http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/12/05/get-into-the-groove-t-ara-again-1977-dance-popdiscoelectropopballad-75-3-55/comment-page-1/#comment-467
T-ara : Again 1977 : Dance-Pop/Disco/Electropop/Ballad (75% = 3.5/5)
ประสบความสำเร็จสุดฤทธิ์สุดเดชไปกับการหยิบจับทำดนตรีเรโทรทั้งจากซิงเกิ้ลRoly PolyและLovey Doveyที่ต้องนับว่าเป็นสองซิงเกิ้ลไฮไลท์ที่ช่วยผลักดันให้ชื่อของT-araทะยานขึ้นสู่ทำเนียบเกิร์ลกรุ๊ปแถวหน้าของวงการเคพ็อพจวบจนวินาทีนี้ - เอาจริงๆมองว่ายีนส์ในการทำเรโทรของวงนี้โดดเด่นตั้งแต่GeojitmalกับLike The First Timeซิงเกิ้ลจากอัลบั้มแรกแล้ว - ถ้าไม่ติดคดีความประวัติศาสตร์เมื่อช่วงโอลิมปิคปีที่แล้วกับกรณีปลดอดีตแร็พเพอร์วงอย่าง ฮวายอง กลางอากาศรวมถึงข่าวลือสะพัดเรื่องการกลั่นแกล้งคว่ำบาตรกันในวงมาสะกัดดาวรุ่งล่ะก็ป่านนี้เหล่าสาวๆมงกุฏก็คงจะเข้าใกล้ๆกับสถานะลอยลมบนตามหลังพวกKara,Girls GenerationหรือWonder Girls(ถึงจะเงียบไปแล้วแต่ความนิยมก็ยังสูงนะคะ)ได้ไม่ยาก
ก่อนหน้านี้ไม่นาน6สาวสมาชิกออริจินัล - คิวริ,โซยอน,จียอน,โบรัม,ฮโยมินและอึนจอง - ก็เพิ่งจะคัมแบ็คกับAgainมินิอัลบั้มชุดที่8ไปโดยมีNo.9″เป็นเพลงเก่งที่ยังเป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดีว่าระดับทีอาร่าแล้วลองประกาศสงครามบนฟลอร์เต้นรำไม่มีทางแพ้ใคร (อันนี้หมายถึงทำเพลงไม่ใช่การแสดงสด ^ ^) ท่ามกลางกระแสต่อต้านจากสาธารณชนเกาหลีที่รอวันปะทุได้ทุกที่ทุกเวลาการคัมแบ็คล่าสุดของพวกT-araก็นับว่าไปได้สวยกว่าที่คิดในช่วงเวลาที่ต้องวิ่งเข้าหาตลาดแบบนี้การหยิบจับ สูตรสำเร็จ ที่สร้างชื่อให้พวกเธอก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่าทำมากกว่าทุกครั้งว่าแล้ว2เพลงพิเศษในอัลบั้มรีแพ็คเก็จชุดAgain 1977ชุดนี้จึงเลือกที่จะหยิบจับความเป็นเรโทรที่T-araโดดเด่นในแขนงนี้อยู่แล้วกลับมาร่วมชุบชีวิตทางวงอีกที
เปิดอัลบั้มด้วย 1977 Do You Know Me (4/5) ที่นับว่าสร้างความประหลาดใจไม่น้อยกับงานคอนเทมโพรารี่ย์บัลลาดย้อนยุคเชิงมิวสิคคัลกึ่งไลท์แจ๊ซซ์ที่แซมเพิ่ลเครื่องสายให้ความรู้สึกถึงกลิ่นอายเรโทรยุค70sฟังแล้วรู้สึกเหมือนกำลังนั่วฟังเพลงเปิดม่านละครบรอดเวย์ดีๆสักเพลงรวมถึงพาลนึกไปถึงยุคพวกคาบาเร่ต์แจ๊ซซ์สมัยมาริลีน มอนโรอะไรประมาณนั้น นับว่าเก๋ดีที่พวกทีอาร่าฉีกมาทำอะไรที่แตกต่างและท้าทายความสามารถตัวเองได้ขนาดนี้แม้ว่าส่วนตัวจะคิดไม่ออกว่าเวลาร้องสดกันจะออกมาสภาพไหนก็ตาม