http://hysteriaculture.wordpress.com
http://www.facebook.com/hysteriaculture
สุสานนักเรียน ตอนที่1 เสียงบรรเลงดนตรีไทยอาถรรพ์จากห้องนาฏศิลป์
บทความ/นิยา่ยในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์ (https://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture )เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ
หลิน,ดีไซน์และนาเดียเดินนำของหวานจากห้องคหกรรมมาให้เพื่อนๆที่กำลังจัดหอประชุมอย่างขมักเขม้น ดาร์ลิ่งขาหิวมั้ยเอ่ย? ดีไซน์รีบหอบขนมตรงไปหาฮาเวิร์ดพลางเช็ดหน้าเช็ดตาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เพื่อนๆค่ะขนมค่า นาเดียยกถาดขนมขึ้นแล้วร่อนเอวกลางห้องประชุม พวกหนุ่มๆตรงเข้าไปหยิบพายคัสตาร์ดและโดนัทช็อคโกแล็ตตรงหน้าขึ้นมากินอย่างหิวโหย พวกเธอตรงนั้นอย่าทำเลอะเถอะนะ! ซิสเตอร์รจิตาตะโกนลงมาจากบนเวที ซิสเตอร์คนนั้นดุจังเลยนะ แอนดี้พูดขึ้นอย่างรำคาญ อ๋อ อีรจิตา!!! โคตรเกลียดแม่งเลย อีดอกเนี่ย! นาเดียด่าทำเอาเด็กผู้ชายทั้งกลุ่มปล่อยก๊าก แต่ซิสเตอร์เขาจริงๆใจดีมากนะคะ แค่เป็นคนเสียงดังแค่นั้นเอง หลินรีบแก้ต่างทำเอาฮโยมินสวนขึ้นทันควัน บ้าอำนาจล่ะสิไม่ว่า อีนี่อยากจะขึ้นเป็นคุณแม่ฝ่ายปกครองจะตายพวกอาจารย์เขาพูดกัน บรูโน่และคริสมาสต์หันขวับมาฟังเด็กสาวด้วยความสนใจ แต่ฉันไม่ชอบซิสเตอร์ฝ่ายปกครองคนใหม่เลยบอกตรงๆนะ วันนั้นฉันกับชาวแก๊งค์เดินอยู่เฉยๆนางก็ตวาดบอกว่าพฤติกรรมของพวกเกิดมาผิดเพศอย่างพวกฉันทำให้โรงเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียง นาเดียพูดขึ้นด้วยความน้อยใจ ไร้สาระน่ะสิไม่ว่า!!! มาลินแทรกตัวเข้ามาในกลุ่มเด็กๆ มิสอยากจะบอกว่าบางทีคำพูดอะไรที่มันไม่ดีที่มันบั่นทอนจิตใจเราฟังมันไว้และเก็บมันเป็นพลังเมื่อเรามีโอกาสก็พิสูจน์ตัวเองซะ มิสเห็นนาเดียมาตั้งแต่ม.1เธอกับเพื่อนๆที่เป็นแบบนี้ก็ไม่เห็นจะมีพฤติกรรมที่สร้างความเสียหายอะไรให้แก่โรงเรียนกลับกันพวกที่เป็นแบบเธอทุกคนเป็นคนมีน้ำใจกับเพื่อนๆและครูในโรงเรียน เป็นเด็กกิจกรรมและทำคุณประโยชน์ให้โรงเรียนหลายอย่าง คำพูดพวกนั้นฟังไว้แล้วก็โยนทิ้งให้มันย้อนกลับเข้าตัวคนพูดไปเลยเชื่อมิสนะ มาลินยิ้มให้กับพวกลูกศิษย์ พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้นที่รู้และสามารถตัดสินในสิ่งที่เราเป็น ซิสเตอร์เวโรนิก้าพูดพลางตบหลังให้กำลังใจนาเดีย แต่ที่ฉันห่วงคือพวกเกิดมาปกติมากกว่า มาลินหันไปมองดีไซน์ที่กำลังนั่งตักฮาเวิร์ดพลางป้อนขนมให้แฟนหนุ่ม
