˹���á Forward Magazine

ตอบ

อีโตจัน (9)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ อีโตจัน (9) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

http://www.facebook.com/hysteriaculture

บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน “นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์” (https://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture )เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ

(ความเดิมจากตอนที่แล้ว) : อีโตจัน,จันทรา,มิซาเอะ,เคียวโกะและจียอนต่อสู้กับแก๊งค์ลักพาตัวของDiamond เผยโฉมหน้าที่แท้จริงของDiamondคือโอซาว่า แคทลายี จันทรากับปริศนาความแค้นที่มีต่อDiamondในวัย16ปี จันทรารู้ความจริงว่าเอียนจือ ดอกทองคือเด็กทารกอีกคน อีโตจันกับภาพนิมิตเกี่ยวกับราชินีพัดเหล็กคาโอริ(เมหลีฮั๊ว)

แคทลายีรีบเดินจ้ำไปที่ลานจอดรถพลางพึมพำกับตัวเองอย่างหัวเสีย “หรือว่ามันจะรู้?แต่ก็ไม่มีทางเป็นไปได้” เธอเปิดประตูรถแล้วรีบสตาร์ทบึ่งออกจากโรงพยาบาลสู่ The Salon Of Love ร้านทำผมสุดโด่งดังที่เธอเป็นเจ้าของทันทีโดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าจันทราได้แอบแฝงร่างของตัวเองเข้ากับเงามืดท้ายรถแอบติดตามไปด้วย – – ในห้องของอีโตจัน จียอน,มิซาเอะ,เคียวโกะและอีโตจันได้กำลังให้ปากคำกับนายตำรวจที่สารวัติส่งมาสอบสวนคดี “หนูไม่ได้เป็นนักกีฬาแต่ก็ท็อปวิชาเคนโด้ประจำค่ะ ตอนนั้นหนูคิดแต่ว่าจะป้องกันตัวกับช่วยคุณครูและเพื่อน” อีโตจันโกหกปร่อในขณะที่ซาโตชินั่งฟังพลางกลั้นขำ (วิชาเคนโด้เป็นวิชาของนักเรียนมัธยมต้น) จนเคียวโกะต้องกระทืบเท้าของเขา “ฉันกับนายตำรวจอีกสองคนได้เผอิญแวะไปตรวจตราแถวๆนั้นพอดีและก็ดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก” จียอนยิ้มกลบเกลื่อนขณะที่รู้สึกเป็นหนี้บุญคุณวิชาสะกดจิตของจันทราที่ลอบเข้าไปสะกดจิตตำรวจชั้นผู้น้อยสองคนที่อยู่ในเหตุการณ์ขึ้นมาจับใจ “คุณตำรวจจียอนเก่งมากๆเลยล่ะค่ะ ฟันดาบสู้กับพวกมันได้สุดยอดเลยถ้าไม่ได้พี่เขาเราสามคนคงตายไปแล้ว” เคียวโกะเสริม ในขณะที่มิซาเอะขอเป็นฝ่ายซักไซร้บ้างถึงจุดประสงค์ของพวกชายชุดดำที่โจมตีพวกเธอเมื่อคืน “พวกมันที่เหลือที่รอดชีวิตต่างปิดปากเงียบยังไม่ยอมให้การใดๆทั้งสิ้นครับ แต่ทางเราคาดการณ์ว่านี่น่าจะเป็นคดีที่เกี่ยวข้องกับการ’ลักพาตัว’ขององค์กรค้ามนุษย์ที่ทางตำรวจสืบรู้มาว่าต้นตอใหญ่ของมันอยู่ในโตเกียวนี่แหละ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเกือบ8ปีนี้ผู้หญิงและเด็กสาวญี่ปุ่นหายตัวไปเป็นว่าเล่น โดยส่วนหนึ่งเป็นการอำพรางให้ดูเป็นคดีโจรกรรมครับ” นายตำรวจตอบ “เอาเป็นว่าฉันจะพยายามไปคาดคั้นจากปากพวกมันให้ได้ว่า ‘ต้องการอะไรกันแน่’ ที่สำคัญตอนนี้อยากให้พวกเรารวมตัวกันไว้ก่อนเพราะส่วนหนึ่งที่หนีรอดไปได้คงกลับไปรายงานตัวหัวหน้าพวกมันแล้ว เราทุกคนเป็นเป้านิ่งที่จะถูกโจมตีและถ้าเราแยกกันล่ะก็เราเสร็จแน่ๆ” จียอนลุกขึ้นพูด “พี่ขอแนะนำให้เคียวโกะอยู่กับครอบครัวของอีโตจันกับอาจารย์มิซาเอะไปก่อนจนกว่าพ่อแม่จะกลับ” เธอหันมาทางเคียวโกะ

