http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/07/29/backstreet-boys-in-a-world-like-this-popdance-poppop-rock-70-35/comment-page-1/#comment-90
hysteria
Backstreet Boys : In A World Like This : Pop/Dance-Pop/Pop Rock (70% = 3/5)
บอยแบนด์ระดับตำนานจากยุค90sที่วันนี้พวกเขาก็ยังไม่ยอมจบชีวิต(ไปดีๆ)กลับมารวมตัวกันออกอัลบั้มเอาใจแฟนๆยุคพวกเขากันอีกครั้งที่ก็ไม่รู้ว่าป่านนี้เหล่าสาวกในวันวานจะต่างไปหลบลี้อยู่ในซอกมุมหรือแฝงตัวเป็นแฟนคลับของศิลปินท่านใด แต่เชื่อเถอะว่าวัยรุ่นช่วงยุค90s (อายุประมาณนางบ.ก.เพจ Hysteriaกับสองแอดมินพาราและมิสนาโอรวมกันก็เฉียดๆ70พอดี) สมัยที่ดนตรีทีนพ็อพรุ่งเรืองอันเป็นนาทีทองของสารพัดเกิร์ลกรุ๊ป บอยแบนด์ตลอดจนบรรดาศิลปินพ็อพบับเบิ้ลกัมหน้าละอ่อนหวานใสที่ต่างดาหน้าพากันแจ้งเกิดในวงการราวกับดอกเห็ดชนิดจะเหยียบกันตายคงจะไม่มีใครที่กล้าบอกหรอกนะคะว่าไม่รู้จัก Backstreet Boys บอยแบนด์ต้นตำรับหนึ่งในสัญลักษณ์แห่งทศวรรษ90sกับเพลงฮิตเข้าขั้นขึ้นหิ้งหลายเพลงไม่ว่าจะเป็น As Long As You Love Me,I Want It That WayหรือShape Of My Heartที่ทุกวันนี้สถานีวิทยุบ้านเรายังไม่ยอมส่งเพลงเหล่านี้กลับประเทศเสียที
ที่นั่งบรรยายสรรพคุณพวกท่านมานี่ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะจะส่งสัญญาณให้แฟนๆวัยเฉียดๆสามสิบหรือปาเข้าไปสามสิบกว่าๆแล้วให้กรุณาแสดงตัวจากซอกหลืบแล้วมาร่วมดื่มด่ำกับของดีในวันวานของเราๆกันได้แล้วจ้ากับ In A World Like This อัลบั้มใหม่แกะกล่องชุดล่าสุดของเขาซึ่งพิเศษตรงที่เป็นการกลับมาร่วมวงอีกครั้งของคุณพี่ เควิน ริชาร์ดสัน แถมยังเป็นอัลบั้มแรกที่ไม่ได้ออกภายใต้ชายคาของสังกัดคู่บุญอย่าง Jive อีกต่างหากจะว่าไปก็น่าสนใจอยู่นะคะว่า BSB ในวินาทีนี้จะมีพัฒนาการและขยายขอบเขตุศักยภาพในการทำดนตรีของตนออกไปได้กว้างไกลขนาดไหน - จะเป็นบอยแบนด์วัยกลางคนหรือบอยแบนด์ที่จะมาเสียคนเอาอีตอนเฉียดวัยทองชุดนี้แหละจะได้รู้กันว่าพี่ท่านจะออกมาผีหรือคน
เท่าที่นั่งฟังมาร่วมจะ5-6รอบแล้วรู้สึกว่าดนตรีในอัลบั้มนี้แบ่งเป็นสัดเป็นส่วนชัดเจนดีนะคะระหว่างพ็อพร็อคใสๆมีอคูสติคหวานๆแซมมาบ้าง งานพ็อพตามธรรมเนียมบอยแบนด์ไปจนถึงงานพ็อพออกเต้นรำนิดๆตามสูตรซึ่งถามความเป็น Backstreet Boys ในอัลบั้มนี้ส่วนตัวก็ต้องบอกตรงๆว่ามันไม่ใช่BSBในแบบที่เราคุ้นชินซึ่งอาจจะเป็นหนทางใหม่ของพวกเขาในวันที่สูงวัยขึ้นก็เป็นได้หรือใครจะคิดในแง่ร้ายว่าโดนอิทธิพลของเด็กและตลาดยุคใหม่ๆกลบจนมองไม่เห็นจุดยืนก็แล้วแต่จะคิดแต่ส่วนตัวยืนยันนะว่า In A World Like This ชุดนี้เป็นอัลบั้มพ็อพที่ไพเราะและฟังได้เพลิดเพลินใจใช้ได้ทีเดียวซึ่งส่วนตัวกับนับว่าเรื่องของชั้นเชิงในการประดิษฐ์เมโลดี้และการเก็บเอกภาพของตัวอัลบั้มก็ยังเหนือกว่าบอยแบนด์ยุคนี้โดยรวมอยู่ดีนะเพียงแต่อาจจะออกมากลางๆสุขุมไม่สุดขีดแบบเด็กยุคใหม่ๆรวมไปถึงพวกเขาในสมัยก่อนที่มีฮุคที่เด็ดจริงๆ
แค่เปิดอัลบั้มมากับไทเทิ่ลแทร็ค In A World Like This (4/5) แค่นี้ก็สัมผัสได้แล้วกระมังคะว่าไม่เหมือนงานของพวก BSB เลยกับพ็อพร็อคจังหวะสนุกๆใสๆเบิกบานกระจ่างแจ้งเหลือเกินซึ่งขอชมที่พวกพี่ร้องกันออกมาได้ไพเราะมากๆแต่ดันติดตรงที่ตัวเพลงมันดันไปเหมือนงานของศิลปินพ็อพร็อคร่วมชาติทั้งเดี่ยวทั้งวงชนิดที่คุณน้องเรียบเรียงชื่อออกไม่ถูกทีเดียวว่าจะจัดให้เหมือนใครก่อนเป็นคนแรกดีเพราะรายชื่อมันวิ่งสลับไปมาในหัวซะชุลมุนทีเดียว แต่เพราะค่ะให้ผ่านๆไปเถอะ Permanent Stain (3/5) สำหรับคนที่นั่งจิ้นว่าพวก Backstreet Boys ถ้ามาทำเพลงแบบในยุคนี้ประมาณ Lawson,The WantedหรือOne Directionจะเป็นยังไงก็คงไม่ต้องนั่งคิดให้ปวดหัวค่ะ คำตอบชัดเจนและเป็นพ็อพ2013มากๆ มาที่คนที่จ้องจะควานหาเพลงสไตล์ BSB แท้ๆส่วนตัวแนะนำให้จิ้มไปที่ Breathe (4/5) เป็นงานแบบBackstreet Boysแท้ๆชนิดที่ถ้าใครชอบงานโลโก้ของพวกเขาตั้งแต่ Quit Playin Game ลงมาก็น่าจะชอบนะสลัดโพรแกรมมิ่งอาร์แอนด์บีพ็อพแบบบอยแบนด์วัยรุ่นในวันวานออกหันมาเล่นกับออเคสตร้าสวยๆและการประสานเสียงทุ้มนุ่มเชิงอะแค็พเพลล่าที่ยังคงทำได้ดีไม่มีตก ก็อย่างที่บอกเรื่องเสียงเห็นจะแพ้แค่ Boyz II Men กับ Westlife อีกเพลงกับ Show Em(What Youre Made Of) (3.5/5) อีกหนึ่งบัลลาดสูตรสำเร็จไม้ตายของพวกเขาที่ชวนฟังไม่หยอก Madeleine (4.5/5) น่าประทับใจไม่เบาที่ได้ยินงานอคูสติคเพราะๆจากพวกเขา หวานมากๆฟังแล้วหลุดลอยไปเลยทีเดียว แต่แหมพูดก็พูดเถอะมันแปลกๆนะที่ได้ยินเพลงแบบนี้จากพวก BSB ไม่ต่างอะไรจาก Try (4.5/5) ที่ตบท่วงทำนองของกีต้าร์อคูสติคเข้ากับบีทอาร์แอนด์บีจางๆช่วงคอรัสประสานเสียงเป็นอะแค็พเพลล่าชวนให้นึกถึงพ็อพโซลกึ่งกอสเพลดีที่สุดในอัลบั้มนี้แล้ว ปิดอัลบั้มด้วย Light On (3.5/5) เพลงจังหวะสนุกสนานคึกคักที่เมโลดี้และฮุคเพราะดี งั้นๆนะแต่ดันชอบ
เอาจริงๆแล้วนับว่า In A World Like This นี่พวกเขาทำออกมาได้ดีกว่าที่ดิฉันปรามาส เอ๊ย คาดคิดไว้อีกนะคะคือครบทั้งความไพเราะติดหู เมโลดี้สวยๆและเอกภาพในตัวงานที่ร้อยเรียงออกมาได้อย่างไหลลื่นชวนติดตาม ส่วนไอ้เรื่องพัฒนาการนี่คนเรามันก็โตขึ้นอยู่แล้วล่ะนะคะดนตรีก็เลยเป็นงานพ็อพที่มีความสุขุม นิ่งและออกแนวทางสายกลางโตตามไปด้วยเพียงแต่ตัวงานมันก็มีข้อจำกัดบนกรอบของความเป็นพ็อพแบบ Backstreet Boys ในตัวเองอยู่แล้วซึ่งจะว่าไปก็ไม่จัดว่าเป็นงานปล่อยของอะไรแต่ก็ไม่เพลย์เซฟมาแกนๆกลางๆจนง่อยเงือกเป็นอัลบั้มพ็อพคุณภาพที่ฟังได้เพลินๆยิ่งฟังฆ่าเวลาตอนทำงานหรือติดแหง็กบนรถนี่จะยิ่งลดอาการเครียดได้อย่างดี ขายได้ไม่ได้อีกเรื่องหนึ่งแต่ออกมาไม่ทำให้บารมีของทางวงที่สั่งสมมาตั้งแต่ยุค90sมัวหมองขายหน้าแค่นี้แฟนจ๋าก็ยิ้มออกแล้ว
