http://hysteriaculture.wordpress.com
hysteria
สุสานนักเรียน ตอนที่3 เรื่องเล่าสยองขวัญจากห้องน้ำนักเรียนชายที่ถูกปิดตาย (3)
บทความ/นิยายในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์ (http://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture)เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ
หลินรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่ได้ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆเธอผ่อนคลายความหวาดกลัวและวิตกกังวลลงไปได้มาก บรรยากาศในห้องของแอนดี้ขณะนี้แบ่งออกเป็นสองฝั่งสองฝ่ายอยากชัดเจนคือในห้องนอนของแอนดี้ที่ทุกคนต่างคร่ำเคร่งในการทบทวนบทเรียนวิชาวิทยาศาสตร์และประวัติศาสร์จนหยดสุดท้ายแอนดี้รู้สึกขอบคุณทั้งหลินและฟารีดาที่ช่วยเขาในการทำความเข้าใจสูตรคำนวณเลนส์และฟิสิกส์พื้นฐานได้ง่ายและแม่นยำขึ้นมากในขณะที่คิรินทร์ก็สามารถอธิบายเรื่องราวของวิชาประวัติศาสณ์ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ยุคฟื้นฟูศิลปะวิวัฒนาการจวบจนสมัยสงครามเย็นได้อย่างรวบรัดจนแม้แต่ดีไซน์ที่เกลียดวิชานี้จับใจยังรู้สึกสนุกและอินไปกับมัน ส่วนบรรยากาศเอะอะอึกทึกอีกฟากฝั่งในห้องรับแขกเป็นของสามหารเสือสมาธิสั้นที่ดูเหมือนจะถอดใจกับวิชาวิทยาศาสตร์ในวันพรุ่งนี้ไปแล้ว Leave it in the hands of God! เป็นคำพูดของฮาเวิร์ดที่กล่าวสั้นๆก่อนจะอำลากลุ่มติวออกไปสมทบกับคริสมาสต์และบรูโน่ที่กำลังเล่นเกมส์ Street Fighter ภาคใหม่อย่างเมามันส์ด้านนอก ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าสามคนนั้นจะเป็นยังไงถ้าสอบตกมิดเทอมวิชาวิทยาศาสตร์ขึ้นมา! ฟารีดาพูดอย่างหงุดหงิดหลังจากที่พยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อนๆทั้งสามให้เข้ามาอ่านหนังสือแต่ไม่สำเร็จ มิสมาลินแม้ว่าจะเป็นครูประจำชั้นแต่ก็ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่ดุมากๆและแน่นอนว่าเป็นหนึ่งในท็อป3ของครูในโรงเรียนเซนต์มาบุสที่ขึ้นชื่อว่าแก้ศูนย์ด้วยยากที่สุด ดุยังกับยักษ์อย่างนั้นยังจะหาเรื่องสอบตกกันอีกพวกนี้นี่ไม่รู้จักโตจริงๆ! ดีไซน์บ่นพึมพำด้วยความเหนื่อยหน่ายใจกับฮาเวิร์ด
