˹���á Forward Magazine

ตอบ

สุสานนักเรียน ตอนที่3 (11)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ สุสานนักเรียน ตอนที่3 (11) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

hysteria

สุสานนักเรียน ตอนที่3 เรื่องเล่าสยองขวัญจากห้องน้ำนักเรียนชายที่ถูกปิดตาย (3)

“เธอสองคนไม่ต้องมายุ่ง!!!” กาโต้สะบัดมือออกจากฟารีดากับหลิน “โตๆกันแล้วก็อย่ามาพาลกันแบบนี้สิกาโต้!!! พวกฉันหวังดีกับเธอนะถึงพาเธอออกมาน่ะ” ฟารีดาพูดเตือนสติ “เธอสองคนมันก็พวกเดียวกับดีไซน์คนกลุ่มเดียวกันไม่ใช่เหรอ? กลับเข้าห้องไปรุมโขกรุมสับฉันกับพวกมันเลยเด่ะ!!!” กาโต้แผดเสียง “กลุ่มเดียวกันจริงค่ะ! แต่พวกเรามีเหตุผลพอและพวกเราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ?” หลินรีบแทรกเมื่อรู้ว่าฟารีดาเริ่มอารมณ์ไม่ดี “ตอแหล!!!” กาโต้แผดเสียงใส่หลินทำเอาเด็กสาวถึงกับหน้าเจื่อนก่อนที่หลินจะรีบคว้าตัวฟารีดาที่ผลักกาโต้จนล้มได้ทัน “ครั้งนี้ฉันแพ้พวกเธอแต่คอยดูว่าปลายภาคเกรดเฉลี่ยของฉันต้องได้ที่หนึ่งของห้อง จำคำฉันไว้!” กาโต้ลุกขึ้นแล้วเดินหนีทั้งสองไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว “เธอมันใจคอคับแคบอย่างที่ฮาเวิร์ดว่าจริงๆกาโต้!!!” ฟารีดาตะโกนด่าไล่หลัง

กาโต้ไม่ได้กลับมาในชั้นเรียนอีกหลังจากคาบนั้นและแม้แต่ช่วงพักกลางวันก็ไม่มีใครเห็นเขาที่โรงอาหาร “เฮ้อ พวกเธอนี่จริงๆเลยนะ!” มาลินส่ายหน้าเมื่อเธอเรียกแก๊งค์ของฮาเวิร์ดมาที่ห้องพักครู “เรื่องไม่เป็นเรื่องเลยกับอีแค่คะแนน5คะแนน10คะแนนเนี่ย แพ้ไม่เป็น ไม่รู้จักปล่อยวางตั้งแต่เด็กๆชีวิตจะมีความสุขได้ยังไง?” มาลินว่ากาโต้ให้พวกแอนดี้ฟัง “แล้วนี่กาโต้ไปไหนก็ไม่มีใครรู้แล้วนี่ถ้าเพื่อนเป็นอะไรไปจะทำยังไงเนี่ย?!!!” เธอหันมาดุฮาเวิร์ดกับดีไซน์ “จิ๋มๆ ตายแล้วนี่เธอรีบไปดูลูกศิษย์เธอเร็วๆ!!!” ผกาวิ่งเข้ามาในห้องพักครูหน้าตาตื่นทำเอามาลินและพวกเด็กๆรีบวิ่งออกไปดูข้างนอก กาโต้กำลังนั่งซึมอยู่บนชั้นดาดฟ้าของโรงเรียนมือข้างขวาของเขาถือคัตเตอร์และค่อยๆบรรจงกรีดลงบนแขนข้างซ้ายช้าๆซ้ำแล้วซ้ำอีกจนเลือดอาบทั่วทั้งแขน “กาโต้อย่าทำอะไรแบบนั้นนะ!!!” มาลินตะโกนในขณะที่ผกาและเพื่อนๆนักเรียนต่างช่วยกันตะโกนห้าม “มึงลงมากาโต้กูยอมให้มิสปรับคะแนนกูตกก็ได้!” ฮาเวิร์ดตะโกนแต่ดูเหมือนจะไกลเกินกว่ารัศมีที่กาโต้ได้ยิน แอนดี้มองเห็นเพื่อนร่วมชั้นของเขากำลังร้องไห้ในขณะที่ปากก็กำลังพึมพำอะไรสักอย่างกาโต้จิกคัตเตอร์ลงไปบนหลังแขนซ้ายก่อนจะกรีดมันจนเลือดไหลเยิ้มอีกครั้งก่อนที่เด็กหนุ่มจะตัดสินใจยืนขึ้นแล้วทำท่าเหมือนจะกระโดดลงมาท่ามกลางเสียงกรีดร้องและตะโกนห้ามของเพื่อนๆและครูบาอาจารย์ด้านล่าง