ณ The Salon Of Love แคทลายีเดินลงมาจากรถคันงามของเธอพร้อมกับเดินเฉิดฉายเข้าไปด้านในอย่างมั่นใจแม้ว่าจะรู้สึกอึดอัดที่พวกคุณหญิงคุณนายที่เข้ามาใช้บริการจะสนใจและสอดรู้เกี่ยวกับผ้าปิดแผลขนาดใหญ่บนแก้มขวาของเธอเสียเหลือเกิน เธอทักทายลูกค้าไฮโซของเธอทุกคนด้วยรอยยิ้มประดิษฐ์เสแสร้งอันเปี่ยมไปด้วยมิตรไมตรีในขณะที่จันทราได้แอบแทรกตัวเข้าไปทางด้านหลังของซาลอน จันทราโผล่ตัวออกมาจากเงามืดหลังห้องน้ำสำหรับบริการลูกค้าก่อนจะกระโดดขึ้นไปพิงตัวบนกำแพงด้านบนเมื่อหญิงสาวคนหนึ่งเดินเปิดประตู Diamond’s Staff Only ออกมาพอดี จันทราค่อยๆหย่อนตัวลงมาหลังจากที่เธอเดินลับตาไปแล้วเปิดประตูหากแต่ไม่สำเร็จเนื่องจากประตูบานนี้ต้องสแกนนิ้วมือเท่านั้นจึงจะผ่านเข้าไปได้ “ไม่ใช่ปัญหา ^ ^” จันทราหัวเราะในลำคอก่อนใช้วิชานินจาทะลวงกำแพงเดินทะลุผ่านประตูเข้าไปโดยง่ายดาย จันทราแทรกตัวผ่านเข้าไปในห้องโถงโอ่อ่าที่ประดับประดาด้วยเฟอร์นิเจอร์นำเข้าเป็นอย่างดี สถานที่นี้ดูเหมือนจะเป็นที่ๆเหมาะสำหรับการรองรับแขกในเล้าจ์นของโรงแรมสุดหรูสี่ฤดูมากกว่าจะเป็นอ็อฟฟิศของพวกสต๊าฟร้านทำผมที่ต่อให้จะเป็นคนเก่าคนแก่มากว่า50ปีก็เถอะ จันทรารีบใช้วิชากิ้งก่าแฝงตัวเธอให้กลมกลืนกับผนังเมื่อมีเสียงฝีเท้าจากด้านในเดินออกมา “อีฮารุกะมึงพยศนัก!!!! เดี๋ยวคอยมาม่ากลับมาก่อนเถอะมึ๊งงงง” เสียงกระแทกส้นสูงของสาวงามคนนึงในชุดกี่เพ้าสีเขียวมรกตสดใสเดินออกมา เธอปิดประตูห้องพลางใส่กลอนอย่างแน่นหนาในขณะที่จันทรารู้สึกเหมือนกับได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญของหญิงสาวคนหนึ่งเล็ดลอดตามออกมา จันทราค่อยๆเขยิบตัวแล้วแทรกทะลุผ่านประตูเข้าไปแฝงตัวอยู่ในมุมมืดของห้องได้อย่างง่ายดาย จันทราที่ขณะนี้หลอมตัวเองอยู่ภายใต้เงาในมุมมืดของห้องได้ยืนมองเด็กสาวญี่ปุ่นคนหนึ่งด้วยความเวทนา ท่ามกลางห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหราประดุจPent Houseย่อมๆเนื้อตัวของเธอกลับมอมแมม เสื้อแสงในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยฉีกขาด เธอกำลังถูกล่ามโซ่อยู่บนเตียงเหล็กขนาดใหญ่ชนิดที่ไม่มีทางหนีได้เลย ดูจากสารรูปแล้วจันทราก็สามารถที่จะเดารูปการณ์ทั้งหมดได้เด็กคนนี้ถูกหลอกไม่ก็ลักพาตัวมาค้าประเวณีในสถานที่ๆเปิดเป็นธุรกิจเสริมความงามครบวงจรแห่งนี้

เสี้ยววินาทีหนึ่งจันทราคิดอยากจะปรากฏตัวอยากจะช่วยเหลือเด็กสาวคนนั้นให้เป็นอิสระ หากแต่ก็ต้องชะลอความสงสารจับใจนั้นไว้เนื่องจากหากเธอบุ่มบ่ามแผนการใหญ่ที่เธอเตรียมไว้จะต้องสะดุดและแน่นอนอีโตจันกับคนที่เหลือจะต้องตกอยู่ในอันตรายมากกว่าเดิม ในสถานการณ์เช่นนี้คนที่เธอห่วงไม่ใช่อีโตจันแต่กลับเป็นเคียวโกะกับมิซาเอะเสียมากกว่าเธอเชื่อว่าเหตุการณ์เมื่อคืนเป็นเพราะว่าอีโตจันแค่พลาดท่าอย่างไรก็ตามลูกสาวของเธอคนนี้สามารถจะดูแลตัวเองได้อย่างแน่นอนแต่เคียวโกะกับมิซาเอะที่ไม่มีความสามารถในการป้องกันตัวใดๆเลยล่ะพวกเธอจะต่อกรกับอาชญากรพวกนี้อย่างไร? เสียงฝีเท้าจากด้านนอกเรียกสติของจันทรากลับคืนเธอใช้วิชากิ้งก่าแฝงตัวกับกำแพงห้องพลางกุมดาบในมือไว้แน่นเมื่อเสียงเปิดประตูดังขึ้น ‘โอซาว่า แคทลายี’เดินหน้าตาเหี้ยมเกรียมย่างกรายเข้ามาในห้องพร้อมกับผู้หญิงชุดสีเขียวมรกตนางนั้น “อีฮารุกะ มึงเป็นเหี้ยอะไร?!!! ห๊ะ อีดอกทอง เมื่อก่อนล่ะเดินแร่ดจังวันนี้กูพามึงมาทำงานที่มึงร่านกลีบสั่นอยากทำจะเป็นจะตายแล้วไง จะสะดีดสะดิ้งหาพระแสงอะไรอีก!!!” แคทลียาแผดเสียงพลางเดินเข้าไปกระชากผมเด็กสาวอย่างแรง “อย่าให้กูรอดออกไปได้นะมึง กูจะแฉให้หมดว่าไฮโซอย่างมึงที่แท้มันก็เปิดร้านทำผมบังหน้า อีแม่เล้า!!!” ฮารุกะกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงอิดโรยน้ำตานองหน้ส แคทลายีแผดเสียงหัวเราะดังลั่นพลางจิกผมฮารุกะกระแทกกับหัวเตียงไม่ยั้ง “กูเป็นแม่เล้าแต่มึงมันก็แค่อีกะหรี่ ไม่ว่ามึงจะอยู่ในซ่องหรือในมหา’ลัยมันก็ไม่ต่างกัน” แคทลายีกระหน่ำตบไปที่ใบหน้าของฮารุกะไม่ยั้งก่อนจะแผดเสียงกรี๊ดออกมาเมื่อถูกฮารุกะกัดสวนเข้าที่ข้อมือ “อีดอกนี่!!!” แคทลายีถอดรองเท้าส้นสูงฟาดเข้าที่หัวของฮารุกะอย่างแรงก่อนจะลึกขึ้นยืนกระทืบไม่ยั้ง “อีสัตว์มึงไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นกับใคร ฮโยรินเอาแส้กูมานี่!!!” แคทลายีตะโกนสั่งผู้หญิงชุดเขียวที่เดินหยิบแส้มาให้เจ้านายด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น จันทรายืนเบิกตาโพลงจ้องภาพตรงหน้าด้วยความปวดใจกับภาพของเด็กสาวที่โดนกระหน่ำตบตีและฟาดแส้ไปตามตัวจนเนื้อตัวแตกเป็นแนวยาว

