http://www.facebook.com/HysteriaCulture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/03/14/back-in-the-day-tahiti-80-the-pastthe-presentthe-possible-indie-popelectronic-87-4-55/
Tahiti 80 : The Past,The Present&The Possible : Indie Pop/Electronic (87% = 4.5/5)
(เคยเขียนไว้เมื่อ3ปีที่แล้ว ส่วนตัวคิดว่าเข้ากับคอนเส็ปท์ Summer In Abstract ของทาง Hysteriaดีเลยขออนุญาติเอามาลงอีกทีนะคะ)
จะว่าไปอัลบั้มเต็มชุดล่าสุดของวงเฟรนซ์พ็อพสุดที่รักอย่าง Tahiti 80 นี่ก็ออกมาได้สักระยะแล้ว ส่วนตัวรู้สึกว่าดิฉันนี่เป็นแฟนคลับที่แย่มากๆที่เพิ่งจะได้มีเวลามานั่งเขียนวิจารณ์ถึงแทนที่จะรีบๆตีเหล็กให้ดังๆซะตั้งแต่ตอนที่มันกำลังร้อน อย่างไรก็ตามก็ยังดีกว่าไม่เขียนนะคะ
รูปแบบดนตรี
ในส่วนของภาคดนตรีนี่คิดว่ายังไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเท่าที่คาดหวังไว้นะคะแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่สามารถสัมผัสได้ถึงลูกล่อลูกชนที่มีมากขึ้น กล้าเสี่ยงมากขึ้นกล้าบ้ามากขึ้นแม้ความโฉ่งฉ่างสดใสแบบเดิมๆที่คุ้นเคยจะอันตรธานไปจนน่าใจหายบ้างก็ตาม อินดี้พ็อพ สไตล์วงอินดี้ร่วมสมัยจากฝรั่งเศสที่ไฮไลท์ไปอยู่ที่บีทดิสโก้ตึ๊บๆสวยสง่าค่อนไปเป็นโอลด์สคูลที่ผสานกลิ่นโซลหวานๆหอมๆชวนโยกบ้างในบางแทร็คควบคู่ไปกับอิเล็คทรอนิก้าที่ดูเหมือนจะจัดจ้านขึ้นและแรงขึ้นเป็นเท่าตัวจนขนหัวตั้งชัน - มีทั้งรสของทริพฮอพ เทคโนและแทรนซ์ - เช่นเดียวกับความเป็น ร็อค ทั้งกลิ่นของซอฟต์ร็อคและฟั้งค์ร็อคนี่เห็นได้ชัดว่าชัดเจนขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัวทีเดียว เดาได้ไม่ยากว่าทิศทางของทางวงคงต้องการที่จะเพิ่มความเป็นร็อคขึ้นเรื่อยๆ
จุดด้อย
ปัญหาที่ยังแก้ไม่ตกของทางวงคือ ดนตรีค่อนข้างรก เกินความจำเป็นจนฟังติดๆกันแล้วอาจจะมึนๆไปได้บ้างแถมด้วยความที่ฟังยากขึ้นและความน่ารักสดใสแบบเฟรนซ์พ็อพในแบบที่แฟนๆคุ้นเคยก็อกจะลดน้อยลงไปแทนที่เอาด้วยงานเชิงทดลองและอิเล็คโทรนิคเสียมากกว่า อาจจะออกลูกขัดใจกันไปบ้างแต่แหมจะให้เขาทำเพลงงุ๊งๆงิ๊งๆทั้งชาติมันก็ไม่ใช่เนอะ - คนเรามันก็ต้องโตขึ้นกันบ้างสุขุมกันบ้างอะไรบ้างสิคะ นี่วงอินดี้นะไม่ใช่บริทนี่ย์ สเปียรส์
