http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/05/03/for-the-record-me-i-am-mariah-the-elusive-chanteuse/
ก่อนหน้านี้เล่นเอาใจหายใจคว่ำกับข่าวแพร่สะพัดว่า The Art Of Letting Go อัลบั้มชุดใหม่ของแม่มาลัย มารายห์ แครี่ย์ ที่เหล่าลูกแกะสาวกต่างรอคอยหลังจากเลื่อนหนีกันชนิดข้ามปีจะต้องมาประสบพบเจอกับชะตากรรมเดิมที่เลื่อนวันวางขายออกไปอีกชนิดไม่มีกำหนด แต่ท้ายที่สุดตอนนี้แม่มาลัยเปิดพรีออเดอร์ไปเรียบร้อยแล้วจ้าแถมยังทำเก๋เปลี่ยนชื่ออัลบั้มที่ดูเป็นลางมหาวินาศแล้วกลายมาเป็น ME. I Am Mariah The Elusive Chanteuse ชนิดไพเราะเพราะพริ้งแกลมลิเกหน่อยๆตามธรรมเนียมอัลบั้มของแม่มาลัยในยุคหลังๆนี่แล (ดูท่าว่านางจะหนักถึงขั้นคิดว่าตัวเองเป็นนางในวรรณคดี - คดีอะไรดีแม่ฆาตกรรมหรือลักทรัพย์?) ว่าแล้วทางบ.ก.เพจนิตยสารHysteriaที่ไม่มีไอเดียคอลัมน์ใหม่ใดๆอยู่ในหัวจึงเกิดปิ๊งขึ้นมาว่าไหนๆเราก็ได้ฟังและได้เขียนเพลงจากอัลบั้มใหม่ชุดนี้ของนางหมีไปหลายเพลงแล้วแถมบางเพลงก็เขียนก่อนเปิดบล็อคไม่มีโอกาสได้อัพขึ้นสู่หน้าเว็บของHysteriaอย่างเป็นทางการเสียที วันนี้จึงสบโอกาสที่จะเอารีวิวพวกนั้นมารวมตัวกันเพื่อเรียกน้ำย่อยในคอลัมน์นี้รวมถึงรีวิวที่ได้เคยเขียนลงไปแล้วและแถมด้วย TriumphantกับAlmost Homeในคอลัมน์ For The Record ที่เป็นหนึ่งในแทร็คลิสต์จากอัลบั้ม E = MC2 ของมารายห์ซึ่งคอลัมน์นี้ทางHysteriaตอนแรกตั้งใจตั้งชื่อว่า Before The Record ซึ่งเราจะเม้าท์มอยผลงานศิลปินหลังจากได้ฟังพรีออเดอร์แทร็คแล้วหรือคาดการณ์สถานการณ์อัลบั้มก่อนออกกันไปจนถึงรวมรีวิวซิงเกิ้ลจากอัลบั้มนั้นๆในบางโอกาส จะเรียกว่าเป็นพรีวิวก่อนรีวิวอัลบั้มเต็มก็ได้อยู่ซึ่งก็ได้แม่มาลัยมาเจิมฤกษ์เปิดคอลัมน์นี้ให้และส่วนตัวก็เห็นว่านางดันมีเพลงที่ชื่อพ้องกันพอดีจึงขอเปลี่ยนเป็นชื่อ For The Record เพื่อให้เกียรตินางในฐานะศิลปินที่ประเดิมคอลัมน์
ME. I Am Mariah The Elusive Chanteuse
- เอาจริงๆส่วนตัวแอบเสียดาย Triumphant ที่ถูกตัดออกจากอัลบั้มไปคือโอเคส่วนตัวไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกว่ามันซ้ำซากเป็นงานอาร์แอนด์บีตามธรรมเนียมของมารายห์ที่ได้ยินกันมาตั้งแต่Butterflyจนไม่เหลือความตื่นเต้นใดๆให้สัมผัสอีกต่อไปคือมันมีเครือญาติหลายภาคหลายเพลงเกินเพราะในงานชุด Charmbracelet แม่มาลัยก็ล่อเพลงแนวๆนี้อีกไปซะค่อนอัลบั้มไหนจะยัง Shake It Off กับ Obsessed ที่ตามมาทีหลังอีกจนแม้แต่ลูกแกะตัวจริงบางคนเองก็คงไม่พ้นเอียนไปตามๆกัน อย่างไรก็ตามพอฟังในระยะยาวแล้วดิฉันเห็นพลังอะไรบางอย่างในเพลงๆนี้ที่มีความพิเศษกว่าหลายๆเพลงประมาณนี้ของนาง มาพูดถึงอัลบั้มส่วนตัวคิดว่าใน ME. I Am Mariah The Elusive Chanteuse คงจะไม่มีอะไรแปลกใหม่มาเซอร์ไพร์สแฟนๆเพราะเท่าที่ได้ฟังจากซิงเกิ้ลทั้งหมดแล้วนางมาลัยยังมั่นคงในจุดยืนที่จะทำงานอาร์แอนด์บีตามสไตล์ของฉันมากๆ ส่วนตัวจึงเชื่อว่าอัลบั้มนี้น่าจะยังเป็นงานพ็อพอาร์แอนด์บีผสานโซลและจังหวะฮิพๆฮอพๆตามมาตรฐานของมารายห์อย่างที่เราได้เจอติดๆกันมาตลอดในช่วง2-3งานหลังๆของนางด้วยเหตุผลนี้จึงไม่ลุ้นเลยแม้แต่นิดเดียวว่ามันจะเป็นงานปล่อยอาวุธลับมีองค์มีของโชว์พาวโชว์ศักยภาพแต่เอาเวลาไปนั่งลุ้นว่ามันจะเพราะมากเพราะน้อยดูน่าจะมีกำลังใจมากกว่าสำหรับดิฉันเพราะว่าซิงเกิ้ลอย่าง #Beautiful หรือ Youre Mine (Eternal) ก็ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่เผลอๆอาจจะมีลุ้นอารมณ์โอลด์สคูลหวานๆคลาสสิคแบบที่ได้ยินกันใน The Emancipation Of Mimi ก็เป็นได้ ท้ายที่สุดประเด็นสำคัญที่ว่า แป๊ก หรือ ไม่แป๊ก ก็คงต้องมาดูกันอีกทีแต่เชื่อว่าพวกลูกแกะที่ติดตามหอบหิ้วนางมาเป็นสิบยี่สิบปคงไม่ทิ้งกัน น่าจะเป็นงานที่ขายแฟนๆมารายห์ทั่วโลกได้แน่แต่ถามว่าจะดังเปรี้ยงเหมือนตลอดทั้งยุค90sที่นางพีคทั้งทศวรรษกับจะสร้างปรากฏการณ์คัมแบ็คได้ยิ่งใหญ่อลังการเท่า The Emancipation Of Mimi ได้มั้ย? ดิฉันเป็นสาวกนางแท้ๆยังไม่เห็นวี่แววของจุดนั้นในอัลบั้มนี้เลยจริงๆว่ะค่ะ!
*พาร์ทรีวิวด้านล่างนี่เป็นการรวมรีวิวจากอัลบั้มนี้ที่เคยเขียนไปแล้วนะคะ แถม Triumphant กับ Almost Home ให้
Triumphant Feat. Rick Ross&Meek Mil : R&B/Hip-Hop (65% = 3/5) - C
แหมๆๆ คุณบ.ก.เธอหนีไปกรี๊ดกร๊าดศิลปินเกาหลีซะนานอยู่ก็จริงนะคะแต่ก็ไม่ได้โดนกิมจิล้างสมองนะเว้ยเพราะเมื่อคืนแม้คุณเธอจะไปปฏิบัติกิจธุระหนักที่สีลมสะโหลสะเหลเป็นผีกลับถึงบ้านเอาอีตอนตี5แต่ก็ยังมีอุตสาหะมานะนั่งถ่างตากดโทรศัพท์มือถือยิกๆเพื่อ เอ่อ สูบเพลงใหม่ของแม่มาลัย! เป็นที่รู้ๆกันนะคะว่าบ.ก.ของเราเวลาง่วงนอนนี่เธอจะงี่เง่าเหมือนหมาไม่เอาอะไรทั้งนั้นทั้งสิ้นเลย นี่รักกันจริงหรอกนะนางมาลัยถึงได้ทุ่มเทเพื่อแม่ขนาดนี้ หึหึหึ
แม้ว่าบ.ก.เธอจะซวยเพิ่งเลิกกับแฟนฝรั่งคนที่เท่าไรก็ไม่รู้มาหมาดๆแต่ในชีวิตทางการเสพย์ดนตรีของเธอเดือนนี้ดูท่าจะสุขสมดีนะคะเพราะอย่างน้อยก็เป็นเดือนที่ดิว่ารวมทั้งเกิร์ลกรุ๊ปที่เธอชอบค่อยๆมีข่าวคราวทยอยออกผลงานออกมาให้เธอฟังพร้อมเขียนเล่นๆแก้เซี่ยนสมคอนเส็ปท์นิตยสารที่ว่าสำหรับคนเซี่ยนๆนี่มันตัวคุณแนสเธอเองทั้งนั้นเลยนะคะนี่ อย่าง Triumphant ของแม่มารายห์ แครี่ย์นี่ก็ช่างประจวบเหมาะหลุด เอ๊ย พรีเมียร์ออกมาได้ถูกที่ถูกเวลา นี่แหละหนาที่เขาว่าคนเรามันผูกพันกันทางใจก็จะมาเกื้อกูลกันยามหัวใจต้องการที่พึ่งพาเสมอ
ฟังตัวเพลงแล้วขอบอกว่าเดาไม่ผิดจริง 555 ตรงเป๊ะๆชนิดที่ถ้าแทงหวยนี่ไม่ต้องกลับไม่ต้องโต้ดเลย คิดไว้แล้วคุณนายมาลัยเธอจะต้องกลับมาไม่พ้นแนวๆนี้แน่พวกอาร์แอนด์บีฮิพฮอพติดเวสต์โคสต์แร็พจังหวะเอื่อยๆเป็นมิดเทมโพไหลลื่นเรื่อยเปื่อยฉุยฉายแบบที่เธอชอบทำ อีเพลงแบบนี้เราก็เห็นกันมาตั้งแตยุค Butterfly แล้วมาเด่นชัดเอาก็ตอนยุค Charmbracelet อีกทีก็ตอนซิงเกิ้ล Obsessed ของอัลบั้มที่แล้ว
อาจจะเพราะความง่วงงุนยามตี5ฟังแรกๆจึงไม่ใคร่จะประทับใจพาลไปถึงขั้นไม่ชอบด้วยความที่คิดว่าซ้ำซาก อิมโพรไวซ์ล้นๆแบบเคยหวีดหวิวจนน่ารำคาญไปยันหนักท่อนแร็พไปนิดอะร๊ายย?เพลงตัวแท้ๆแต่ดันร้องงุ้งๆงิ้งๆอยู่ไม่กี่ท่อนจนเหมือนว่าเธอไปฟีทเจอริ่งให้Rick RossกับMeek Millมากกว่า แต่อย่างว่าแหละค่ะตื่นมาฟังอีกทีอะไรๆก็เปลี่ยนไป เออ มันติดหูเซ็กซี่หยาดเยิ้มดีนะแถมข้อที่สุดคือมารายห์ยังรักษาจุดยืนทางดนตรีของตัวเองครบ ไม่ถูกกระแสอันบ้าคลั่งของดนตรีอิเล็คโทรนิคหรือดั๊บสเต็ปพัดพาไปจนเป๋เสียศูนย์ เธอยังมุ่งมั่นที่จะทำดนตรีในอุดมคติที่เธอหลงใหลและยังคงยืนยันที่จะมอบความเป็นตัวตนของมารายห์ไว้ให้แฟนๆดื่มด่ำกันต่อไป เอาเป็นว่าเสมอตัวละกัน 3ดาวเต็ม5เจ้าค่า
Almost Home (OST. Oz The Great And Powerful) : Pop/R&B (65% = 3/5) - C
เมื่อวานในรีวิวซิงเกิ้ล Let There Be Loveของแอดมิน มิสนาโอ คุณน้อง มาลิง แคลอรี่ ได้รีเควสต์ซิงเกิ้ลล่าสุดของแม่มาลัยไว้ด้วยนะคะ ซึ่งตัวบ.ก.เองรู้สึกว่าในฐานะ ลูกแกะ ดิฉันพลาดดดดดดดดดดดดดดดดดมากที่มัวแต่อะไรอยู่ก็ไม่รู้จนลืมเขียนรีวิวซิงเกิ้ลนี้ทั้งๆที่เพลงก็ออกมาได้ระยะนึงแล้วว่าจะเขียนก็ไม่ได้เขียนเสียที ว่าแล้วต้องขอบคุณคุณน้อง มาลิง แคลอรี่ นะคะที่รีเควสต์มา (ชื่อของคุณน้องได้ใจบ.ก.มากๆ)
สำหรับ Almost Home ซิงเกิ้ลล่าสุดแกะกล่้องสดๆร้อนของแม่มาลัย มารายห์ แครี่ย์ นี่้เป็นซาวนด์แทร็คประกอบภาพยนตร์เรื่อง Oz the Great and Powerful โดยค่ายดิสนี่ย์ ซึ่งจากที่อ่านๆกระแสตอบรับจากนักวิพากษ์วิจารณ์เมืองนอกสำนักต่างๆก่อนที่จะลงมือเขียนก็เห็นว่าเกือบทั้งหมดเป็นไปในทิศทางที่ดี - แหม ช่างน่าภูมิใจเสียนี่กะไร
วินาทีแรกสุดที่ฟังเพลงนี้จำได้ว่ารู้สึกแปลกๆกับช่วงต้นเพลงมากๆจนแทบจะไม่แน่ใจว่า นี่มันเพลงมารายห์ แครี่ย์จริงๆรึเปล่านี่? จนมาถึงวินาที0.33ช่วงพรีคอรัสนี่แหละถึงตบเข่าผาง ต๊ายยยย แบบนี้มันมารายห์ชัดๆเลยนะคะเนี่ย งานพ็อพบัลลาดผสานสไตล์90′sแบบที่เป็นโลโก้อมตะของแม่หมีไปแล้วเข้ากับความร่วมสมัยของยุคปัจจุบันที่แห่แหนบูชาดนตรีอิเล็คโทรนิคจวบจนแทรกแซงบีีทมิดเทมโพอาร์แอนด์บีกระฉึกกระฉักจนกล้อมแกล้มจะเป็นฮิพฮอพกลายๆแบบที่แม่มาลัยเธอชอบทำ
แม้ให้คะแนนแค่เสมอตัวแต่ฟังไปนานๆเป็นเพลงที่เพราะติดหูใช้ได้ไม่หยอกทีเดียวนะคะ นับว่าไม่เลวเหมือนกันที่เราจะได้ยินงานประกอบภาพยนตร์ของค่ายดิสนี่ย์ที่เป็นมาร๊าย มารายห์ขนาดนี้แต่ส่วนตัวพูดก็พูดเถอะเห็นกระแสมวลชนบอกว่าดีกว่า Triumphant เยอะซึ่งก็เห็นด้วยแต่ส่วนตัวไม่รู้ว่าทำไมดิฉันถึงรู็สึกตื่นเต้นกับ Triumphant มากกว่า เหอๆ เอาเป็นว่ายังไงปีนี้ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เราจะได้ฟังงานชุดใหม่จากเธอ เอาใจช่วยให้แม่มาลัยคัมแบ็คกันหน่อยเร็ว ^ ^
#Beautiful Feat. Miguel : Pop/R&B/Soul (87% = 4.5/5) - B+
นับว่าเป็นอีกหนึ่งเดือนที่น่าชื่นใจสำหรับชีวิตการฟังดนตรีของดิฉันทีเดียวนับตั้งแต่กา่รกระหน่ำคัมแบ็คของสารพัดวงเกาหลีตั้งแต่ช่วงปลายๆเดือนที่ผ่านมาซึ่งก็มีแต่วงที่โปรดปรานทั้งนั้น อาทิ 4Minute,T-ara N4(กรี๊ดดดดด)และล่าสุดก็2PMที่ก็เพิ่งคัมแบ็คมาสดๆร้อนๆวันนี้ เช่นเดียวกันกับที่วันนี้ตัวแม่ของฟากตะวันตกอย่างแม่มาลัย มารายห์ แครี่ย์ ศิลปินหญิงที่ดิฉันรักใคร่ชอบพอติดตามผลงานนางมาตั้งแต่เด็กๆก็เพิ่งจะพรีเมียร์งานล่าสุดลง Itunes ไปเมื่อกี้ชนิดสดๆร้อนๆ หลังจากที่ทำเอาลูกแกะดีดดิ้นพราดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกินไม่ได้นอนไม่หลับมาทั้งวันในที่สุดก็ได้ฟังกันเสียที
ก่อนอื่นต้องขอบอกว่ารีวิวนี้เราขอพูดถึงในมุมมองของนักวิจารณ์ดนตรีและรสนิยมทางดนตรีที่ชอบเป็นการส่วนตัวมากว่าจะพูดหรืออวยในฐานะสาวกหรือลูกแกะที่ฟังเพลงนางมาตั้งแต่อายุ4-5ขวบ ว่ากันตามตรงแบบไม่ได้เข้าข้างเลยก็ต้องขอบอกว่าส่วนตัวดิฉัน ประทับใจ สำหรับการกลับมาในซิงเกิ้ลนี้ของแม่มาลัยมากๆหลังจากที่ก่อนหน้านี้ใน Triumphant ก็ซ้ำซากไร้พลัง Almost Home รึก็เหมือนจะดีแต่ก็ไม่สุด ดูกั๊กๆงั้นๆ
ในขณะที่ซิงเกิ้ลล่าสุด #Beautiful ที่ร่วมงานกับMiguelหนุ่มอาร์แอนด์บีเสียงหวานนี่สำหรับดิฉันเป็นอะไรที่โดนใจตั้งแต่โน๊ตแรกที่ขึ้นอินโทรเพลงมาเลยทีเดียวด้วยความที่ส่วนตัวชอบงานดนตรีที่มีอารมณ์ของความดิบสดแบบนี้เป็นทุนนับว่าเป็นอีกครั้งที่มารายห์ แครี่ย์ทำได้ดีสำหรับการบีบเอากลิ่นอายของจิตวิญญาณความเป็น โซล แบบโมทาวน์ช่วงยุค60sผสานสู่ดนตรีคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บีกึ่งโซลฟูลบัลลาดร่วมสมัยเนียนๆ ส่วนตัวชอบกลิ่นของกีตาร์บลูส์เข้มๆเชือดๆในเพลงมากๆนับว่าเป็นอีกหนึ่งไม้ตายที่โดดเด่นพิชิตใจในเพลงนี้พอๆกับท่อนคอรัสไพเราะติดหูและเมโลดี้สวยๆหวานๆทรงพลังซึ่งใช่ว่าจะหาได้ง่้ายๆในเพลงยุึคหลังๆของมารายห์
เชื่อว่าบางคนฟังแล้วอาจจะค่อนขอดว่า ซ้ำซาก มากๆเธอมาแบบนี้อีกแล้วเหรอ?เธอมีอะไรใหม่ๆให้เราฟังกันบ้างมั้ย? ซึ่งก็จริงอย่างที่เขาว่าส่วนตัวดิฉันเองเมื่อช่วงประมาณปี2003-2009ก็มีความรู้สึกว่าเพลงของมารายห์ แครี่ย์มาแนวสูตรสำเร็จเดิมๆซ้ำซากน่าเบื่อไม่มีความเปลี่ยนแปลงหากแต่ในปี2013ล่าสุดที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ - ยุคที่ดนตรีเมนทสตรีมกลายเป็นขยะไปโดยสิ้นเชิง - ส่วนตัวพอถามตัวเองแล้วก็รู้สึกหลังในความที่เธอสามารถรักษาจุดยืนในตัวไว้ได้อย่างครบถ้วนเพราะสมัยนี้คงหาอะไรดีๆแบบนี้ฟังได้ยากเต็มที เชื่อว่าคงไม่มีสาวกมารายห์คนไหนอยากเห็นเธอไปทำดั๊บสเต็ปเกลือ่นกลาดแน่นอน เอาแบบนั้นมั้ยล่ะ?
ป.ล. เสียอย่างเดียวที่เพลงนี้ออกมาดูเป็น Miguel Ft. Mariah Carey ไปนิด
The Art Of Letting Go : Pop/R&B/Soul (72% = 3/5) - C
ขอสารภาพว่าวินาทีแรกหลังจากฟังเพลงนี้จบเมื่อวานก็เล่นเอาดิฉันถึงกับตาเหลือกด้วยความที่ไม่ก่อให้เกิดความรู้สึกประทับใจใดๆเลยแม้แต่น้อย ใช่แล้วค่ะ!นี่ดิฉันกำลังบรรยายความในใจถึงวินาทีแรกสุดหลังการดื่มด่ำThe Art Of Letting Goซิงเกิ้ลล่าสุดของแม่มาลัยเจ็ดสีที่ส่วนตัวชะเง้อคอรอท่ามาเป็นแรมเดือนไม่รู้ต่อกี่เดือนชนิดที่เล่นเอาจุกอกไปไม่เป็นถึงขั้นเขียนวิจารณ์ออกมาเป็นตัวหนังสือกันไม่ถูกเลยทีเดียว
ทั้งนี้ทั้งนั้นตัวเพลงมันก็ไม่มีอะไรแย่นะคะแถมในแง่ของเมโลดี้และการเรียบเรียงดนตรีเผลอๆอาจจะเหนือกว่าสามเพลงที่เราได้ฟังกันก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำส่วนตัวเห็นด้วยกับ เดอะบีทแด็ทมายฮาร์ท สคิปป์ เจ้าของเพจBENเพื่อนในเฟซบุ๊คส์ของดิฉันเองที่บอกว่า เพลงนี้ไม่ใช่เพลงที่จะฟังเพียงครั้งสองครั้งแล้วชอบ ต้องให้เวลาซึมซับกับมันหลายๆรอบ ซึ่งทุกอย่างมันก็ชัดเจนในตัวเองอยู่แล้วตั้งแต่รอบแรกที่ฟังจบเอาเป็นว่า The Art Of Letting Go เพลงนี้นี่น่าจะถูกใจบรรดาลูกแกะสาวกที่ชอบเพลงของมารายห์ แครี่ย์ในแบบฉบับที่เป็นClassic Mariahจริงๆด้วยความที่ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้ฟังก็ทำเอานึกถึงงานบัลลาดของมารายห์สมัยอัลบั้มแรกที่เป็นงานบัลลาดย้อนยุคสไตล์50sเรียบเรียงใหม่ผ่านมิติของเครื่องสายแชมเบอร์ออเครสตร้าที่นับว่าสอดประสานกับลูกเล่นของความเป็นงานบัลลาดเชิงคอนเทมโพรารี่ย์กึ่งดูว็อพกึ่งอาร์แอนด์บีโซลจำพวกโมทาวน์ในเพลงนี้ได้ในระดับที่ดีเลยทีเดียวโดยส่วนตัวชอบช่วงจบที่สลับไปเป็นงานโซลกอสเพลสูตรสำเร็จตามธรรมเนียมแม่มาลัยแท้ๆแบบที่เราได้ยินกันในMy Saving GraceหรือFly Like A Birdอะไรพวกนี้ซึ่งเป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าถ้าแม่มาลัยลองหยิบเพลงแนวๆนี้มาลงสนามนางก็ไม่เคยโดนใครคว่ำได้ง่ายๆอยู่แล้วอย่างไรก็ตามพูดกันตรงๆไปเลยนะคะเอาจริงๆชอบเนื้อหาเพลงนี้นะกระแทกใจดี การเรียบเรียงดนตรีมีชั้นเชิงควรค่าแก่การคารวะในส่วนของเสียงร้องก็คงเชื่อว่าระดับนี้แล้วคงไม่มีใครที่จะกล้ากังขาแม่มาลัยของดิฉันอีกต่อไปแต่เพลงนี้เป็นเพลงเพราะที่ไม่มีเสน่ห์เอาซะเลยสำหรับดิฉันที่นั่งฟังเพลงของมารายห์ แครี่ย์มาตั้งแต่อายุ6-7ขวบนี่แหละ โดยส่วนตัวแล้วคำว่า ซ้ำซาก ไม่ค่อยจะเป็นอุปสรรคในความรักความศรัทธาที่ดิฉันมีต่อเธอสักเท่าไรเพราะถ้าเป็นปัญหาทุกวันนี้ดิฉันก็คงเป็นลูกแกะไม่ได้หรอกนะคะ เชื่อว่าคนเป็นแฟนคลับมารายห์คงไม่มีใครขาดสติถึงขั้นคาดหวังอะไรใหม่ๆจากเธอหรอกค่ะ! ทั้งหมดทั้งมวลอาจจะเป็นเพราะตัวดิฉันเองอาจจะยังต้องการอะไรที่มากกว่านี้ในเพลงนี้ก็เป็นได้ด้วยความที่เพลงแนวๆนี้ที่เราเคยได้ฟังจากมารายห์ส่วนมากเธอจะพาอารมณ์ร่วมของเราไปได้สุดกว่านี้ในขณะที่เพลงนี้มาแบบให้ความรู้สึกเฉยๆ งั้นๆเป็นแค่เพลงเพราะๆอีกเพลงของมารายห์ที่ออกมาแบบไม่สุดขีดดีฟังไปฟังมาในระยะยาวอาจจะพาลเบื่อพร้อมเลือนหายไปตามกาลเวลาได้เหมือนกับหลายๆเพลงในช่วงหลังๆของเธอที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง
มาถึงตรงจุดนี้หลายคนคงงงว่าแล้วให้ไปได้ยังไงตั้ง72%?อันนี้ต้องยกให้ความดีของการเรียบเรียงดนตรีค่ะถึงภาพรวมจะไม่ถูกใจแต่อย่างที่ได้เรียนไปข้างต้นว่าเพลงนี้ไม่ใช่เพลงที่แย่ยิ่งถ้าแยกมาพิจารณาในส่วนของชั้นเชิงการเรียบเรียงดนตรีนี่ก็นับว่า The Art Of Letting Go ผ่านการเจียระไนในแง่ของภาคดนตรีที่ละเมียดละไมระดับคุณภาพอันแทบจะหาฟังไม่ได้แล้วจากดนตรีพ็อพเมนทสตรีมในยุคนี้สมัยนี้รวมถึงจิตวิญญาณของงานดนตรีแท้ๆในแบบฉบับที่ดนตรีดีๆสมควรจะเป็น เหนือสิ่งอื่นใดคือการได้เห็นว่ามารายห์ แครี่ย์ก็ยังคงเป็นมารายห์ แครี่ย์ที่ยังคงยืนหยัดและจริงใจที่จะทำงานดนตรีดีๆในแบบที่เธอรักและเป็นตัวตนของเธอจริงๆ
Youre Mine (Eternal) : Pop/R&B (74% = 3.5/5) - C+
มีท่าทีว่าอาจจะกลับมาโด่งดังทะลักทลายบนชาร์ตเพลงฝั่งอเมริกาอีกครั้งตั้งแต่ซิงเกิ้ลเปิดตัวของอัลบั้มอย่าง #Beautiful ที่แม่มาลัยเจ้าของสถิติศิลปินหญิงที่มีอันดับหนึ่งมากที่สุดบนบิลบอร์ดเธอได้ร่วมงานกับหนุ่มอาร์แอนด์บีเสียงหวาน Miguel ที่สามารถทะยานไปถึงอันดับที่15บนบิลบอร์ดชาร์ตได้อย่างสง่างาม ณ จุดนี้บางท่านอ่านแล้วคงจะขำว่ามันน่าตื่นเต้นตรงไหนกันสำหรับศิลปินที่มีอันดับหนึ่งตระการตาล้นหลามถึง18เพลงอย่างมารายห์ แครี่ย์กะอีแค่ท็อป20แลดูจะน่าผิดหวังด้วยซ้ำสำหรับราชินีแห่งทศวรรษ90sนางนี้
อย่างไรก็ตามนับจากอันดับหนึ่งตัวล่าสุดใน Touch My Body และ Obsessed ที่เป็นท็อป10ตัวล่าสุด (จำไม่ได้ว่าได้ที่6หรือ7นี่ล่ะ) #Beautiful นี่นับว่าเป็นความหวังใหม่ของลูกแกะและเป็นหน้าเป็นตาแม่มาลัยในช่วงสองอัลบั้มหลังที่กระแสตอบรับบนชาร์ตเพลงช่างเงียบเหงาเหลือใจทีเดียวนะคะแต่กระนั้นทั้งหมดทั้งมวลส่วนมากอาจจะด้วยอานิสงส์ผลพวงจากกระแสของรายการมหาอเมริกันชนอย่าง American Idol ที่นางไปเป็นกรรมการที่ช่วยผลักดันให้ซิงเกิ้ลดังกล่าวของนางกลับมาโลดแล่นในอันดับสูงลิบบนชาร์ตอีกครั้งเพราะไทเทิ่ลแทร็คอย่าง The Art Of Letting Go ที่ตัดโปรโมตหลังจากนั้นมวลมหาประชนกลับหมางเมินแม่มาลัยของเหล่าลูกแกะด้วยกระแสตอบรับที่ดูเงียบเหงาเซาซึมหดหู่เสียจนนางมลายเองก็คงอดหลอนกลัวกลียุคจะวนกลับมาเยือนอีกไม่ได้เพราะ แหม จะว่าไปตั้งแต่ Memoirs Of An Imperfect Angel นี่ดูจากโหงวเฮ้งแล้วอาการก็เริ่มน่าเป็นห่วงทีเดียวนะคะ ถ้างวดนี้ออกมาแล้วเงียบอีกก็เตรียมตัวแปรสภาพกลับไปเป็น มาลี แคราย ในช่วง Glitter เจ๊งระยิบระยับวินาศสันตะโรโลกลืมได้เลย
คาดว่างวดนี้แม่มาลัยก็คงจะไปสำรวมสติสมาธิเค้นเฟ้นขุดเอาพิษสงของนางขึ้นมาต่อสู้กับคลื่นลูกใหม่ๆในวงการอีกครั้งเพราะเท่าที่ได้ยิน Youre Mine (Eternal) ซิงเกิ้ลตัวใหม่แกะกล่องรับขวัญวันวาเลนไทน์ของนางแล้วนี่ก็พอรู้ว่าแม่มาลัยเอาจริงและก็คงหวังอันดับสวยๆในเพลงนี้ไม่น้อยจากสูตรสำเร็จแท้ๆยี่ห้อ มารายห์ แครี่ย์ ที่เคยทำให้ทั่วทั้งวงการเพลงตะลึงฮือฮามาแล้วในยุค Butterfly เช่นเดียวกันกับที่ฟื้นคืนชีพเธอให้มาผงาดในวงการได้อีกครั้งกับ We Belong Together จากอัลบั้ม The Emancipation Of Mimi ภายใต้ท่วงทำนองพลิ้วสลวยของภาคดนตรีคอนเทมโพรารี่ย์อาร์แอนด์บีในแบบฉบับของงานแบบมิดเทมโพพ็อพอาร์แอนด์บีละเมียดละไมกึ่งบัลลาดที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างบีทฮิพฮอพกระฉึกกระฉักกับอารมณ์โซลฟูลหวานๆลอยละล่องได้อย่างสมดุลย์ซึ่งแบบนี้แหละเป็นตัวตนของมารายห์ แครี่ย์แท้ๆที่เชื่อว่าแฟนๆของเธอหลายคนคงจะคาดหวัง โดยส่วนตัวถามดิฉันว่าชอบมั้ย?ก็ชอบนะ! ด้วยเมโลดี้ที่ไพเราะติดหูแถมยังเข้ากับบรรยากาศหวานๆช่วงเทศกาลวาเลนไทน์เสียนี่กระไร อย่างไรก็ตามลองตัดความรู้สึกในฐานะลูกแกะออกไปแล้วมามองในมุมของคนที่เขาแทบจะไม่ได้ลึกซึ้งอะไรไปกับอิทธิพลของอาร์แอนด์บีในแบบฉบับมารายห์ แครี่ย์ได้มาฟังก็คงไม่พ้นจะก่นด่าว่าซ้ำซากน่าเบื่อย่ำอยู่กับที่ซึ่งก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าจริง!
ท้ายที่สุดคะแนนก็อยู่ที่ปลายปากกาคนวิจารณ์อาจจะซ้ำซากอย่างที่ว่าจริงแต่ถ้าทำออกมาเข้าท่าก็อีกประเด็นหนึ่ง สำหรับดิฉันแล้ว Youre Mine (Eternal) นี่ก็นับว่าเป็นเพลงที่ดีตามมาตรฐานของมารายห์แต่ถ้าวัดจากความประณีตในเมโลดี้และเปรียบเทียบกับทุกๆเพลงที่เราได้ฟังกันจาก The Art Of Letting Go ชุดนี้ตั้งแต่ Triumphant ก็ขอยกให้เป็นเพลงที่อยู่ในระดับก้าวเกินเสมอตัวและสมควรจะตัดเป็นซิงเกิ้ลโปรโมตเป็นอย่างยิ่งพอๆกับ #Beautiful (แต่ชอบบิวตี้ฟูลมากกว่าหน่อย) เอาจริงๆแล้วแอบเชียร์เวอร์ชั่นรีมิ๊กซ์ที่ร้องกับตา เทรย์ ซอง นะคะดูมีพลัง มีชั้นเชิง กระฉับและไพเราะเพราะพริ้งกว่ากันเยอะ (ถ้าตัดเวอร์ชั่นนี้เป็นซิงเกิ้ลดิฉันคงให้4ดาว) และที่สำคัญที่สุดเลิกหวังอะไรแปลกใหม่จากเธอมานานแล้วแค่มีเพลงที่ไม่แกนๆแบบนี้ออกมาก็ดีใจน้ำหูน้ำตาจะไหล ที่เหลือก็คงไม่พ้นเชียร์ให้ได้อันดับสวยๆนะแม่มาลัยนะ
ป.ล.แต่ถ้าอันดับไม่สวยก็ใช้วิธีแบบเจโลคือเลื่อนอัลบั้มไปไม่มีกำหนดแล้วถ้าเพลงไหนติดท็อป10ค่อยเลือกเป็นซิงเกิ้ลอีกที รื้อแล้วรื้ออีกจนดัง อย่างที่แม่หมีทำในTriumphantที่ปล่อยมาเป็นเพลงแรกพร้อมวิดีโอโปรโมตขึ้นชูป้ายบนเวทีมวยเสียดิบดีแต่พอ #Beautiful ติดท็อป20ก็ถีบหัวส่งแล้วงุบงิบมาบอกว่าเป็นซิงเกิ้ลแรกนั่นแล ด้านได้อายอดนะแม่นะ!
