Mariah Carey : Butterfly : Pop/R&B/Hip-Hop (97% = 5/5)
ตั้งแต่เปิดศักราช2013มานี่ก็ได้นั่งเขียนถึงงานจากฟาก "อาร์แอนด์บี" ติดกันมาตลอดด้วยความที่เป็นช่วงเวลาที่งานดนตรีแขนงนี้วนกลับเข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตการฟังดนตรีและเป็นแรงบันดาลใจอย่างมากในชุดนี้ พูดตามตรงก็คือ "คิดถึง"หนึ่งในสิ่งที่เปรียบเสมือนพื้นฐานของเรา สิ่งที่เราชอบและเติบโตมาด้วย และแน่นอนเมื่อพูดถึงอัลบั้ม "อาร์แอนด์บี" ส่วนตัวจะคิดถึงอัลบั้มชุด Butterfly ของมารายห์ แครี่ย์ขึ้นมาเป็นอันดับแรกๆซึ่งก็น่าแปลกใจที่ตลอดระยะเวลาเกือบ11ปีที่เขียนวิจารณ์เพลงมาไม่เคยได้มีโอกาสเขียนถึงอัลบั้มชุดนี้เลยทั้งๆที่ได้รับรีเควสต์มาก็ไม่น้อย นับว่าวันนี้เป็นโอกาสดีที่ท้ายที่สุดจะได้เขียนถึงผลงานสุดรักจากศิลปินที่ชื่นชอบที่สุดตลอดกาลท่านหนึ่งเสียที
ในอัลบั้ม Butterfly จะว่าไปก็เปรียบเสมือน "จุดกำเนิดทางดนตรีครั้งใหม่" ของมารายห์ แครี่ย์ก็คงไม่ผิด จากก่อนหน้านี้ที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลามจากการถูกต้นสังกัดSony Musicและอดีตสามี "ทอมมี่ ม็อตโทล่า"ที่ขึ้นแท่นเป็นประธานวางหมากให้เธอทำดนตรีสไตล์อดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์ที่แม้จะประสบความสำเร็จอย่างล้นหลามทั้งในแง่ของยอดขายและอันดับเพลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งถึงขั้นที่สร้างสถิติี่เป็นประวัติศาสตร์ประดับชาร์ตเพลงให้แก่มารายห์อย่างอย่างมากมายมหาศาลตลอดจนสร้างอัตลักษณ์ทางดนตรีให้เธอเป็นหนึ่งของสัญลักษณ์ตลอดกาลแห่งงานดนตรีแบบ "ดิว่า90's" และแน่นอนเป็นศิลปินที่ประสบความสำเร็จตลอดกาลของยุคดังกล่าว หากแต่นั่นไม่ได้สร้างความพึงพอใจให้แก่ตัวมารายห์ที่ต้องการนำเสนอภาพลักษณ์ทางดนตรีที่เธอใฝ่ฝันจะทำมาโดยตลอด - - สิ่งที่เป็นตัวตนของเธอจริงๆ
สำหรับคนที่เป็นแฟนคลับของแม่มาลัยจะรับทราบกันดีว่าแท้จริงแล้ว "ฮิพฮอพ"และ"อาร์แอนด์บี"คือแนวดนตรึที่แม่หมีของเราหมายมั่นปั้นมือที่จะทำตั้งแต่อัลบั้มแรกแต่ทางสังกัดต้องการที่จะผลักดันเธอในฐานะ "ศิลปินแบบดิว่าบัลลาดโชว์พลังเสียง" มากกว่า เราจึงได้เห็นอิทธิพลของดนตรีประเภทอาร์แอนด์บีและโซลแบบคนดำแฝงเร้นอยู่ในอัลบั้มก่อนหน้านี้ของเจ๊เธอมาทุกชุดที่โต่งสุดเห็นจะเป็น "Emotions" ที่ดูโต่งและดิบมากในขณะที่ Daydream ก็เริ่มจะฉายแววอิทธิพลของดนตรีแบบฮิพฮอพมาให้แฟนๆเตรียมตัวตั้งรับกันตั้งแต่รีมิกซ์ของซิงเกิ้ล Fantasy แล้ว