“ฮโยริน เธอให้พวกแมงดาเข้ามารุมโทรมอีนี่ซะเลย!!! ฉันมีของใหม่ที่มาดามจะต้องสนใจมากกว่าอีบ้านี่” แคทลายีสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องไป “เห็นมั้ยกูบอกแล้วว่าอย่าเล่นตัว!!!” ฮโยรินยิ้มกริ่มด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความอำมหิตก่อนจะเดินออกจากห้องไป จันทราลังเลระหว่างจะเลือกติดตามแคทลายีออกไปสืบเบื้องหลังทั้งหมดให้ทั่วกับเลือกที่จะช่วยเด็กสาวผู้น่าสงสารคนนี้ก่อนที่ประตูห้องจะเปิดมาพร้อมกับชายฉกรรจ์ร่างล่ำสันถึง5คนที่เดินเข้ามาพร้อมจะเผด็จศึกเด็กสาว ในขณะเดียวกันที่เสียงโทรศัพท์ของจันทราเกิดดังขึ้นมาจนทำให้พวกมันทั้งหมดหันกลับมาตรงมุมห้อง “เฮ้ย!!!! ใครอยู่ตรงนั้นวะ” จันทราค่อยๆเดินออกมาจากกำแพงพร้อมหยิบดาบขึ้นมาชูตรงหน้าอย่างใจเย็น – – มิซาเอะที่สงสัยว่าจันทราได้หายไปไหนเสียนานกำลังกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จันทราจะยอมรับสายของเธอในการโทรครั้งที่5 “จันทราอยู่ไหนจ๊ะ?” มิซาเอะถามในขณะที่เสียงของจันทราดังตอบกลับมาอย่างรื่นเริง “มาทำบุญเดี๋ยวกลับนะ” จันทราตอบในขณะที่กำลังพยุงฮารุกะเดินทะลุกำแพงออกมาจากขุมนรก “พี่คงต้องขอความช่วยเหลือเราเสียหน่อยแล้วล่ะนะ แต่ตอนนี้ขอให้ใจเย็นพี่จะพาเธอไปซ่อนในที่ๆปลอดภัยเพราะหัวหน้าใหญ่มันกำลังจะเดินทางมาถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามแผนพวกเราจะช่วยกันทลายองค์กรชั่วๆของมันได้” จันทรากระซิบฮารุกะที่กอดเธอแน่นด้วยความรู้สีกเปี่ยมไปด้วยความขอบคุณ ทั้งสองคนมุ่งหน้าสู่ “หอนางโลมจีน” ก่อนที่จันทราจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้หนีตั่วแจ้และเอียนจือ ดอกทองฟังซึ่งก็เป็นไปตามคาดว่าทั้งสองยินดีจะให้ความช่วยเหลือและให้ที่หลบซ่อนพักพิงชั่วคราวแก่ฮารุกะที่ขณะนี้ได้รับการปฐมพยาบาลอย่างดีจากสาวๆในหอนางโลม เอียนจือ ดอกทองอาสาขับรถไปส่งจันทราที่โรงพยาบาล “ข้าคิดว่าท่านเดินแผนการทุกอย่างได้ฉลาดรอบคอบเพราะต่อให้ท่านสังหารโอซาว่า แคทลายีได้แต่เราก็ยังไม่สามารถจะถอนรากถอนโคนตัวนายใหญ่ของมันได้อยู่ดี” เอียนจือเอ่ยในขณะที่จันทราหันไปมองหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาเธอรู้สึกสับสนปั่นปวนทั้งรู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยเอียนจือจากธารน้ำแข็งได้ทำให้ทั้งอีโตจันและเอียนจือต้องพรากจากกันเช่นเดียวกับที่เธอรู้สึกสุขใจที่รู้ว่าวันนี้เด็กทารกในเปลไม้คนนั้นยังมีชีวิตอยู่