พวกเด็กๆร่วมรับประทานอาหารกับบาทหลวง ซิสเตอร์และพวกอาจารย์ที่อยู่ประจำก่อนที่จะเตรียมตัวแยกย้ายกันกลับบ้าน เฮ้ย แอนดี้! เดี๋ยวเด่ะ!!! ฮาเวิร์ดวิ่งตามมาคล้องคอแอนดี้ นายมีอะไรอีกล่ะะ? แอนดี้พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งรำคาญ ที่คุยกันไว้วันนี้ไงกล้าป่าว? ฮาเวิร์ดหมุ่นตัวแอนดี้มาประจันหน้า เฮ้ย! พวกมึงจะขึ้นไปชั้น8ตอนนี้จริงๆเหรอวะ? บรูโน่ถามมีแววสนุกของน้ำเสียงขึ้นมาทันที เออ เด่ะพวกมึงไปด้วยกันป่าว?แอนดี้กล้าป่าวว่ะแมนๆจะได้รู้ว่าตุ๊ดไม่ตุ๊ด ฮาเวิร์ดตบตูดแอนดี้
พวกผู้ชายนี่เนี่ยเล่นอะไรไม่รู้เรื่องกันเลยนะถ้าพวกมิสหรือซิสเตอร์จับได้จะทำยังไง? ฮโยมินที่นั่งรอกับหลินอยู่โต๊ะด้านล่างบ่น ยัยดีไซน์ก็เป็นไปด้วย เฮ้อ ชะนีอะไร? กุ๊ยฉ่ายกับนาเดียเสริม เออ เราเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะไปที่เรือนไทยกลางน้ำซะหน่อย คำพูดของหลินทำเอานาเดียวี๊ดขึ้นมา แก๊จะบ้าเหรอนังหลิน!!! มะ มะ ไม่กลัวผีเหรอแก? นาเดียเสียงสั่น นั่นสิ แล้วเธอจะไปทำไมอ่ะหลิน? ฮโยมินถามแบบหวาดๆ จำวันนี้ที่เราคุยกันในห้องคหกรรมได้มั้ย?ฉันคิดว่าอาจจะเป็นจริงก็ได้นะฉันเลยอยากจะไปกราบขอขมาครูในห้องนาฏศิลป์แทนฟารีดาเผื่อเธอจะอาการดีขึ้น หลินยิ้มแล้วรีบเดินไป ด้วยความที่เธอเคยอยู่ชมรมนาฏศิลป์มายาวนานเธอจึงรู้สึกชินกับบรรยากาศวังเวงชวนหัวค่ำของโรงเรียนเช่นเดียวกับภาพที่ของเรือนไทยกลางน้ำที่ดูลึกลับชวนขนลุกในยามเกือบสองทุ่มกลับดูสวยงามและสงบนิ่งร่มเย็นสำหรับเธอ หลินคุกเข่าลงตรงหน้าห้องเรียน ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์และบรมครูแห่งนาฏศิลป์ไทยทุกท่าน ข้าแต่องค์พระพิราพร่างแบ่งภาคของพระอิศวรผู้ทรงเป็นบรมครูสูงสุดของวงการนาฏศิลป์ไทย ข้าพระพุทธเจ้ากราบขอขมาแทนฟารีดาเพื่อนของข้าพเจ้าที่ได้ล่วงเกินทุกท่านไปเพราะอารมณ์โกรธและความไม่รู้ กราบทูลขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดประทานอภัยให้เพื่อนของข้าพเจ้าหายดีโดยเร็วด้วยเถิด หลินตั้งจิตอธิษฐานก่อนจะลุกขึ้น ขอให้หายเร็วๆนะฟารีดา หลินหันหลังก่อนที่จะได้ยินเสียงประตูห้องเปิดแง้มออกมา อ้าว เมื่อวานก็ล็อคดีแล้วนี่! หลินเดินเข้าไปหมายจะปิดประตูแต่กลับได้ยินเสียงของหล่นอย่างแรงในห้อง เธอเดินเข้าไปในห้องเรียนแล้วเห็นชฎาสีทองอร่ามตั้งเปล่งประกายแม้แต่อยู่ในความมืดตรงกลางห้อง หลินค่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสชฎาโดยที่เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีร่างของเงาทะมึนขนาดใหญ่ค่อยๆคืบคลานเข้ามารายล้อมรอบตัวเธอ เด็กสาวที่ดวงตาว่างเปล่าค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบชฎาสีทองนั้นขึ้นมาสวมก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะดับวูบลง
ไปเบียดแฟนเธอโน่นสิดีไซน์! คริสมาสต์หันมาเอ็ดเพื่อนหญิงเบาๆด้วยความรำคาญ ก็มันน่ากลัวนี่ยะ ไอ้นี่นิไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย! ดีไซน์แหวใส่คริสมาสต์ ณ ขณะนี้เธอควงแขนทั้งฮาเวิร์ดและคริสมาสต์แน่นประหนึ่งขนมแฝดสามเกลอ กลัวแล้วยูจะขึ้นมาทำไมวะ? บรูโน่ที่เดินอยู่หลังสุดโดยมีแอนดี้และกาโต้เดินอยู่ข้างหน้าตะโกนขึ้นมา บรูโน่มึงอย่าตะโกนสิวะเดี๋ยวมิสหรือซิสเตอร์ได้ยินก็ฉิบหายพอดี ฮาเวิร์ดหันมาด่าบรูโน่ ตอนนี้พวกเขาเดินขึ้นมาถึงชั้นห้าซึ่งบรรยากาศยามค่ำคืนของตึกเรียนที่เซนต์มาบุสน่ากลัวไม่แพ้ความเงียบสงัดของสถาปัตยกรรมด้านนอกรวมถึงเรือนไทยกลางน้ำที่แสนจะวังเวง กาโต้รีบกระโดดเข้าไปเกาะแอนดี้เมื่อต้องเดินผ่านหน้าห้องน้ำชายไปยังบันไดที่4เพื่อขึ้นไปตรงกลางชั้น8 กาโต้ไหวป่าว? แอนดี้ถามเมื่อเห็นเพื่อนตัวสั่นผิดปกติ ห้องน้ำชั้น5นี้ถูกปิดตายแอนดี้ ปีที่แล้วมีซิสเตอร์ฝ่ายปกครองเข้าไปผูกคอตาย ชื่อขนิษฐาน่ะ ฮาเวิร์ดหันหลังไปหลิ่วตาให้แอนดี้ที่รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจจนรีบถอยห่างจากประตูห้องน้ำ น่าสงสารซิสเตอร์นะ เป็นคนที่ใจดีมากๆผิดกับอีแก่สากุลลิบลับ คริสมาสต์ยืนหยุดมองที่หน้าห้องน้ำพลางทำหน้าเศร้า ฮาเวิร์ดที่เห็นกาโต้ยืนตัวสั่นจู่นึกๆสนุกวิ่งเข้าไปผลักเด็กหนุ่มจนชนกับประตูห้องน้ำอย่างแรง แฮ่!!!มึงกลัวเหรอกาโต้ ฮาเวิร์ดกับบรูโน่หัวเราะลั่นเมื่อเห็นกาโต้ร้องจ๊ากแล้วรีบคลานออกมาซุกตรงแทบเท้าแอนดี้ ฮาเวิร์ดยูเล่นแรงไปนะดูสิเพื่อนกลัวจนตัวสั่นหมดแล้ว ดีไซน์ตีที่แขนแฟนหนุ่มดังเพี๊ยะ แหม ล้อเล่นน่าขำๆใช่มั้ยกาโต้? แต่ดูเหมือนว่ากาโต้จะไม่ขำกับการล้อเล่นของฮาเวิร์ดในครั้งนี้เด็กหนุ่มนอนตัวสั่นพลางร้องไห้โฮออกมาชนิดควบคุมไม่ได้ แอนดี้ตกใจที่กาโต้ดูเหมือนจะมีอาการลมชักเด็กหนุ่มมือไม้หงิกงอนอนบิดตัวไปมาในท่าทางที่ดูน่าสยดสยอง กลัวแล้ว ผมกลัวแล้ว!!!! กาโต้เริ่มชักกระตุกแล้วดูเหมือนจะอาเจียนออกมา ไอ้เหี้ย!!! มึงเห็นมั้ยว่าเพื่อนกลัวขนาดไหน คริสมาสต์ดันฮาเวิร์ดจนเซไปชนกับประตูห้องน้ำ แอนดี้และคริสมาสต์ก้มลงจับตัวกาโต้ไว้ ไม่มีอะไรนะกาโต้ ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัว ตั้งสตินะ แอนดี้พูดกับกาโต้ ฮาเวิร์ดดูเหมือนจะตกใจจนทำอะไรไม่ถูกก่อนที่ประตูห้องน้ำจะสั่นอย่างแรงเหมือนถูกเขย่าจากด้านใน