แทร็คเด็ด
Defender (4/5) เพลงเปิดอัลบั้มที่เริ่มต้นมากระฉึกกระฉักคึกคักสดใสดีแท้กับการหยอดดนตรีอิเล็คโทรพ็อพเต้นรำเข้ากับบีทดิสโก้ตึ๊บๆเจือกลิ่นอายยูโรเฟี้ยวฟ้าวและโพรแกรมมิ่งซินธ์พ็อพแพรวพราวประดุจหลุดมาจากเกมส์คอมพิวเตอร์ยุคอนาคตแกลมด้วยบีทฮิพฮอพและซอฟต์ร็อคบ้าพลังหัวหมุนกันไปแถบแต่เพลงดี๊ ดีค่ะ Solitary Bizness (4.5/5) ที่ล่วงหน้าเป็นอีพีไปก่อนหน้านี้มาฟังเวอร์ชั่นในอัลบั้มแล้วรู้สึกประทับใจน้อยลงมาค่อนข้างเยอะจากเพลงอิเล็คโทรอินดี้พ็อพกึ่งเอ็กซ์เพอริเมนทัลเก๋ๆลอยละล่องไหงเหลาออกมาซะยานเหยิบแบบนี้เล่าคะ? โชคดีนะบารมีเก่าในอีพีมันแรงก็เลยปฏิเสธไม่ได้ Crack Up (5) อีกเพลงที่ติดมาจากอีพีงวดนี้มาแบบ Extended Mix สุดเก๋ไก๋เป็นเพลงเฟรนซ์พ็อพเต้นรำสุดสลวยหรูหราที่แทนที่บีทฮิพฮอพเท่ห์ๆน่ารักๆในเวอร์ชั่นต้นฉบับด้วยความเป็นโซลกรีดกรายตบด้วยอารมณ์เฮ้าส์พลิ้วๆและบีทอิเล็คทรอนิคติดฟั้งค์กี้ย์ดิสโก้และการาจพองามที่ชวนให้นึกถึงดีเจแนวเฮ้าส์สุดอมตะอย่าง Masters! At WorkและNuyorican Soul มาที่ Gate 33 (4.5/5) และ Easy (4/5) ที่เป็นเฟรนซ์พ็อพน่ารักๆสไตล์Tahiti 80 ที่ทำออกมาเอาใจแฟนๆขาประจำเจ้าเก่าโดยเฉพาะเพราะมากๆ Want Some? (5) ของโก่งคะแนนให้เต็มเลยได้มั้ย คือมันอาจจะไม่ได้เก๋ไก๋พราวนภาอะไรมากมายนะคะแต่โดนมากๆกับบีทกีตาร์อคูสติคสวยๆที่หยอดผสานเข้ากับอิเล็คโทรนิก้าและโอลด์สคูลโซลได้งามระยับสุดๆ เป็นเพลงจากฝากอินดี้พ็อพที่อาจจะถูกใจที่สุดในรอบปีฟังแล้วรู้สึกเหมือนกับนั่งฟังงานทริพฮอพบนดนตรีอคูสติค ส่วนเพลงสุดท้ายที่ตัดใจเลือกมาคงจะเป็น Nightmares (4.5/5) เป็นงานอินดี้พ็อพดาวน์เทมโพเจือทริพฮอพหวานๆเพราะๆเพลงแบบนี้เก็บไว้ฟังตอนหน้าหนาวท่าจะดี ตอนจบสลับมาทำจังหวะกระฉึกกระฉักน่ารักดี
สรุป
นักวิจารณ์ดนตรีจากหลายสถาบันชื่อดังของต่างประเทศอาจจะไม่ชอบ แต่ดิฉันชอบค่ะไม่ได้เข้าข้างแค่ตัดสินมันด้วยหูและความรู้สึกของตัวเอง Tahiti 80ในThe Past,The Present&The Possibleอาจจะไม่ได้เพราะเท่าเดิมแต่เชื่อเถอะความเจ๋งของพวกเขาไม่ได้ลดถอยไปไหนเลย ก็แค่คนมันโตขึ้นก็เท่านั้น!!!