“สนุกกันพอได้แล้วหนุ่มๆ” ฮโยรินไขกุญแจประตูห้องที่ล็อคฮารุกะไว้พร้อมเดินเข้าไปเรียกพวกแมงดาด้วยรอยยิ้มอันเปี่ยมด้วยความสะใจหากแต่เธอต้องชะงักกับภาพไร้วิญญาณของลูกสมุนทั้ง5คนที่นอนจมกองเลือดก่อนจะกรีดเสียงร้องดังลั่นเพราะหนึ่งในนั้นมีร่างของน้องชายแท้ๆของเธอในสภาพที่คอขาดกระเด็นอยู่ด้วย แคทลายีและบรรดาลูกสมุนคนอื่นๆวิ่งตามเสียงของฮโยรินมาพร้อมกับตื่นตระหนกกับภาพสุดสยองตรงเบื้องหน้า “อีฮารุกะมันอยู่ไหน อีฮารุกะอยู่ไหนๆๆๆ ฮ๊า?!!!!” เธอกระชากร่างของฮโยรินที่นอนกอดศพไร้ศรีษะของน้องชายแท้ๆมาเขย่าเต็มแรงแต่ฮโยรินที่หัวใจกำลังสลายทำได้เพียงแค่สั่นหัวพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบหน้าก่อนจะทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นและระเบิดเสียงร้องไห้ดังลั่น แคทลายีผลักร่างของฮโยรินไปให้พ้นทางด้วยสีหน้าโกรธจัดเธอรีบวิ่งเข้าไปในห้องอ๊อฟฟิศแล้วเช็คกล้องวิดีโอที่ติดตั้งไว้เพื่อแอบถ่ายคลิปอนาจารก่อนจะแผดเสียงดังลั่นเมื่อเธอเห็นร่างในชุดคลุมสีม่วงเดินออกมาจากมุมมืดในกำแพงก่อนจะวิ่งตรงเข้าสังหารลูกน้องของเธอโดยที่ไม่มีใครได้ทันตั้งตัว “อีจันทรา!!!!” – – ที่โรงพยาบาลจันทราได้รอจนซาโตชิกลับไปแล้วก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทุกคนในห้องฟังโดยที่มิซาเอะและเคียวโกะดูเหมือนจะตกใจกับเรื่องราวที่ได้ฟังมากๆ “หมายความว่ายัยแคทลายีนี่เปิดร้านเสริมสวยบังหน้าเหรอคะ?” เคียวโกะแผดเสียงด้วยความตกใจ “ใช่แล้วล่ะ!!! แม่เข้าไปเห็นกับตาเลย” จันทรายืนยัน “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณนายโอซาว่าจะทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ได้” มิซาเอะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น “ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงที่ใส่หน้ากากที่มาโจมตีฉันกับลูกเมื่อคืนก็คืออีโอซาว่านี่ ฉันฟันหน้ามันข้างขวาจนหน้ากากแตกยับตอนนี้ก็หายสงสัยแล้วว่ามันต้องการตัวเคียวโกะกับอีโตจันไปทำอะไร” จันทราเอ่ยขึ้นมาในขณะที่อีโตจันดูนิ่งเงียบไม่แสดงท่าทีตกใจกับเรื่องราวที่ได้ยิน “อีโตจันเธอเป็นอะไรรึเปล่า?” เคียวโกะถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง อีโตจันยื่นสิ่งหนึ่งที่แตกละเอียดขึ้นกลางวงมันคือเครื่องดักฟังที่โอซาว่า แคทลายีแอบนำใส่ตะกร้านมสดมาด้วย “โชคดีที่หนูรู้สึกถึงพลังแปลกๆหลังจากที่แม่ตามมันไปแค่แป๊ปเดียว” อีโตจันมองหน้าจันทราด้วยแววตาที่แสดงถึงความเข้มแข็งแบบที่เธอมักจะแสดงออกเวลาที่ตกอยู่ในปัญหา จียอนหยิบเครื่องดักฟังที่ถูกขยี้จนแตกละเอียดไปดูก่อนจะพูดขึ้นมากลางวง “อย่างที่ฉันบอกไปเรากำลังเจอกับขบวนการอาชญากรที่น่าจะไม่ธรรมดาเสียแล้วของโตเกียว ฉันเสนอให้พวกเราทุกคนเกาะกลุ่มกันไว้ให้ดีช่วงนี้เรื่องที่อยู่อาศัยเป็นปัญหาอย่างหนักในตอนนี้แต่ฉันก็ไม่อยากให้พวกเราแยกกันไม่อย่างนั้นเราคงจะถูกพวกมันจับไม่ก็ถูกฆ่า” จียอนเงยหน้าขึ้นมองทุกคนในห้อง “ข้าเสนอว่าควรจะเป็นบ้านของอาจารย์มิซาเอะน่าจะปลอดภัยที่สุดเพราะอาจารย์ไม่สามารถจะทิ้งบ้านไปไหนได้แถมยังมีสุนัขต้องดูแล พวกมันโจมตีพลาดแล้วครั้งนึงคงจะต้องหยั่งเชิงให้ดีก่อนที่จะจู่โจมพวกท่านให้ดีเพราะอย่างน้อยบ้านของอาจารย์มิซาเอะก็ยังเป็นหมู่บ้านต่างจากบ้านของอีโตจันที่เป็นบ้านเดี่ยวในเขตุชานเมือง” เอียนจือ ดอกทองเสนอขึ้น

