http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/07/13/get-into-the-groove-justin-timberlake-take-back-the-night-funksoulrbdisco-90-4-55/comment-page-1/#comment-54
http://www.facebook.com/HysteriaCulture?ref=br_rs
ประการแรกต้องขอขอบคุณน้องปู Jester Mizuno (แอดมินเพจ Cinematic) สำหรับการแนะนำและอัพเดทข่าวคราวดีๆนี้ให้คุณพี่ได้รับทราบเพราะช่วงนี้แทบจะไม่ได้ติดตามแวดวงเพลงสากลเลยเพราะมัวหนีแต่ไปฟัง เพลงเกาหลี นี่ถ้าไม่ได้น้องปูช่วยแท็คลิ้งค์มาจนป่านนี้ก็คงยังไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับชาวบ้านเขาว่าคุณพี่ จัสติน ทิมเบอร์เลค เพิ่งจะปล่อยซิงเกิ้ลใหม่มาสดๆร้อนๆ วู้ยยยย!!!!! เชื่อเถอะค่ะเพราะบ.ก.เพจนี้มัวแต่เกาหลีทั้งคืนทั้งวันจนแทบจะไม่ได้ลืมตาดูโลกภายนอกอะไรกับเขาเลย
มาที่หนุ่มจัสติน ทิมเบอร์เลคกับซิงเกิ้ลใหม่แกะกล่อง Take Back The Night ที่ก่อนจะฟังก็ทำเอาตื่นเต้นคาดเดาไปต่างๆนานาเพราะ แหม ก็เพิ่งจะมอบความประทับใจใส่กระเช้าช่อใหญ่เป็นของขวัญให้พี่เขาไปหมาดๆ (อ๋อ อะไรนะคะ? ตัวไม่ต้องแถมมา! ข้าไม่เอา! เชอะ!!!) ก็เพราะว่าดันถูกใจกับสตูดิโออัลบั้มล่าสุดของพี่อย่าง The 20/20 Experience เข้าอย่างจังชนิดที่ขอยกให้เป็นหนึ่งในอัลบั้มโปรดปรานที่สุดประจำปีนี้ไปเลยด้วยมนตร์เสน่ห์ของการเรียบเรียงดนตรีที่ทั้งละเมียดละไมและบ้าระห่ำในขณะเดียวกันและถึงแม้จะฟังยากและออกลูกเนิบนาบแต่เอกภาพสูงส่งนะคะคุณทุกสิ่งทุกอย่างหลอมรวมกันเป็นงานอาร์แอนด์บี โซลและฮิพฮอพชั้นดีที่นับว่ามีพัฒนาการที่มีชั้นเชิง ซับซ้อนและอัจฉริยะต่อยอดจาก Futuresex/Lovesounds ได้สมค่าแก่การรอคอย
หลังจากที่นั่งคาดเดามโนสาเหร่ไปเองคนเดียวก่อนสดับรับฟังว่า Take Back The Night ซิงเกิ้ลแรกจากงานที่เขาว่าเป็นพาร์ทสองของอัลบั้ม The 20/20 Experience มันจะเป็นอย่างไรซึ่งพอได้ฟังแล้วคิดว่าน่าจะมีความเป็นไปได้ที่งานสตูดิโออัลบั้มพาร์ทนี้น่าจะเป็นตัวแทนของด้านที่คึกคักกระฉับกระเฉงสนุกสนานมีสีสันบ้างหลังจากที่พาร์ทแรกเน้นหนักไปทางงานโซลอาร์แอนด์บีย้อนยุค ฮิพฮอพดิบๆตลอดจนสารพัดซาวนด์ทดลองต่างๆจำพวกงานอาร์แอนด์บีเทคโน เอ็กซ์เพอริเมนทัลและการผสมผสานฟิวชั่นโน่นนี่นั่นประสานเข้าด้วยกันเหมือนพวกงานนูโซลในอัลบั้มหลังๆของเอริคา บาดู สำหรับ Take Back The Night นี่เป็นงานโอลด์สคูลจำพวกฟั้งค์โซลอาร์แอนด์บีผสานจังหวะเต้นรำย้อนยุคสไตล์ฟั้งค์กี้ย์ดิสโก้70sหอมฉุยกรุยกรายคือฟังแล้วปิ๊งตั้งแต่รอบแรกเลยแถมยังชอบง่ายชอบเร็วกว่า Suit&Tie อีกนะด้วยความที่อาจจะเข้าถึงง่ายกว่า หวานหูกว่าและเป็นสูตรสำเร็จแบบอเมริกันสไตล์ที่นิยมเล่นกันมานานแล้วเอาเป็นว่าถ้าใครชอบงานโซลยุค70sช่วงที่ดิสโก้เริ่มจะเข้ามามีอิทธิพลตอนปลายไปยันงานโมทาวน์โซลรวมถึงเศษเสี้ยวของไมเคิล แจ็คสัน,พริ๊นซ์หรือ Bee Gees ก็น่าจะชอบได้ไม่ยาก ว่าแล้วก็อยากจะตะโกนดังๆว่า รออัลบั้มต่อไปไม่ไหวแล้วค่า!
ป.ล. ชะรอยว่าความตั้งใจที่อยากจะแยกอัลบั้มออกมาเป็นสองพาร์ทสองแผ่นตั้งแต่สมัย Futuresex/Lovesounds ก็ยังคงหน้าเดินมาจวบจนวินาทีนี้สินะ