“อย่านะกาโต้ นายอย่าทำแบบนี้แม่นายรักนายมากนะ!” แอนดี้ตะโกนก่อนที่เด็กหนุ่มจะตาเบิกโพลงเมื่อสายตาของเขาเลื่อนจับลงมาเห็นภาพอันสยดสยองที่ชวนคุ้นตาของผู้หญิงใบหน้าบิดเบี้ยวในชุดขาวคนหนึ่งบนชั้น8 เด็กหนุ่มหันมามองผกา,มาลินและเพื่อนๆรอบข้างที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้สังเกตุเห็นถึงภาพของคุณหญิงบุปผารัตน์ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของแอนดี้ “มันเป็นไปไม่ได้ก็มันน่าจะจบไปได้แล้วนี่หน่า!!!” เด็กหนุ่มรู้สึกสับสนก่อนที่จะตัดสินใจเงยหน้ามองขึ้นไปอีกครั้งเขาไม่ได้จับจ้องไปที่ภาพของกาโต้ที่ยืนตาลอยเคว้งคว้างอยู่บนดาดฟ้าหากแต่เป็นภาพของสุภาพสตรีชุดขาวบนชั้น8ที่กำลังเหลือกตามองขึ้นไปบนดาดฟ้าในตำแหน่งเดียวกับกาโต้พลางแสยะยิ้ม “อย่า!!! อย่าทำแบบนี้เลยผมขอล่ะ!” แอนดี้ตะโกนออกมาท่ามกลางเพื่อนๆ ครูบาอาจารย์และรุ่นพี่รุ่นน้องที่ต่างส่งเสียงตะโกนห้ามกาโต้กันระงม เด็กหนุ่มมองไปที่ใบหน้าเพียงครึ่งซีกของบุปผารัตน์ที่ก้มหน้าลงมาสบตากับเขาก่อนที่เธอจะพยักหน้า

“กาโต้ๆ” มาลินกรีดร้องเมื่อกาโต้เหมือนกับจะหงายหลังลงไปที่พื้นของดาดฟ้าแทนที่จะตกลงมา “พวกเด็กผู้ชายรีบวิ่งขึ้นไปดูเพื่อนให้มิสหน่อยเร็วๆเข้า!!!” มาลินหันมาทางคริสมาสต์ก่อนที่เธอจะทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นโดยมีผกาที่รีบเข้ามาประคองไว้ “จิ๋มตายแล้วจิ๋ม เธอจะเป็นลมรึเปล่านี่? พวกนาเดียรีบวิ่งไปตามมิสเต็มทรัพย์ให้ครูเลยนะส่วนฟารีดาโทรหาซิสเตอร์อารีให้ส่งป้าภารโรงขึ้นไปเปิดดาดฟ้าอาการกลางด้วยเร็วๆเข้า” ผกาตะโกนบอกเด็กนักเรียนก่อนที่จะรีบยื่นยาดมให้มาลิน “มีอะไรกันเนี่ยคุณฉันได้ยินว่ากาโต้จะกระโดดตึกตายเลยรีบวิ่งมาดูแล้วนี่เป็นยังไงบ้าง?” เลวรำพึงที่แอบซุ่มดูอยู่จากห้องธุรการแสร้งทำเป็นรีบวิ่งออกมาด้วยอาการตื่นตระหนกตกใจก่อนที่จะรีบนั่งลงไปช่วยพัดให้มาลินที่ยังคงนั่งมึนงงทำอะไรไม่ถูกอยู่ที่พื้น