“ใช่!!! เพราะตอนนี้ทางตำรวจก็ได้เพิ่มกำลังป้องกันบริเวณหมู่บ้านของอาจารย์แน่นหนาขึ้น วางใจได้ฉันเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง” จียอนหลิ่วตาให้มิซาเอะ “จริงๆแล้วมันเหมือนกับโชคชะตาเพราะฉันมาจากเกาหลีก็เพื่อจะมาสืบคดีนี้แหละค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างดูประจวบเหมาะไปหมด” จียอนพูดด้วยน้ำเสียงสดใสที่งานคืบหน้าภายในวันเดียวที่เดินทางมาถึงญี่ปุ่น “สำหรับฮารุกะนั่นไม่ต้องเป็นห่วงข้ารับประกันว่าทางหอนางโลมจะดูแลเธออย่างดี” เอียนจือรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ “แต่คุณเอียนจือคะ!!! ฉันเห็นแล้วว่าคุณเก่งจริงๆแต่ตอนนี้เชื่อว่าพวกมันก็คงหมายหัวคุณไว้แล้วจากเหตุการณ์เมื่อวาน คุณจะไม่หลบมาอยู่กับพวกเราด้วยเหรอคะ?” มิซาเอะถามขึ้นมา “เรื่องนั้นท่านอาจารย์ไม่ต้องเป็นห่วงแม้ว่าในหอนางโลมจะมีเพียงข้าที่มีวรยุทธ์สูงส่งแต่คนส่วนมากที่ทำงานที่นี่ได้รับการฝึกวิชาการต่อสู้และกระบี่กระบองมาอย่างดี อีกอย่างตรงนั้นเป็นที่พลุกพล่านมันคงไม่กล้าโจมตีประเจิดประเจ้อเป็นสองเท่า” เอียนจือตอบด้วยรอยยิ้ม “เอาเป็นว่าเคียวโกะจังมาอยู่กับครูจนกว่าพ่อแม่จะกลับแล้วกันนะจ๊ะ แล้วทางจันทรากับอีโตจันล่ะว่ายังไง?” มิซาเอะถาม ทั้งสองแม่ลูกที่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก “ฉันว่าช่วงเวลานี้ควรให้อีโตจันไปพักเป็นเพื่อนเคียวโกะนะจะได้คอยดูแลอาจารย์ไปด้วย ส่วนฉันคงไปๆมาๆระหว่างร้าน บ้านและบ้านอาจารย์” จันทราตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด การที่แยกจากอีโตจันตอนนี้เป็นเรื่องดีเพราะนางมารกับพรรคพวกก็ลอบเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นแล้วแต่อันตรายรอบด้านจากพวกแก๊งค์มาเฟียของพวก Diamond อีกล่ะ “คุณจียอนคะบ้านของดิฉันกว้างขวางพอที่คุณจะมาอยู่ด้วยได้นะคะ ค่าเช่าห้องในย่านโตเกียวพาราไดซ์ในแต่ละเดือนสูงมากทีเดียวถ้าไม่รังเกียจนะคะ” มิซาเอะหยั่งเชิงชวนจียอนที่ตอนนี้กำลังหาห้องดีๆอยู่แล้วก็รู้สึกดีใจที่หญิงสาวยิ้มตอบอย่างร่าเริง “โอ๊ยตายแล้ว!!! ฉันเครียดเรื่องห้องมาทั้งวันเลยล่ะค่ะนอนในรถตำรวจกับอาบน้ำที่สถานีมันไม่สะดวกสบายเหมือนอย่างที่เห็นในละครหรอกนะ” จียอนระเบิดออกมาด้วยความโล่งใจ

ฮอกไกโด – – คณะสื่อมวลชนของประเทศญี่ปุ่นได้มาต้อนรับพร้อมกับทำข่าวของ “มาดามDita” ไฮโซคนดังจากฝรั่งเศสที่เดินทางมาพักผ่อนที่ประเทศญี่ปุ่นพร้อมกับสามีโดมินิคและคณะผู้ติดตามอีกนับ30ชีวิต “คมบังวะ ^ ^ ดิฉันดีใจเหลือเกินค่ะที่ได้มีโอกาสเดินทางมาที่ประเทศญี่ปุ่นที่สวยงามนี้อีกครั้ง แม้ว่าจะไม่ใช่โอกาสที่ดีนักเนื่องจากเหตุโศกนาฏกรรมขึ้นกับสนามบินโตเกียว มันเป็นเรื่องน่าตกใจมากจริงๆค่ะ ดิฉันขอเป็นกำลังใจให้ชาวญี่ปุ่นทุกๆคนนะคะ” เธอก้มโค้งพร้อมกับโบกมือทักทายสื่อมวลชนก่อนจะเดินขึ้นรถลีมูซีนไป “ต่อสายหา Diamond เดี๋ยวนี้โดมินิค” Ditaตวาด “Diamond มันหมายความว่ายังไงกับเรื่องที่ฉันได้ยินว่ามีคนบุกเข้าไปในศูนย์บัญชาการของเราและฆ่าคนไป5คนไหนจะยังช่วยโสเภณีให้หนีไปได้อีก” Ditaด่าเป็นชุดหลังจากที่Diamondรับโทรศัพท์ “ดิฉันต้องขอประทานโทษจริงๆค่ะ เผอิญสิ่งที่เราเจอเป็นสิ่งใหม่ที่ดิฉันก็แทบไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะต้องมารับมือกับผู้มีวิทยายุทธ์อีกครั้ง ดิฉันได้จองโรงแรมห้าดาวย่านโตเกียวพาราไดซ์ไว้ให้ท่านแล้วนะคะพร้อมอาหารและสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง” Diamond พยายามจะเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้Ditaอารมณ์เย็น “ดีมากๆ รีบมาหาฉันทันทีหลังจากที่ฉันถึงโรงแรมเข้าใจที่พูดใช่มั้ย?!!!!”

