http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/10/11/pink-martini-get-happy-jazzlatin-jazzworld-music-87-4-55/comment-page-1/#comment-215

hysteria

Pink Martini : Get Happy : Jazz/Latin Jazz/World Music (87% = 4.5/5)

งานดีๆที่เป็นอัลบั้มฆ่าเวลาสำหรับดิฉันมาได้ระยะหนึ่งแล้วกับ Get Happy อัลบั้มชุดล่าสุดของ “Pink Martini” วงสุดน่ารักจากพอร์ทแลนด์ โอรีกอนที่ดิฉันเป็นขาจรติดตามผลงานของพวกเขาอยู่บ้างในช่วงเวลา4-5ปีที่ผ่านมานี้อันเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตการฟังดนตรีของดิฉันเรียกได้ว่าถึงจุดที่มีความสุขที่สุดเนื่องด้วยอิทธิพลจากวัฒนธรรมดนตรีหลากหลายแขนงที่ไหลทะลักถาโถมเข้ามาสู่ชีวิตของดิฉัน เป็นทั้งเพื่อน ทั้งแรงบันดาลใจในงานเขียนตลอดจนเป็นไฟที่จุดประกายแรงบันดาลใจในการทำสิ่งต่างๆจวบจนการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน – - ซึ่งก็ต้องขอขอบคุณพวกเขาและศิลปินทุกๆท่านที่ผ่านเข้ามาให้ดิฉันทำความรู้จักในชีวิตนี้

ซึ่งจะว่าไปโชคชะตาก็แปลกที่อัลบั้มชุดล่าสุดของพวกเขาดันเลือกที่จะใช้ชื่อ “Get Happy” พอดีซึ่งดันมาตรงกับสภาวะทางอารมณ์ของดิฉันที่อยากจะเขียนรีวิวอัลบั้มดีๆสักอัลบั้มโดยมีจุดประสงค์ที่จะขอบคุณศิลปินทุกท่านที่ดิฉันเสพย์งานดนตรีของพวกเขามาผ่านพื้นที่ในงานรีวิวซึ่งคาดว่าก็คงไม่มีอัลบั้มชุดไหนที่จะเป็นตัวแทนประจวบเหมาะมากไปกว่าผลงานของ Pink Martini ชุดนี้ซึ่งเชื่อว่าถ้าใครหลายคนได้สัมผัสก็คงจะอดรู้สึกมีความสุขกับการดื่มด่ำสุนทรียรสจากดนตรีดีๆของพวกเขาไม่ได้

สำหรับใครที่ติดตามผลงานของ Pink Martini มาก็คงจะพอทราบนะคะว่าวงนี้มีชื่อเสียงในเรื่องของดนตรีสไตล์เฟรนซ์แจ๊ซซ์ ละทินและตลอดจน “เวิลด์มิวสิค” การผสานเอาแรงบันดาลจากวัฒนธรรมของดนตรีพื้นเมืองทั่วโลกลงสู่งานดนตรีของตัวเองตลอดจนการทำดนตรีพ็อพย้อนยุคที่มีกลิ่นของความหรูหราจากจิตวิญญาณของดนตรีแห่งยุค 40s-50s ไปจนถึงมนตร์เสน่ห์อันไม่มีวันเสื่อมคลายของดนตรีจากยุค60sซึ่ง Get Happy ชุดนี้ก็มาประมาณนั้นแหละค่ะแต่เท่าที่ฟังนอกจากงานโอลด์สคูลและเวิลด์มิวสิคแล้วชุดนี้ส่วนตัวคิดว่าหนักบนความเป็นละทินแจ๊ซซ์ในหลายๆเพลงทีเดียว

