคือ เป็นปีที่ศิลปินเริ่มพยายามเปลี่ยนจุดขาย จากการออกแสดงสดมาเป็นการออกแผ่นเสียง ก่อนหน้านี้ธุรกิจดนตรีเป็นเรื่งของการออกโชว์ แต่หลังจากปี 1965 วงการดนตรีเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
วัยรุ่นถือเป็น ยุคทอง ในชีวิตของเราแต่ละคน เพราะฉะนั้น ผู้ที่อยู่ในวัยรุ่นสมัย Sixty จึงถือว่าโชคดีที่ได้เป็นประจักษ์พยานการปฏิวัติ และการเปลี่ยนแปลงของโลก จากยุคเก่าหลังสงครามเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ ซึ่งการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นล้วนได้มาจากการต่อสู้ และหลายครั้งที่ดนตรีถูกจับมาเป็นอาวุธและปฏิวัติได้สำเร็จ
หรี่ลดา: ขอบคุณค่ะป้า สำหรับข้อมูลดนตรีให้กับหนูและเพื่อน
หอกศรี : เช่นกันค่ะ ...หาวววว (เอามือป้องปาก)
ป้าแชร์: คืนนี้ก็ดึกมากแล้ว เอาไว้โอกาสหน้าถ้าป้าว่างๆ จะมาเล่าให้พวกหนูฟังดนตรีในยุคอื่นๆอีก ส่วนคืนนี้นอนเถอะ สาวๆ เดี๋ยวป้าจะนับแกะให้ฟัง ...ลูกแกะตัวที่ 1 ลูกแกะตัวที่ 2 ลูกแกะตัวที่ 3
หรี่ลดา: แอร๊ยย ป้าคะ ไม่ต้องนับหรอก หนูกลัวแม่มัน
หอกศรี : หรี่เมิงอย่าทักสิ เดี๋ยวก็โผล่มาหรอก บรึ๋ย (คลุมโปง) z Z Z
.... หลังจากสองสาวหลับไป ป้าแชร์ก็เอารูปสมัยวัยสาวมารำลึกถึงความหลัง
อย่างน้อยครั้งนึงป้าก็เคย รวย และสวยเวอร์ (เอารูปขึ้นมาดู ทาบอกหลับตาปริ้มมม ยิ้มมุมปาก)
ข้อมูลอ้างอิง : My Generation โดย คุณอัมพร จักกะพาก / Swinging City / 1960's Music wiki
_________________