จียอนเลี้ยวเข้าซอยตามฮวายองมาก่อนที่จะต้องรีบก้มหลบมีดสั้นสามเล่มที่ลอยตรงมาทางเธอชนิดไม่ทันตั้งตัว “เดินตามกันมาแบบนี้มันเสียมารยาทนะคะ คุณตำรวจ” ฮวายองที่ันมาประจันหน้ากับจียอนกำลังยืนหัวเราะเหมือนกับว่านี่เป็นแค่การหยอกเย้าธรรมดาๆ จียอนวางอาหารสดลงบนลังขนาดใหญ่ด้านข้างโกดังและตั้งการ์ดเตรียมรับการโจมตีของฮวายองทันที “ตายแล้ว!!!! ชกมวยหรา? ป่าเถื่อนจริงๆ ^ ^” ฮวายองชักปืนสั้นที่ด้านหลังของเธอออกมากระหน่ำยิงใส่จียอนที่ม้วนตัวและกลิ้งหลบกระสุนปืนของฮวายองที่เฉี่ยวร่างของเธอไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปดทุกนัดพลางเก็บมีดสั้นสามเล่มที่ตกอยู่ที่พื้น “อีขี้ขลาด!!!” จียอนขว้างมีดทั้งสามไปทางฮวายองที่กระโดดหลบไปด้านข้างได้ทันก่อนที่เธอจะอาศัยจังหวะนี้ชักปืนออกมาแล้วยิงไปที่ฮวายองซึ่งกระโดดหลบหลีกเข้าไปตรงมุมโกดังพลางยิงสวนตอบโต้จนลูกกระสุนหมด ฮวายองแก้เกมส์ด้วยการเข็นตู้คอนเทนเนอร์เหล็กล้อเลื่อนขนาดยักษ์เข้ากำบังกระสุนแล้วผลักมันตรงไปทางจียอนที่กระโดดเกาะด้านหน้าของตู้ก่อนจะปีนขึ้นไปด้านบนอย่างคล่องแคล่ว จียอนกระโดดขึ้นไปเหยียบลังโกดังแล้วพุ่งตรงมากระโดดเตะแบบโอเวอร์เฮดคิกใส่ฮวายองจนล้มคว่ำไปจียอนขึ้นไปคร่อมบนตัวของฮวายองพร้อมกระหน่ำรัวหมัดใส่อย่างไม่ยั้งแต่ฮวายองคว้าที่ช็อตไฟฟ้าที่เธอเสียบไว้ตรงบรามาช็อตเข้าที่กลางหน้าอกของจียอนก่อนจะถีบจียอนอย่างแรงจนเธอกระเด็นไปชนกับกำแพง

ฮวายองวิ่งเข้าไปเตะซ้ำที่ชายโครงของจียอนจนตัวลอยก่อนหมายจะซ้ำด้วยการกระแทกส้นเข็มปักใส่ลำคอแต่จียอนที่ฟื้นตัวได้เร็วสามารถกลิ้งตัวหลบหลีกได้อย่างหวุดหวิดก่อนจะเตะสวนไปที่ข้อพับขอฮวายองอย่างแรงจนล้มคะมำ ฮวายองคว้ามีดสั้นที่ตกอยู่ที่พื้นขึ้นมาเช่นเดียวกับจียอนที่หยิบมีดพกออกมาฟันตอบโต้กับฮวายองได้อย่างน่าหวาดเสียวและด้วยความชำนาญเธอสามารถฟันไปที่แขนข้างขวาของฮวายองจนมีดกระเด็นออกจากมือก่อนจะถีบเข้าไปที่กลางลำตัวตามด้วยกระโดดเทเข่าใส่ฮวายองจนเซถลาไปติดกำแพง จียอยจับแขนของฮวายองบิดพร้อมทุ่มลงกับพื้นอย่งแรงก่อนจะขึ้นไปยืนคร่อมฮวายองที่โดนกำราบสิ้นลายพลางเอาปืนจ่อ “ฉันขอจับกุมเธอ” หากแต่สิ้นคำร่างของจียอนก็ลอยไปกระแทกกับกำแพงเหมือนถูกของแข็งที่ง้างและเหวี่ยงเข้าใส่อย่ซเต็มที่ ร่างอ้วนท้วนในชุดจีนโบราณสีขาวสะอาดและเรือนผมสีทองสว่างชวนเขย่าขวัญของ “ฝน” ปรากฏขึ้นข้างๆฮวายอง จียอนชี้ปืนตรงไปที่ร่างของฝนที่เดินย่างสามขุมเข้ามาหาเธอก่อนจะกดยิ่งแต่ฝนสามารถเคลื่อนตัวหลบกระสุนได้อย่างรวดเร็วประหนึ่งไม่ใช่มนุษย์เธอวิ่งเข้ามาถึงตัวจียอนก่อนจะกระแทกฝ่ามือใส่จียอนจนกระเด็นติดกับกำแพงอีกครั้ง ฝนบีบคอตำรวจหญิงแล้วจับกระแทกกับกำแพงไม่ยั้งก่อนจะเหวี่ยงเธอลอยไปเกือบถึงต้นซอย “ฝนเลิกเล่นได้แล้ว!!!” ฮวายองตะโกนสั่ง ฝนหยิบกระบี่คู่ใจออกมาแล้วพุ่งเข้าหมายจะปลิดชีพจียอน

