ชอบพล็อตหนังมากที่ทำให้หนังของพวกมีพลังวิเศษไม่ได้เป็นหนังฮีโร่ ไวเลี่ยนอย่างเดียว(Hero-Villain) แต่ก็ทำเป็นหนังวัยรุ่น(แบบไม่ปัญญาอ่อน)มันส์ๆ แผลงๆ ไปจนถึงดราม่าแรงๆ ได้เหมือนกัน เรื่องการถ่ายทำเป็นแบบภาพผ่านกล้องทุกตัวที่อยู่ในหนัง เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องความเวียนหัว มันมาแน่ ส่วนตัวไม่ซีเรียสกับเรื่องเทคนิคกล้อง แต่บางคนนี่ไม่ได้เลยนะพอเจอเทคนิคแบบนี้ก็พาทำให้ดูหนังไม่สนุก ตอนไปดูก็ไม่ได้อ่านเรื่องย่ออะไรมาก เลยรู้สึกเซอรไพรส์มากที่พระเอกของเราคือแอนดรูวเป็นคนมีปม เป็นเด็กเก็บกด โดนเพื่อนแกล้ง โดนพ่อซ้อม แม่ก็ป่วยใกล้ตาย มันก็เลยทำให้คนที่ยังไม่ได้อ่านเรื่องย่อ(เช่นเรา)รู้สึกอยากติดตาม
กระเทยเตรียมตัวตายได้เลยค่ะ
หนังช่วงแรกๆ นี่สนุกมาก อารมณ์หนังวัยรุ่นอเมริกันแผลงๆ ใช้พลังแบบฮาๆ สนุกๆ แล้วจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปตามคำโปรยของหนังจริงๆ คือ It's All Fun and Games Until Everyone Gets Hurt ด้วยอุบัติเหตุครั้งแรกก็ทำให้ตัวนำของเราคือแอนดรูวเริ่มแตกคอกับเพื่อนๆ เพราะพี่แกเผลอใช้พลังทำให้คนจนเจ็บหนัก (เพื่อนที่ว่ามี 3 คน คือพวกที่ได้พลังมา มีแอนดรูว แมท สตีฟ พลังที่ว่าก็มาจากวัตถุประหลาดใต้ดินที่พวกพี่แกไปเจอกัน แถมไม่เฉลยด้วยนะว่ามันเป็นไร) ที่จริงแอนดรูวเป็นคนไม่มีเพื่อนเลย ขอย้ำว่าเลย แต่พอได้พลังมาเขาก็รวมตัวกัน ทำให้แอนดรูวรู้สึกว่าได้เข้าสังคม แต่มันก็มีเหตุการณ์มากมายที่ทำให้เขารู้สึกว่าถูกแยกออกจากกลุ่ม แล้วหลายเหตุการณ์ก็สร้างความเครียดให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ มันเลยทำให้เขาเริ่มใช้พลังในทางที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีใครจะหยุดเขาได้ เพราะเขาเป็นคนที่มีพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม แล้วถึงจุดๆ หนึ่งทุกอย่างที่เรียกว่าความสนุก ความตลกทั้งหลายก็หายไปโดยสิ้นเชิง
อะไรอ่ะแก
Andrew's BFF
เป็นหนังที่เล่าเรื่องได้ดีมากๆ เรื่องหนึ่ง ทำให้คนดูเริ่มเหนื่อยตั้งแต่กลางเรื่องเป็นต้นไป แล้วความเหนื่อยก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับหนังก็ขอคืนความตลกโปกฮาทั้งหมด ซึ่งเป็นมาจากการเล่าเรื่องที่เพิ่มความกดดันทีละนิดๆ ของตัวหนัง ผนวกกับความสามารถทางการแสดงของพี่ดีนที่รับบทเป็นแอนดรูว (แค่หน้าตาในเรื่องก็จิตไปครึ่งละ) เรื่องนี้ถ้าใครได้ดูจะรู้สึกสงสารตัวแอนดรูวมากๆ เลยแหละ ไม่อยากเล่าว่าทำไมให้ดูเองดีกว่า ตัวละครหลักอีกสองคนก็ไม่ได้เด่นเท่าไหร่(อาจจะด้วยบท) อืมมม มีข้อสังเกตุอย่างนึงไม่รู้ใครที่ดูแล้วจะรู้สึกเหมือนกันไหม ว่าความสัมพันธ์ของแมตต์กับแอนดรูวมันคลุมเครือ(ถึงเป็นลูกพี่ลูกน้องกันก็ไม่เกี่ยวนะ ฮ่าๆ) ด้วยคำพูดตอนต้นเรื่องที่แอนดรูวถามแมตต์ว่า Do you like me?(น่ารักมากๆ) อาจจะถามด้วยความไม่มั่นใจหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่แมตต์ดันตอบด้วยสีหน้าที่แบบเขินๆ ที่ไม่ใช่อะไรที่ควรจะแสดงออกระหว่างความรักแบบเพื่อนๆ (ถึงจะมีอีชะนีผมบลอนด์มาเอี่ยวอันนี้ก็ไม่เกี่ยวนะจ๊ะ [อ้างไปเรื่อย แหมก็อยากจะจิ้นบ้างไรบ้าง]) รวมถึงการที่แมตต์คอยปกป้องแอนดรูวตลอด แล้วตอนจบที่แมตต์บอกแอนดรูวว่า กูรักมึงว่ะ //กรีดร้อง พอ พอ พอ เดี๋ยวจะเลยเถิดเอาได้
อย่าทำเมียผมมม
เอาเป็นว่าเป็นหนังที่ดูในโรงแล้วไม่เสียดายตังค์ แต่ทำให้จิตตกเล็กๆ เอฟเฟ็คก็ไม่ขี้เหล่อะไรมากมาย ผู้ชายก็หล่อ เนื้อเรื่องก็ดี การแสดงก็เริส(เป็นคนๆ) แนะนำให้ดูสำหรับใครที่เบื่อๆ หรืออยากดูหนังดีดี(แต่ไม่ได้หวังว่าดีขนาดออสก้าหรอกนะ)สักเรื่องจ้า รับรองไม่ผิดหวังจ้า. bitchy
_________________