ทุกสิ่งทุกเกิดมาคุร้อนระอุเอาในButterflyชุดนี้เมื่อแม่มาลัยขอขึ้นแท่นบังคับทิศทางของตัวงานเองรวมถึงเรื่องระหองระแหงถึงขั้นหย่าร้างกับสามีประธานค่ายเทปอีกว่าแล้วอะไรที่ดิฉันเคยต้องเก็บให้มันกดดันอัดแน่นไว้ก็ขอปล่อยออกมาาเต็มที่ในชุดนี้ก็เลยแล้วกัน เชื่อว่าฐานแฟนเก่าๆของเธอที่หลงใหลมารายห์ในฐานะเจ้าแม่เพลงบัลลาดในงานชุดก่อนหน้านี้ได้มาฟังก็อาจจะลมจับถึงขั้นพาลไม่ชอบไปเลยก็เป็นได้จากงานอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์ก่อนหน้านี้สู่การพบปะกับความขบถของแม่มาลัยที่กลายร่างมาทำดนตรีสไตล์ "อาร์แอนด์บี" ชนิดเต็มตัวเน้นหนักบนภาคของความเป็นคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บีเนิบๆกรีดกรายผสานโซลฟูลเนิบๆลอยๆและฮิพฮอพเก๋ๆที่ทำออกมาได้เปรี้ยวปราดช็อคโลกและมีระดับชนิดที่ศิลปินหญิงที่คร่ำหวอดในสายอาร์แอนด์บีแท้ๆยังต้องทึ่งเนื่องจากใครจะไปคิดว่าศิลปินที่ร้องเพลงอมตะระดับโลกอย่าง HeroหรือWithout Youจู่ๆจะของขึ้นสับรางมาตีโจทย์อาร์แอนด์บีได้แตกกระเจิง อย่างไรก็ตามใช่ว่ามารายห์จะทิ้งขว้างฐานแฟนเดิมๆทิ้งนะคะเพราะงานแบบอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์สไตล์Classic Mariahก่อนหน้านี้ยังก็ยังมีให้ฟังอยู่เพียงแต่ถูกลดทอนบทบาทให้เป็นทัพหลังโดยมีสูตรสำเร็จงานดนตรีแบบอาร์แอนด์บีและฮิพฮอพก้าวเข้ามาเป็นสูตรสำเร็จใหม่แทน - - จะว่าไปก็เป็นมารายห์สองยุคในอัลบั้มเดียวนะ
เพลงไหนที่ชอบในอัลบั้มนี้? ถ้าจะบอกว่าชอบหมดทุกเพลงล่ะ 555 แต่คงเลือกแต่ที่ชอบจริงๆมาเขียนนะคะ แน่นอนว่า Honey (5/5) ซิงเกิ้ลแรกกับวิดีโอซิ่งเจ็ทสกีสุดอลังการของแม่หมีนั้นต้องติดท็อป5ของเพลงที่ชอบที่สุดในอัลบั้มนี้ไปอย่างไม่ต้องสงสัยจะว่าก่อนหน้านี้ในDreamlover,Fantasy หรือ Always Be My Baby นี่มารายห์ก็พยายามปูทางที่จะทำเพลงแนวๆพ็อพอาร์แอนด์บีประมาณนี้ออกมาให้เข้มข้นจัดจ้านขึ้น ดูเหมือนทุกสิ่งจะมาระเบิดศักยภาพขีดสุดที่ซิงเกิ้ลนี่แหละค่ะกับงานพ็อพอาร์แอนด์บีเต้นรำสนุกๆไหลลื่นอิสระได้ใจภายใต้บีทกระฉึกกระฉักแบบ "สตรีทฮิพฮอพ" เก๋ๆ คือจำวินาทีแรกที่ฟังได้ว่าหันขวับมามองทีวีเลยว่า "นี่เพลงใคร?" คืออยากจะบอกว่าทั้ง Verse,พรีคอรัส,ท่อนคอรัสหรือตลอดกาลอิมโพรไวซ์ทั้งทั้งมวลคือ "ฮุค" ก็คงไม่ผิดเพราะว่าเป็นหนึ่งในเพลงที่โดดเด่นและน่าสนใจที่สุดชนิดที่เป็นไฮไลท์ได้ทั้งเพลงเท่าที่จำความได้ว่าชีวิตนี้เคยฟัง เจ๋งมากๆแม่!!! ต่อด้วยไทเทิ่ลแทร็ค Butterfly (5/5) ที่เป็นเพลงที่ดิฉันชอบที่สุดในอัลบั้มตลอดจนเป็นหนึ่งในเพลงของมารายห์ที่ส่วนตัวชอบที่สุด งานดนตรีพ็อพบัลลาดที่ดูเหมือนจะได้แรงบันดาลใจมาจากความสำเร็จของ One Sweet Day และอิทธิพลจากการประสานเสียงสไตล์กอสเพลแบบ Boyz II Men เป็นเพลงที่ให้ความรู้สึกที่บริสุทธิ์และทรงพลังสุดๆ หนึ่งในธีมประกอบภาพยนตร์ชีวิตของดิฉัน สำหรับใครที่ชอบงานของมารายห์ในยุคก่อนหน้านี้แนะนำ Close My Eyes (4.5/5) พ็อพอาร์แอนด์บีบัลลาดผสานไลท์แจ๊ซซ์นุ่มๆเย็นๆเชื่อว่าฟังแล้วคงเคลิ้มนึกไปถึง Love Takes Time และบางเพลงในอัลบั้ม Emotions ไม่มากก็น้อยเช่นเดียวกับ Whenever You Call (4/5) ที่เป็นอดัลท์คอนเทมโพรารี่ย์บัลลาดแบบ Classic Mariah แท้ๆ งานดิว่าบัลลาดแห่งอารยธรรม90'sน่ะค่ะ เป็นสองเพลงที่แฟนเก่าๆน่าจะชอบ มาที่ My All (3.5/5) อันนี้ส่วนตัวไม่ชอบแต่ก็โดดเด่นจนไม่เขียนถึงไม่ได้ตัวเพลงเป็นพ็อพอาร์แอนด์บีบัลลาดที่โดดเด่นบนบีทกีตาร์ละทินและอารมณ์โซลฟูลอาร์แอนด์บีลอยละล่องโหยหวนเคว้งคว้าง เพอร์คัสชั่นไพเราะมากๆ จะว่าไปก็เซ็กซี่หยาดเยิ้มดีหรอกนะคะแต่อาจจะไม่ได้คลิ๊กด้วยเป็นการส่วนตัว
The Roof(4/5),Fourth Of July(4.5/5),Breakdown(4.5/5)และBabydoll(4.5/5) นี่เป็นงานคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บียุคบุกเบิกของแม่มาลัยหรือจะพูดให้เข้าใจง่ายๆคือต้นตระกูลของอีกหลายๆเพลงที่ตามมาในอัลบั้มหลังจากนี้ อาทิ Shake It Off,The One,MigrateและหลายๆเพลงในCharmbraceletและMemoirs Of An Imperfect Angelที่นับกันไม่หวาดไหวนั่นแหละค่ะ อย่าง Fourth Of July นี่เป็นงานโซลฟูลอาร์แอนด์บีลอยๆได้แรงบันดาลใจมาจากงานอาร์แอนด์บีจำพวก "ไควเอทสตอร์ม" สมัย70'sแต่มาในรูปโมเดิร์นอาร์แอนด์บีปลายทศวรรษ90'sน่ะค่ะ ฟังแล้วอดคิดถึงเพลงนึงในอัลบั้มMemoirs...ไม่ได้ ชื่ออะไรนะ "Back In The Day รึเปล่าหนอ???" (พอจะเขียนก็ลืมชื่อซะงั้น) พวกงานพ็อพอาร์แอนด์บีโพรแกรมมิ่งกรุ๊งกริ๊งชนกับโซลลอยๆและฉาบแจ๊ซซ์จางๆน่ะค่ะ ส่วนเพลงที่เหลือนี่มาแบบอาร์แอนด์บีฮิพฮอพ90'sเท่ห์ๆในรูปแบบที่เป็นตำนานไปแล้ว ดิบดำแต่สุนทรีย์และติดหูมากมาย Fly Away (Butterfly Reprise) (4.5/5) ที่ร่วมกับ "เดวิด โมราเลซ" อดีตโปรดิวซ์เซอร์คู่บุญ อัพบีทเป็นแนวเต้นรำแบบเฮ้าส์ดิสโก้กรุยกรายผสานโซลกอสเพลสุดทรงพลัง อลังการมากมาย The Beautiful Ones (4.5/5) คัฟเว่อร์จากพริ๊นซ์ ต้นฉบับนี่ไม่เคยฟังหรืออาจจะจำไม่ได้แล้วฉบับของคุณนายมาลัยเป็นแนวโอลด์สคูลแบบงานบลูส์โซลอาร์แอนด์บีโมทาวน์60'sจ๋าผสานแจ๊ซซ์พลิ้วๆนุ่มละมุนและกอสเพลสุดอลังการ ปิดอัลบั้มด้วย Outside (4.5/5) อีกหนึ่งเพียวโซลบัลลาดเพราะๆ ฟังแล้วอบอุ่นไปทั้งตัว
อ้าว ตายจริงไปๆมาๆเขียนตัดคะแนนหมดทั้งอัลบั้มซะงั้นอย่างที่รู้กันในหมู่คนอ่านที่ติดตามกันมานานนะคะว่าเวลาเขียนถึงคริสทิน่า,บริทนี่ย์,มาดอนน่าหรือมารายห์ทีไรนี่จะมีความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกและบางทีจินตนาการก็จะไหลลื่นไปเรื่อยจน "เบรคไม่อยู่!!!" ส่วนตัววันนี้ก็ดีใจมากๆเลยทีเดียวนะคะที่ในที่สุดก็มีโอกาสได้เขียนถึงอัลบั้มสุดที่รักชุดนี้เสียที ขอให้ปีนี้เป็นปีของมารายห์นะคะ ^ ^