เอียนจือ ดอกทองได้ใช้กระบี่ของตนพุ่งเข้ามารับการโจมตีของฝนโดยมีเคียวโกะที่รีบวิ่งมาดูอาการจียอน เอียนจือตวัดอาวุธคู่กายรับเพลงกระบี่ของฝนได้ทุกกระบวนท่าทั้งคู่เหาะเหินขึ้นไปฟาดฟันสู้รบกันบนอากาศก่อนจะแยกมายืนกันคนละฝากพลางชี้กระบี่ใส่กัน ฝนวาดกระบี่ตวัดกับอากาศก่อนจะเกิดบ่วงบาศเพลิงพุ่งเข้ารายล้อมเด็กสาวทั้งสามแต่เอียนจือเพียงใช้กระบี่ของเธอปัดไฟเหล่านั้นก็สลายกลายเป็นหมอกควัน ฝนหยิบเข็มพิษขึ้นมาก่อนจะโยนใส่เอียนจือที่สามารถใช้กระบี่ปัดเศษสวะเหล่านั้นให้กระเด็นไปได้ไม่มีชิ้นดี เอียนจือได้ใช้วิชาผ้าพุ่งเข้าโจมตีฝนที่ปัดเป่าหลบหลีกการโจมตีผ้าไหมจีนอันคมกริบประดุจคมดาบที่พุ่งเข้าโจมตีเธอเหมือนงูฉกได้ก่อนที่เธอจะกรีดร้องเสียงโหยหวนเมื่อเอียนจือระเบิดท่าไม้ตายฝ่ามือโลหิตใส่ทั้งเธอและฮวายอง ด้วยพลังระเบิดจากฝ่ามือโลหิตทำเอากำแพงตรงโกดังถึงกับทลายเป็นผุยผง เอียนจือเงยหน้ามองตามฝนที่คว้าแขนฮวายองกระโดดหลบการโจมตีของเธอไปได้อย่างหวุดหวิดก่อนที่จะชิงตีจากสมรภูมิไป

“นี่นะคะแล้วพี่เอียนจือก็ระเบิดพลังฝ่ามือโลหิตใส่ยัยอ้วนนั่นจนบินหนีป่าราบไปเลยล่ะค่ะ เจ๋งจริงๆ” เคียวโกะโม้ในวงสุกี้ยากี้และหมูย่างสไตล์เกาหลีที่จันทราปรุงรสชาติสุดฝีมือ “จริงๆแล้วถือว่าเสมอกันนะจ๊ะ” เอียนจือบอกพลางโชว์รอยไหม้กรีดยาวเป็นแนวที่ข้อมือจากการโจมตีของฝน “แล้วคุณจียอนแน่ใจเหรอคะว่าจะไม่ไปหาหมอโดนเล่นงานซะขนาดนั้น?” มิซาเอะมองจียอนที่กำลังฟาดสุกี้ชามที่4ด้วยความหิวโหย “อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนักกว่านี้ก็เจอมาแล้ว” จียอนดูเหมือนจะลืมความเจ็บปวดไปทั้งหมดเมื่อเจอกับหม้อสุกี้ขนาดยักษ์ จันทราดูเหมือนว่ากำลังถูกสะกดอยู่ในภวังค์สีหน้าของเธอยากที่จะคาดเดา อีโตจันสังเกตุเห็นอีกครั้งว่าแม่มีอาการกังวลทุกครั้งเมื่อมีการพูดถึงคนกลุ่มนี้ – – ณ ห้องสูทโรงแรมโตเกียวพาราไดซ์ ราชินีพัดเหล็กคาโอริกำลังนั่งจิบไวน์ฟังฝนเล่าถึงเรื่องของการปะทะกับเอียนจือด้วยสีหน้าครุ่นคิดเปี่ยมด้วยความสนใจ “ฟังจากที่เจ้าเล่าแม่นางคนนั้นใช้พลังฝ่ามือโลหิตอย่างแน่นอน น่าแปลกใจจริงๆที่เด็กคนนี้ใช้วิชาเดียวกันกับข้าได้”เธอนั่งคนไวน์ประหนึ่งว่ากำลังอยู่ในวงสนทนาเม้าท์มอยเรื่องแฟชั่นหรือดารากับเพื่อนสาว “ท่านอาจารย์คะ ข้าอยากทราบเหลือเกินเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อจันทราที่ท่านตามหาเป็นไปได้มั้ยคะว่าคนพวกนี้จะนำเราไปหาผู้หญิงที่ชื่อจันทราได้” ฮวายองถาม นางมารหลับตา “ข้าว่าโชคชะตานำเรามาถูกทางแล้วล่ะ” ก่อนที่เธอจะเริ่มเล่าเรื่องของจันทราให้ฮวายอง ฝนและหลงฟัง