มิสมาลินจามดังลั่นในห้องพยาบาลทำเอาผกา ซิสเตอร์เวโรนิก้าและรจิตาถึงกับสะดุ้งโหยง ขอโทษค่ะ จู่ๆก็จามออกมา มาลินพูดอย่างงุนงงในขณะที่เลวรำพึงเริ่มขยับตัว มิสปิยะวดีรู้สึกตัวแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ? ซิสเตอร์เวโรนิก้าถามด้วยความเป็นห่วง มิสตกบันไดมาแรงมากเลยนะคะ แต่โชคดีที่พาไปเอ็กซเรย์แล้วไม่ได้เป็นอะไร รจิตาเทน้ำดื่มแล้วส่งให้เลวรำพึง ว่าแต่ตกบันไดมาได้ยังไงจำได้มั้ยคะ? ผการีบแทรกตัวเบียดลงมานั่งข้างเตียงด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าจะห่วงใย ซิสเตอร์สากุลวดี! เลวรำพึงพูดขึ้นด้วยความเจ็บใจก่อนที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทุกคนในห้องฟังโดยที่เธอเปลี่ยนแปลงเรื่องราวให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูกต่อว่าฝ่ายเดียวและโดนรังแก ทำเกินไปแล้วจริงๆแบบนี้คงต้องร่วมมือกันทำอะไรหน่อยแล้วกันพฤติกรรมของซิสเตอร์คนนี้! รจิตาโพล่งขึ้นมาก่อนที่จะเสนอแผนการณ์อะไรบางอย่างที่แม้แต่ซิสเตอร์เวโรนิก้ายังร่วมฟังด้วยความสนใจ
แอนดี้รับประทานอาหารเย็นกับคิรินทร์และพวกเพื่อนๆแม้ว่าเพิ่งจะเมื่อวานนี้เองที่พวกเขากินพิซซ่าในงานวันฉลองวันเกิดของฮาเวิร์ดแต่เมนูหลักของวันนี้ยังเป็นพิซ่าหน้ามีทสุพรีม,ฮาวายเอี้ยนและซีฟู้ดถาดใหญ่ลามไปถึงชุดไก่ทอดของเคเอฟซี เฟรนซ์ฟรายด์พูนๆและไอศครีมถึง5รสชาติ วันนี้ที่รอคอย คริสมาสต์รีบตักไก่ทอดชิ้นใหญ่ตรงหน้ามาเขมือบอย่างรวดเร็วด้วยความหิวโหยเช่นเดียวกับบรูโน่ที่จัดการพิซซ่าชิ้นแรกของตัวเองจนเหลือแต่ขอบอย่างรวดเร็ว มึงสองคนนี่อะไรกันวะเนี่ย? เจ้าภาพยังไม่ทันแตะเลย ฮาเวิร์ดอ้าปากค้างด้วยความงุนงงเรียกเสียงหัวเราะจากทั้งกลุ่มยกเว้นคิรินทร์ที่ทำสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกพลางส่งสายตาที่เปี่ยมด้วยความเคียดแค้นและเกลียดชังไปที่ฮาเวิร์ดโดยที่ไม่มีใครบนโต๊ะสังเกตุเห็นเลยแม้แต่น้อยก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของหลินจะดังขึ้น เอ๊ะ! ใครโทรมาน้า! ฮัลโหล ^ ^ เด็กสาวรับโทรศัพท์ก่อนที่จะนั่งตัวแข็งทื่อเมื่อเสียงทุ้มนุ่มแต่เย็นยะเยือกของชายที่โทรมาช่วงเช้า ว่ายังไงหลิน? ตอนนี้อยู่ที่ไหนล่ะ ไปหาที่บ้านทำไมไม่เจอ? เสียงของชายหนุ่มถามเธอด้วยน้ำเสียงสบายๆเหมือนกับกำลังแกล้งหยอกเย้าแฟนสาวเสียมากกว่า คะ คุณเป็นใครคะ? คุณรู้จักฉันได้ยังไง? หลินถามเสียงสั่นทำเอาทั้งโต๊ะหันไปมอง อยากรู้ก็ออกมาเจอกันหน่อยมั้ยล่ะ แต่ขอเจอแค่หลินคนเดียวนะครับ เสียงปลายสายหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็นโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ฟารีดาฉวยโทรศัพท์มาจากมือหลินและเปิดสปีคเกอร์โฟนให้คนทั้งโต๊ะฟังกันเรียบร้อย ชู่ว์!!! ฟารีดาหันมาขู่คริสมาสต์กับบรูโน่ที่ดูเหมือนกับกำลังจะด่าอะไรออกไป หลิน! หลิน!!!! มึงอย่าเงียบนะ กูไม่ชอบ!!! เสียงของชายนิรนามส่อแววคลุ้มคลั่งขึ้นมาทันที เอ่อ คุณไม่พอใจอะไรหลินรึเปล่าคะ? ดีไซน์ตัดสินใจพูดขึ้นเมื่อเธอสบตากับฟารีดา อยู่กับดีไซน์เหรอ? ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันยากจะคาดเดา เสร็จล่ะ! มึงเป็นคนในห้องสินะ ไอ้โรคจิต ไม่งั้นคงจำเสียงดีไซน์ไม่ได้หรอกนะ ฟารีดาเดินแต้มต่อในขณะที่อีกฝ่ายเงียบกริบไป อย่ายุ่งกับหลินนะไม่งั้นคลิปเสียงนี้กับเรื่องที่เธอทำถึงพ่ออธิการแน่ๆ ดีไซน์แผดเสียงใส่โทรศัพท์ แล้วมึงรู้เหรอว่ากูเป็นใคร? เสียงตอบอย่างท้าทายดังขึ้นแม้จะปกปิดความหวาดกลัวไว้ได้ไม่มิด แล้วจะให้หาตัวมั้ยล่ะ? ง่ายนิดเดียวเองนะ!!! แอนดี้เป็นฝ่ายพูดขึ้นบ้างด้วยความฉุนเฉียว มึงเป็นผู้ชายรึเปล่าวะ รังแกเด็กผู้หญิงที่เขาสู้มึงไม่ได้แถมวิธีนี้ยังเป็นวิธีของผู้หญิงชัดๆ ไอ้ตุ๊ด!!!! คริสมาสต์ตะโกนใส่โทรศัพท์ก่อนจะรีบหันมาขอโทษแอนดี้กับคิรินทร์ มึงอยากเจอก็นัดมาเลยกูจะไปเจอเอง ตัวๆด้วยไอ้สัตว์ถ้ารุมกูจะใส่กระโปรงไปสอบพรุ่งนี้ เอามั้ย?!!! ฮาเวิร์ดคำราม มึงเป็นเหี้ยอะไร เงียบทำมายยย มึงอย่าเงียบนะพวกกูไม่ชอบ!!!! บรูโน่แหกปากปิดท้ายอย่างสง่างามจนอีกฝ่ายรีบกระแทกหูวางสายแทบไม่ทันเล่นเอาคริสมาสต์ แอนดี้และฮาเวิร์ดหัวเราะลั่น
ถุย! ไอ้ควาย!!! ไม่แน่จริงนี่หว่า ฮาเวิร์ดด่าไล่หลัง หลินไม่ต้องกลัวแล้วนะอยู่กับพวกเรามันไม่กล้าทำอะไรหลินหรอก ดีไซน์โอบไหล่หลินที่หน้าตาซีดเซียว อย่างน้อยหลักฐานวันนี้ก็รู้แล้วล่ะนะว่าเป็นคนในห้องเราแน่ๆ จะหาตัวน่ะง่ายนิดเดียว ฟารีดายักคิ้ว จะหาตัวจริงๆเหรอ? คริสมาสต์แสดงอาการกระดี๊กระด๊าด้วยความตื่นเต้น หรือเธอจะปล่อยคนแบบนี้ไปล่ะ? วันนี้เขาทำหลินพรุ่งนี้เขาอาจจะทำไม่ฉันก็เธอก็ได้นะ ฟารีดาพูดเสียงเขียว ทุกคนนั่งถกเรื่องแผนการณ์ที่จะหาตัวการในวันพรุ่งนี้ให้ได้โดยที่คิรินทร์เป็นคนเดียวที่นั่งฟังโดยที่ไม่ออกความเห็นเพราะเขารู้อย่างเต็มอกว่าเรื่องราวมันคงไม่คลี่คลายง่ายดายขนาดนั้นที่สำคัญพวกนั้นเดินหมากพลาดไปใหญ่โตทีเดียว
