http://hysteriaculture.wordpress.com
http://www.facebook.com/hysteriaculture
สุสานนักเรียน ตอนที่1 เสียงบรรเลงดนตรีไทยอาถรรพ์จากห้องนาฏศิลป์
บทความ/นิยา่ยในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์ (https://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture )เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ
ฟารีดาคะ ว๊าย!!! หลินที่เดินเข้าในห้องน้ำร้องเสียงหลงเมื่อฟารีดาชี้คัตเตอร์ใส่หน้าเธอ คือมิสมาลินเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลน่ะค่ะ มิสเชิญตัวพบที่ห้องพักครูค่ะ? ฟารีดารีบเดินออกจากห้องน้ำไปโดยไม่สนใจหลินที่ยืนงงกับท่าทีของฟารีดา อุ๊ย!!! ขอโทษค่ะ หลินรีบยกมือไหว้ผู้หญิงในชุดนางรำคนหนึ่งที่เธอถอยหลังไปชน ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจหลินแต่ค่อยๆเดินตามฟารีดาไปทางห้องพักครู เอ๊ะ! รุ่นพี่ม.6ซ้อมรำกันตอนนี้ด้วยเหรอ? หลินเกาหัวแกรกๆ
รู้ตัวใช่มั้ยว่าเธอทำอะไรลงไป? มิสมาลินถามฟารีดาเสียงเข้ม ทราบดีค่ะ! ว่าแต่อาจารย์ทราบรึเปล่าล่ะคะว่าทำไมหนูถึงต้องทำ? ฟารีดานั่งไขว่ห้างตอบอย่างท้าทายพลางหันไปส่งสายตาจิกใส่อุไรอย่างเดือดดาล เธอมีสิทธิ์ร้องเรียนไปยังซิสเตอร์เวโรนิก้าหรือพ่ออธิการได้ฟารีดา เรื่องนี้มิสอุไรก็ต้องตอบคำถามพ่อจรัลด้วยเช่นกันไม่ต้องกลัว ที่ฉันกำลังถามเธอคือเธอรู้ตัวหรือเปล่าตัวเธอไม่มีสิทธิ์จะพังห้องเรียนนาฏศิลป์ไม่ว่ามิสอุไรจะจิกผมเธอหลุดมาเป็นกี่กำก็ตาม มาลินใส่เด็กสาวเป็นชุด อาจารย์จบครูมาไม่รู้เหรอคะว่านี่มันหลังสมัยเลิกทาสตั้งนานแล้ว หนูไม่รู้ว่าอาจารย์สอนลูกหลานยังไงนะคะแต่กับหนูไม่เคยยอมนั่งให้ใครมาตบฟรีๆ ฟารีดายักคิ้วพลางกระแทกเสียงใส่ ฟารีดา!!! มาลินตวาด พอเถอะค่ะมิส! อุไรพูดกับมาลินอย่างอ่อนใจ ไม่ได้ค่ะพี่ ยังไงก็ตามฉันในฐานะครูประจำชั้นของเธอขอสั่งให้เธอกราบเท้าขอโทษมิสอุไรซะพร้อมทั้งขอสั่งให้เธอเป็นตัวแทนรำไทยกับเพื่อนๆในวันไหว้ครูด้วย มาลินสั่งน้ำเสียงเฉียบขาด ไม่ค่ะ!!! ฟารีดายืนเท้าสะเอว นี่เธอคิดว่าเธอเป็นใครเนี่ย? มาลินยืนประจันหน้ากับเด็กสาว คิดถึงปากท้องมิสจะดีกว่ามั้งคะ เงินเดือนทุกวันนี้ได้มาจากใครล่ะคะถ้าไม่ใช่ผู้ปกครองพวกหนู ไม่พอใจเรื่องห้องนาฏศิลป์อะไรนั่นก็โทรหาลุงกับป้าหนูสิคะ มีปัญญาจ่ายค่ะ ฟารีดาตะคอกใส่หน้ามาลินจนครูทั้งห้องพักหันมามองด้วยความตะลึงพรึงเพริด ถ้าเธอคิดแบบนี้กับโรงเรียนและคิดแบบนี้กับครูบาอาจารย์ ครูว่าเธอก็ไม่สมควรจะเป็นนักเรียนที่นี่อีกต่อไป มาลินตวาดน้ำตาคลอหน่วยก่อนจะนั่งลงเพราะเจ็บบาดแผลบริเวณน่อง ออกก็ออกสิคะ ไม่เคยได้ยินเหรอคะมีตังค์เรียนที่ไหนก็ได้ ฟารีดาคว้าเงินหลายหมื่นในกระเป๋าสตางค์โยนใส่หน้ามาลิน ลุงกับป้าหนูไปดูงานต่างประเทศท่านฝากค่าเทอมไว้ หนูคงไม่เสียเวลามาจ่ายวันประชุมผู้ปกครองหรอกค่ะเอาไปเถอะค่ะถึงหนูจะมาเรียนได้แค่สองวันก็จะคิดว่าทำบุญ ไม่อยากอาศัยแอร์บ้านใครฟรีๆ ฟารีดามองมาลินอย่างเหยียดหยามก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ตายแล้วอีเด็กคนนี้ทำไมถึงมีนิสัยสันดานแบบนี้นะเนี่ย ผการีบวิ่งเข้ามาแสร้งทำเป็นห่วงใยมาลินแต่จริงๆแล้วใจจริงต้องการเป็นส่วนหนึ่งในการรับรู้รับฟังเรื่องราวทั้งหมดชนิดตัวซีดตัวสั่น ฟารีดาเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็กๆเพราะอุบัติเหตุ เด็กคนนี้โตมากับลุงและป้าที่นับถือศาสนาคริสต์เธอมีพฤติกรรมที่ต่อต้านคนรอบข้างตั้งแต่เด็กๆและเป็นเด็กหัวสมัยใหม่ที่ความคิดรุนแรงมากๆ มาลินพูดขึ้นด้วยความเสียใจ
ไม่ได้จริงๆฟารีดากี่พันพี่ก็เปิดประตูให้เราไม่ได้ไม่งั้นพี่ตี้โดนบาทหลวงเชือดคอแน่ๆ ตี้ยืนเถียงกับฟารีดาที่ขอให้เขาเปิดประตูให้ มันต้องมีใบอนุญาติจากอาจารย์จริงๆหนู ตี้พูดวิงวอนให้เด็กสาวเลิกตื้อ คุณตี้เปิดประตูให้เราหน่อยค่า เลวรำพึงในชุดทำงานรัดติ้วและกระโปรงสั้นจุ๊ดที่เพิ่งไปทำธุระเรื่องค่าไฟฟ้าของโรงเรียนเดินลงมาจากแท็กซี่ เธอเดินเข้ามาในโรงเรียนยืนมองฟารีดาที่ยกมือไหว้ อ้าว ทำไมไม่เข้าชั้นเรียนคะนักเรียน? เลวรำพึงถามเด็กสาว มิสคะ หนูมีธุระจะต้องออกไปข้างนอกค่ะเป็นเรื่องด่วนจริงๆ แต่ไม่มีลายเซ็นครูหนูออกไม่ได้ค่ะ ฟารีดาวิงวอน เลวรำพึงพาฟารีดาที่เดินตามเข้ามาหลบมุมเข้าล็อบบี้กาแฟของโรงเรียน มิสจะช่วยคุณได้ยังไงเพราะถ้าคุณเป็นอะไรไปมิสคงรับผิดชอบไม่ไหว แต่สมัยเด็กๆมิสใช้ไอ้นี่และมันได้ผลเสมอเวลาจะปลอมลายเซนต์ คุณก็รับผิดชอบตัวคุณเองก็แล้วกัน เลวรำพึงยื่นกระดาษก็อปปี้ให้ฟารีดาที่ยิ้มแฉ่งด้วยความดีใจ
คริสมาสต์,แอนดี้,หลิน,ดีไซน์,ฮาเวิร์ดและฮโยมินที่เสนอตัวเองเข้ามาแทนที่ฟารีดาอยู่ซ้อมรำจนเกือบหนึ่งทุ่มท่ามกลางการดูแลอย่างดีของอุไร นี่ก็มืดแล้วมิสว่าวันนี้เราพอกันแค่นี้ก่อน อย่าลืมนะคะลูกๆว่านาฏศิลป์ไทยเป็นศิลปะชั้นสูงเป็นมรดกอันแสนวิจิตรที่ได้รับการสืบทอดมานานดังนั้นครูจึงอยากให้เราทุกคนใส่ความอ่อนช้อย ความตั้งใจมีสมาธิและวิญญาณลงไปให้มากกว่านี้เพื่อแสดงถึงความเคารพต่อวิญญาณแห่งบรมครูนาฏศิลป์ไทยจากใจจริง อุไรกล่าวด้วยรอยยิ้ม คริสมาสต์ภาษาท่าทางดีแต่ยังขาดสมาธิอยู่หนูต้องฝึกสมาธิให้ดีกว่านี้ แอนดี้อ่อนช้อยแต่ยังไม่มีพลังครูอยากให้ลูกฝึกหน้ากระจกทุกคืนเพื่อเรียกความมั่นใจ ฮาเวิร์ดต้องทำความเข้าใจเรื่องของการเคลื่อนไหวเชิงรำไทยตั้งแต่วันนี้เสียใหม่ ส่วนลูกสาวทุกคนทำได้ดีทีเดียวค่ะ เด็กสาวทั้งสามยิ้มพลางปรบมือให้แก่ตัวเอง หลังจากที่ทุกคนช่วยอุไรเก็บข้าวของปิดห้องซ้อมแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านโดยอุไรและหลินจะติดรถคุณพ่อของฮโยมินที่อาสาไปส่งทั้งคู่ที่บ้านในละแวกใกล้กัน เฮ้ย! มึงรู้มั้ยวะว่าเด็กประจำเขาพูดกันด้วยว่าตอนกลางคืนจะมีเสียงดนตรีไทยดังมาจากเรือนกลางน้ำที่พวกเราซ้อมกัน ฮาเวิร์ดกอดคอแอนดี้ ที่หน้าซีดขึ้นมาทันที ฮาเวิร์ดบ้า! พูดอะไรก็ไม่รู้น่ากลัว นี่มืดแล้วนะดาร์ลิ่ง ดีไซน์รีบวิ่งมาซบข้างๆแขนฮาเวิร์ด อ้าว ยูไม่เคยได้ยินเหรอว่าทุกโรงเรียนมีสิ่งลี้ลับอยู่7สิ่งเขาเรียกว่า 7มหัศจรรย์ และทุกโรงเรียนที่มีห้องนาฏศิลป์ก็มีเรื่องผีที่เป็นตำนานเสมอ อย่าง ผีนางรำ จู่ๆดีไซน์ก็กรี๊ดขึ้นมาทำเอาวงแตกเพราะว่าคริสมาสต์แกล้งกระโจนไปขยุ่มขา ไอ้คริสมาสต์ Bastard! Fuck You!!! ไอ้บ้า ดีไซน์เอากระเป๋าไล่ทุบคริสมาสต ์แอนดี้หันไปมองที่หน้าเสาธงเห็นร่างเล็กๆร่างหนึ่งมี่เขาดูคุ้นตา คิรินทร์ๆ แอนดี้วิ่งตามร่างนั้นไป
แอนดี้วิ่งมาถึงบริเวณหน้าเสาธงแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของใครที่อยู่ตรงนั้น แปลกจัง? แอนดี้ยืนเกาหัวตัวเองอย่างผิดหวัง แอนดี้วิ่งมานี่ทำไมไม่เห็นมีใครเลย? คริสมาสต์วิ่งหนีดีไซน์ตามมาสมทบ อ้าว ที่เข้าแถวพวกเราพอดี!!! ฮาเวิร์ดเดินเข้ามากอดคอทั้งแอนดี้และคริสมาสต์ อย่างโรงเรียนเรานะแอนดี้พวกนักกีฬาที่อยู่ซ้อมกันดึกๆน่ะเขาเจอทุกคนแหละ ผู้หญิงใส่ชุดขาวบนชั้น8″ แอนดี้หน้าซีดและตัวสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อได้ฮาเวิร์ดพูดจบ มันมีจริงๆเหรอ? คือเขาไม่ได้ตาฝาดหรือบ้าไปใช่มั้ย? ฮาเวิร์ดเห็นแอนดี้มีอาการกลัวจนเห็นได้ชัดจึงยิ้มกริ่มก่อนจะจับหน้าแอนดี้เงยขึ้นมองด้านบนอย่างแรง ดูสิแอนดี้ว่ามีใครยืนอยู่มั้ย? แอนดี้ร้องลั่นกับภาพที่เขาเห็นตรงหน้าภาพของผู้หญิงชุดขาวยืนกรอกตาซ้ายไปมาอย่างทุกข์ทรมานในขณะที่ใบหน้าซีกขวายุบลงไปเกือบครึ่งเธอยืนมองลงมาทางพวกเขาพลางทำปากขมุบขมิบพึมพำอย่างรวดเร็ว เฮ้ย! ไอ้เหี้ยฮาเวิร์ดพอแล้วมึงเห็นมั้ยว่ามันกลัว คริสมาสต์เอ็ดเพื่อนชาย ก่อนที่ดีไซน์จะแผดเสียงกรี๊ดดังลั่นพร้อมชี้ขึ้นไปด้านบน ฮาเวิร์ดกับคริสมาสต์ถึงกับผงะกับภาพที่เห็นตรงหน้าก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะอันตรธานหายไป ไงล่ะมึง ไม่เข้าเรื่องเลยเจอดีเข้าให้แล้ว คริสมาสต์ยืนขาสั่นในขณะที่ฮาเวิร์ดที่หน้าซีดเผือดเข้าไปยืนปลอบดีไซน์ที่ร้องไห้เพราะตกใจกลัว