ต่อด้วย What Should I Do (3/5) อันนี้เป็นงานเรโทรแบบเดียวกับRoly PolyและLovey Doveyที่เป็นตำนานไปแล้วโดยแท้พวกงานเรโทรดิสโก้แบบอิเล็คโทรนิคยุค70sที่ฟังแล้วนึกถึงเพลงบีไซต์ในมินิอัลบั้มRoly Polyน่ะเรื่องความติดหูก็โอเคนะแต่ในแง่ของความน่าสนใจนี่ดิฉันในฐานะแฟนคลับเองก็ เอ่อ คงต้องบอกว่าเฉยๆนะคะ บางทีมุ่งหน้าสู่อนาคตทำอะไรแรงๆแบบNo.9หรือปลุกเอาความเป็นTime To Love2.0มาเล่นซะเลยยังจะแลดูมีข้อเปรียบเทียบน้อยกว่า
ตัดความเป็นQueensเป็นติ่งออกไปให้หมดสิ้นแล้วพูดอย่างเป็นกลางส่วนตัวแล้วดิฉันว่าพิษสงของพวกทีอาร่าที่จะหยิบมาฟาดฟันกับเกิร์ลกรุ๊ปวงอื่นๆในวงการเคพ็อพก็ยังนับว่าสูงอยู่ทีเดียวนะแม้ว่าจะด้อยแทบที่สุดในเรื่องของการเพอฟอร์เมนท์รวมถึงชื่อเสียงในช่วงนี้ที่เยาวชนอาจจะไม่ได้มองพวกเธอเป็นไอดอลแล้วแต่ข้อได้เปรียบในด้านอื่นของทีอาร่าที่ยังแข็งมากๆก็คงมีอยู่ไม่ว่าจะเป็นทีมโปรดิวซ์เซอร์ที่แข็งรวมถึงศักยภาพในการทำงานได้หลายฟังก์ชั่นของพวกเธอเองอย่างที่หลายๆคนเรียกพวกเธอว่าเป็น กิ้งก่าเปลี่ยนสี ของวงการเคพ็อพคือถ้ามองโดยผิวเผินก็อาจจะหาว่าพวกเธอมีแต่ต่อยอดงานเดิมๆแต่ถ้ามองให้ลึกแล้วทีอาร่าจับสูตรสำเร็จของตัวเองอยู่หมัดเป็นหลักเป็นแหล่งแต่ก็เปลี่ยนตัวเองไปเรื่อยๆนะคะถ้าได้ตัดสินผลงานของพวกเธอทั้งอัลบั้มเชื่อว่าหลายคนจะเห็นจุดนี้ได้อย่างชัดเจน นี่คือสิ่งที่ส่วนตัวชอบวงนี้เพราะเป็นเกิร์ลกรุ๊ปที่ ทำอัลบั้ม จริงๆมากกว่าจะขายเป็นแค่เพลงๆไปซึ่งมันทำให้สนุกทุกครั้งเมื่อเกิดความกระหายยามพวกเธอออกผลงานใหม่ๆ สิ่งที่อยากจะภาวนาให้เกิดขึ้นคือทางCCMควรไล่ คิมกวางซู ประธานบริษัทออกจากตำแหน่งให้เร็วที่สุดเพื่ออนาคตของวงนี้เองแล้วนำฮวายองกับอารึมกลับมา - แม้ว่า6คนจะลงตัวแต่เวลาขึ้นเวทีใหญ่กลับกลายเป็นน้องสองคนนี้ที่เอาเวทีอยู่ คาริสม่าของฮวายองบนเวทีสำคัญมากๆต่อวงนี้เพราะนานไปขนาดฮโยมินกับคิวริที่ว่าแรงๆยังกร่อยไปเยอะช่วงหลังๆเช่นเดียวกับศักยภาพด้านน้ำเสียงของอารึมที่น่าจะเรียกมาช่วยคุณโซกับอึนจองที่เริ่มฝืนสังขารไม่ไหวให้ลดการใช้เสียงเสียที การบริหารที่ฉลาดก็ดูอย่างAfter Schoolที่มีการสำรองสมาชิกไว้เพื่อต่อยอดการใช้งานในอนาคตเมื่อสมาชิกเก่าบางท่านหมดอายุการใช้งานไปแล้วเพื่อให้วงเดินหน้าต่อไป
ป.ล.รีวิวชิ้นนี้วิจารณ์แค่สองเพลงไม่ใช่ตัดคะแนนทั้งอัลบั้ม
ป.ล.2 รีแพ็คเก็จชุดนี้นับว่าเป็นภาคต่อของ Funky Town ที่ดี