หลังมื้อค่ำดีไซน์,ฮาเวิร์ด,คริสมาสต์และบรูโน่ได้ลงไปออกกำลังที่ห้องฟิตเนสของคอนโดเนื่องจากดีไซน์บ่นว่าตัวเองรู้สึกอ้วนขึ้นมาตั้งแต่เมื่อวานสำหรับหลินและฟารีดาที่รู้สึกเหนื่อยล้ากับการอ่านหนังสือมาทั้งวันขอตัวไปอาบน้ำและเข้านอนโดยพวกเด็กผู้หญิงจะนอนในห้องพักของแขกที่แอนดี้จัดไว้ให้ส่วนเด็กผู้ชายจะนอนกันในห้องของแอนดี้ถึงแม้ว่าฮาเวิร์ดจะยืนยันอย่างหนักด้วยความเกรงใจว่าพวกเขาสามารถนอนกันบนโซฟาห้องรับแขกได้ คิรินทร์อึดอัดรึเปล่าครับที่วันนี้เพื่อนๆของผมจะมานอนด้วย แอนดี้สวมตัวเข้ากอดคิรินทร์จากด้านหลังหลังจากที่เพิ่งจะเอาสบู่ถูหลังให้เขาเสร็จแต่คิรินทร์หันมาจูบที่แก้มเขาเบาๆแทนคำตอบ ไม่เลยครับผมดีใจด้วยซ้ำที่เห็นแอนดี้กับเพื่อนๆรักกันขนาดนี้ คิรินทร์กระซิบข้างหูแฟนหนุ่มอย่างแผ่วเบาจนแอนดี้กอดร่างบางๆของเขาไว้แน่นพลางไซร้ที่กกหูและซอกคอเขาอย่างแผ่วเบา ผมอดใจไม่ไหวน่ะแต่เดี๋ยวสักพักพวกฮาเวิร์ดก็คงขึ้นมากันแล้ว แอนดี้มองคิรินทร์อย่างอ้อนวอนก่อนที่จะจุ๊บปากนุ่มๆของเขาเบาๆ บางทีแค่นอนกอดกันผมก็มีความสุขแล้วครับ คิรินทร์หยิกแก้มทั้งสองข้างของแอนดี้เบาๆก่อนที่เขาจะหันหลังไปเพื่อจะหยิบยาสระผม หันหลังแล้ว!!! แอนดี้หัวเราะก่อนจะแกล้งจับตัวของแฟนหนุ่มรวบลงมานอนบนพื้นอ่างอาบน้ำอย่างแผ่วเบา อ๊า แอนดี้ขี้โกงอ่ะ! คิรินทร์หัวเราะในขณะที่แฟนหนุ่มของเขาเริ่มใช้ลิ้นโลมไล้และตวัดไปทั่วร่างเล็กๆของเขา
ฮาเวิร์ดรู้สึกแปลกๆที่คืนนี้ดีไซน์ไม่ได้นอนอยู่กับเขาจะว่าไปห้องของแอนดี้ก็สะดวกสบายดีหรอกแถมยังสะอาดกว่าห้องของเขาหลายเท่าตัวนักแต่อาจจะเป็นเพราะความเคยชินที่เขานอนกอดกับดีไซน์มาทุกคืนก็ได้พอไม่มีเธออยู่ข้างๆแล้วมันเลยอดกระสับกระส่ายจนนอนไม่หลับเอาเลยจริงๆว่าแต่ดีไซน์จะรู้สึกแบบนั้นมั้ยน้า?หรือว่าป่านนี้อาจจะนอนหลับสนิทไปแล้วก็ได้ เด็กหนุ่มพลิกตัวไปข้างๆบนฟูกรองพื้นที่อ่อนนุ่มที่ขนาดใหญ่พอที่เขากับบรูโน่สามารถจะนอนหลับด้วยกันได้อย่างสบายๆในขณะที่คริสมาสต์เข็นโซฟาตัวยาวจากห้องรับแขกมาต่อกับเตียงฝั่งของแอนดี้และส่งเสียงกรนดังสนั่นประสานกับเสียงกัดฟัน กรน หัวเราะและละเมอพูดเป็นระยะๆของบรูโน่ ฮาเวิร์ดสะดุ้งสุดตัวเมื่อบรูโน่ผายลมออกมาดังสนั่นหวั่นไหว อือหือ ไอ้เชี่ยโน่! ไอ้สัตว์ เหม็นฉิบหาย!!! เด็กหนุ่มลุกขึ้นมานั่งก่อนจะแย่งผ้าห่มจากตัวบรูโน่มาปิดจมูกตัวเองเขาแอบหัวเราะกับเสียงตดที่ดังและเหม็นแบบอลังการของเพื่อนสนิท