ฮาเวิร์ดตกใจจนกระโดดออกมาจากหน้าประตูแทบไม่ทันในขณะที่ดีไซน์ร้องกรี๊ดแล้วกระโดดเกาะแขนฮาเวิร์ดเสียงกรีดร้องโหยหวนที่เย็นยะเยือกบาดไปยันขั้วหัวใจดังก้องออกมาจากด้านในห้องน้ำพร้อมกับประตูที่ถูกเขย่าและทุบอย่างแรงอีกครั้ง จะมีใครอยู่ในนั้นได้ไง?ก็มันถูกปิดตายไปแล้ว ดีไซน์เกาะแขนฮาเวิร์ดแน่นพลางชี้ไปที่แม่กุญแจขนาดใหญ่ด้านหน้าที่ขณะนี้หลุดออกมาเป็นเสี่ยงๆกองอยู่ที่พื้น เสียงทุบและเขย่าประตูยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ฮาเวิร์ดค่อยๆเอื้อมมือไปจะหมุนลูกบิด อย่าเปิดนะ อย่าเปิด!!!! กาโต้กรีดเสียงร้อง เฮ้ย! อย่าเปิด แอนดี้วิ่งเข้าไปดึงมือฮาเวิร์ดออกจากลูกบิด อะไรของมึงวะแอนดี้?!! ฮาเวิร์ดกระชากคอเสื้อแอนดี้ด้วยความไม่สบอารมณ์ นี่พวกเธอคิดว่ากำลังทำอะไรกันอยู่หา?!!!! ซิสเตอร์รจิตา ซิสเตอร์เวโรนิก้า มิสมาลินและมิสผกาเดินตรงจากลิฟท์มาทางพวกเด็กๆ โดยที่ซิสเตอร์รจิตาและมาลินมีทีท่าดูเหมือนจะโกรธจัด เอ๋อ อาจารย์พวกผมเปล่านะครับจู่ๆแม่กุญแจก็หลุดออกมาเอง ฮาเวิร์ดชี้มาทางประตูห้องน้ำชายที่ถูกปิดตายซึ่งก็ถูกคล้องแม่กุญแจไว้ปกติดีอย่างที่มันเคยเป็นมาตั้งแต่ปีที่แล้ว
ด้านล่างกุ๊ยฉ่าย นาเดียและฮโยมินต้องเข้ามาร่วมรับชมรับฟังบรรยากาศอันน่าสลดหดหู่ที่มิสมาลินและรจิตาสวดกลุ่มเด็กที่ขึ้นไปด้านบนเสียยับ ถ้ากาโต้เป็นอะไรขึ้นมาคอยดูนะฉันจะให้พวกเธอทุกคนซ่อมวิชาวิทยาศาสตร์ทั้งเทอม1เทอม2เลย!!! มาลินเพิ่งจบบทเทศน์องค์ที่สามไปทำเอาดีไซน์ถึงกับยืนร้องไห้เพราะรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ หนูขอโทษค่ะอาจารย์ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว แต่รจิตาสวนขึ้นทันควัน พวกเธอรู้มั้ยว่าซิสเตอร์และมิสเสียใจแค่ไหนพวกเราเป็นห่วงเธอทุกๆคนแต่ดูสิไม่ได้เชื่อฟังกันเลย แอนดี้รู้สึกผิดที่เห็นน้ำตาของทั้งมาลินและรจิตาในขณะที่มิสผกาดูเหมือนว่ากำลังนั่งรับชมรับฟังการแสดงละครเวทีที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดชนิดไม่ปิดบังอาการและรอยยิ้มใดๆ พวกเธอที่ขึ้นตึกทุกคนต้องมาเรียนคำสอนทุกๆวันอาทิตย์ตลอดทั้งเทอมนี้ มีใครคัดค้านการทำโทษนี้มั้ย? รจิตาถามเด็กๆทุกคนที่ก้มหน้ายอมรับการตัดสินโทษ ว่าแต่พวกเธอขึ้นไปทำไมกันคะลูกๆบนตึกน่ากลัวจะตาย? ผการีบแทรกขึ้นมาทันทีเมื่อมีโอกาสงาม ผมจะขึ้นไปดูให้เห็นกับตาน่ะครับ เอ่อ คือผมเห็นผู้หญิงสวมชุดขาวยืนบนชั้น8หลายครั้งแล้ว ผมอยากดูให้เห็นกับตาว่ามีใครบนนั้นจริงๆมั้ย? แอนดี้สารภาพทำเอาผกาปิดปากรวมถึงมาลินกับรจิตาที่หน้าเริ่มถอดสี