สำหรับเพลงแนะนำนี่ไล่เป็นเพลงๆไปเฉพาะที่ส่วนตัวชอบแล้วกันนะคะเพราะอัลบั้มนี้ฟังได้ค่อนข้างเพลินและไหลลื่นคือเรียนตามตรงว่าฟังมาจนนั่งเขียนรีวิวแล้วยังแทบจะไม่ได้จับรายละเอียดลงลึกอะไรกับผลงานชุดนี้มากมายเหมือนหลายๆงานที่เคยเขียนมาเพราะสำหรับดิฉันมันไหลไปตามความรู้สึกอยู่แล้วเวลานั่งฟังงานประเภทนี้ เริ่มด้วย Ich dich liebe (4.5/5) เพลงสแตนดาร์ดแจ๊ซซ์เปิดอัลบั้มได้อย่างทรงเสน่ห์หรูหราอลังการประหนึ่งกำลังนั่งฟังงานในยุค 40s-50s ของ “แอนนิต้า โอ’เดย์” Je ne t’aime plus Ft.Philippe Katerine (4.5/5) งานโอลด์สคูลพ็อพที่จับ Chanson ยุค60sของฝรั่งเศสขึ้นมาปรุงแต่งสู่ความร่วมสมัยเข้ากับงานอคูสติคคาเฟ่สไตล์ชิลล์แจ๊ซซ์หวานๆผสานเล้าจ์นและบอสซาโนว่าคือตัวเพลงน่ารักมากๆชนิดที่ฟังแล้วเคลิ้มฝันหลุดลอยไปไกลเลยทีเดียว ต่อด้วย Yo Te Quiero Siempre Ft.Ari Shapiro (5/5) งานคอนเทมโพรารี่ย์บัลลาดกรีดกรายบนดนตรีเพียโนไลท์แจ๊ซซ์นุ่มละมุนผสานกับเสียงร้องของศิลปินรับเชิญที่ไพเราะทรงพลังกังวานจับจิตจากก้นบึ้งของดวงวิญญาณที่ฟังแล้วเล่นเอาดิฉันตาเบิกโพลงด้วยความที่มันไพเราะงดงามไปเสียทุกองค์ประกอบยิ่งช่วงที่เครื่องสายเชิงคลาสสิคคัลกรีดเสียงขึ้นมาเล่นเอาหัวใจแทบจะหยุดเต้นคือเป็นความบรรเจิดอันยากจะสรรหาคำใดๆมาสรรเสริญบรรยายจริงๆ สลับมาฟังงานแจ๊ซซ์สไตล์คาบาเร่ต์กันบ้างดีมั้ยคะ? ต้องเพลงนี้เลย I’m Waiting For You (4.5/5) ที่ไม่แน่ใจว่าร้องเป็นภาษาจีนรึเปล่านะคะ แปลกหูและเก๋ดี สำหรับคนที่ชอบงานแบบสแตนดาร์ดแจ๊ซซ์ บลูส์และคาบาเร่ต์แจ๊ซซ์แบบยุค 30s-50s ก็น่าจะเปิดรับไว้ในอ้อมใจได้ไม่ยาก Omide zendegani (4.5/5) โดดเด่นบนท่วงทำนองของอารยธรรมยิปซีแบบตุรกีตัวเพลงมีทั้งความเป็นกรู๊ฟ เวิลด์และแทงโก้ผสานเข้ามาได้อย่างน่าสนใจมากๆ ชอบอ่ะ Uskudar (4.5/5) นี่งดงามอลังการประหนึ่งกำลังนั่งบรอดเวย์ของโซนตะวันออกกลางมีเสน่ห์จับใจมากๆ เป็นงานเวิลด์มิวสิคและอารเบียนกรู๊ฟเชิงมิวสิคคัลที่ดีมากๆ Pana cand nu te iubeam (5/5) งานคอนเทมโพรารี่ย์บัลลาดสไตล์เวิลด์มิวสิคที่ลึกลับและเปี่ยมมนตร์เสน่ห์ประหนึ่งอยู่ในพิธีกรรมอะไรบางอย่าง จะว่าน่าขนลุกก็ใช่แต่สง่างามและเจิดจรัสสุดๆ สำหรับ Sway (4.5/5) เพลงอมตะขึ้นหิ้งนี่คงไม่ต้องบรรยายอะไรให้มากความฟังแล้วคะแนนผ่านเข้ารอบโดยง่าย Kitty Come Home Ft.The Von Trapps&Rufus Wrainright (5/5) เป็นงานอินดี้พ็อพเยือกเย็นสุกสกาวและทรงพลังบนความเป็นคอนเทมโพรารี่ย์คริสเตียนมิวสิค (CCM) ตามสไตล์ของพี่รูฟัส เวนไรท์นั่นแล อาจจะเรียบนิ่งฟังยากไปนิดเพราะงานพ็อพเชิงกอสเพลแบบนี้ฟังสักสิบจะผ่านถึงสี่รึเปล่าก็ไม่กล้าฟันธงแต่เชื่อเถอะว่าเป็นเพลงสุดงดงามที่คุ้มค่าแก่การเปิดใจลองฟัง