ฮาเวิร์ดมองไปทางแอนดี้ที่นอนกอดคิรินทร์แล้วหลับสนิททั้งคู่พลางอมยิ้มอันที่จริงพวกเขาน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ตั้งแต่ตอนแรกสำหรับฮาเวิร์ดแล้วแอนดี้เป็นคนที่จริงใจและเป็นเพื่อนที่ดีมากๆเลยทีเดียวผิดจากเขาที่เกเรและเป็นตัวปัญหาจนไม่ค่อยมีใครอยากคบ เด็กหนุ่มฉวยไอโฟนใต้หมอนมาเปิดดูเวลาซึ่งตอนนี้ก็เลยเที่ยงคืนไปแล้วฮาเวิร์ดเปิดเข้าไปในเฟซบุ๊คส์ซึ่งหน้า Feeds เงียบเป็นป่าช้าจนเขาเซ็งตอนนี้ดีไซน์ก็คงหลับไปแล้วเพราะเธอตั้งสตาตัสล่าสุดตอน4ทุ่มกว่าๆ Cant sleep I miss you darling. GNite - With DZine ฮาเวิร์ดตั้งสถานะก่อนจะเปิดFeedsอ่านความเคลื่อนไหวต่างๆของพวกเพื่อนๆ ไอ้เชี่ยกาโต้มึงยังอ่านหนังสืออยู่อีกเหรอ? ฮาเวิร์ดกดไลค์ไปที่สตาตัสของกาโต้ ก่อนจะเข้าไปคอมเม้นต์ในภาพของเลวรำพึงที่กำลังนอนป่วยอยู่ในห้องพยาบาล หายเร็วๆนะครับมิส ฮาเวิร์ดรู้สึกเป็นห่วงที่ครูคนโปรดของเขาได้รับบาดเจ็บก่อนที่Notificationจะขึ้นเตือนว่า Kirin Accepted Your Friend Request. ฮาเวิร์ดเงยหน้าขึ้นมามองร่างของคิรินทร์ก็เห็นว่าเขากำลังนอนหลับอยู่กับแอนดี้โดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหนแม้แต่น้อยจะว่าไปสำหรับเขาคิรินทร์ตอนกำลังนอนดูน่ากลัวกว่าตอนตื่นอีกเพราะเขาดูซีดเผือดเหมือนคนตายเลยทีเดียว มันดีเลย์นานขนาดนี้เลยหรือวะAIS? เด็กหนุ่มบนก่อนจะอ่านสตาตัสล่าสุดของคิรินทร์ Karma is a bitch! - Just Now
อะไรกันนี่? ฮาเวิร์ดพูดด้วยความงุนงงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปที่เตียงของแอนดี้ซึ่งเขาก็เห็นว่าคิรินทร์กำลังนั่งประจัญหน้ากับเขาพร้อมกับจ้องมาที่เขาตาเขม็ง เฮ้ย!!!! เด็กหนุ่มร้องด้วยความตกใจแต่คิรินทร์ดูเหมือนจะไม่แสดงอาการตกใจใดๆต่อเสียงร้องของฮาเวิร์ดเด็กหนุ่มยังคงนั่งนิ่งแล้วจ้องมาที่เขาอย่างไม่วางตา เอ่อ ตื่นแล้วเหรอครับคิรินทร์? ฮาเวิร์ดรีบถามกลบเกลื่อนความเงียบ เปล่า! ไม่เคยได้นอนมาเป็นสิบปีแล้ว เสียงพูดของคิรินทร์เยือกเย็นจนทำเอาเขาขนลุกซู่ซึ่งมันไม่เหมือนเสียงทุ้มนุ่มของเขาแต่มันกับกังวานเหมือนเสียงสะท้อนหลายๆเสียงมารวมกันแถมยังแหบกร้านเหมือนกับเสียงของคนแก่ก่อนที่ฮาเวิร์ดจะทันได้พูดอะไรเขาก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพของร่างที่คุ้นเคยนั่งตัวอาบเลือดอยู่แทบเท้าของคิรินทร์ ฮาเวิร์ดนี่เฮียเอง หัวใจของเด็กหนุ่มลุกพองเขาจำเสียงของเอ็ดเวิร์ดพี่ชายของเขาได้อย่างแม่นยำ เฮียครับผมคิดถึงเฮีย เฮียไปอยู่ที่ไหนมาแล้วเฮียมาที่นี่ได้ยังไง? ฮาเวิร์ดพยายามจะลุกขึ้นไปโอบกอดพี่ชายของเขาที่เสียชีวิตไปกว่าสิบปีแต่ร่างของเขารู้สึกหนักอึ้งจนไม่สามารถขยับได้ ฮาเวิร์ดช่วยเฮียด้วย เขาฆ่าเฮีย เฮียหิวเฮียทรมานมากเขาไม่ยอมให้เฮียไปเกิด เอ็ดเวิร์ดร้องไห้ในขณะที่คิรินทร์โอบกอดร่างที่อาบเลือดของชายหนุ่มพลางส่งรอยยิ้มอันสุดแสนอำมหิตตรงมาทางฮาเวิร์ด
เฮีย เฮียครับ! ฮาเวิร์ดสะดุ้งตื่นขึ้นมาเขามองไปรอบๆห้องนอนอย่างหวาดกลัวเด็กหนุ่มรู้สึกหนาวเหน็บเข้าไปถึงข้างในเขามองตรงไปที่เตียงของแอนดี้ที่ร่างของคิรินทร์ก็ยังคงนอนหลับสนิท เขาหันไปมองบรูโน่ที่กำลังหลับอุตุอย่างมีความสุข ฮาเวิร์ดทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งเขารู้สึกสับสนและงุนงงกับความฝันที่เกิดขึ้นน้ำตาเริ่มไหลรินอาบแก้มของเด็กหนุ่มอย่างควบคุมไม่ได้เขาอาจจะคิดถึงพี่ชายของเขามากเกินไปจนฝันอะไรแปลกๆพี่เอ็ดเวิร์ดตอนนี้อาจจะไปเกิดใหม่แล้วก็ได้แล้วมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ที่คิรินทร์จะรู้จักพี่ชายของเขาเพราะว่าพี่เอ็ดเวิร์ดก็เป็นรุ่นพี่ของคิรินทร์เกือบสิบปีเห็นจะได้แต่เดี๋ยวก่อน!คำพูดของคิรินทร์ในวันที่ชกกับเขาช่วงต้นเทอมมันหวนกลับมาอีกครั้ง เลวเหมือนไอ้เอ็ดเวิร์ดไม่มีผิด ถ้ามึงทำอะไรแอนดี้อีกมึงได้เป็นแบบพี่มึงแน่
เด็กหนุ่มรู้สึกถึงความง่วงที่ถาโถมสาดกลับเข้ามาอย่างฉับพลันแขนและขาของเขารู้สึกอ่อนเปลี้ยและหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาดื้อๆเช่นเดี่ยวกับตาของเขาที่ค่อยๆหรี่ลงจนแทบจะปิดสนิทแต่ทันใดนั้นกลิ่นเหม็นเน่าน่าสะอิดสะเอียนกลับโชยคละคลุ้งเข้ามาปะทะกับจมูกของเขาๆรู้สึกอยากจะอาเจียนกับกลิ่นเหม็นที่เหมือนกับกลิ่นของซากศพนี้เขารู้สึกเหมือนกับเห็นร่างบางร่างค่อยๆเดินตรงจากเตียงของแอนดี้มาทางเขาช้าๆก่อนที่เงาดำทะมึนนั้นจะเหยียบขึ้นบนร่างของเขาก่อนจะค่อยๆกดน้ำหนักของฝ่าเท้าลงที่กลางหน้าอกของเขาอย่างแรงจนเด็กหนุ่มหายใจไม่ออก ฮาเวิร์ดเริ่มสำลักเพราะเขารู้สึกแน่นหน้าอกเป็นอย่างยิ่งเหมือนกับมีหินหนักๆถูกยกขึ้นมาวางบนตัวเขาเขาพยายามจะดิ้นแต่ก็ไม่สามารถขยับตัวได้เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนกับได้ยินเสียงกระดูกของตัวเองหักดังกร็อบพร้อมกับรสของคาวเลือดที่ไหลออกมาจากปากเขาเบิกตาโพลงขึ้นมาแล้วเห็นหน้าซีดเหมือนซากศพของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ยื่นอยู่บนตัวของเขากำลังแสยะยิ้มให้กับเขาพร้อมกับตาที่กลวงโบ๋และหนอนขาวๆที่ชอนไชริมฝีปากยั๊วเยี๊ยะ อ๊ากกกกก!!!!!!!! ฮาเวิร์ดแหกปากร้องดังลั่นด้วยความตกใจกลัวแต่ดูเหมือนว่าบรูโน่,แอนดี้,คิรินทร์และคริสมาสต์จะไม่ได้ยินเสียงร้องของเขาแม้แต่น้อย ร่างเล็กๆที่ยืนอยู่บนแผงอกล่ำสันของเขาค่อยๆโถมตัวลงมานอนราบประกบกับตัวเขา กูจะเอามึงไปอยู่ด้วย ไปอยู่กับพี่มึง ร่างนั้นกระซิบที่ข้างหูของเขาพร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างบ้าคลั่ง เฮ้ย ฮาเวิร์ดๆมึงเป็นอะไรรึเปล่า? บรูโน่เขย่าตัวเพื่อเรียกสติเพื่อนสนิท อะ อะ อะไรวะ อะไรกันนี่?!!! ฮาเวิร์ดโผเข้ากอดบรูโน่พลางหันไปมองรอบๆห้องตัวสั่นเทิ้มเขาเอามือเช็ดปากตัวเองอย่างแรงถึงสามสี่ทีแต่ก็ไม่มีเลือดออกมาสักหยด คริสมาสต์และแอนดี้ที่ยืนมองเขาอยู่หันมาสบตากันด้วยความงุนงง นายร้องเสียงดังมากเพื่อนและก็นอนดิ้นอยู่ตั้งเกือบ5นาที พวกเราตกใจแทบแย่แน่ะ โอเคป่าว? แอนดี้ถาม โอเคๆ Fine! สงสัยจะกินมากไปหน่อยเลยฝันอะไรแปลกๆนี่กี่โมงแล้วอ่ะ? ฮาเวิร์ดดูเหมือนสติเพิ่งจะกลับมา เอ่อ ตี4แล้วมีเวลานอนกันอีกสอง-สามชั่วโมงอ่ะ คริสมาสต์ตอบ โอเคๆ ดีเลย เดี๋ยวกูขอไปสูบบุหรี่ตรงระเบียงก่อนนะ ย้อมใจๆ ฮาเวิร์ดแสร้งยิ้มทำเหมือนกับว่าทุกอย่างเป็นปกติดี เขาวิ่งไปหยิบบุหรี่ที่วางไว้ในกระเป๋าก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียงซึ่งมีร่างๆหนึ่งยืนอยู่ในความมืดประหนึ่งว่ารอเขาก่อนอยู่แล้ว ฝันร้ายหรือครับร้องเสียงดังเชียว? คิรินทร์ถามโดยที่ไม่หันไปมองหน้าเขาแม้แต่นิดเดียว ใช่ครับ นิดหน่อยอ่ะคงเครียด บุหรี่มั้ย? ฮาเวิร์ดจุดบุหรี่สูบก่อนจะยื่นบุหรี่ให้คิรินทร์ที่ยกมือปฏิเสธ เขาว่าฝันใกล้ๆเช้าเรื่องนั้นจะเป็นจริง ผมก็เคยฝันร้ายตอนรุ่งเช้าแล้วมันก็เป็นจริง น่ากลัวนะ! คำพูดของคิรินทร์ทำเอาฮาเวิร์ดยิ้ม ผมเชื่อในพระเจ้าบางทีอะไรที่มันจะเกิดมันก็ต้องถูกลิขิตให้เกิดอยู่ดี ฮาเวิร์ดหันมาสบตากับคิรินทร์ก่อนที่ทั้งคู่จะเงียบกริบไป ผมขอโทษสำหรับเรื่องที่มันเคยเกิดขึ้นนะ ฮาเวิร์ดพูดทิ้งท้ายก่อนที่คิรินทร์จะเดินกลับเข้าห้องไป
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Wed Jan 01, 2014 1:28 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