“โอ๊ยย นี่มันห่าอะไรกันนักหนาวะเนี่ย!!! วันสอบก็เป็นลมผีเข้าสอบเสร็จก็จะมากระโดดตึกตายอีก” เต็มทรัพย์บ่นไม่หยุดปากขณะที่กำลังวิ่งตามหลังป้าจ๋อยหัวหน้าแม่บ้านขึ้นมาเปิดประตูดาดฟ้า “อ้าว พวกเอ็งช่วยป้าเขาเปิดประตูหน่อยอีบานนี้สนิมมันแดกแล้ว!” เต็มทรัพย์พูดกับเหล่านักเรียนชายม.4-ม.5ที่วิ่งขึ้นมาช่วยกาโต้ “มิสคะ มิสเป็นยังไงบ้าง?” นาเดียกับกุ๊ยฉ่ายช่วยกันบีบนวดไหล่ของเต็มทรัพย์ที่ก้มลงไปนวดหัวเข่าสองข้างของตัวเอง “ฉันเป็นลูมาตอยด์น่ะสิพวกแกสะบ้าหัวเข่าไม่ดีเมื่อกี้ลืมตัววิ่งซะเต็มที่เลย อ้าวประตูเปิดแล้วกุ๊ยฉ่ายกับนาเดียช่วยพยุงมิสเข้าไปหน่อยเร็ว!!!” เต็มทรัพย์ค่อยๆเดินกะโผลกกะเผลกเข้าไปด้านในโดยมีกุ๊ยฉ่ายและนาเดียช่วยพยุง “กาโต้ๆ โธ่เอ๋ย มึงทำไมคิดอะไรมากมายไม่เป็นเรื่องแบบนี้วะเนี่ย?” คริสมาสต์เป็นคนแรกที่วิ่งเข้าไปถึงตัวกาโต้ที่นอนหงายท้องหายใจรวยรินอยู่ใบหน้าของกาโต้ซีดเผือดด้วยความที่เขาเสียเลือดไปมากจนหมดแรง “โอ๊ยย ไอ้กาโต้เรียนเก่งซะเปล่าทำไมมึงทำแบบนี้!!!!” มิสเต็มทรัพย์ที่เข้าไปนั่งข้างๆเอ็ดแต่น้ำเสียงของเธอกลับสั่นเครือ “ใครมีผ้าเช็ดหน้าบ้างขอมิสหน่อยเราต้องช่วยกันห้ามเลือดให้เพื่อนก่อน ป้าจ๋อยหนูขอแรงช่วยโทรเรียกรถพยาบาลที” เต็มทรัพย์น้ำตานองหน้า “พวกเด็กม.4มิสวานลงไปเอารถเข็นที่ห้องพยาบาลมารอที่หน้าลิฟท์ทีนาเดียกับกุ๊ยฉ่ายลงไปช่วยน้องๆเอาแอลกอฮอลล์ เบตาดีนกับพวกผ้าปิดแผลมาที อย่าลืมรองน้ำสะอาดมาด้วยนะ” เต็มทรัพย์พูดระหว่างที่หยิบผ้าเช็ดหน้าของคริสมาสต์,แอนดี้และฮาเวิร์ดกดห้ามเลือดที่แขนของกาโต้ “เพื่อนเอ็งคงต้องเย็บแผลมันกรีดลึกด้วยนะ!” เต็มทรัพย์กระซิบฮาเวิร์ดที่ยังคงมองกาโต้ด้วยใบหน้าที่ขาวซีดถอดสีพอๆกัน “พี่เต็มเด็กหนูเป็นยังไงบ้าง?” มาลินที่เดินขึ้นมาพร้อมกับผกา,เลวรำพึง,ดีไซน์,หลินและฟารีดาตะโกนถามก่อนที่เธอจะรีบวิ่งมาเมื่อเห็นสภาพของกาโต้ในขณะที่ผกากับดีไซน์ต่างยืนปิดปากด้วยความตกใจ “โชคดีที่มันหมดแรงเป็นลมไปก่อนไม่งั้นมันคงกระโกลงมาจริงๆ ดูรอยมันกรีดสิ” เต็มทรัพย์เปิดแผลของกาโต้ให้มาลินดู “โชคดีที่กาโต้เขาหงายหลังเพราะถ้าหน้าทิ่มลงมาก็คง….” มาลินสะอึกสะอื้นในขณะที่แอนดี้กำลังคิดถึงภาพที่บุปผารัตน์พยักหน้าให้เขาก่อนที่กาโต้จะหงายหลังหมดสติไป

“ว่าแต่ทำไมพวกเราถึงไม่อยู่ที่ห้องเรียนกันล่ะนี่!” ฟารีดาหันมาถามดีไซน์กับคริสมาสต์ที่ต่างอัพเฟซบุ๊คส์กับเล่นCandy Crushกันอย่างเมามันส์ที่โรงพยาบาลระหว่างที่ฮาเวิร์ดกับผกาเดินไปซื้อของกินที่7Eleven “ไม่เป็นไรหรอกน่าแอนดี้กับหลินก็คอยช็อตโน๊ตไว้ให้อยู่แล้วแค่ซีร็อกส์ก็จบเรื่อง” คริสมาสต์ที่กำลังแอ๊บหน้าถ่ายภาพลงเฟซตอบหน้าระรื่นแต่ดูเหมือนว่าฟารีดาจะไม่สนใจเขา “ก็ฉันเป็นห่วงกาโต้มันนี่หน่าเรื่องนี้ถ้าใครจะผิดก็ผิดที่ฉันเต็มๆนี่แหละที่ไปด่ามันซะแรงขนาดนั้น” ดีไซน์เงยหน้าขึ้นมาตอบด้วยใบหน้าอมทุกข์ “มันไม่ใช่แบบนั้นหรอกดีไซน์ส่วนหนึ่งครูว่ามาจากมาจากพื้นฐานด้านจิตใจของกาโต้ด้วยเขาเป็นลูกคนเดียวโตมาแบบถูกพะเน้าพะนอตามใจและพ่อแม่ของเขาก็คาดหวังในตัวเขามาก เขาเลยเป็นคนที่แพ้ไม่เป็นยอมไม่เป็นและก่อนหน้านี้เขาได้ที่หนึ่งของห้องมาตลอดทุกวิชาไม่เคยแพ้ใครพอเขาไม่ได้ท็อปก็กลายเป็นทนรับความผิดหวังไม่ได้จริงๆเขาเคยมาคุยกับครูเรื่องนี้เหมือนกันจำได้มั้ยตอนโพสท์เทสต์เรื่องเลนส์ที่หลินกับฟารีดาได้ท็อปช่วงก่อนมิดเทอมนั่นแหละ ครูก็ไม่คิดว่าเขาจะจริงจังมากมายถึงขนาดนี้” มาลินส่ายหน้าด้วยความรู้สึกหนักใจ “แล้วเราไม่มีทางช่วยกาโต้ได้เลยเหรอครับ?” คริสมาสต์ถาม “ครูว่าเรื่องนี้ครูคงต้องคุยกับแม่เขาด้วยครูโทรไปหาแม่เขาแล้วคงจะรีบขับรถมาที่นี่แล้วล่ะ” มาลินตอบในขณะที่ผกากับฮาเวิร์ดกำลังเดินกลับมา “เอาจิ๋มกินขนมปังกับน้ำผลไม้ซะหน่อยจะได้สดชื่น” ผกายื่นถุงขนมปังกับน้ำผลไม้ให้มาลินเช่นเดียวกับฮาเวิร์ดที่ยื่นถุงเซเว่นที่อัดขนมมาซะแน่นจนห่อบวมแทบปริใส่หน้าคริสมาสต์ที่ยิ้มแฉ่งอย่างมีความสุข “จุดประสงค์ของแกสองคนคือออกมาปิคนิคนอกสถานที่กันนี่เอง” ฟารีดาหันมาเหน็บก่อนที่ฮาเวิร์ดจะยัดโอรีโอ้เกือบห้าชิ้นสวนเข้าไปในปากของฟารีดา “เฉาฉุ่ยน่าฟารีดาฉันเป็นไอเป็นห่วงกาโต้มันจริงๆนะ บริสุทธิ์ใจ” สิ้นคำของฮาเวิร์ดฟารีดาก็ซัดง่ามือเปรี้ยงเข้าไปกลางหลังเด็กหนุ่มไม่ยั้ง “เอ๊ะ พวกเธอนี่น้าเดี๋ยวฉันก็ไล่กลับโรงเรียนซะเลยนี่!!!” มาลินหันมาเอ็ดด้วยความหงุดหงิด

“สวัสดีค่ะ อาจารย์ของน้องกาโต้ใช่มั้ยคะ? เดี๋ยวขอเชิญคุยกับคุณหมอด้านในเลยนะคะ เอ่อ พวกน้องๆรบกวนรอด้านนอกนะคะ” นางพยาบาลวัยรุ่นท่าทางใจดีท่านหนึ่งเดินออกมาเรียกมาลินและผกาเข้าไปในห้อง

“สวัสดีครับมิสมาลิน มิสผกา” นายแพทย์หนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้านท่านหนึ่งยกมือไหว้คุณครูทั้งสองในขณะที่ผกากับมาลินถึงกับอ้าปากค้าง “พิภพนี่พิภพใช่มั้ยลูก?” มาลินถามด้วยความปลื้มปิติเมื่อเห็นนักเรียนประจำชั้นของเธอในชุดนายแพทย์สะอาดตากำลังยิ้มให้พวกเธอ “โอ้โห พิภพครูคิดถึงเธอมากๆเลยเป็นยังไงบ้างลูก” ผกาดูเหมือนจะตื้นตันใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นหนึ่งในลูกศิษย์ที่เธอรักที่สุดประสบความสำเร็จในชีวิต “สบายดีครับมิสนี่ผมเพิ่งย้ายมาจากเชียงใหม่ลงมาประจำที่กรุงเทพฯ เมื่อไม่กี่เดือนนี้เองไม่ได้ลงมากรุงเทพฯเกือบจะห้าหกปีได้มั้งครับหลังจากเรียนหมอจบ ผมคิดถึงโรงเรียนมากๆเลย” พิภพยิ้มก่อนที่สีหน้าของเขาจะเริ่มเคร่งเครียด “มิสครับน้องกาโต้อาการปลอดภัยนะครับแค่เสียเลือดมากประกอบกับพักผ่อนน้อยคงจะต้องให้หยุดเรียนสักสาม-สี่วันเมื่อกี้ฟื้นแล้วแต่ผมให้นอนพักต่ออีกหน่อยแต่สิ่งที่ผมห่วงมันไม่ใช่เรื่องของสุขภาพร่างกายแต่เป็นสุขภาพจิตมากกว่าผมแนะนำว่าน้องควรพบจิตแพทย์นะครับเพราะดูจากลักษณะของน้องเวลาคุยเมื่อกี้แล้วผมว่าน่าจะมีปัญหาแล้วล่ะแล้วอีกอย่างเราตรวจพบสารเสพย์ติดในตัวของน้องครับ” คำพูดของพิภพทำเอามาลินกับผกาถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะพิภพ น้องเป็นเด็กเรียนดีและพฤติกรรมดีมาโดยตลอด” มาลินท้วงในขณะที่นายแพทย์อีกคนหนึ่งเคาะประตูและเดินเข้ามาพอดี “นี่อภิพัฒน์เพื่อนผมเป็นนายแพทย์ที่เชี่ยวชาญเรื่องของสารเสพย์ติดของที่นี่นะครับผมจะให้เขาอธิบายถึงประเภทของสารเสพย์ติดที่ทางเราพบในตัวกาโต้”


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
ไปรับชมรับฟังรายการ เคลียกับ sareenahee ด้วยค่ะ ไม่ใช่มานั่งเพ้ออะไรนะคะ ด่วนค่ะ ตอนนี้ประเด็นกำลังมันส์


_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com