ตายแล้วๆเป็นอีกหนึ่งอัลบั้มที่คะแนนพุ่งขึ้นปรี๊ดๆตามรอบที่ฟังยิ่งมาฟังวนไปวนมาตอนรีวิวยิ่งรักปักใจเอาเป็นว่านี่เป็นอัลบั้มที่เป็นตัวเลือกที่ดีมากสำหรับคนที่อยากหาอะไรมาฆ่าเวลาจากอารมณ์เหม็นเบื่อเพลงบนชาร์ตและในตลาดเมนทสตรีมตอนนี้ตลอดจนถ้าอยากจะหยิบขึ้นมาฟังเป็นจริงเป็นจังสามเวลาหลังอาหารก็ไม่มีใครว่า งานดนตรีดีๆแบบนี้มีแต่จะมอบรอยยิ้มพิมพ์ใจให้คุณๆทุกคนที่ฟังเชื่อเถอะว่า “Get Happy” สมชื่ออัลบั้มนั่นแหละ

เราตามฟังตั้งแต่อัลบั้มแรก จนถึงก่อนล่าสุด

วงนี้เราคิดว่าจุดเด่นคือความ maturity ของทุกองค์ประกอบ
ยกตัวอย่างเช่นเพลง una notte anapoli ที่เป็นกลอนเกี่ยวกับความรักอายุหลายร้อยปี
วงนี้ไปเจอเลยจับเอามาตีความทำเป็นเพลง แต่งเนื้อเพลงเสริมเข้าไป ทำเป็นจังหวะแทงโก้เร่าร้อน

คือสมาชิกทุกคนของวงมีแต่ระดับเหนือๆ ศาสตราจารย์ทางด้านดนตรี ภาษาศาสตร์
ทำให้วงนี้หากินบนplatternแบบคลาสสิค แต่แอบต่อยอดให้มันเนียนอยู่ในนั้น(แต่งเพลงใหม่ให้ดูเป็นเพลงเก่า)
จะเห็นได้ว่าแต่ละเพลงแต่ละประโยคของpink martini มีเรื่องราว มากกว่าแค่ความ
พริ้งพราย กรีดกราย หรือมาแบ่งองค์ประกอบในภาคดนตรีออกมาเป็นรูปแบบ
หรือยุคสมัยแบบกว้างๆ กลางๆ

แต่ทั้งนี้ปัญหาที่ทำให้เราอยากเสือกก็คือตัวcriteriaในการ ให้คะแนนหรือเขียนชื่นชมของเทอ คือถ้าศิลปินใช้รูปแบบที่คลาสสิค มีราคาทางวัฒณธรรมเรียบร้อย
เทอจะชมอย่างเดียว ในขณะที่ศิลปินร่วมสมัยที่ใช้platternแบบร่วมสมัย
กลับจะโดนติทั้งๆที่โดยโครงสร้างทางความคิด มันเหมือนกัน และมีการพยายาม
จัดแบ่งหมวดหมู่เพลงด้วยรูปแบบและยุคสมัย ใช้คำกว้างๆมาโปะๆๆ พอดูจะให้ลงละเอียดกว่านั้นก็ดูเหมือนจะทำไม่ได้

มันทำให้เราอึดอัดมากกับการอ่านรีวิวกลวงๆกลางๆ ที่อนุรักษ์นิยมตาใส
โปรยคำใหญ่ๆไว้โชว์ภูมิไว้ถมๆให้มันเต็มๆ โดยเฉพาะกับศิลปินที่เราชื่นชมมากและใช้เป็นแรงบันดาลใจในการทำงาน

วาทะศิลป์ลิเกที่คงนึกว่าสวยงามเหลือเกิน แต่โดยราคาของเนื้อหากลวงโบ๋
ที่เขียนรีวิวในแนวเพลงกว้างๆได้ เทอไม่ได้เก่งหรอก เทอแค่หยาบในการเขียนแค่นั้นเอง


_________________
.

Corerill พิมพ์ว่า:

เราตามฟังตั้งแต่อัลบั้มแรก จนถึงก่อนล่าสุด

วงนี้เราคิดว่าจุดเด่นคือความ maturity ของทุกองค์ประกอบ
ยกตัวอย่างเช่นเพลง una notte anapoli ที่เป็นกลอนเกี่ยวกับความรักอายุหลายร้อยปี
วงนี้ไปเจอเลยจับเอามาตีความทำเป็นเพลง แต่งเนื้อเพลงเสริมเข้าไป ทำเป็นจังหวะแทงโก้เร่าร้อน

คือสมาชิกทุกคนของวงมีแต่ระดับเหนือๆ ศาสตราจารย์ทางด้านดนตรี ภาษาศาสตร์
ทำให้วงนี้หากินบนplatternแบบคลาสสิค แต่แอบต่อยอดให้มันเนียนอยู่ในนั้น(แต่งเพลงใหม่ให้ดูเป็นเพลงเก่า)
จะเห็นได้ว่าแต่ละเพลงแต่ละประโยคของpink martini มีเรื่องราว มากกว่าแค่ความ
พริ้งพราย กรีดกราย หรือมาแบ่งองค์ประกอบในภาคดนตรีออกมาเป็นรูปแบบ
หรือยุคสมัยแบบกว้างๆ กลางๆ

แต่ทั้งนี้ปัญหาที่ทำให้เราอยากเสือกก็คือตัวcriteriaในการ ให้คะแนนหรือเขียนชื่นชมของเทอ คือถ้าศิลปินใช้รูปแบบที่คลาสสิค มีราคาทางวัฒณธรรมเรียบร้อย
เทอจะชมอย่างเดียว ในขณะที่ศิลปินร่วมสมัยที่ใช้platternแบบร่วมสมัย
กลับจะโดนติทั้งๆที่โดยโครงสร้างทางความคิด มันเหมือนกัน และมีการพยายาม
จัดแบ่งหมวดหมู่เพลงด้วยรูปแบบและยุคสมัย ใช้คำกว้างๆมาโปะๆๆ พอดูจะให้ลงละเอียดกว่านั้นก็ดูเหมือนจะทำไม่ได้

มันทำให้เราอึดอัดมากกับการอ่านรีวิวกลวงๆกลางๆ ที่อนุรักษ์นิยมตาใส
โปรยคำใหญ่ๆไว้โชว์ภูมิไว้ถมๆให้มันเต็มๆ โดยเฉพาะกับศิลปินที่เราชื่นชมมากและใช้เป็นแรงบันดาลใจในการทำงาน

วาทะศิลป์ลิเกที่คงนึกว่าสวยงามเหลือเกิน แต่โดยราคาของเนื้อหากลวงโบ๋
ที่เขียนรีวิวในแนวเพลงกว้างๆได้ เทอไม่ได้เก่งหรอก เทอแค่หยาบในการเขียนแค่นั้นเอง

อ่านแล้วนะคะคอมเม้นท์นี้ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ติชมที่คุณเขียนมาทั้งหมดจริงค่ะดิฉันก็เขียนได้เท่้าที่เขียนนี่แหละ เขียนเท่าที่รู้ค่ะ ส่วนจะอึดอัดหรืออะไรก็แล้วแต่ก็เป็นปัญหาของคุณนะคะดิฉันไม่มีเวลามานั่งสนใจ ทนอ่านได้ก็อ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ

ว่าแต่ Corerill มีความสามารถอะไรบ้างล่ะคะ?

ช่วงนี้คุณ Armand D'Angouleme ดูดวงตกนะคะ โดนเคลมไป 3 กระทู้แล้ว ภายในเดือนเดียว


_________________

xcandiez พิมพ์ว่า:

ช่วงนี้คุณ Armand D'Angouleme ดูดวงตกนะคะ โดนเคลมไป 3 กระทู้แล้ว ภายในเดือนเดียว

แค่เรื่องไร้สาระในอินเตอร์เนตน่ะค่ะ หน้าที่ของดิฉันมีแค่ลงๆๆๆๆๆๆงานเฉยๆใครอยากพูดอะไรก็ปล่อยให้พูดไป มีอารมณ์ว่างจะตอบก็ตอบเพราะช่วงหลังๆดิฉันไม่ค่อยสนใจใครอยู่แล้ว แต่ก็ดีนะที่มีคนอ่านแล้วเข้ามาด่าแสดงว่าเขาใส่ใจในสิ่งที่เราเขียนแม้จะเป็นแค่งานเขียนไร้สาระในอินเตอร์เนตก็ตาม รู้มั้ยว่าซึ้งใจ