เซี่ยงไฮ้ปี1985 – – ร่างของหญิงไทยนางหนึ่งได้ถูกโยนเข้าไปขังบนชั้นบนของโรงแรมที่ทั้งมืดและเหม็นอับ “ไหนพี่ๆบอกว่าจะพาหนูมาทำงานเป็นแม่บ้านที่นี่ไงคะ?” เด็กสาวร้องไห้พยายามที่จะวิ่งออกไปนอกประตู “หนูอยากกลับบ้านปล่อยหนูไปเถอะค่ะ!” เธอวิงวอนกับชายทั้งสามคนที่ยืนเฝ้าประตู “อีจันทราพวกกูก็พามึงมาทำงานจริงๆไง เดี๋ยวสักพักมึงก็จะชินไปเองพ่อแม่มึงเขาขายมึงให้เจ๊แล้ว” แมงดาคนหนึ่งตะโกนบอก “ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ พี่หนูกลัว” จันทรายื้อพยายามจะออกจากประตูแต่แล้วก็ถูกผซักจนล้ม หญิงสาวในชุดกากเพชรพร้อมกับหน้ากากฝังเพชรที่ดูสวยงามและน่ากลัวในเวลาเดียวกันพูดเธอด้วยภาษาไทยสำเนียงแปร่งๆ “อีห่านี่!!!! มึงอยากตายมากเหรอ?” ก่อนที่จันทราจะถูกกระหน่ำเฆี่ยนด้วยแส้ไม่ยั้ง จันทราถูกทิ้งให้อยู่ในห้องมืดๆเพียงคนเดียวเธอพยายามจะมองเล็ดลอดหน้าต่างออกไปสิ่งที่เธอเห็นคือผู้หญิงฝรั่งผมดัดเป็นลอนสีทองหน้าตาสะสวยคนหนึ่งกำลังเดินขึ้นรถไปพร้อมกับผู้หญิงที่ใส่หน้ากากคนนั้น จันทราไม่รู้ว่าเธออยู่ในห้องนี้นานเท่าไรเธอทั้งหิวทั้งหายใจไม่ออกเวลาในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆนี้ดูเหมือนจะเนิ่นนานเป็นปีสำหรับเธอ

และแล้วประตูก็เปิดออกแมงดาคนหนึ่งได้ลากจันทราไปที่ห้องๆหนึ่งที่พอเปิดมาเธอได้พบกับชายฉกรรจ์เกือบ10คนในห้องพวกมันหันมามองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย จันทราถูกเหวี่ยงให้ลงไปนอนกลางเตียงก่อนที่พวกมันจะรุมเปลื้องผ้าออกจากเรือนร่างงามของเธอจนหมด เด็กสาวร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวหากแต่ก็มีเสียงแหลมสูงดังมาจากด้านนอกเสียงของคนที่เหมือนกับกำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆทำให้พวกมันเหล่านั้นชะงักก่อนที่จะเริ่มทำระยำกับร่างกายของสาวบริสุทธิ์ที่ไม่ทางสู้ ประตูห้องได้เปิดออกเผยร่างของหญิงสาวผิวขาวนวลเนีณดุจพระจันทร์ภายใต้ชุดกี่เพ้าแบบจีนสีชมพูสดคลุมด้วยผ้าสีดำยาวบางเบา ปากของเธอเรียวบางดุจกลีบกุหลาบหากแต่ผมของเธอเป็นสีเขียวสดสะท้อนแสงและจันทราถึงกับกรีดร้องเมื่อเห็นตาสีแดงสดประดุจงูจงอางของเธอส่องประกายมาที่ชายทั้งสิบ ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอาบโชกด้วยเลือดที่ไหลรินออกจากดวงตาแดงก่ำประดุจงูจงอางทั้งสองข้าง ผมสีเขียวสดของเธอสยายออกอย่างน่าสยดสยองเธอกางพัดในมือออกซึ่งมันเป็นสีเงินและดูคมกริบอันตรายประดุจดาบในลานประหารก่อนที่ผมสีเขียวสดของเธอจะพุ่งเข้ารัดคอพวกผู้ชายทั้งหมดในห้องเธอกรีดเสียงแหลมสูงโหยหวนและจันทราถึงกับสลบไปเมื่อเห็นภาพตรงหน้าของชายทั้งสิบดิ้นอยาเทุกข์ทรมานจากเสียงกรีดร้องของเธอจนพวกมันถูกผมที่รัดแน่นบีบรัดเสียจนตาถลนออกจากเบ้าจนใบหน้าของพวกมันอาบไปด้วยเลือดทั้งจากที่ทะลักออกจากตา ปากและใบหู – – “หลังจากที่ข้าทลายซ่องของพวกญี่ปุ่นในเซี่ยงไฮ้ได้แล้วข้าก็นำจันทรามาชุบเลี้ยงและถ่ายทอดวิชาให้เป็นศิษย์คนแรกของข้า” ราชินีพัดเหล็กคาโอริเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ลูกสมุนฟัง

(โปรดติดตามตอนต่อไป)


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com