http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/12/10/suede-bloodsports-alternative-rock-85-45/comment-page-1/#comment-492
Suede : Bloodsports : Alternative Rock (85% = 4/5)
(อัลบั้มนี้เขียนไว้ก่อนเปิดบล็อคนะคะ อันดับ10ประจำปี2013นี้ของชาร์ตอัลบั้มที่ทางเพจจัดว่าแล้วขอนำมาลงอีกรอบ)
เมื่อคืนเพิ่งแคนเซิ่ลงานเขียนวิจารณ์อัลบั้มล่าสุดของ Stereophonics ไปหมาดๆด้วยความที่เนื้องานไปกันกับรสนิยมคนเขียนไม่ได้สักเท่าไร - แต่งานก็ไม่แย่ขนาดนั้นนะคะแค่ฟังได้ - มาถึงคิวอัลบั้มใหม่ของ Suede ที่หายหน้ากันไปเสียนานสารภาพว่าหลังจากฟังงานของพวกเตี้ยซ่าไปแล้วแทนที่จะเสียวสันหลังหวั่นเกรงกับการกลับมาของวงรักแต่ เปล่าเลย!! เหมือนกับมันมีเซ้นส์บางอย่างบอกว่าเพลงใน Bloodsports มันต้องเป็นอะไรที่ดีแน่ๆ
วู้ยยยย ซึ่งถ้าเดาหวยแม่นแบบเซ้นส์ทางดนตรีได้ก็คงจะดีไม่หยอกหรอกเพราะ Bloodsports เป็นงานที่หวนกลับสู่สมรภูมิของหนึ่งในตำนานบริทพ็อพ90′sอย่าง Suede ได้ชนิดที่สมศักดิ์ศรีเลยทีเดียว เพลงในอัลบั้มฟังแล้วไม่ต้องงุนงงว่าใครหรือวงไหนทำเพราะเนื้องานมันเป็นงานแบบSuedeแท้ๆเป็นSuedeแบบสมค่าที่ตาเบร็ท แอนเดอร์สันนักร้องนำท่านจีบปากไว้ว่า Bloodsportsนี้นะฮะทางเราตั้งใจให้เป็นการบูรณาการกันระหว่างอัลบั้ม Dog Man Star กับ Coming Up งานจึงออกมาเป็น Suede สมใจนับว่าต่อยอดจากอัลบั้มล่าสุดก่อนบรรดาสมาชิกในวงจะสลายโต๋ไปนับสิบปีได้ชนิดที่แฟน Suede แท้ๆคงยิ้มกันหน้าบาน - ถึงบรรทัดนี้ถ้าใครยังมีหน้ามาถามว่า Suede ชุดนี้ทำเพลงแนวอะไรแม่จะเอาสากกะเบือทิ่มให้หน้าแหก
ถามว่างานชุดนี้มีอะไรด้อยมั้ย? อย่างที่บอกงานมันเป็น Suede ชนิดที่แฟนๆของวงที่ตามหอบหิ้วรักใคร่กันมานานคงชอบแต่คนที่หวังจะได้ยินอะไรใหม่ๆหรืองานคลำทางแบบพวก Radiohead หรือ Blur ก็คงต้องไปอัดเสียงทำเพลงกันเอง แต่ส่วนตัวกล้ายืนยันว่าเป็นอัลบั้มที่ดีเกินมาตรฐานของ Suede ช่วงที่เนื้องานดร็อปๆไปตั้งแต่ชุดที่สามลงมา
เปิดอัลบั้มมาอย่างทรงพลังด้วย Barriers (4/5) แค่เบิกโรงพลังของความเป็นร็อคตามขนบธรรมเนียมของ Suede ก็ปกคลุมเสียจนเล่นเอาขนลุก เสียงร้องที่แสนเจิดจรัสของป๋าเบร็ทกับภาคดนตรีระยิบระยับแพรวพราวสวยสุดๆเกินคำบรรยายชนิดที่เมื่อหยิบจับมาเทียบกับความรู้สึกแรกกับตอนฟังงานใหม่ของ Stereophonics นี่ผิดกันราวฟ้ากับเหว ยิ่งแทร็คถัดไป Snowblind (4.5/5) นี่เล่นเอาอดใจไม่ไหวต้องเด้งขึ้นมากระโดดปล่อยใจไปตามเสียงร้องกราดเกรี้ยวจากท่อนคอรัสสุดขบถนั้น วู้ยยย ขนาดเครียดๆอยู่นะคะยังลืมทุกข์ไปได้ชั่วขณะ ก็แหมม ดนตรีแบบนี้การร้องแบบนี้มันเป็นบริทพ็อพแบบที่ดิฉันรอคอยจะฟังด้วยใจจดจ่อมาตลอด ยิ่งเสียงกีต้าร์ตอนจบนี่แทบจะลากไส้ออกมาเลย It starts and end with you (4/5) นี่ก็ยังคงความเป็นงานอัลเทอสวยๆตามมาตรฐานของ Suede ในอดีตที่ทุกคนรักใคร่ใฝ่หา สูตรสำเร็จและเดิมๆไปนิดแต่ถ้าฟังแล้วชอบก็ขอโยนคะแนนให้ไปเต็มๆไม่เก็บหรือกั๊กใดๆทั้งสิ้น For The Strangers (4/5) แค่เสียงกีต้าร์งามๆช่วงต้นเพลงก็ทำเอาเคลิ้มและหลุดลอยชนิดถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น อาจจะงั้นๆไปนิดแต่ก็นะเป็นเพลงช้าโหยหวนทอดสะพานแบบที่วงนี้ชอบทำนั่นแหละ มาสะดุดแบบจริงๆจังๆอีกทีก็ในเพลงAlways (4.5/5) ที่ระเบิดด้านมืดหม่นอนธกาลออกมาได้ชนิดถึงใจแถมการเรียบเรียงยังดูแพรวพราวมีชั้นเชิงและแตกต่างซับซ้อนที่สุดในอัลบั้ม ฟังแล้วหายใจหายคอไม่ทัน เจ็บว่ะ!!!
เชื่อว่าแฟนเก่าๆชนิดเดนตายของทางวงก็คงจะไม่ทิ้งกัน ในขณะที่แฟนในแบบกลางๆกึ่งขาจรอย่างข้าพเจ้าและคนที่หวังในอัลบั้มร็อคที่ดนตรีมีหีบห่อและเสียงของนักร้องที่อัศจรรย์นี่คงได้ใจไปเต็มๆดวง สำหรับแฟนยุคใหม่ที่ถ้าคิดจะลองเริ่มต้นทำความรู้จักกับพวกเขาที่งานชุดนี้ก่อนจะทยอยไปไล่เก็บงานเก่าๆมาฟังก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว แล้วคุณๆจะหลงในมนตร์เสน่ห์ของบริทพ็อพ90′sชนิดถอนตัวไม่ขึ้น
