http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/11/29/cn-blue-re-blue-pop-rockalternative-rock-77-3-55-2/
CN BLUE : RE : BLUE : Pop-Rock/Alternative Rock (77% = 3.5/5)
(เป็นรีวิวอัลบั้มที่เขียนก่อนเปิดบล็อคนะคะเพิ่งได้อันดับ19ประจำชาร์ตอัลบั้มยอดเยี่ยมแห่งปีของทางเพจ Hysteria ไปว่าแล้วจึงขอหยิบมาลงบนบล็อค)
จะเรียกได้ว่าเป็นอัลบั้มที่หามาฟังเพื่อ ฆ่าเวลาแต่ดันถูกใจ ก็คงจะไม่ผิดกับมินิอัลบั้มชุดที่4ของหนุ่มๆCN BLUEซึ่งตอนแรกๆไม่ได้คาดคิดว่าจะไปเสาะหามาฟังหรอกนะคะแต่หลังจาก I Got A Boy ของสาวๆ Girls Generation แล้วดิฉันก็ไม่เห็นว่าจะมีงานจากฟากเคพ็อพชุดใดเข้าตาและน่าฟังเท่ากับงานของพวกหนุ่มๆแล้ว แล้วตายจริงทำยังไงดีล่ะเนี่ย? เพราะดิฉันไม่มีข้อมูลใดๆของพวกหนุ่มๆเขาเลยน่ะสิเจ้าคะ เอาเป็นว่าขอเขียนแบบสดๆเลยละกัน Boice อย่าว่ากันเด้อถ้าผิดพลาดประการใด
CN BLUE วงพ็อพร็อค4ชิ้นประกอบด้วย ยงฮวาและจงฮยอนมีหน้าที่ร้องนำและดีดกีตาร์ ในขณะที่จองชินรับหน้าที่เล่นเบสส์แซะตีกลองโดยมินฮยอก จะว่าไปสำหรับดิฉันแล้วก็ค่อนข้างจะเฉยๆกับพวกเขานะคะแต่มาสะดุดตรงที่การนำเสนอของพวกเขาที่มาในแบบ วงดนตรี มากกว่าวงที่จับเอาศิลปินชายมารวมกันแล้วร้องเพลงโชว์พลังเสียงหรือเต้นระบำให้เราดูอันเป็นสูตรสำเร็จของบอยแบนด์(บอยแบรนด์)เกาหลีใต้ทั่วไปที่มีให้เห็นกันดาดดื่นสำหรับพวกวงที่ตีตลาดเมนทสตรีมได้สำเร็จ คุณสมบัติของเกิร์ลกรุ๊ปในอุดมคติของดิฉันต้องมีเคมีที่ตรงกันและต้องแรงเช่นเดียวกับพวกบอยแบนด์ที่เราเน้นหล่อกับแปลกดังนั้นลองมาดูกันว่า CN BLUE จะมัดใจดิฉันได้สำเร็จหรือไม่หลังจากที่ชีวิตนี้เป็นแคสสิโอเปีย,เอลฟ์,เอพลัสและHottestไปแล้ว ก็ขอประเดิมฟังงานของพวกเขาแบบจริงๆจังๆจัดเต็มครั้งแรกกับ RE : BLUE มินิอัลบั้มชุดที่4ของหนุ่มๆดูว่าจะทำให้อิฉันอยากกรอกใบสมัครเข้าสมาคมชาว Boice กับเขาหรือไม่?
เปิดอัลบั้มด้วย Im Sorry (4/5) ซิงเกิ้ลแรก(ใช่มั้ยคะ?)เป็นงานพ็อพร็อคเก๋าๆเจือกลิ่นอายร็อคย้อนยุคที่เปรี้ยวปริ๊ดส์และเท่ห์ดีไม่หยอก มาฟังเอาจริงๆจังๆก็ผงะ แหม ก็ไม่คิดว่าจะเล่นกันได้เข้มขนาดนี้ชั้นเชิงของริฟฟ์กีต้าร์ ลูพกลองรวมถึงท่อนคอรัสทำออกมาได้หนักแน่นมีมิติสมกับความเป็นวงร็อคดีทีเดียวค่ะ แรกๆเฉยๆกับเพลงนี้นะแต่พอผ่านไป3รอบแค่นั้นแหละขอบวกคะแนนให้อีก0.5คะแนน พวกวงอินดี้ร็อคฝรั่งบางวงฟังแล้วคงค้อนขวับ แหม!!! ใครว่าหล่อๆหน้าหวานใสแบบนี้จะต้องเต้นปุอิ๊งๆอย่างเดียวล่ะเจ้าคะ แบบนี้เกาหลีก็มี ระเบิดความมันส์กันต่อด้วย Coffee Shop (4/5) คือเมื่อกี้ไม่กล้าฟันธงฮ่ะกลัวคนอ่านหาว่าเว่อร์แต่พอได้มาฟังลึกเล่นเก๋าๆกร่างๆในเพลงนี้แล้ว แหมมม๊ ทั้งกลิ่นอายร็อคย้อนยุคแบบ80′s แด๊นซ์นิดๆพั้งค์หน่อยๆคุณพี่อยากจะบอกว่าถ้าตั้งใจพัฒนานี่พวกเราจะเป็น The Killers ไปจนถึง The Rapture ของแวดวงเคพ็อพได้ไม่ยากเลยทีเดียว แน่นกว่านี้อีกนิดโจ๊ะกว่านี้อีกหน่อยแต่ความสดความเร้าใจได้ที่พอดี เพลงที่สามเป็นภาษาเกาหลีนะคะอ่านไม่ออกเป็นเพลงพ็อพร็อคเพราะๆหวานๆตามธรรมเนียมงานของศิลปินเกาหลีแท้ๆเอาไปเลย4ดาวชอบมากๆ เพลงที่4นี่มาตอกย้ำกับสิ่งที่ดิฉันได้อวยไปเมื่อตอน Coffee Shop หยกๆมาตั้งแต่บีทดิสโก้เต้นระบำจำพวกอิเล็คโทรร็อค ซินธิ์ติดพั้งค์และกีตาร์ฟั้งค์กระชากมึนๆตึ๊บๆแต่ท่อนคอรัสเป็นพ็อพแบบฉบับ CN BLUE เอาไปโลด4ดาวฮ่า เริ่ดมากกกก เพลงถัดไปขึ้นต้นมาเมโลดี้มีแววดราม่าแต่สลับเป็นอัลเทอเท่ห์ๆกีต้าร์ในเพลงดูโหลๆง่ายๆนะคะแต่เท่ห์บาดใจ รักซะแล้วทำยังไงดีแบบนี้มอบให้4ดาว ปิดท้ายด้วย Where You Are (3.5/5) เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษก็เอเคนะแต่ชอบน้อยกว่า5เพลงก่อนหน้านี้รวมถึงความลงตัวที่ดูน้อยกว่าด้วยก็เลยขอหักซะ0.5คะแนน
ฟังตั้งแต่ต้นยันจบว๊ายย ตายโหงงานของพวกหนุ่มๆมันกระเดียดเลยคำว่าพ็อพร็อคเข้าหมวดอัลเทอเนทีฟร็อคไปแล้วนี่หว่า ไม่เข้าใจว่าพวกนักวิจารณ์มืออาชีพใช้อะไรในการจำแนกประเภทคะถึงได้เรียกงานของพวกเขาให้ดิฉันเรียกตามว่าเป็นงาน พ็อพร็อค ได้เล่าฮึ? เอาเป็นว่าจะพ็อพร็อค จะอัลเทอเนทีฟร็อคหรือจะลามปามไปเรียกแด๊นซ์ร็อคยันอินดี้ร็อคงานของพวกหนุ่มๆก็อยู่ในข่ายๆนั้นทั้งนั้นแหละค่ะแต่ตอนนี้กรอกใบสมัครแล้วแฝงตัวเป็น Boice อย่างรวดเร็ว อิอิ