ตายแล้ว!!! นี่แสดงว่าจะมีคนตายอีกแล้วเหรอเนี่ย? ผกาแสร้งทำเป็นแกล้งหลุดพูดออกมาก่อนจะหันไปสบตามาลินและรจิตาเป็นเชิงขอโทษ ชอบนักนะเรื่องที่พ่ออธิการห้ามพูดให้เด็กกลัวนี่! รจิตาดุ แต่ถึงขั้นนี้เราคงปิดเด็กๆไม่ได้แล้วล่ะค่ะ ซิสเตอร์เวโรนิก้าเดินเข้ามาในห้องพักครูด้านล่าง กาโต้เป็นยังไงบ้างคะ? มาลินถามถึงอาการของลูกศิษย์ด้วยความเป็นห่วง ไข้ขึ้นสูงมากและเพ้อ ซิสเตอร์ว่ากาโต้คงจะเจอกับอะไรที่น่าตกใจขนาดหนัก นี่พ่อเขาเพิ่งมารับไปโรงพยาบาลเอง แอนดี้ คริสมาสต์และบรูโน่พร้อมใจกันหันมาทำตาเขียวใส่ฮาเวิร์ด อะไรเล่าทำไมต้องมาโทษกูคนเดียวด้วย?!!! ฮาเวิร์ดโวยขึ้นมาแต่มาลินหันมาแว๊ดใส่ พอแล้ว!!! ที่ยืนตรงนั้นผิดกันทุกคนแหละรู้ไว้ด้วยไม่ต้องโทษกันไปมา ซิสเตอร์รจิตามองแอนดี้ด้วยความเป็นห่วง ซิสเตอร์คงต้องบอกความจริงว่าผีผู้หญิงที่ลูกเจอเขาว่ากันว่าเป็นคนเก่าคนแก่ของที่นี่ ทุกครั้งที่มีคนเห็นเธอจะมีใครสักคนในโรงเรียนตาย รจิตาตัดสินใจบอกความจริงแอนดี้ นี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ ซิสเตอร์ว่าเราควรจะให้ลูกๆกลับบ้านกันได้แล้ว เวโรนิก้าเสนอ ตรงกลับบ้านกันทุกคนเลยนะอย่าก่อเรื่องอะไรกันอีกโดยเฉพาะเธอนะ ฮาเวิร์ด!!! มาลินกำชับ
ระหว่างทางเดินออกจากโรงเรียนแอนดี้เงียบสนิทมาตลอดทางเขานึกทบทวนถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่รจิตาบอกพร้อมกับรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ จะเป็นตัวเขาเองหรือจะเป็นใครสักคนที่เดินอยู่กับเขารึเปล่านะ? เด็กหนุ่มคิดโดยไม่ได้สนใจฟังเสียงของดีไซน์ที่กำลังเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นหน้าห้องน้ำชายชั้น5ให้พวกนาเดียฟัง ตายแล้ว!!! แล้วหลินล่ะ? นี่ลืมไปสนิทเลยนะเนี่ย ฮโยมินโพล่งขึ้นมา ป่านนี้กลับบ้านไปแล้วล่ะแก นาเดียเสริมด้วยความเป็นห่วง แต่ฉันว่าน่าจะไปดูสักหน่อยนะแก โทรไปก็ไม่มีใครรับสาย กุ๊ยฉ่ายเสนอด้วยความเป็นห่วง ระวังให้ดีล่ะกุ๊ยฉ่าย บรูโน่ทำเสียงผีล้อเลียนก่อนที่จู่ๆจะมีเสียงดนตรีไทยดังขึ้นมาจากเรือนไทยกลางน้ำ ฉะ ฉะ ฉันว่าหลินคงกลับบ้านไปแล้วล่ะแก กุ๊ยฉ่ายรีบเปลี่ยนคอนเส็ปท์ ป่านนี้ใครมาเล่นดนตรีไทยอีกนะตั้งแต่เมื่อวานแล้ว? ดีไซน์พูดด้วยความสงสัย
