Rainbow Innocent (3.5/5)
เรียกได้ว่าทิ้งช่วงห่างในการออกอัลบั้มแบบเต็มวงไปเกือบสองปีกันเลยทีเดียว กับสาว ๆ วง Rainbow ที่ก่อนหน้านี้เคยมีเพลงฮิตโ่ด่งดังในท่าถกเสื้อย่างเพลง A
ว่ากันตามตรงเลยว่าสำหรับไตเติ้ลแทร็กอย่าง Black Swan (3/5) นั้น หลังจากฟังครั้งแรกมีความรู้สึกทั้งชอบและไม่ชอบตีกันในหัวแบบวุ่นวายชลมุน ตัวเพลงเป็นปีอปแดนซ์ที่ไม่ใช่ธรรมเนียมนิยมในเกาหลีอย่างแรง เป็นปีอปแดนซ์อิเลคโทรบีท มีเสียงซินท์เสียงอวกาศเฟี้ยวฟ้าวลอยเต็มเพลง ว่ากันจริง ๆ คือตัวดนตรีตัวบีท เนื้อหา และภาคการนำเสนอนั้น ไม่มีอะไรติดขัดและเข้าขั้นดีเลยทีเดียว แต่สุดท้ายมาตกม้าตายที่ การเรียบเรียง ที่เข้าขั้นแปลกและแย่พอสมควร เริ่มตั้งแต่ท่อนฮุครอบแรกที่เบิ้ลสองรอบก็ล่อปาไปเกือบสองนาที! อยากถามคนเขียนเพลงเลยว่า เธอ เธอไม่คิดว่ามันน่าเบื่อหรอ ให้ฉันฟังเนื้อเดิม ๆ พลอตเดิม ๆ เกือบ 2 นาที ? และพอตัดเข้าท่อนพีคอย่างท่อนแรพที่ดุดันใช้ได้ ท่อนแรพก็ดันสั้นนิดเดียว ก่อนจบตบด้วยท่อนร้องไฮโน้ต ซึ่งเป็นอะไรที่ไคลแมกซ์มาก น่าจะตบท่อนฮุคหนัก ๆ ส่งต่อไปเลย ปรากฏว่าเป็นท่อนธรรมดาแทน ทั้งหมดทั้งมวลทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดี พังทลายได้ในพริบตา
ในขณะที่แทร็คอื่นในอัลบั้มเรียกได้ว่าเรียงเรียงได้ดี เริ่มที่ Bad Man Crying (4.5/5) แทบเรีกยได้ว่าสมบูรณ์แบบ บัลลาร์ดอาร์แอนด์บีที่สาดเปียโนและตบด้วยเสียงกลองทุ้ม ๆ คุมธีมหม่น ๆ รู้สึกใช้ศักยภาพสาว ๆ ได้ค่อนข้างคุ้มค่าในเพลงนี้ ในขณะที่ Mr.Lee (4/5) ได้รับอิทธิพลจากโซลอาร์แอนด์บีจนไปถึงแจ๊ซ ก่อนที่ท่อนฮุคจะตบความเป็นธรรมเนียมแบบ K-pop ให้หนักขึ้น งานดีมาก!
มาที่แทร็คที่ไม่เป็น Rainbow เอาซะมาก ๆ อย่าง Pierrot (3/5) เพลงเหมือนจับ 2NE1 + f(x) + คลับแดนซ์ดาด ๆ คือก็ฟังเพลินดีแหละ แต่เหนือไม่ไปใต้ไม่มา เป็นแทร็คที่ส่วนตัวยกให้อ่อนที่สุดในอัลบั้ม แต่ก็มี Privacy (3/5) ที่ออกสไตล์ Rainbow จ๋าในยุคพวก A, To Me, Mach ปิดท้ายด้วย A Little More (3.5/5) ที่ได้รับอิทธิพลบีทกระฉึกกระฉักช้า ๆ แบบฮิพฮอพอาร์แอนด์บี ตายละ ถ้าออกมาเต้นแข็งแรง ๆ นี่นึกว่าเป็นแกงค์เพื่อนสาวของแทยัง Big Bang นะ
โดยรวมภาพรวมอัลบั้ม คุมธีมชัดเจน และตัวเพลงเข้าขั้นดีถึงดีมาก (ถ้าเอา Black Swan ไปเรียบเรียงใหม่ และตัด Pierrot ออกไป) แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเธอยังคงติดอยู่ตั้งแต่ช่วงแรกจนถึงอัลบั้มนี้ (ยกเว้นช่วง A, To Me, Mach, Sweet Dream) คือตัวตนของพวกเธอไม่ชัดเจนและหาความเป็นเอกลักษณืไม่เจอ แม้ว่าในอัลบั้มนี้จะปูธีมมาชัดเจนดีมาก แต่เหมือนกับว่าทั้งเพลงและทั้งตัวพวกเธอไม่สามารถระเบิดศักยภาพออกมาได้สุดขีดแบบที่พี่ร่วมค่ายอย่าง Kara เคยทำได้ ก็เอาใจช่วยให้ชนะรายการเพลงสักถ้วยก็ยังดี เพราะเอาเข้าจริง ๆ งานพวกเธอดูเข้าท่าและมีเนื้อมีหนังมากกว่าหลาย ๆ วงที่ดัง ๆ เยอะ
แก้ไขล่าสุดโดย paradizer เมื่อ Tue Mar 10, 2015 11:16 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง
_________________
April fighting! + angel Sojin�
