http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/12/02/putumayo-acoustic-america-countryfolkbluesjazzbluesgrass-98-55/comment-page-1/#comment-458
Putumayo : Acoustic America : Country/Folk/Blues/Jazz/Bluesgrass (98% = 5/5)
งานเขาวางขายมาตั้งแต่เดือนมิถุนายนที่ผ่านมาเพื่อต้อนรับการเฉลิมฉลอง Fourth Of July โดยเฉพาะแต่บ.ก.เพจHysteriaเพิ่งจะได้ฟังกับชาวบ้านเขาก็ปาเข้าไปสิ้นปีนี่แหละค่ะกับซีรี่ยส์ Acoustic America อัลบั้มจาก Putumayo - ค่ายเพลงเวิลด์มิวสิคที่น่ารักที่สุดของโลกใบจริงๆนะ - ว่าแล้วถึงจะเขียนช้าไปนิดก็ดีกว่าไม่เขียนเนอะก็นับว่าเป็นอัลบั้มสุดท้ายของปีนี้ที่จะเขียนรีวิวเพื่อส่งเข้า20อันดับอัลบั้มประทับใจประจำปี2013ของเพจHysteriaนะคะ อาจจะมีเขียนอัลบั้มอื่นหลังจากนี้บ้างแต่ก็ขอปิดชาร์ตประจำปีนี้ที่อัลบั้มชุดนี้ก็แล้วกัน
จากหน้าปกและชื่อซีรี่ยส์ตอนแรกก็ทำเอาดิฉันทึกทักว่านี่อาจจะเป็นอัลบั้มอคูสติคโฟล์คเพราะๆชิลล์ๆแต่ที่ไหนได้ดันผิดมหันต์เพราะหัวใจของ Acoustic America ชุดนี้ดันเป็นการนำเสนอดนตรีตั้งแต่รากฐานของประวัติศาสตร์อเมริกันชนอย่างพวก Bluesgrass ที่นับว่าเป็นหนึ่งใน รู้ทส์มิวสิค ของทางบ้านเขาเลยว่าได้พวกงานโฟล์คที่รับอิทธิพลมาจากงานพื้นเมืองของอังกฤษ ไอริชและสก็อตแลนด์มาผสานกับความเป็นบลูส์ของคนอเมริกันผิวดำไปยันงานโฟล์คและคันทรี่ย์แท้ๆของอเมริกาจวบจนถึงงานจำพวกบลูส์และแจ๊ซซ์
เปิดซีรี่ยส์ด้วยผลงานจาก Luke Winslow-King ใน You Dont Know Better Than Me (4.5/5) งานคันทรี่ย์โฟล์คเพราะๆหวานใสบริสุทธิ์แต้มกลิ่นบลูส์เจือจางเรียบง่ายแต่จับจิตและสวยมากๆ สำหรับใครที่ชอบงานประมาณจอห์น เมเยอร์,แจ็ค จอห์นสันหรือเอมอส ลีฟังเพลงนี้แล้วคงตัวลอยแบบดิฉัน ในขณะที่ I Was Born With The Blues (4.5/5) แทร็คถัดมาโดยผู้ชนะรางวัลแกรมมี่อย่าง Sonny Terry&Brownie Mcghee เข้มข้นด้วยจิตวิญญาณความเป็นบลูส์ดิบสดแท้ๆชนิดที่เล่นเอาดิฉันถึงกับขนลุก Lodi (5/5) โดย Jeffrey Foucault งานคันทรี่ย์บลูส์กราสแท้ๆ (จริงๆบลูส์กราสนี่มันก็เป็นSubของคันทรี่ย์อยู่แล้วแต่เรียกแบบนี้ติดปากกว่า) ที่ต้องได้มาลองฟังดู ไพเราะขาดใจเสียจนพูดอะไรไม่ออก ชอบเพลงแบบนี้จริงๆค่ะใครจะหาว่าอนุรักษ์นิยมหรือรักอะไรสูตรสำเร็จก็เถอะ ต่อด้วย Change My Tune (4.5/5) แพรวพราวด้วยวัฒนธรรมของทั้งโฟล์ค คันทรี่ย์ แจ๊ซซ์และบลูส์กราสดนตรีน่ารักมากๆเหมือนพวกดนตรีพ้นเมืองฮังการีแต่ไม่ใช่หรอกเพราะนี่เขาก็อยู่แล้วว่าชื่อ Acoustic America ก่อนจะสับมาฟัง Shenandoah (4/5) ของ Buck Howdy เป็นงานโฟล์คเรียบง่ายฟังสบาย
Sitting On The Top Of The World (4.5/5) โดย Doc Watson กับดนตรีบลูส์เนิบๆดำเนินเรื่องอย่างเรียบง่ายบนท่วงทำนองของกีต้าร์อคูสติคเพราะๆ ชอบอ่ะ! Goodnight Moon (4/5) กระเดียดไปทางงานจำพวกอินดี้โฟล์คแต้มบนท่วงทำนองของไลท์แจ๊ซซ์แผ่วเบา เฮ้ย!!! เพราะนะฟังแล้วลองคิดถึงนอร่าห์ โจนส์ในฉบับที่น้ำเสียงทรงพลังและดุดันขึ้นอีกสามสี่ช่วงปอดนี่ใช่เลย ฟังแล้วก็อยากรู้จักจังว่าใครคือ Eden Brent มาที่ Wayfaring Stranger (4/5) โดยRed Horseที่พ่วงเอาศิลปินอินดี้โฟล์คมาร่วมสังฆกรรมให้ผลลัพธ์ออกมาเป็นงานอินดี้โฟล์คหม่นๆแบบ Indigo Girls เด็ดดวงที่สุดในอัลบั้มชุดนี้เห็นทีจะหนีไม่พ้นเพลง Some Of These Days (5/5) โดย Jim Kweskin Band ที่ขุดเอาวิญญาณของดนตรีเต้นรำแบบ Ragtime ยุค20sขึ้นมาโลดเล่นในแทร็คนี้ได้อย่างสง่างาม รู้สึกขอบคุณโชคชะตามากๆที่มอบงานดีๆชุดนี้มาให้ ปิดท้ายด้วย Heres To The Journey (5/5) โดยศิลปินคันทรี่ย์หน้าใหม่อย่าง Clay Cumbie กับงานคันทรี่ย์เพราะๆที่พร้อมจะละลายทุกหัวใจที่ได้ฟัง เสียงพี่โคตรเท่ห์อ่ะ
ท้ายที่สุดนี้ขอขอบคุณโชคชะตาหรือไม่ว่าจะอะไรก็ตามที่ทำให้ดิฉันได้ฟังอัลบั้มดีๆชุดนี้เป็นงานรีวิวอัลบั้มที่คาดว่าจะเป็นชิ้นสุดท้ายของปีที่เรียกได้ว่าปิดปีนี้ได้สวยสุดๆไปเลย เพราะมากๆรับประกัน!