แอนดี้ที่ตั้งสติได้รีบวิ่งไปทางประตูโรงเรียนโดยมีคริสมาสต์วิ่งตามไปติดๆ เฮ้ย! แอนดี้ๆเดี่ยว!!! ฮาเวิร์ดมองขึ้นไปที่ชั้น8อีกทีก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น โธ๋ ตาฝาดน่า ดูสิๆดีไซน์มีอะไรที่ไหนล่ะ! เด็กสากลั้นใจเงยหน้าดูแต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไรก่อนที่เสียงดนตรีไทยชวนขนลุกจะดังขึ้น ฮาเวิร์ดเราปิดเรือนกลางน้ำไปแล้วใครจะมาเล่นดนตรีไทยตอนนี้ล่ะ?! ดีไซน์ถามเสียงสั่น ก็รุ่นพี่ที่เรียนประจำไง ไปเถอะหิวข้าวแล้ว ฮาเวิร์ดจูงดีไซน์ไปที่ประตูทางออก สวัสดีครับลุงศักดิ์ ฮาเวิร์ดสวัสดียามกะกลางคืนที่นั่งนิ่งหน้าซีดเผือดอยู่ในตู้ยาม เหี้ยอะไรวะ พูดด้วยก็ไม่พูดกับกู?!!! ฮาเวิร์ดสบถเบาๆอย่างงุนงงก่อนเดินออกจากโรงเรียนไป
แอนดี้วิ่งหายใจหอบระรัวมาหยุดอยู่ตรงหน้าปากซอยคอนแวนต์โดยมีคริสมาสต์วิ่งตามมาติดๆ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยแอนดี้? คริสมาสต์หยั่งเชิงถามด้วยความเป็นห่วง ไม่เป็นไร เราไม่เป็นไรหรอก แอนดี้พยายามควบคุมเสียงให้เรียบนิ่งเป็นปกติ รู้มั้ย? เมื่อวานที่เราเป็นลมก็เพราะเราเห็นผู้หญิงคนนั้นแหละ แอนดี้บอกคริสมาสต์ทีขณะนี้หน้าเริ่มถอดสีเราไม่คิดว่าเราจะเรียนที่นี่ต่อไปได้อีกถ้าโรงเรียนมีอะไรน่ากลัวแบบนี้ แอนดี้ทิ้งท้ายก่อนเดินขึ้นสถานีรถไฟฟ้าไป
ฟารีดาเดินออกมาจากสถานีตำรวจพร้อมกับยิ้มกริ่มในมือของเด็กสาวกำใบแจ้งความไว้แน่น มึงได้ดังแน่ๆ เธอพูดด้วยความเคียดแค้นในใจเธอคิดถึงเรื่องจะพานักข่าวไปที่โรงเรียนวันอาทิตย์นี้เพื่อที่จะให้พวกเขาทำข่าวประจานอุไรที่ทำร้ายตบตีเธอในชั้นเรียนคงเป็นการทิ้งทวนอำลาเซนต์มาบุสที่ดูสวยงามสะสาแก่ใจไม่น้อย ฟารีดากำลังจะเดินข้ามถนนมาที่ฝั่งศาลาแดงแต่แล้วเธอก็หยุดชะงักเมื่อเห็นร่างของนางรำกับชายสวมหัวโขนยักษ์ที่แตกร้าวบิดเบี้ยวกำลังร่ายรำอยู่กลางท้องถนน ชายคนนั้นหยุดรำและหันมองตรงมาทางเธอในขณะที่กลุ่มคนที่เดินข้ามถนนกันขวักไขว่ไม่ได้แสดงท่าทีสนใจหรือสังเกตุเห็นความผิดปกตินี้เลย ฟารีดาอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อเป็นประกายแสงสีแดงก่ำสะท้อนออกมาจากดวงตาที่เยือกเย็นอำมหิตหมายจะปลิดชีพของเธอทั้งสองคู่ของเหลวสีแดงสดประดุจเลือดไหลรินมาจากหัวโขนยักษ์เสี้ยวที่แตกที่ดูเหมือนกับหัวโขนอันที่เธอเขวี้ยงใส่กำแพงในวันนี้ ร่างของนางรำและชายสวมหัวโขนเริ่มขยับมุ่งตรงมาที่ฟารีดาโดยที่แหวกรถคันแล้วคันเราที่ขับผ่านร่างของทั้งสองไป ฟารีดาตั้งสติและรีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Fri Aug 30, 2013 5:32 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
